FEMALE TALK

Άννα Ανδριανού: «Ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδί που τυφλωνόταν. Έγινα κομμάτια»

Papadakis Press/Δημήτρης Πελέκης

Η σπουδαιότητα της Άννα Ανδριανού, δεν βρίσκεται μεμονωμένα στους επιθετικούς προσδιορισμούς «ηθοποιός», «σεναριογράφος», «συγγραφέας» και «θεατρική συγγραφέας» που αποδίδουν το καλλιτεχνικό της έργο. Η Άννα Ανδριανού είναι σπουδαία ως γυναίκα και ως άνθρωπος, διότι θέλησε να χαρίσει απλόχερα το μεγαλύτερο δώρο της ζωής. Κι αυτό είναι η ανιδιοτελής αγάπη.

Καλεσμένη στην εκπομπή “Μεσάνυχτα” βρέθηκε, λοιπόν, η Άννα Ανδριανού, η οποία μεταξύ άλλων μίλησε στην Ελεονώρα Μελέτη για την επιθυμία της να αποκτήσει παιδί μέσω της υιοθεσίας.

Άννα Ανδριανού: «Το ήθελα πάρα πολύ αλλά δεν μου το έδωσαν»

Στην ερώτηση της Ελεονώρας Μελέτη για τον αν έχει σκεφτεί ποτέ να υιοθετήσει, η ηθοποιός απάντησε θετικά. «Ένας άνθρωπος που προσπαθεί για τα αδέσποτα ζώα, φαντάσου πώς θα είναι και με τα “αδέσποτα” παιδιά. Κάποια στιγμή είχε βγει μια ανακοίνωση για ένα παιδάκι που ήταν στο ορφανοτροφείο και θα τυφλωνόταν. Κι εκεί έγινα κομμάτια» ανέφερε στην αρχή η Άννα Ανδριανού που δήλωσε ενδιαφέρον υιοθεσίας για ένα παιδάκι με νευρολογικά προβλήματα υγείας.

«Το ήθελα πάρα πολύ αλλά δεν μου το έδωσαν. Δεν έκανα κάποια τρομερή διεκδίκηση αλλά φρόντισα να ρωτήσω τι μπορεί να γίνει. Τότε ήμουν χωρισμένη και δεν είχα και κάποια πολύ καλή οικονομική κατάσταση για να τα ξεπερνά όλα και ακριβώς επειδή το παιδί είχε προβλήματα, δεν θα μου το έδιναν» σημείωσε στη συνέχεια η Άννα Ανδριανού.

«Δεν καταλαβαίνω γιατί τα παιδιά να μεγαλώνουν στα ιδρύματα»

«Γενικά στην Ελλάδα η υιοθεσία είναι δύσκολη και δεν καταλαβαίνω γιατί τα παιδιά να μεγαλώνουν στα ιδρύματα» δήλωσε η ίδια και εμείς συμφωνούμε μαζί της. «Σε ένα γύρισμα είχαμε πάει στο “Έλενα” κι υπήρχαν παιδιά παρατημένα μέχρι δύο ετών. Είναι απίστευτο τι κάνουν. Έρχονται και σε τραβούν για να τα πάρεις. Παρότι είναι οδυνηρό, το έχω αποφύγει μέχρι τώρα. Κι αυτό γιατί φοβάμαι ότι θα κολλήσω άσχημα. Αλλά θα μου άρεσε να πηγαίνω εκεί» πρόσθεσε στο τέλος η ηθοποιός, της οποίας η επιθυμία για υιοθεσία, συνάντησε το – δύσκολα – προσπελάσιμο τοίχος της ελληνικής νομοθεσίας.