Σου αρέσουν οι Nirvana; Ξέρουμε πού πρέπει να είσαι το Σάββατο

Δε νομίζω πως υπάρχει κανένας λόγος να γίνουν οι συστάσεις, Kurt Cobain από ‘δω τα κορίτσια, κορίτσια από ΄δω ο Kurt Cobain, αφού τους Nirvana και τον Kurt μάλλον τους γνωρίζετε. Αντ’ αυτού όμως θα σας συστήσω τους LiE. Οι δυο Γιώργηδες (φωνή-κιθάρα, drums) και ο Γιάννης (μπάσο), ενώ θα έκαναν μια πάρα πολύ καλή αρχή για ανέκδοτο, προτίμησαν να ασχοληθούν με κάτι πιο δημιουργικό στη ζωή τους, τη μουσική. Το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου λοιπόν, θα βρεθούν στη σκηνή του An Club για ένα tribute στους Nirvana και θα ερμηνεύσουν σχεδόν όλα τα τραγούδια της θρυλικής μπάντας.

Ο Γιώργος ήταν περίπου δέκα χρονών όταν ανακάλυψε τους Nirvana “Έπεσε μια κασέτα στα χέρια μου που είχε όλο το Smash των Offspring απ’ τη μία και το Nevermind απ’ την άλλη. Αυτό ήταν, την άλλη πλευρά την άκουγα συνέχεια. Παρόλο που δεν ήμουν των πολύ hard ακουσμάτων, αυτός ο δίσκος περιείχε το γκάζι,τη μελωδία και την ενέργεια που χρειαζόταν για να τον ξεχωρίσω”.

Το πρώτο Nirvana Show έγινε πριν τρία χρόνια στο Κ44, και οι LiE είπαν ουσιαστικά να κάνουν ένα πάρτι για τους φίλους τους, παίζοντας τη μουσική με την οποία ήξερα ότι θα περάσουν καλά, τα άπαντα των Nirvana δηλαδή. Η ανταπόκριση από τον κόσμο και τα μπλουζάκια με τις iconic στάμπες της μπάντας ξεπέρασαν τις προσδοκίες των παιδιών.

Αν και έπεσε στα χέρια μου ολόκληρο το set του Σαββατιάτικου live, θα χρησιμοποιήσω μόνο έξι από τα τραγούδια που περιλαμβάνονται σ’ αυτό, για να προετοιμαζόμαστε σιγά σιγά με μια κάποια προθέρμανση και να μάθουμε και μερικά πράγματα ακόμα για τους LiE.

Είναι ο ήχος των Nirvana εύκολος ώστε να ξαναδημιουργήσει κανείς κάτι αντίστοιχο σήμερα; Υπάρχει ακόμα τέτοιο κοινό;

Ίσως ήταν πιο εύκολος σε σχέση με τα άλλα grunge συγκροτήματα των 90s. Νομίζω ότι ο κόσμος αναπόφευκτα θα έκανε τη σύγκριση, οπότε όποιος θα σκεφτόταν να δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο θα πρεπε να είχε προσδιορίσει πολύ καλά την προσωπική του ταυτότητα. Εκτός των άλλων, επειδή η μουσική συμβαδίζει με την εποχή της (εκτός αν είσαι ο Prince ή ο Βαγγέλης Παπαθανασίου!) νομίζω ότι τα ερεθίσματα για να δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο κανείς είναι διαφορετικά σήμερα με ό,τι τότε. Δεν αρκεί απλώς να επηρεάζεσαι για να γράψεις καλή μουσική,αλλά να το ζεις. Και οι Nirvana ήταν στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή.

Σε τι διάθεση είστε όταν δημιουργείτε; Ισχύει ότι θέλει να είσαι και λίγο “στις μαύρες σου” για να βγει καλύτερο το κομμάτι;

Σίγουρα η μουσική μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά για να εκφραστείς και να αντιμετωπίσεις μια δύσκολη κατάσταση. Όταν έχεις πολύ καλή διάθεση περισσότερο θα σ’ ενδιέφερε να βγεις να διασκεδάσεις παρά να πιάσεις μια κιθάρα. Από την άλλη επειδή πολλοί πίνουν αλκοόλ για να ξεπεράσουν τις “μαύρες” τους, αυτό πάλι δε βοηθά γιατί δε μπορείς να πιάσεις την κιθάρα για να παίξεις.(ένα βραβείο geekιάς.)

Δε μας αρέσει το δηθενιλίκι. Τα προσωπικά μας προβλήματα τα παίρνουμε και λίγο στο πιο χαλαρό. Η ατμόσφαιρα στο στούντιο τις περισσότερες φορές είναι ευχάριστη: Χαιρετιόμαστε με σταυρωτά φιλιά, θα αποκαλέσουμε ο ένας τον άλλο με κτητικά όπως πχ “- Τι κάνεις Γιώργο μου; – Καλά είμαι Γιάννη μου” εκτός αν έχει αργήσει κάποιος πάρα πολύ οπότε τον βάζουμε να κουβαλάει στο τέλος.

Πέρα απ’ την πλάκα, όταν κλείνει η πόρτα υπάρχει μόνο μουσική, καλή η κακή, με έμπνευση ή χωρίς, αλλά είναι σίγουρα LiE. Ξεκινάει από ένα riff στην κιθάρα, μια ιδέα που επειδή παίζουμε πλέον αρκετά χρόνια έχουμε αποκτήσει την κατάλληλη χημεία για να την “ντύσουμε” ενορχηστρωτικά όπως περίπου την έχουμε στο μυαλό μας.

Οι γονείς τι λένε για τις εφηβικές μπάντες που ενηλικιώνονται; Καμαρώνουν ή έχουν το άγχος του “πού θα πάνω αυτά τα παιδιά και τι θα απογίνουν στη ζωή τους”;

Οι γονείς μας πάντα μας στήριζαν. Θα καμάρωναν αν μας έβλεπαν σε μια τεράστια σκηνή όσο θα καμάρωναν να μας έβλεπαν να πετυχαίνουμε σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. Σε αντίθεση με άλλους γονείς καταλαβαίνουν ότι υπάρχει πραγματικά επάγγελμα που λέγεται μουσικός!

Για ποιο πράγμα θα ζητούσατε συγγνώμη απ’ το κοινό σας; Έχει χρειαστεί ποτέ;

 

Θα ήταν πολύ ξεφτίλα αν είχαμε κάνει τέτοια χοντράδα για να ζητήσουμε συγγνώμη, αν και θυμάμαι 2-3 live που το ξέραμε ότι είμασταν απροβάριστοι και με κακό ήχο. Κανονικά έπρεπε να ζητήσουμε συγγνώμη απ’ τον μεθυσμένο κύριο στη γωνία που μας είχε ρωτήσει αν παίζουμε κανα ελληνικούλι και την barwoman που σκούπιζε βαριεστημένα τον πάγκο με το κίτρινο wettex. Ο κόσμος πάντως έχει απαιτήσεις όταν πληρώνει για να δει ένα live και πρέπει να το σέβεσαι αυτό. Ένα κακό live δημιουργεί πολύ χειρότερο ντόρο για αυτούς που είναι εκεί σε σχέση με ένα πολύ καλό. Αν το χεις συνοδέψει δε με διθυραμβική προώθηση και αποδειχθεί πατάτα, εκεί ναι, είσαι υπόλογος.

Ποια είναι η θεματολογία που σας εμπνέει όταν γράφετε τα δικά σας κομμάτια;

 

Αναφερόμαστε σε ό,τι μας κινεί το ενδιαφέρον και περνάει εκείνη τη στιγμή απ’ το μυαλό μας. Δε θα μπορούσαμε να μην ασχοληθούμε με την πραγματικότητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για παράδειγμα αν κοιτάζεις γύρω σου και βλέπεις μια απόγνωση, μια εξαθλίωση, ανθρώπινο πόνο ή φτώχεια είναι δύσκολο να σε αφήσει αδιάφορο. Ο καθένας έχει τη δική του κοσμοθεωρία. Για κάποιον άλλον αυτό που ζει μπορεί να το θεωρεί τέλειο.

Όσο για τον έρωτα, τον κινητήριο μοχλό της ανθρωπότητας μαζί με το χρήμα, είναι αναπόφευκτο να μην τον έχουμε βιώσει, έστω και άθελά μας. Στα κομμάτια μας έχουμε περάσει από subliminal αναρχικά μηνύματα μέχρι ερωτικά στιχάκια που θα γραφε στο λεύκωμά του ένα 10άχρονο. Ε, δεν πετυχαίνουν κι όλα.

Τι κάνει το “Smells like teen spirit” τόσο διαχρονικό και αναγνωρίσιμο;

 

Η νεανική φάση που θα περάσεις και θα σιχαίνεσαι τα σπυράκια, τους γονείς, τους καθηγητές, τα βιβλία και τα προγράμματα που άλλοι έχουν ορίσει για σένα. Εκεί που λες ότι δε μπορεί να είναι τόσο σκατά αυτός ο κόσμος κι όμως τον ανακαλύπτεις κάθε μέρα πιο πολύ. Και μένεις.

Ένα κοινό που μάλλον είχαν οι νέοι του τότε με τους νέους του σήμερα σχεδόν σε ολόκληρο το δυτικό πολιτισμό είναι ότι δε ζουν την εφηβεία τους όπως θα πρεπε, παγιδευμένοι σε υποχρεώσεις που “θα τους κάνουν καλό”, χάνοντας τα πιο ανέμελα χρόνια τους πάνω από βιβλία και ζώντας γεμάτα άγχος.

Γι’ αυτό και το Smells Like Teen Spirit για μένα πάντα συνδέει την σύγχρονη πραγματικότητα με τη γενιά που αντιστέκεται, που δε δίνει λογαριασμό σε κανέναν και που είναι έτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο αφού πρώτα τον κάνει χίλια κομμάτια. Οι έφηβοι ανακάλυψαν την άρνηση.

 

Αυτή την περίοδο οι LiE είναι στο studio και ετοιμάζουν ένα νέο single. “Λέγεται “Little Darling” και νομίζω είναι ό,τι καλύτερο έχουμε κάνει. Νιώθουμε λίγο πιο ώριμοι από όλη αυτή τη διαδικασία, μαθαίνεις να είσαι υπεύθυνος, προβαρισμένος, ξεκούραστος και τελικά έτοιμος για να λάβεις το αποτέλεσμα που σε ικανοποιεί. Είμαστε τυχεροί γιατί πάντα είχαμε καλούς συνεργάτες δίπλα μας που προσπάθησαν και προσπαθούν να μας βοηθoύν”, μου λέει ο Γιώργος ενώ μου δείχνει την τρύπια μεμβράνη του ταμπούρου που καταστράφηκε στις πρόβες για το επερχόμενο Nirvana Show. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σ’ αυτό το live, θα τα σπάσουν.

Nirvana Show: Σάββατο 11 Φεβρουαρίου, στο An Club, Σολωμού 13-15, Εξάρχεια.

Είσοδος: 6 ευρώ