LIFE

Πόσα άτομα γνωρίζουμε στη ζωή μας και πόσα τελικά μένουν;

Είχα να της μιλήσω περίπου έναν ολόκληρο χρόνο. Γνωριζόμαστε περίπου δώδεκα και τα μισά από αυτά τα χρόνια φτιάξαμε μαζί εμπειρίες με διακοπές που έχουν την απόχρωση του γέλιου και της γκάφας μαζί με πολύωρες συζητήσεις, καφέ στο μπαλκόνι, νυχτερινές λιγούρες, τη γέννηση της κόρης της, το θρήνο 2-3 δικών μου χωρισμών. Πολλά βράδια με έχουν βρει να κοιμάμαι με δανεική φόρμα στον καναπέ του σπιτιού της.

Ποτέ δε μιλούσαμε κάθε μέρα, ούτε καν κάθε εβδομάδα. Δεν γίναμε καν φίλες αυθόρμητα, αφού γνωριστήκαμε ως οι κοπέλες δυο φίλων που έκαναν κολλητή παρέα προ δεκαετίας. Στα τελευταία μου γενέθλια δεν κατάφερε να έρθει. Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε ήταν τυχαία, στο κομμωτήριο, πριν δέκα μήνες. Προχθές είχε εκείνη τα γενέθλιά της. Την πήρα με μία μέρα καθυστέρηση.Το σήκωσε αμέσως, ήταν έξω, είχε δουλειά και χίλιες δυο σκοτούρες να την ταλαιπωρούν. Μου τα είπε όλα, σε πέντε λεπτά, όσο εκείνη αφηγούνταν, εγώ «είδα» άλλα τόσα, που δεν είπε, να περνάνε από μπροστά μου, όλες εκείνες οι εκατοντάδες μέρες που πέρασε χωμένη μέσα στη ζωή της, να παλεύει με την ευτυχία και τη δυστυχία της. Χάρηκα, πόνεσα, αγανάκτησα και ανησύχησα σε δευτερόλεπτα. «Δευτέρα να ‘ρθω»; τη ρώτησα, «ναι, λίγο μετά τις 22:00, που θα κοιμάται η μικρή». Αν μας άκουγε κανείς, θα έπαιρνε όρκο ότι έχουμε να μιλήσουμε το πολύ πέντε μέρες. Η οικειότητα όμως, είναι σαν το δέντρο που με το που θα βγάλει ρίζες, ακόμα κι αν πέσουν τα φύλλα του για να βγουν καινούρια, εκείνη δεν πάει πουθενα. «Ποτίζεται» από το ταίριασμα.

Η Τ. είναι ένας άνθρωπος, από τους 80.000 που σύμφωνα με τις έρευνες θα περάσουν από τη ζωή μου. Καθημερινά, λόγω της υπερκοινωνικής φύσης αυτής της δουλειάς, επικοινωνώ γραπτά και προφορικά με πάνω από πενήντα άτομα. Στην υπερβολή του, ο αριθμός μπορεί να διπλασιαστεί. Οι γνωστοί, αμέτρητοι, σε βαθμό ανησυχητικό. Αν πάλι με ρωτήσεις «ποια είναι η καλύτερή σου φίλη»; θα σου αραδιάσω αυτομάτως οκτώ γυναικεία ονόματα, μπορεί και παραπάνω. Η Τ. δεν θα είναι μέσα σ’ αυτές. Κι όμως, βλέποντας αυτό εδώ το βίντεο του νέου Nescafé Gold που έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι κάποιες στιγμές, αξίζει να τις ζούμε με τους πιο «δικούς μας» ανθρώπους,  η Τ. ήταν η πρώτη που μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό. Ίσως γιατί μου λείπει.

 

Γιατί η Τ. ξέρει πολλά, κι ας «χανόμαστε» που λένε. Και ξέρει πολλά γιατί με έναν σχεδόν καρμικό τρόπο στα δύσκολα και τα εύκολα βρισκόμασταν πάντα να τα συζητάμε, να βγάζουμε το πολύτιμο συμπέρασμα.  Γιατί η φιλία δεν μετριέται με συναναστροφή, αλλά με μοίρασμα. Φαντάσου τη ζωή σου σαν το ταμπλό μιας σκακιέρας, από την οποία θα περάσουν αμέτρητα πιόνια. Οι ίπποι, οι αξιωματικοί θα έρχονται και θα παρέρχονται. Όχι μόνο περιφερειακά, αλλά και στο κέντρο της σκακιέρας, μέχρι και ο Βασιλιάς (σου) μπορεί ν’ αλλάξει πολλά, πολλά πρόσωπα. Φαντάσου τους πιο δικούς σου ανθρώπους σαν τους Πύργους σου.

Γιατί αυτοί που έχουν σημασία είναι εκείνοι που μένουν, κι ας φεύγουν για λίγο. Για να μείνει κάτι πρέπει να αφήσεις τον χρόνο να κυλήσει υπέρ και κατά σου. Μόνο εκείνος θα δείξει ποιες είναι οι στιγμές που έχουν σημασία. Και δεν είναι καν απαραίτητο να τις περνάς μαζί με τους «Πύργους» σου, μη γελιέσαι. Αρκεί εκείνη η λαχτάρα να τα μοιραστείς μαζί τους, να τους τα πεις, να ξελαφρώσεις ή να χαρείς ακόμα πιο πολύ βλέποντας τα πρόσωπά τους ν’ αντιδρούν σε κάθε σου πληροφορία.

 

« Για τις στιγμές που αξίζουν». Αυτό είναι το μότο του Nescafé Gold. Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που καταφέρνουν να έχουν ουσιαστική θέση μέσα στη ζωή σου. Ή ακόμα καλύτερα, που αξίζουν να έχουν θέση σ’ αυτήν. Όπως η Τ. που ακόμα κι αν δεν τη βλέπω συχνά να της πω τα νέα μου ξέρω πως, όταν σε 1-2 βράδια από τώρα θα είμαστε καθισμένες η μία απέναντι στην άλλη, κουκουλωμένες με μπουφάν στο γνωστό σημείο του μπαλκονιού και με δύο κούπες Nescafé στο χέρι, θα ακούσει και θα πει όλα όσα θα θέλαμε να ‘χαμε ζήσει μαζί όλο αυτό τον καιρό μα δεν τα καταφέραμε. Αλλά αυτό δεν θα μας πληγώνει γιατί θα ξέρουμε κι οι δυο πως αυτή η θέση, αυτό το συγκεκριμένο τετράγωνο στη σκακιέρα που έχουμε η μία για την άλλη, δεν παραχωρείται σε κανέναν άλλο.

*Πάρε μέρος στο διαγωνισμό και κέρδισε το Nescafé Gold της χρονιάς.