Το καλύτερο βρίσκεται μέσα μας #DoingTheUnstuck
- 20 ΝΟΕ 2020
Θέλω να σου εκμυστηρευτώ κάτι. Κάθε Τρίτη με πιάνει μεγάλο άγχος για το θέμα που θα επιλέξω να γράψω σ’ αυτό εδώ το blog. Είναι ξέρεις μεγάλη ευθύνη να λες την άποψή σου για θέματα που αφορούν τόσο πολύ κόσμο. Επίσης κάπου εδώ να πούμε πως μέχρι πριν λίγο καιρό ούτε που είχα φανταστεί πως θα περνούσα τα βράδια μου ψάχνοντας, αναλύοντας, διασταυρώνοντας πληροφορίες για να είμαι σίγουρη πως τα κείμενα μου είναι ευχάριστα, χρήσιμα και κυρίως, φερέγγυα. Γιατί μεταξύ μας, η φερεγγυότητα είναι ένα τεράστιο ζήτημα όσoν αφορά στις πληροφορίες που παίρνουμε από πάσα κατεύθυνση στις μέρες μας.
Σπάω το κεφάλι μου λοιπόν να σκαρφιστώ διάφορους τρόπους να σας επικοινωνήσω πώς να αντιμετωπίσετε το δεύτερο lockdown.
Τι είναι άραγε αυτό που θα μπορούσα να σου πω να κάνεις, που δεν σου έχουν ήδη πει σε μία απ’ τις ατέλειωτες λίστες που διαβάζεις ή ακούς στα ΜΜΕ, να είναι πρωτότυπο, ουσιαστικό και κάπως μαγικά να σε κάνει να αλλάξεις το mood και την ψυχολογία σου και να ξεχάσεις το γεγονός ότι σου έχει στερηθεί η ελευθερία σου, η διασκέδασή σου και τόσα άλλα.
Το δυσκολάκι στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως δεν μπορεί κανείς να σου μάθει να κάνεις κάτι που πρώτα ο ίδιος δεν ξέρει για τον εαυτό του. Ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση και καλούμαστε όλοι να συμβιβαστούμε με πράγματα που δεν φανταζόμασταν ποτέ πως θα ήταν η πραγματικότητά μας.
Έτσι κι εγώ τις προάλλες έπαθα κάτι που μάλλον το έχετε πάθει και αρκετοί από εσάς. Ένιωσα τόση καταπίεση, άγχος και φόβο που ακινητοποιήθηκα και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να αλλάξω αυτό που με κατέκλυζε. Ένιωσα βαθιά στενοχώρια και ξέρεις συνήθως έχω λύση για τέτοιες καταστάσεις. Με πολλή επιμονή έχω καταφέρει να κάνω τα δυσάρεστα συναισθήματα να κρατάνε όσο το δυνατό λιγότερο.
Παρ’ όλα αυτά τίποτα από αυτά που έχω μάθει να κάνω δεν λειτουργούσε και ήμουν αδύναμη να αλλάξω τη διάθεσή μου.
Ήμουν στη κουζίνα όταν άκουσα τη μικρή μου κόρη να με φωνάζει από το άλλο δωμάτιο σχηματίζοντας για πρώτη της φορά μια ολοκληρωμένη πρόταση. Πετάχτηκα κι έτρεξα να την αγκαλιάσω με τεράστια χαρά και συγκίνηση. Της έλεγα να μου επαναλάβει τη φράση ξανά και ξανά, εκείνη το έκανε και γελούσαμε και οι δύο τόσο πολύ. Ήταν μία από αυτές τις στιγμές που αξίζει να ζεις.
Αληθινά, καθαρά συναισθήματα χαράς και αγάπης.
Η συνειδητοποίηση του τι είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να λειτουργήσει ενάντια στην παράνοια που μας έχει γεμίσει αρνητισμό ήρθε, όταν στο τέλος της μέρας μου θυμήθηκα πώς ένιωθα πριν ακούσω τη φωνή της Ηλέκτρας.
Το καλό συναίσθημα νίκησε το κακό.
Καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω;
Μόλις συνέβη κάτι που θα με έκανε ευτυχισμένη, έδωσα υποσυνείδητα σήμα στον εγκέφαλό μου να κάνει αλλαγή από το ένα συναίσθημα στο άλλο.
Η επιβεβαίωση της θεωρίας μου ήρθε όταν περιέγραφα σήμερα όλα τα παραπάνω στη Σοφία Κουρτίδου, σε μία από τις συνηθισμένες φιλοσοφικές μας συζητήσεις, κι εκείνη μου είπε τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη:
«Εφόσον δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητα, ας αλλάξουμε τα μάτια που τη βλέπουν».
Σε ελεύθερη μετάφραση, αυτό σημαίνει πως αν δεν μπορείς ν’ αλλάξεις κάποιο γεγονός, μπορείς σίγουρα να αλλάξεις πώς εσύ αντιδράς σ΄ αυτό.
Εσύ αποφασίζεις πώς θα το αντιμετωπίσεις και πόσο θα του επιτρέψεις να σε επηρεάζει.
Αλλαγή εστίασης. Αυτό χρειάζεται να γίνει.
Θα έχεις ακούσει που λένε: «Εκεί που εστιάζεις, αυτό μεγεθύνεται», ή «Εκεί που εστιάζεις, εκεί θα ξοδευτεί η ενέργειά σου». Αν όχι, τότε κάνε το πείραμα με την τελεία στον τοίχο.
Κοίτα τον τοίχο απέναντί σου και βρες ένα μικρό σημάδι. Εστίασε σ’ αυτό για λίγη ώρα και θα δεις πως θα αρχίζει να μεγαλώνει ο όγκος του.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως χρειάζεται να μάθουμε να επενδύουμε την προσοχή μας εκεί που έχει σημασία.
Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα. Η δύναμη που έχουμε μέσα μας είναι τεράστια.Το μόνο που χρειάζεται είναι η συνειδητοποίηση ότι την έχουμε. Αν μάθουμε να εστιάζουμε στα καλά τότε θα έχουμε τελείως διαφορετικά αποτελέσματα.
Η κατάσταση με την πανδημία και τις συνέπειές της είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Τα είπαμε και τα ξανάπαμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παρά να αποδεχτούμε την κατάσταση και να αποφασίσουμε να δημιουργήσουμε εμείς τις συνθήκες χαράς για τον εαυτό μας.
Κάθε κρίση κρύβει ευκαιρίες. Πάρε λίγο χρόνο για να χαλαρώσεις (δες και το κείμενο της περασμένης Παρασκευής για τον διαλογισμό) και σκέψου όλα αυτά που δεν προλάβαινες να κάνεις όταν η ζωή κυλούσε κανονικά κι εσύ ευχόσουν να μπορούσες να είχες λίγες μέρες να μην κάνεις τίποτα, απλά να μείνεις σπίτι, ή να φτιάξεις τις ντουλάπες, τα αρχεία, τις φωτογραφίες και ένα banana bread βρε αδερφέ, για τα παιδιά.
Προσπέρασε όλα τα εμπόδια που σου έχει βάλει η φάση και πήγαινε παρακάτω.
Take her easy (τη ζωή) που έλεγε και ο Dude στο Big Lebowski.
Άσε στην άκρη αυτά που δεν μπορείς να επηρεάσεις και κάνε πράγματα σαν να προετοιμάζεις τον εαυτό σου για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν. Ναι, αυτό πρέπει να το πιστέψεις. Γίνε ο τρελός του χωριού. Η συμπεριφορά του καθενός από εμάς επηρεάζει και τη συμπεριφορά των άλλων. Γίνε η χαρά της ζωής, έτσι για αλλαγή.
Τον αρνητισμό τον δοκιμάσαμε και δεν λειτουργεί.
Δεν έχεις περιέργεια να δεις τι θα γίνει αν τα δεις όλα αλλιώς;
Το καλύτερο βρίσκεται μέσα μας.
Σας αφήνω με ένα κομμάτι των Cure που τα λέει όλα με τον πιο αισιόδοξο τρόπο και κάθε, μα κάθε φορά που στενοχωριέμαι, το ακούω και χαμογελάω.
Αν δεν είναι αυτό αλλαγή εστίασης τότε τι;
Doing the unstuck – The Cure
Love
P
