Γιατί οι γυναίκες 44-55 ετών είναι οι πιο «άπιστες» και τι πραγματικά σημαίνει απιστία το 2025;
- 24 ΙΟΥΛ 2025
Μετά το ColdplayGate, τυχαία, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του The Cut με τίτλο «Why Some Women Cheat When They Hit Middle Age», που αναλύει τους λόγους πίσω από τις εξωσυζυγικές σχέσεις γυναικών άνω των 50. Με προσωπικές μαρτυρίες γυναικών άνω των 50 που μοιράστηκαν (ανώνυμα) τους λόγους της απιστίας τους. Έχει ένα ενδιαφέρον να το «συζητήσουμε».
Μεσήλικες και απιστία: Το κλισέ που επιβιώνει και στην εποχή της πολιτικής ορθότητας
Οι γυναίκες ηλικίας 44–55 εμφανίζονται ως η πλέον επιρρεπής ομάδα στην απιστία, σύμφωνα με έρευνα του 2020. Όπως αναφέρεται, οι γυναίκες της μέσης ηλικίας απατούν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή ομάδα, ανεξαρτήτως φύλου. Οι λόγοι όμως δεν είναι ίσως αυτοί που νομίζουμε. Η ηλικία αυτή συχνά σηματοδοτεί μεγάλες αλλαγές: τα παιδιά έχουν φύγει από το σπίτι, η επαγγελματική πορεία σταθεροποιείται ή κλείνει τον κύκλο της, και η συναισθηματική ζωή μπορεί να έχει βαλτώσει. Οι γυναίκες συχνά αισθάνονται αόρατες – τα παιδιά και οι υποχρεώσεις «κλέβουν» τον προσωπικό χρόνο και το σεξ χάνει την αίγλη του (δεν είναι παθιασμένο). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αναδύεται μια ανάγκη επαναπροσδιορισμού ταυτότητας και της επιθυμίας. Η απιστία συχνά προκαλείται από την ανάγκη για επιβεβαίωση.
Η Jo Piazza, δημιουργός του podcast She Wants More, υποστηρίζει ότι οι γυναίκες βλέπουν την εξωσυζυγική σχέση ως μια επιβεβαίωση της επιθυμίας. Πολλές γυναίκες περιγράφουν ότι νιώθουν «αόρατες» μέσα στη σχέση τους, σαν να έχουν γίνει αξεσουάρ ενός οικιακού πλαισίου, χωρίς ουσιαστική επιθυμία ή επικοινωνία από τον σύντροφο. Το σεξ γίνεται σπάνια ή μηχανικά και η έλλειψη ενδιαφέροντος μετατρέπεται σταδιακά σε συναισθηματική απομόνωση.Έτσι, η αναζήτηση εξωσυζυγικών σχέσεων λειτουργεί συχνά ως μορφή αυτοεπιβεβαίωσης.
Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, η απιστία αφορά την ανάγκη της γυναίκας να ασκήσει έλεγχο στη ζωή της, να δείξει ότι αποφασίζει η ίδια για τις επιθυμίες της. Οι γυναίκες που παραδέχονται ότι υπήρξαν άπιστες στο άρθρο δεν απάτησαν το σύντροφό τους από αφέλεια ή ανωριμότητα. Αντίθετα, πρόκειται για ώριμες, σκεπτόμενες γυναίκες που αναζητούν κάτι ουσιαστικό που λείπει από τη ζωή τους.
Πρόκειται για μια «επαναστατική» πράξη;
Είναι μια απόφαση να ασχοληθούν με τις δικές τους ανάγκες, να βάλουν τον εαυτό τους προτεραιότητα μετά από δεκαετίες φροντίδας για άλλους, υποστηρίζουν η δημοσιογράφος και podcaster Jo Piazza και η συγγραφέας Susan Shapiro Barash που για τις ανάγκες της έρευνάς της έχει μιλήσει με πολλές γυναίκες που έχουν απιστήσει τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ενοχή ή εσωτερική σύγκρουση, αλλά, όπως επισημαίνεται, πολλές από αυτές τις γυναίκες δεν ντρέπονται πια που θέλουν κάτι παραπάνω.
Η εξωσυζυγική σχέση δεν είναι πάντα η αρχή του τέλους. Σε κάποιες περιπτώσεις βοηθά στην αναζωογόνηση του γάμου – η γυναίκα επιστρέφει πιο συνειδητή για το τι της λείπει. Άλλες φορές, οδηγεί στην απόφαση να λήξει μια σχέση που έχει «πεθάνει» συναισθηματικά εδώ και χρόνια.
Άρα, τι σημαίνει απιστία το 2025;
Σύμφωνα με το The Cut, γυναίκες άνω των 50 δεν είναι άπιστες επειδή πλήττουν, αλλά από βαθιά υπαρξιακή ανάγκη. Θέλουν να νιώσουν, να ζήσουν, να θυμηθούν ποιες είναι. Μπορεί να θεωρηθεί έτσι μια φεμινιστική πράξη, εφόσον πηγάζει από ανάγκη αυτοκαθορισμού και απελευθέρωσης από παραδοσιακούς ρόλους. Ο φεμινισμός διεκδικεί το δικαίωμα της γυναίκας να αποφασίζει για το σώμα της, τη σεξουαλικότητά της και τις σχέσεις της. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γυναίκες (ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας) έχουν «εκπαιδευτεί» να καταπιέζουν τις επιθυμίες τους για χάρη της οικογένειας ή του συντρόφου.
Είναι σαν να λέει: «Δεν είμαι μόνο μητέρα, σύζυγος, μαγείρισσα, φροντίστρια. Είμαι κι εγώ ένας άνθρωπος με επιθυμίες». Το να επιλέξουν οι ίδιες με ποιόν, πώς και γιατί θα συνδεθούν ερωτικά είναι πράξη χειραφέτησης, όταν γίνεται συνειδητά. Όπως γράφει και η ψυχοθεραπεύτρια Esther Perel, η απιστία μπορεί να μην αφορά την απόρριψη του συντρόφου, αλλά την προσπάθεια να ανακαλύψεις ποια ήσουν πριν γίνεις μόνο σύζυγος ή/και μητέρα.
Προσωπικά, δεν εξιδανικεύω και δεν δικαιολογώ την απιστία. Λέω ότι μπορεί να είναι το σύμπτωμα μιας βαθιάς υπαρξιακής ανάγκης: να είσαι κάτι παραπάνω από ρόλος. Η απιστία, ως πράξη αποδομεί την επιτελεστική σταθερότητα του γυναικείου ρόλου: δεν είναι πλέον η «καλή σύζυγος». Μπορεί να εγκαταλείπει και έναν ρόλο που δεν τη χωράει πια.
Μερικές φορές, δεν απατάς γιατί θέλεις κάποιον άλλον· απατάς γιατί θέλεις έναν άλλον εαυτό. Μερικές φορές. Άλλες, γιατί είσαι απλά ένας προβληματικός νάρκισσος.
