Δοκίμασα για μία μέρα το τηλεοπτικό ξανθό και ορίστε τι συνέβη

Τι να έκανα; Να φωτογραφιζόμουν γυμνή; Το έχω κάνει. Να έγραφα για τους 10 χειρότερους άντρες της ζωή μου; Έχω γράψει. Για τους χωρισμούς μιας ζωής; Ε νισάφι πια. Να έδινα ένα ευφάνταστο όνομα στη στήλη; Την είπαμε “Lady Χάγια” – δεν μπορείς να πεις…συναγωνίζεται επάξια το “Λόγω TiVis” της Καινούργιου.

“Θα κάνω ένα θέμα για τη δύναμη του τηλεοπτικού ξανθού” είπα και κακάρισα σαν τις κότες της Ντορέττας Παπαδημητρίου. Γιατί τη σήμερον ημέρα κυρίες μου δεν αρκεί να είσαι έξυπνη, όμορφη, να τα λες και να τα γράφεις ωραία, ούτε να έχεις πτυχίο και PhD. Για να ασχοληθούν οι άλλοι μαζί σου (ακόμα και όταν σε έχουν βαρεθεί) ένα είναι το κόλπο: να είσαι ξανθιά. Και όχι μια οποιαδήποτε ξανθιά, αλλά αυτή που προτιμά την απόχρωση “Τηλεοπτικό Ξανθό”.

Γιατί το τηλεοπτικό ξανθό είναι ό,τι ήταν η ρόκα-παρμεζάνα στη δεκαετία του 90. Σε όλους αρέσει και όλοι θέλουν να τη φάνε.

Ποιο ξανθό όμως είναι αυτό που κάνει τη διαφορά στο μάτι; Το ξανθό ντορέ της Δούκισσας; Το χρυσό-ξανθό της Ελένης; Το ξανθό πολύ ανοιχτό σαντρέ της Σκορδά; Το σχεδόν πλατινέ της Καινούργιου; Ε λοιπόν ξέρεις κάτι φίλη αναγνώστρια, ξανθό να είναι και ό,τι να ναι. Πετάχτηκα, που λες, μέχρι το Studio Di Capelli στην Κηφισιά (γιατί με το ντεκαπάζ έχω τσακωθεί τον τελευταίο χρόνο) και πήρα μία ωραιότατη περούκα lob κόμμωσης με φράντζα τσαχπίνικη (ξέρεις από αυτή που πέφτει λιγάκι στο μάτι τόσο όσο για να πάθεις στραβισμό), που σαν μου την έβαλαν στο κεφάλι αναφώνησα “Φέρτε μου γρήγορα έναν Λιάγκα να κυκλοφορήσω”.

“Εδώ βάζει και τα εξτένσιονς της η Κατερίνα Καινούργιου”, μου είπαν καθώς μου την πρόβαραν στο μεγάλο μου κεφάλι – γιατί να σου το πω και αυτό: την πρώτη φορά που φόρεσα περούκα ήταν στο γυμνασιο και ο τότε περουκάς μου είχε πει “εσύ έχεις και πολλά μαλλιά και μεγάλο κεφάλι”. Ομολογώ ότι αυτή του η δήλωση μου δημιούργησε ένα μίνι τραύμα, αλλά με τον καιρό το ξεπέρασα και με “έτρωγε” μονάχα όταν δοκίμαζα καπέλα.

Επειδή ήθελα να δοκιμάσω τη δύναμη που έχει το τηλεοπτικό ξανθό εκείνη τη μέρα δεν ντύθηκα καρναβάλι όπως συνηθίζω. Επέλεξα να κινηθώ σε μονόχρωμους τόνους και συγκεκριμένα σε μαύρους. Εντάξει έβαλα και ένα κολιέ που έμοιαζε με σύμβολο των Illuminati, αλλά ψιλά γράμματα.

Βγαίνοντας από το Studio Di Capelli (μου κάνει κάτι αυτό το όνομα γι αυτό το επαναλαμβάνω) ήθελα να δω αν η μέση Ελληνίδα νοικοκυρά θα τυφλωνόταν από την ηλιόλουστη κόμη μου. Μετά από τέσσερα τετράγωνα περπάτημα και με το κολιέ να κουδουνίζει σε κάθε μου βήμα λες και ήμουν κατσίκα αντιλήφθηκα ότι το τηλεοπτικό ξανθό είχε σίγουρα επίδραση στον μέσο Έλληνα παππού, καθώς επίσης και στον μέσο Έλληνα ταρίφα. Μιλάμε για μεγάλο σουξέ. Το κλισέ “οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές” ισχύει. Ψέμματα δεν θα πω.

Έκανα και το απόλυτο πείραμα, να ανεβάσω φωτογραφία στα social media μου. Φόρεσα κόκκινο κραγιόν για να μην έχω το χρώμα του νεκρού (“να ξέρεις ότι το ξανθό θέλει μακιγιάζ” , μου είπαν), σήκωσα και το φρύδι σαν να είχα κάνει 15 botox σε ένα λεπτό και τσουπ την έκανα κοινοποίηση παντού. Σάλος έγινε. Τα likes έπεσαν βροχή. Αρέσει παιδί μου το ξανθό, αρέσει, πώς να το κάνουμε.

Ένιωσα την αυτοπεποίθησή μου να δέχεται ενισχύσεις.  Όταν πήγα στο γραφείο, ένιωσα το newsroom της 24 Media πολύ μικρό. Ήθελα ένα πλατό, φώτα, κάμερες, έναν πάγκο με κάποιον να φτιάχνει ντολμάδακια γιαλαντζί και εγώ να πηγαίνω να τσιμπολογώ. Ήθελα έναν καναπέ για να υποδέχομαι τις υπόλοιπες γυναίκες του LadyLike και να αναλύουμε τα θέματα της ημέρας. Ήθελα να κρατάω χαρτιά.

Ήθελα ένα πάνελ και μερικές πάνες αραδιασμένες κάπου τριγύρω για να τις δίνω δώρο στην πρώτη αναγνώστρια που θα κάνει comment σε κάποιο post μας.

Ήμουν έτοιμη να αρχίζω να σηκώνω τα τηλέφωνα και να λέω “από πού μας τηλεφωνείτε; Από το Μαρούσι; Αααα τα φιλιά μας στο Μαρούσι”. Ήθελα διάλειμμα για διαφημίσεις, στο οποίο θα πήγαινα ενώ θα ακουγόταν από τα ηχεία το “τίκα τάκα τίκα τακ τακ” Δεν ήθελα να πάρω το ασανσέρ, αλλά ήθελα να κατέβω τα σκαλιά με την ίδια χάρη που κάποτε η Ρούλα κατέβαινε τα σκαλιά του Δημαρχείου της Σύρου. Ήθελα να έχω μία καλεσμένη και να την πιέζω ώστε να δώσει πόνο μπας και ανέβουν τα νούμερα και να με πιέζουν από το κοντρόλ.

Κάπως έπρεπε να βγάλω αυτό το τηλεοπτικό που ένιωθα. Είπα λοιπόν να κάνω ένα shooting έξω από τα γραφεία μας με ύφος παρουσιάστριας. Με φόντο σκουπιδοτενεκέδες και πινακίδες γιατί πάνω απ’ όλα είμαι μοντέρνα.

Είχα και guest star, τον Χρήστο Χατζηιωάννου από το Oneman.gr, γιατί πίσω από μία επιτυχημένη ξανθιά κρύβεται πάντα ένας μελαχρινός που ξέρει να τρώει.

Πέρασα ωραία και ομολογώ ότι όταν η περούκα μπήκε και πάλι μέσα στο κουτί της για να επιστρέψει στο κεφάλι της κούκλας κάπως στενοχωρέθηκα. Τι να κάνεις όμως, όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν.

Αντίο τηλεοπτικό ξανθό μου.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson