Γιατί οι γονείς δυσκολεύονται να θέσουν όρια και υπευθυνότητες στα παιδιά τους; Οι τρόποι για να το πετύχεις, σύμφωνα με την ειδικό

Οι γονείς, προσπαθώντας να ευχαριστήσουν το παιδί τους και να προλάβουν κάθε του κίνηση ώστε να μην κουραστεί, φτάνουν συχνά στο σημείο να το ευνουχίζουν, χωρίς ουσιαστικά, να έχουν συνείδηση ότι κάνουν κάτι τέτοιο. Αυτή η στάση τους όμως αναπτύσσει «καλομαθημένα», ή για κάποιους «κακομαθημένα» παιδιά, σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον που πολλές φορές δυσχεραίνει ή/και αναστέλλει την ανάπτυξη της ικανότητας για υπευθυνότητα, αυτονομία, οριοθέτηση, ανάληψη καθηκόντων και λήψη πρωτοβουλιών. Δεν βάζουν όρια στα παιδιά.

Γιατί οι γονείς δυσκολεύονται να βάλουν όρια στα παιδιά;

Οι γονείς δυσκολεύονται να θέσουν όρια και να βάλουν υπευθυνότητες στα παιδιά τους διότι μέσα από αυτόν τον νέο ρόλο τους αναβιώνουν συχνά τη δική τους παιδική ηλικία. Έτσι, ενδέχεται, να εκδηλώνουν τις αδυναμίες που ένιωθαν οι ίδιοι ως παιδιά ή να υιοθετούν τις συμπεριφορές που είχε η δική τους μητέρα ή πατέρας, ακόμη και αν οι ίδιοι τότε τις βίωναν ως μη-ικανοποιητικές συμπεριφορές.

Ακόμη, κάποιοι γονείς που ως παιδιά είχαν υποστεί πολλές στερήσεις πιθανολογείται να έχουν εξελιχθεί οι ίδιοι τώρα σε γονείς ιδιαίτερα προστατευτικοί και δοτικοί θέλοντας με τη στάση τους αυτή να διαγράψουν ή/και να επανορθώσουν τα κακώς κείμενα της δικής τους παιδικής ηλικίας, προσφέροντας στο παιδί τους ό, τι οι ίδιοι στερήθηκαν όταν ήταν παιδιά. 

Άλλες πάλι φορές, οι γονείς βάζουν εμπόδια προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες «είναι πολύ μικρό το παιδί για να μαζέψει τα πράγματά του». Έτσι, καθιστούν το παιδί σε μία κατάσταση αδυναμίας, η οποία, ωστόσο, δεν αντιπροσωπεύει τις πραγματικές δυνατότητές του. Αντίθετα, κατά ένα τρόπο, η στάση αυτή μάλλον υποτιμά την πραγματική δυναμική του παιδιού παρά τη διαφυλάσσει. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης είναι η εξάρτηση του παιδιού από το γονέα. 

Οι ενοχές των εργαζόμενων ή διαζευγμένων γονιών

Επιπροσθέτως, οι αυξημένες εργασιακές υποχρεώσεις αποσπούν τους γονείς από το σπίτι αρκετές ώρες την ημέρα, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενοχών για την πολύωρη απουσία τους, την επακόλουθη ανάγκη για επανόρθωση και, τελικά, την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας του παιδιού. Κάτι τέτοιο φαίνεται να ισχύει ενίοτε και στην περίπτωση των διαζευγμένων γονέων, καθένας εκ των οποίων ενδέχεται να καλομαθαίνει το παιδί του επειδή του λείπει και θέλει να αναπληρώσει το κενό που αφήνει η απουσία του. 

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

WOMEN TODAY

Οι παππούδες, ο ρόλος τους στην ανατροφή των εγγονών και πώς θα το διαχειριστείς σωστά

Tips προκειμένου να αναπτύξουν οι γονείς υπευθυνότητες και όρια στα παιδιά:

• Μην διστάσετε να αρνηθείτε όταν το παιδί ζητά κάτι παράλογο. Μέσα από το «όχι» δίνεται η δυνατότητα στο παιδί να αντιληφθεί πως στη ζωή δεν γίνεται πάντα αυτό που επιθυμούμε. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να κάνουμε πράγματα γιατί απλά πρέπει. Και αυτό είναι κάτι με το οποίο θα πρέπει να εξοικειωθούν οι μικροί μας φίλοι.
• Δώστε αρμοδιότητες στο παιδί μέσα στο σπίτι. Ανάλογα με την ηλικία, μπορείτε να του πείτε να πάει το πιάτο του στο νεροχύτη μετά το φαγητό ή, αν είναι λίγο μεγαλύτερο, να συμμαζέψει το δωμάτιό του, να σας βοηθήσει με τα ψώνια κλπ. Με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσει υπευθυνότητα και θα νιώσει χρήσιμο μέσα στο σπίτι.

• Όσον αφορά στις σχολικές δραστηριότητες, καθοδηγήστε το σιγά σιγά σε μία πιο αυτόνομη συμπεριφορά σχετικά με το διάβασμα. Αν ζητά τη βοήθειά σας, μην διστάσετε να του τη δώσετε, αφού πρώτα βεβαιωθείτε ότι έχει προσπαθήσει μόνο του και χωρίς, φυσικά, να καταλήξετε να κάνετε εσείς τις εργασίες του αντί για εκείνο. Ενθαρρύνετέ το να οργανώνει τα τετράδιά του και να έχει συνέπεια στις υποχρεώσεις του.
• Εμφυσήστε του πως στη ζωή, τόσο οι καλές όσο και οι κακές πράξεις έχουν συνέπειες και μην διστάσετε να επιβραβεύσετε μία καλή συμπεριφορά ή να αποδοκιμάσετε κάποια κακή.
• Ενθαρρύνετέ το να αναπτύξει υπευθυνότητα σε διάφορους τομείς, όπως σχετικά με το πώς να διαχειρίζεται το χαρτζιλίκι του, να έχει υπομονή και επιμονή όταν θέλει να πετύχει έναν στόχο, να μάθει να περιμένει, να ζητά συγγνώμη αν φταίξει κάπου, να αντικαταστήσει την μπάλα του φίλου του αν τη χάσει, να επιλέξει το δώρο για ένα φίλο του σύμφωνα με το ποσό που θα διαθέσετε κ.α.

Η υπερπροσφορά όσο και η υπερβολική στέρηση είναι δυνατό να προκαλέσουν μία σειρά από αρνητικές ή ακόμη και τραυματικές εμπειρίες, οδηγώντας, μακροπρόθεσμα, στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Δηλαδή στην ανάπτυξη ενός ανεύθυνου ή/και ανοριοθέτητου ενήλικα.