Ελιάνα, είμαι παντρεμένη με έναν τοξικό, νάρκισσο, που πίνει. Έχουμε δύο παιδιά. Τι να κάνω;

Ελιάνα μου, θα είμαι σύντομη. Είμαι παντρεμένη με έναν τοξικό, νάρκισσο και με διπολική διαταραχή θα έλεγα. (Στην πορεία το κατάλαβα φυσικά)- Με έχει κουράσει ψυχολογικά. Έχουμε δύο παιδιά. Επικοινωνία δύσκολη όπως καταλαβαίνεις και σχεδόν κάθε μέρα είναι σκυθρωπός και πάντα κάτι του φταίει.

Είναι εργατικός. Δουλεύει όλη μέρα, αλλά όταν έρχεται σπίτι πίνει αλκοόλ. Εκεί, λοιπόν, πάντα προσέχουμε ακόμα περισσότερο πώς θα μιλήσουμε γιατί θα ψαχτεί για φασαρία. Πως να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση; Με ελέγχει και με απομονώνει από όλους. Τον πήγα μέχρι και στην αστυνομία ενα βράδυ, αλλά φυσικά δε συνετίστηκε. – Φωτεινή

Η Ελιάνα απαντάει:

«Γεια σου, γλυκιά μου. Θα τα πω σύντομα. Είχα πατέρα έναν τοξικό, νάρκισσο, ίσως έπασχε και από διπολική διαταραχή (αλλά χωρίς διάγνωση γιατρού, δεν μπορούμε να ξέρουμε στα σίγουρα). Η μητέρα μου λέει πως όταν τον γνώρισε δεν ήταν έτσι και πως στην πορεία άλλαξε και άρχισε να την κακοποιεί ψυχολογικά. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που αντί να έχει χαρά και αγάπη, είχε έναν μπαμπά μονίμως σκυθρωπό, που πάντα κάτι του έφταιγε, απόντα όλη μέρα στη δουλειά και το βράδυ μέθυσο. Θυμάμαι ακόμα πως ως παιδί φοβόμουν μην κάνω κάτι λάθος και ξεκινήσει από το πουθενά καυγάς και φασαρία. Η μαμά μου έλεγε πως θέλει να αλλάξει την κατάσταση. Ένα βράδυ τον πήγε μάλιστα και στην αστυνομία, αλλά δεν κατάφερε τίποτα».

Πλέον, βέβαια, αμφιβάλλω πως και εκείνη ήθελε να αλλάξει κάτι και να μας βοηθήσει να μεγαλώσουμε σε ένα καλύτερο περιβάλλον – γιατί αν πραγματικά το θέλεις, πάντα δεν υπάρχει τρόπος;

Φωτεινή μου, κάνε σε παρακαλώ ό,τι είναι απαραίτητο ώστε αυτό να μην είναι τα παιδιά σου σε μερικά χρόνια. Πάντα υπάρχει τρόπος.

Ελιάνα, τι κάνεις όταν έχεις πλακωθεί στο ξύλο σχεδόν με πεθερά και κουνιάδα και ενώ μένετε ένα στενό διαφορά σχεδόν δεν βλέπεστε πάρα μόνο σε γιορτές; Επίσης έχεις ένα μωρό 22½ μηνών και ο άντρας σου επιμένει να τους το πηγαίνει να το βλέπουν, αλλά εσύ δε θες, γιατί πολύ απλά έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου; – Κική 

Η Ελιάνα απαντάει:

Όλοι ονειρευόμαστε μια μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια με παιδιά, ξαδέρφια, παππούδες, γιαγιάδες, σκύλους και γάτες, που όλοι συνυπάρχουν αρμονικά, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν πάντα για τον καθένα μας δύο οικογένειες. Αυτή από την οποία προερχόμαστε και αυτή που δημιουργούμε. Είναι θαυμάσιο όταν αυτές οι δύο γίνονται αβίαστα ένα, αλλά δυστυχώς πολλές φορές αυτό δεν προκύπτει. Τότε πρακτικά είναι δύσκολο, αλλά επί της ουσίας δεν πειράζει, αφού ως γνωστόν δεν παντρευόμαστε την οικογένεια κάποιου, αλλά τον ίδιο.

Ο πολύ άτυχος της υπόθεσης είναι ο άντρας σου, ο οποίος έχει βρεθεί στη μέση αυτής της παρεξήγησης (ή και την έχει δημιουργήσει, δεν ξέρω, δεν μου δίνεις αρκετά στοιχεία). Ωστόσο, ας εξετάσουμε με ψυχραιμία τις οψιόν σου: Θέλεις να μην βλέπουν καθόλου το εγγόνι και το ανίψι τους παρότι μένουν ένα στενό μακριά του; Δεν θα το δεχθούν ούτε εκείνες, ούτε ο άντρας σου.

Θέλεις να συμφιλιωθείς μαζί τους; Φαντάζομαι προτιμάς να καταπιείς ένα μαγκάλι κάρβουνα.

Οπότε τι απομένει; Να κάνεις αυτό ακριβώς που κάνεις: υπομονή. Και αν θα μπορούσα να προτείνω κάτι -σε περίπτωση που αυτό είναι εφικτό – μετακομίστε. Απόσταση ίσον αποσυμπίεση.

Ελιάνα, είμαι σε μια σχέση ένα χρόνο τώρα. Η δουλειά του; Συνέχεια να φεύγει. Το ήξερα εξ αρχής, αλλά μόνο για 6 μήνες τον χρόνο. Τώρα λείπει ήδη 6 μήνες και του είπαν εάν μπορεί να ξαναφύγει. Και το πότε θα γυρίσει, άγνωστο. Βασικά ακομη δεν έχει γυρίσει και θα ξαναφύγει. Μαζί ένα χρόνο και τον έχω δει μόλις 5 μήνες.

Οι διαφορές μας ανύπαρκτες. Είναι όλα καλα εκτός από αυτό. Δεν μπορώ όμως να διαχειριστώ το γεγονός πως δεν υπολογίζει ότι στην πραγματικότητα δεν ζούμε μαζί. Αλλά ο καθένας μας έχει σχέση με το skype εν τέλει. Δεν θέλω να χάσω έναν τέτοιο άνθρωπο, αλλά από την άλλη δεν τον έχω κιόλας. Πώς προχωράς κ το ξεπερνάς; Υπάρχουν ενδείξεις να υπάρξει οικογένεια, αλλα μπορεί μια οικογένεια να ισορροπήσει έτσι; Θα βαλει ποτέ τη δουλειά σε δεύτερη μοίρα; Αδιέξοδο. Ευχαριστώ για την ανάγνωση. – Βίκυ

Η Ελιάνα απαντάει:

Αχ, τι μου θύμισες. Η πρώτη μου μακροχρόνια σχέση ήταν με ένα υπέροχο αγόρι που ήταν φοιτητής σε άλλη πόλη. Κάναμε τα αδύνατα δυνατά να βρισκόμαστε όσο πιο συχνά γίνεται (fun fact: εκείνος είχε οδηγήσει πόσες ώρες μέσα στη νύχτα για να μου κάνει έκπληξη στην Αθήνα και την ίδια ακριβώς στιγμή εγώ είχα φτάσει με το ΚΤΕΛ στην πόλη που σπούδαζε για να του κάνω έκπληξη, τελικά κοιμηθήκαμε χωριστά εκείνο το βράδυ #fail). Μείναμε μαζί τέσσερα χρόνια. Αλλά αν πρέπει να είμαι ειλικρινής, πιστεύω πως αν ήμασταν γεωγραφικά συντονισμένοι, αυτά τα τέσσερα χρόνια θα ήταν ένα, άντε δυο το πολύ.

Γιατί από όσα μου έγραψες, θα σταθώ στο εξής: οι διάφορες σας είναι ανύπαρκτες, αλλά ενδέχεται να είναι ανύπαρκτες γιατί είναι η κανονικότητά σας ανύπαρκτη.

Μια έρευνα που είχε γίνει στο εξωτερικό, είχε δείξει πως το 1/3 των ζευγαριών που διατηρούσαν σχέση εξ αποστάσεως για περίπου δυο χρόνια, όταν τελικά εγκαταστάθηκαν για τα καλά στο ίδιο μέρος, χώρισαν μέσα σε 3 μήνες. Και αυτό γιατί οι όποιες διαφορές τους αναδύθηκαν πολύ γρήγορα από κοντά, πράγματα που δεν φαίνονται όταν δεν περνάς κοινό χρόνο με τον άλλο.

Οι άνθρωποι που έχουν σχέση εξ αποστάσεως τείνουν να εξιδανικεύουν τον σύντροφό τους, ακριβώς επειδή λαμβάνουν, από μακριά, μόνο τα καλύτερα κομμάτια του αλλά και όταν βρίσκονται, μια στο τόσο και για περιορισμένο χρονικό διάστημα από κοντά, δεν αναλώνονται σε καυγάδες ή μια βαρετή καθημερινότητα, επειδή ξέρουν πως ο χρόνος τους μαζί είναι μετρημένος. Είναι ένα παρατετάμενο honeymoon, μια σχέση που μοιάζει να στηρίζεται στην αμοιβαία θυσία, αλλά στην πραγματικότητα δεν δοκιμάζεται στα δύσκολα που δοκιμάζονται οι υπόλοιπες – και σε μεγάλο βαθμό αποτυγχάνουν.

Έχεις δίκιο να προβληματίζεσαι, έχεις δίκιο να αντιδράς, έχεις δίκιο να μην μπορείς να κάνεις όνειρα για δημιουργία οικογένειας. Και από την άλλη, η επαγγελματική του διαδρομή και η οικονομική του ασφάλεια δεν είναι λεπτομέρειες, για να ζητάς να μπουν δεύτερα στη λίστα των προτεραιοτήτων του.

Αδιέξοδα δεν υπάρχουν, μόνο δύσκολες αποφάσεις υπάρχουν και το σωστό timing για να τις πάρεις. Δύσκολη απόφαση είναι ο χωρισμός με κάποιον που νιώθεις πως είναι ιδανικός για σένα, δύσκολη απόφαση και η συμφιλίωση με το γεγονός πως τον περισσότερο καιρό θα έχεις σχέση με το Skype σου και πως η καθημερινότητά σου δεν θα τον συμπεριλαμβάνει. Στην πραγματικότητα το ερώτημα είναι τι από τα δυο αντέχεις περισσότερο να κάνεις.

Ρώτα κι εσύ την Ελιάνα – στο [email protected]

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

WOMEN TODAY

Ελιάνα, πώς θα βάλω για ύπνο ένα νήπιο που κοιμάται μαζί μας και ένα μωρό που θα έρθει την άνοιξη;