OPINIONS

Εσύ τι ψήφισες στο γκάλοπ της Τατιάνας για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου; Πηγαίναμε γυρεύοντας

ndp

Όταν κάτι είναι καταδικασμένο να ξεφύγει, το νιώθεις σχεδόν από την πρώτη στιγμή. Για παράδειγμα, στη δημόσια συζήτηση για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, δεν υπήρχε περίπτωση να επικρατήσει ψυχραιμία. Σχεδόν αστραπιαία φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε ανερυθρίαστα- στa facebooks, τα twitters και τα τηλεοπτικά πανελάκια, πού αλλού;- για το αν άξιζε σ' έναν άνθρωπο να πεθάνει ή όχι. Έτσι, για να φτύσεις το άχτι σου, που σου λερώνει την αισθητική και το πεζοδρόμιο. Σαν να μην έφτανε η φρίκη που έτσι κι αλλιώς παρακολουθούμε ξανά και ξανά 3 μέρες τώρα.

Και λες «δεν μπορεί, κάπου σταματάει αυτό, κάπου εξαντλείται». Κάνεις τα μπλοκαρίσματα, τα reports σου, στεναχωριέσαι, θυμώνεις κι η ζωή συνεχίζεται. Αλλά δεν σταματάς να απορείς σε σημείο οδύνης.

Η νέα, πρωινή εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου (ξεκινάει) 11:30 στο ΣΚΑΪ, με τίτλο «Μαζί Σου» είχε μία ιδέα την οποία και υλοποίησε. Ακολουθώντας το ψηφιακό-σοσιαλμιντιακό trend της εποχής με τα polls, είπε να κάνει κι εκείνη ένα, έτσι για να πάει καλά η πρεμιέρα. Κι έθεσε το ερώτημα που έκρινε σωστό ότι έπρεπε να απασχολήσει/διχάσει τους τηλεθεατές:

 

«Ο 33χρονος Ζακ Κωστόπουλος, έχασε τη ζωή του όταν εισέβαλε σε κοσμηματοπωλείο οπλισμένος με μαχαίρι. Δείτε το βίντεο που ακολουθεί και πείτε την άποψή σας. Συμφωνείτε με την αντίδραση του κοσμηματοπώλη»;

Ιδού λοιπόν η απορία που θα ανοίξει το δρόμο προς το νέο τηλεοπτικό λαϊκό δικαστήριο. «Συμφωνείς με το γεγονός ότι ο κοσμηματοπώλης αυτοδίκησε- δηλαδή χτύπαγε με κλωτσιές στο κεφάλι μέχρι κάποιος να τον σταματήσει, έναν άνθρωπο, όποιος κι αν ήταν, αντί να προσπαθήσει με τους υπόλοιπους μάρτυρες να τον ακινητοποιήσει ώσπου να έρθει η αστυνομία»; Ποτέ ξανά, μια δημόσια δημοσκόπηση δεν έθεσε ως δίλημμα κάτι τέτοιο. Για ένα θέμα εξαιρετικά ευαίσθητο, με πολλά ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί δημόσια από τις Αρχές. Δεν είναι καν επιβεβαιωμένο πως ο Ζακ έφερε όντως μαχαίρι. Κανείς δεν μπορεί ακόμα να αποκλείσει το σενάριο πως ο Ζακ μπήκε στο κοσμηματοπωλείο όχι για να κλέψει, αλλά για να γλιτώσει από φασαρία στο απέναντι μαγαζί που καθόταν με παρέα. Στο γκάλοπ πάντως «βόλευε» γι’ αυτό και συμπεριελήφθη στο ερώτημα ως δεδομένο.

Για την ιστορία, το γκάλοπ κατέβηκε λόγω έντονων αντιδράσεων και μαζικών αναφορών. Κάποιοι ζήτησαν να παρέμβει και το ΕΣΡ.

Πάντως όσοι πρόλαβαν να συμμετάσχουν απαντώντας «όχι, δεν συμφωνώ με την αντίδραση του κοσμηματοπώλη», πήραν και το «μπράβο τους». Άλλη μία παγκόσμια πρωτοτυπία, η δημοσκόπηση να επιβραβεύει τους συμμετέχοντες για τις απόψεις τους για να ξεπλύνει τη συνείδηση των συντακτών της. Ίσως θα ‘πρεπε να κληρωθεί και δώρο. Ένα κόσμημα, που είναι κι επίκαιρο.

 

Με την ίδια λογική, για τους ανθρώπους που έστησαν αυτό το poll ετεροντροπής- και για όσους έκριναν απαραίτητο το να απαντήσουν- θα είχε εξίσου νόημα ένα γκάλοπ για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ή για την οποιαδήποτε άλλη αντίστοιχη τραγική περίπτωση στην οποία το θύμα δεν έχει επιλέξει να ζήσει τη ζωή του σε συνθήκες απόλυτης κανονικότητας και καθωσπρεπισμού. Φαντάσου τι θα γινόταν ας πούμε, αν στην επικαιρότητα επικρατούσε ως είδηση η υποθετική περίπτωση βιασμού μιας νεαρής κοπέλας που ντυνόταν προκλητικά «κι έδινε δικαιώματα» κι αν Ελληνάρες επέλεγαν να στήσουν μία ανάλογη δημοσκόπηση που θα κατέληγε σε κάποιο αντίστοιχο ερώτημα του τύπου «πιστεύετε ότι η κοπέλα “προκάλεσε” με την εμφάνισή της τα άρρωστα ένστικτα του δράστη; NAI/OXI».

Γιατί τελικά, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Πόσο μάλλον το ότι ένας απελπισμένος άνθρωπος υπό την επήρεια ουσιών που μπούκαρε σ’ ένα μαγαζί (γιατί μόνο αυτό είδαν εκείνη την ώρα όσοι λίντσαραν τον Ζακ) έχει το δικαίωμα να παραδοθεί στην αστυνομία σώος και όσο το δυνατόν πιο αβλαβής για να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη αντί για τα ανεξέλεγκτα ποδάρια μαινόμενων ανθρωπίσκων που παίζουν κορώνα-γράμματα (ή ακόμα καλύτερα κλωτσιά-μπουνιά) την πιθανότητα να μείνει στον τόπο, όπως κι έγινε.

Όπως οι κύριοι που κλώτσησαν αγρίως συμβάλλοντας λίγο ή πολύ στο θάνατο ενός ήδη πληγωμένου από αμέτρητα κοφτερά γυαλιά ανθρώπου, έτσι και αυτή η δημοσκόπηση ντροπής δεν απαξιώνει τη ζωή του Ζακ Κωστόπουλου, αλλά τη ζωή γενικότερα.

Αλλά να σου πω και κάτι; εμείς φταίμε. Όταν κάνουμε διακρίσεις στον τρόπο που καταδικάζουμε τη βία, όταν ξεκατινιαζόμαστε στα παράθυρα του Facebook για το αν ο Ζακ Κωστόπουλος είναι «ήρωας» ή «ένα τελειωμένο πρεζόνι», όταν δεν βγάζουμε το σκασμό μπροστά στο θάνατο ενός ανθρώπου, όταν ο καθένας δίνει την πιο απόλυτη υποκειμενική του διάσταση σ’ ένα φαινόμενο με τρομακτικά πολλές υπό συζήτησιν κοινωνικές προεκτάσεις, όταν στήνουμε καβγαδάκια, ψευτοδιλήμματα, ε, πάμε γυρεύοντας να εκμεταλλευτεί τη βλακεία μας κάποιος προς όφελός του, στην περίπτωση αυτή, νουμεράκια, «τατιανιές» και λοιπούς σχετικούς ευτελείς πόθους.

Κεντρική φωτογραφία: NDP Photo Agency