Extreme Fashionistas: Το πιο διαφορετικό ντοκιμαντέρ για τη μόδα

 Η παρουσιάστρια του Extreme Fashionistas, η νεαρή Γαλλίδα Audrey, εν προκειμένω, θα περπατούσε δίχως αύριο στα δημιουργικά γραφεία του Dior, της Chanel και του Yves Saint Laurent, θα ζαλιζόταν από λαχτάρα να δοκιμάσει τα πιο όμορφα σύνολα των πιο ακριβοθώρητων σχεδιαστών, θα χωνόταν με ενθουσιασμό στα καθαρά, τακτοποιημένα γραφεία των καλλιτεχνικών διευθυντών της Louis Vuitton και στα παρασκήνια των μεγαλοπρεπέστερων fashion shows του κόσμου. Άλλωστε η μόδα, οι κανόνες και οι πρωταγωνιστές ανήκουν εις την Δύση. Από την πλευρά της η Δύση πιστεύει πως στην Ανατολή οι γυναίκες εξαντλούν το στιλιστικό τους γούστο στην επιλογή μιας μαύρης νικάμπ- αν είναι Μουσουλμάνες, ή πως ξεχύνονται στα εμπορικά και αγοράζουν ό,τι τους πλασάρει ο πωλητής ως «συνολάκι» μάρκας- αν είναι Ασιάτισσες. Μ’ αυτό το σκεπτικό, ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τη μόδα στο Αλγέρι, το Καράτσι και τη Μπούρμα θα είχε πολύ περιορισμένο ενδιαφέρον. Κι όμως, το Extreme Fshionistas, η μίνι σειρά ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στην ΕΡΤ2 αλλά είναι διαθέσιμη και διαδικτυακά σε ταξιδεύει σε μέρη outsider από άποψη μόδας (κι όχι μόνο), δίνοντας μία διαφορετική διάσταση στο στιλ και σε όσα το καθορίζουν.

Δίνοντάς τους τον τίτλο «νέα κέντρα μόδας που ξεφυτρώνουν στον κόσμο», το ντοκιμαντέρ βγαίνει εκτός ορίων του ενδυματολογικού χάρτη της κυρίαρχης υψηλής ραπτικής

 Αλλά δεν περιπλανιέται απλά έξω από τις βιτρίνες καταστημάτων αναπτυσσόμενων ή υποανάπτυκτων πόλεων, ούτε και εξαντλείται στο να παρουσιάσει με γραφικότητα χαριτωμένα ρούχα φτιαγμένα στο χέρι. Το Extreme Fahionistas εξηγεί πώς υπό το βάρος της παράδοσης, της φτώχειας και της θρησκείας η μόδα καταφέρνει τελικά να εξελίσσεται μέσα από τις νέες γενιές και τους φιλόδοξους σχεδιαστές της.

Η επανεφεύρεση του στιλ δεν είναι αποκλειστικά προνόμιο της εκάστοτε «Μέκκας» της μόδας. Αυτό ακριβώς αποδεικνύει μέσα από κάθε ταξίδι της η Audrey Chazal, μια Γαλλίδα δημοσιογράφος που ξέρει πολλά από μόδα και αναζητά την ιστορία πίσω από κάθε συνηθισμένο ρούχο που φοριέται σε ασυνήθιστες περιοχές. Όταν οι άλλοι αναζητούν την κουλτούρα στα φαγητά, τα κτίρια και τις βασικές κατηγορίες της τέχνης, το ντοκιμαντέρ αυτό αποκωδικοποιεί την ιστορία και την εξέλιξη της κάθε μικρής ή μεγάλης κοινωνίας στην οποία βρίσκεται από τα υφάσματα και τον τρόπο που αυτά πέφτουν πάνω στα σώματα των ανθρώπων. Σε μία από τις περιπλανήσεις της, η Audrey βρέθηκε στη σκονισμένη ινδική πόλη Rangoon, όπου ομολογουμένως το να είσαι δημιουργικός και εκκεντρικός στο ντύσιμό σου δεν αναγνωρίζεται ως προσόν. Η fashionista στρέφει την κάμερα στα διαφορετικά παντελόνια, στις περίτεχνες μπλούζες και στα παραδοσιακά ενδύματα των ντόπιων, τα οποία όσο περίεργο κι αν ακούγεται αποτελούν συχνά κρυφή κι ανομολόγητη πηγή έμπνευσης για τα πιο ψαγμένα κομμάτια των διασημότερων οίκων μόδας. Αυτό είναι ένα συμπέρασμα που βγαίνει παρακολουθώντας το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ.

Σε μία από τις ταξιδιωτικές της περιπλανήσεις η Γαλλίδα δοκιμάζει τα φτιαγμένα από βινύλιο μπουφάν μιας πανκ κοινότητας νεαρών Βουδιστριών στη μακρινή και επί δεκαετίες απομονωμένη Μιανμάρ (Βιρμανία), έχοντας ως φόντο τη δύσκολη πολιτική κατάσταση της χώρας. Τίποτα άλλωστε δεν είναι τυχαίο στον τρόπο που ντύνονται οι άνθρωποι. Είναι κι αυτός ένας βασικός τρόπος έκφρασης. Από το street style βγαίνουν πολλά κι ως επί το πλείστον έγκυρα συμπεράσματα για την κοινωνική, οικονομική, θρησκευτική κατάσταση ενός τόπου. Η ανάγκη για εκκεντρικότητα δεν έχει χρώμα και τάξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι hidjabistas της Κωνσταντινούπολης και του Αλγερίου, τα κορίτσια που φορούν με στιλ τη χιτζάμπ (η σεμνή μουσουλμανική ενδυμασία με το φόρεμα και το μαντήλι που καλύπτει τα μαλλιά) αλλά ακολουθούν τη μόδα με…ευλάβεια. Αλλά φυσικά αυτές δεν είναι οι μοναδικές ενδιαφέρουσες στάσεις της Extreme Fashionista. Η Audrey περιπλανιέται στα μαγαζάκια και τις βιοτεχνίες ρούχων στο πακιστανικό Καράτσι, στη Μποτσουάνα, την Αϊτή και το Αλγέρι, όπου συντελλούνται μικρές επαναστάσεις στο στιλ χάρη σε νέες γυναίκες οι οποίες ακόμα και όταν όλα γύρω τους παραμένουν παρωχημένα, σε αναβρασμό και χωρίς ελπίδα, εκείνες αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζουν, έστω και στη σκιά, αλλάζει. Και ειδικά σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο τρόπος που επιλέγουν να ντύνονται επιδέχεται συμβολισμούς.

Το κείμενο αναδημοσιεύεται εμπλουτισμένο από το TV Έθνος.