Λύκου Κραυγή: Ένα τραγούδι για τον Ζακ Κωστόπουλο με στίχους της μητέρας του, από τον Σπύρο Γραμμένο
- 21 ΣΕΠ 2022
Ήταν 21 Σεπτεμβρίου 2018 όταν ο Ζακ Κωστόπουλος έχασε τη ζωή του στην περιοχή της πλατείας Ομονοίας. Ήταν το θύμα ενός φόνου που μας εξέθεσε όλους στην αγριότητα των συνανθρώπων μας, όπως εκδήλωνεται απέναντι στον αδύναμο που θα βρεθεί μπροστά τους.
Η δίκη του Ζακ Κωστόπουλου σε πρώτο βαθμό, ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2022 και μόλις δύο από τους 6 κατηγορούμενους καταδικάστηκαν για την ανθρωποκτονία του. Ο ένας εκτίει την ποινή του κατ’ οίκον. Ο άλλος αφέθηκε ελεύθερος 60 μέρες μετά την καταδίκη του. Θα παραμείνει ελεύθερος μέχρι η υπόθεση να φτάσει στο Εφετείο. 21 Σεπτεμβρίου 2022, τέσσερα χρόνια μετά, ο Ζακ Κωστόπουλος λείπει και η δικαιοσύνη για εκείνον που έγινε σύνθημα στα χείλη μας δεν μοιάζει να έχει αποδοθεί.
Ο Ζακ έγινε σύνθημα για καιρό, ένα σύνθημα που ακόμα μας πονά. Η μητέρα του, Ελένη Κωστοπούλου δεν ήθελε ο γιος της να γίνει σύνθημα, όπως μαρτυρά ο πρώτος στίχος του τραγουδιού που έγραψε στη μνήμη του. Στους στίχους της έβαλε μουσική ο Σπύρος Γραμμένος και το κομμάτι με τίτλο Λύκου Κραυγή παρουσιάστηκε πριν από λίγες ημέρες σε συναυλία του στην Τεχνόπολη.
Το ταγούδι Λύκου Κραυγή στη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου
Δεν ήθελα
να γίνεις σύνθημα
πανό στη Δέγλερη
δάκρυ πικρό.
Ήθελα
να ‘σουνα ο μεγαλύτερος
ρούχα στο πάτωμα
πόδια φευγιό.
Δεν ήθελα
να γίνεις στίχος
νότες σε στόματα
ανάσα βαριά.
Ήθελα
να ‘χτιζες κείνα τα όνειρα
δρόμους να ανοίγεις
να σπας δεσμά.
Δεν ήθελα
να γίνεις ρούχο
άψυχη εικόνα
φθαρμένο πανί.
Ήθελα
η φωνή σου να απλωνότανε
και να γινότανε λύκου κραυγή.
Στο τραγούδι που παρουσίασε ο Σπύρος Γραμμένος στη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου έπαιξαν οι μουσικοί: Κώστας Μιχαλός (κιθάρα), Γιώργος Καρδιανός (κιθάρα), Χρήστος Καλκάνης (πλήκτρα), Αλέξανδρος Μυλωνάς (μπάσο), Ναταλία Κοκώση (κρουστά) και Χάρης Παρασκευάς (τύμπανα).
«Η δικαιοσύνη δεν είναι για το παιδί μου. Το παιδί μου δεν δικαιώνεται. Κανένας νεκρός δεν δικαιώνεται. Ήταν το πρώτο μας παιδί, το περιμέναμε με λαχτάρα, το μεγαλώσαμε με πολλή φροντίδα και αγάπη», έλεγε για εκείνον η μητέρα του, Ελένη Κωστοπούλου στην εκπομπή Mega Stories πριν από σχεδόν δύο χρόνια. Πριν η δικαιοσύνη πει τη δική της κουβέντα για την υπόθεση του Ζακ.
«Ο Ζαχαρίας ήταν ένα ιδιαίτερο, ξεχωριστό άτομο, ήταν ένας άνθρωπος σπάνιος για την εποχή μας. Ήταν αλληλέγγυος όχι μόνο με τη δική του ομάδα, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αλλά και με οποιονδήποτε ήταν αδύναμος και ήθελε βοήθεια ή συμπαράσταση. Ήταν αγωνιστής. Είμαι πάρα πολύ περήφανη γιατί πολλά πράγματα που έκανε δεν τα ξέραμε, γιατί ήταν και πολύ ταπεινός άνθρωπος. Τα περισσότερα τα μάθαμε μέσα από τα περιοδικά και τις εφημερίδες. Ποτέ δεν καυχιόταν γι’ αυτά που έκανε», πρόσθετε η Ελένη Κωστοπούλου.
Η Ελένη Κωστοπούλου δεν ήθελε ο Ζακ να γίνει σύνθημα, ήθελε ο Ζακ Κωστόπουλος να ήταν εδώ και η φωνή του σαν μία κραυγή λύκου να άνοιγε δρόμους όπως πάντα έκανε το ξεχωριστό παιδί της. O Ζακ Κωστόπουλος μεταμορφωνόταν σε λαμπερή Zackie Oh και παρόλο που είχε αποφασίσει να απέχει απο τον οργανωμένο ακτιβισμό, ήταν ακτιβιστής με τον τρόπο ζωής του, ουσιαστικά. Ζώντας ανοιχτά και παράλληλα με τις «ταμπέλες» που του κόλλαγαν και που τραβούσαν σαν μαγνήτης τις ομοφοβικές επιθέσεις: ομοφυλόφιλος, οροθετικός, drag queen. Χρειαζόταν να ζει ελεύθερος, να ζει ορατός, να είναι ο εαυτός του. Ένας εαυτός που σιχαινόταν τη βία και αγαπούσε με πάθος την αλληλεγγύη.
O Ζακ Κωστόπουλος μεταμορφωμένος σε Zackie Oh. / Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson/24 Media
«Μακάρι να αρκούσε απλά το να μην είσαι ομοφοβικός, αλλά επειδή υπάρχει πολλή ομοφοβία, δυστυχώς, δεν φτάνει αυτό. Όποιος δεν είναι και δεν το πιστεύει αυτό, πρέπει όταν ακούει ή όταν βλέπει κάτι, να μιλάει, να αντιδράει. Όχι να παίξεις ξύλο, αλλά μπορείς να βάλεις τις φώνες ακόμα κι από απόσταση. Αν είναι κάποια σωματική επίθεση, μπορεί να τρομάξει απλά και μόνο από τις φωνές ο άλλος και να φύγει. Ή αν είσαι σε μια παρέα και γίνει κάποιο αστείο ή κάτι τέτοιο, πρέπει να απαντήσεις και να μην το αφήσεις να περάσει έτσι», έλεγε 1,5 χρόνο πριν τον θάνατό του στο LadyLike ο Ζακ Κωστόπουλος.
Αυτή η φωνή ας μείνει κοντά μας, να μας θυμίσει όλα όσα πάλευε μέχρι να φύγει τόσο βίαια από τη ζωή. Ο Ζακ εδώ και 4 χρόνια δεν ζει πια ανάμεσά μας. Αλλά η κραυγή του γι’ αλλαγή σε αυτόν τον κόσμο πρέπει να συνεχίσει να ζει.
