Οι φωτογραφίες αυτής της 20χρονης είναι η απόδειξη ότι δε χρειάζεται να είσαι τέλεια

ΜΑΡΙΟΝ ΠΑΛΙΟΥΡΑ
20 ΦΕΒ 2017

Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποια γυναίκα που να ξέρει καλύτερα από εκείνες που δουλεύουν ως μοντέλα, το πόσο αυστηρά είναι τα standards ομορφιάς στη σύγχρονη κοινωνία. Στην προσπάθεια να μην πέσουμε στην παγίδα της τυφλής υπακοής σε αυτά, συμβάλλει και η Emily Bador.

To 20χρονο μοντέλο από τη Μεγάλη Βρετανία μιλούσε ανέκαθεν ανοιχτά για τα πρότυπα που επικρατούν στη βιομηχανία της μόδας και θέλουν τη γυναίκα “τέλεια”. Η ίδια έχει παλέψει αρκετά ώστε να αποδεχτεί τον εαυτό της όπως είναι και φροντίζει να κοινοποιεί αυτό της το ταξίδι προς την αυτοπεποίθηση, θέλοντας να εμπνεύσει όλες μας να κινηθούμε σε αυτή την κατεύθυνση.

Δημοσίευσε λοιπόν μια φωτογραφία της στην οποία ποζάρει με τα εσώρουχα, αφήνοντας εκτεθειμένη την κοιλιά της, με τις δίπλες που όλες έχουμε, και τρίχες στη μασχάλη της.

You don't owe it to anyone to be perfect. You are not less worthy because you don't have a flat stomach. You are not less valid because you don't shave your armpits. You are not less beautiful because of your scars, stretch marks, eczema, acne. I'm just so sick and tired of the objectification of women's bodies and how it's seemingly ok to dictate a woman's worth based on what she looks like. If you give a shit that I or anyone else has stomach rolls, scars, eczema, armpit hair, etc then I have less than no time for you bored of hatred tbh this also obviously applies to men, and those who don't conform to gender binary stereotypes too, inclusivity and intersectionality is key ) (yo feeling v body positive atm, and like I know it might seem easy for me to say as a white passing, averaged sized, model so yaknow but if you've followed me for a while you'll know that I really struggle with my appearance and like I dunno it's just a start of normalising things??? also any hatred will result in instant block looool)

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη e m i l y bador (@darth_bador) στις Φεβ 8, 2017, 1:48μμ PST

Η λεζάντα γράφει “Δε χρωστάς σε κανέναν να είσαι τέλεια. Δεν αξίζεις λιγότερο επειδή δεν έχεις επίπεδη κοιλιά. Δεν αξίζεις λιγότερο επειδή δεν ξυρίζεις τις μασχάλες σου. Δεν είσαι λιγότερο όμορφη επειδή έχεις σημάδια, ραγάδες, έκζεμα, ακμή. Βαρέθηκα όλη αυτή την αντικειμενοποίηση των γυναικείων κορμιών και το πόσο φαινομενικά εντάξει είναι να καθορίζεται η αξία μιας γυναίκας με βάση την εμφάνισή της. Αν σε νοιάζει τόσο που εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος έχουμε δίπλες στην κοιλιά, σημάδια, έκζεμα, τρίχες στη μασχάλη, κλπ, τότε δεν έχω καθόλου χρόνο για σένα. Βαρέθηκα το μίσος για να είμαι ειλικρινής.[…]”.

Λίγο καιρό πριν, η Emily είχε ανεβάσει μία φωτογραφία της με “πριν και μετά”, δείχνοντας μια αρκετά μεγάλη διαφορά στο κορμί που είχε το 2015 και αυτό που έχει σήμερα.

i'm gonna be honest, the industry needs to change. man oh man i'm tired of it. on the left is july 2015, my lowest weight. i can't tell you how much i weighed but i can tell you i was size 4/6 and my waist only measured 23 inches. i can also tell you i thought i was fat. i've always had a few body image issues but since becoming a model, they've skyrocketed. at work, i've always felt like i didn't belong, i've always been short, and mixed race. i'd been modelling for just over a year, and going to castings made me feel super insecure. every time i didn't get a call back from my casting i'd start to wonder why. was i too fat? during 2015, i became obsessive with my measurements and clothes sizes. i exercised daily and i would never even look at any carbs let alone eat them. it started making me physically sick, dizzy, exhausted, etc. i ended up getting to a point where i'd have daily panic attacks about getting dressed, and couldn't even leave my bed in fear of catching my reflection in the mirror. at this time, i also started getting the most work i've ever had and travelling all over world. which, instilled in me "the thinner i am, the more work i'm gonna get". my hatred for myself became so overwhelming i knew something had to change, i took some time out and finally got working on loving myself. and today, for the first time in a long time, i felt good about myself this morning. i struggle with getting dressed sometimes, catching my reflection can occasionally hurt still and i have panic attacks now and again but i am getting there. sometimes i forget that self love is a journey. we have to call on this system to change. we need diversity. all bodies, differently abled, shaped, coloured, sized, gendered and aged. diversity is so important. representation is so important. i'm sick and tired of seeing amazing, talented, beautiful women hate themselves because they don't look like that VS model or whatever. too many young women suffer from mental health issues which stem from the pressure of today's media. you are more than your appearance, you are strong and resilient and you are beautiful no matter what and i really hope you remember that

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη e m i l y bador (@darth_bador) στις Δεκ 10, 2016, 11:53πμ PST

Η ίδια γράφει: “[…]Είχα πάντα θέματα με το σώμα μου, αλλά από τότε που έγινα μοντέλο, κορυφώθηκαν. Στη δουλειά, πάντα ένιωθα ότι δεν ανήκω εκεί, ήμουν πάντα κοντή και από διαφορετικές φυλές. Έκανα μόντελινγκ για περισσότερο από ένα χρόνο και όταν πήγαινα στα castings είχα φοβερή ανασφάλεια. Κάθε φορά που δεν με έπαιρναν τηλέφωνο αναρωτιόμουν γιατί. Ήμουν πολύ χοντρή; Το 2015 έπαθα εμμονή με τις αναλογίες μου και τα νούμερα των ρούχων. Έκανα γυμναστική κάθε μέρα και δεν κοίταζα καν τους υδατάνθρακες,πόσο μάλλον να τους φάω κιόλας. Άρχισαν να αρρωσταίνω, να ζαλίζομαι, να εξουθενώνομαι. Έφτασα σ’ ένα σημείο που είχα καθημερινά κρίσεις πανικού για το πώς θα ντυθώ και δε μπορούσα καν να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι μου από φόβο μήπως δω το είδωλό μου στον καθρέφτη.

Εκείνη την περίοδο είχα την περισσότερη δουλειά που είχα ποτέ και ταξίδευα σε όλο τον κόσμο, γεγονός που με έκανε να πιστεύω ότι “όσο πιο αδύνατη είμαι, τόσο περισσότερη δουλειά θα έχω”. Το μίσος για τον εαυτό μου έγινε τόσο υπερβολικό που ήξερα ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει. Πήρα τον χρόνο μου και τελικά ξεκίνησα να δουλεύω στο πώς να αγαπήσω τον εαυτό μου”.

Σήμερα, μετά από πολύ καιρό ένιωσα καλά με τον εαυτό μου το πρωί. Κάποιες φορές παλεύω με το να ντυθώ, ή όταν με βλέπω στον καθρέφτη ακόμα νιώθω άσχημα καμια φορά κι έχω πού και πού κρίσεις πανικού, αλλά το παλεύω. Καμια φορά ξεχνάω πως το να αγαπάς τον εαυτό σου είναι ένα ταξίδι.

Πρέπει να απαιτήσουμε από το σύστημα αυτό να αλλάξει. Χρειαζόμαστε τη διαφορετικότητα, όλα τα σώματα, με διαφορετικές ικανότητες, σχήματα, χρώματα, μεγέθη, φύλα και ηλικίες. Η διαφορετικότητα είναι πολύ σημαντική. Η εκπροσώπηση είναι πολύ σημαντική.”

Βαρέθηκα να βλέπω εκπληκτικές, ταλαντούχες, όμορφες γυναίκες να μισούν τους εαυτούς τους επειδή δεν μοιάζουν με μοντέλα. Πολλές νέες γυναίκες υποφέρουν από νοητικά προβλήματα τα οποία πηγάζουν από την πίεση των σημερινών μέσων επικοινωνίας. Είσαι πολύ περισσότερα από την εμφάνισή σου. Είσαι δυνατή και αντέχεια και είσαι όμορφη όπως και να ΄χει και ελπίζω να το θυμάσαι αυτό.