ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Karavan: Ένα μποέμικο brand που απελευθερώνει τη μόδα

Έβαλα να ακούσω το Planet Caravan των Black Sabbath. Αυτό το τραγούδι αποτέλεσε τον ''νονό'' του brand της Μαριλούς Κατσώνη. Τα Karavan, η μποέμικη προσέγγιση της μόδας, ο άξιος εκπρόσωπος μίας νέας πνοής στο χώρο.

Ένα καραβάνι χωρίς πατρίδα, χωρίς σπίτι, χωρίς εξάρτηση από υλικά αγαθά. Ένα ελεύθερο πνεύμα που ταξιδεύει παντού, που γνωρίζει διαφορετικές κουλτούρες, αλλιώτικες νοοτροπίες και τελικά καταφέρνει να προσαρμοστεί για να εκπληρώσει το αρχικό σχέδιο, της απόλυτης περιπλάνησης άνευ όρων.

(Φωτογραφία: Μαρία Κόκκινου)

Η Μαριλού είναι μία τέτοια τύπισσα. Όταν την γνωρίζεις αισθάνεσαι την ευγενική μαγκιά που την περιτριγυρίζει. Έχει στιλ και προσωπικότητα, όπως και οι δημιουργίες της. Κομμάτια που σε κάνουν να νιώσεις μοναδική, ρούχα που σε κολακεύουν χωρίς να σε περιορίζουν ή να σε στενεύουν ασφυκτικά.

Όταν πια τα φοράς, τα βλέμματα που γυρίζουν για να δουν το ρούχο σου είναι η περίτρανη απόδειξη επιτυχίας των Karavan, ενός εγχειρήματος που ξεκίνησε εν μέσω κρίσης με κεφάλαιο που δεν ξεπερνούσε τα 800 ευρώ.

Ξέρει από μικρή πως η μόδα είναι το στοιχείο της. Ασχολείται με τα περιφερειακά μέχρι να πάρει την απόφαση για κάτι δικό της.

 

”Καταλαβαίνω από πολύ μικρή πως αυτό που μου αρέσει και αυτό με το οποίο θα ασχοληθώ είναι η μόδα αλλά δεν ξέρω προς του θα κινηθώ.

Σπούδασα γραφιστική και σχέδιο μόδας και πάντα ασχολούμουν με οτιδήποτε εμπεριέχει το ενδυματολογικό στοιχείο. Είτε ήμουν βοηθός στιλίστα σε τηλεοπτικές εκπομπές, είτε σε σήριαλ, είτε σε περιοδικά. Παράλληλα βέβαια δούλευα και σε μπουτίκ ρούχων, οπότε ήξερα πως λειτουργεί ο χώρος.”

 

”Κάποια στιγμή έπιασα πάτο, βαρέθηκα πάρα πολύ και ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Ηλικιακά και εμπειρικά ένιωθα έτοιμη να πάρω στις πλάτες μου περισσότερες ευθύνες. Έτσι γεννιούνται τα Karavan.”

(Φωτογραφία: Μαρία Κόκκινου)

Τοποθέτησε τον εαυτό σου στο 2013, όταν ξαφνικά τα κορίτσια ξεκίνησαν να φορούν μπουστάκια και κιμονό. Θυμήθηκες; Ακόμα και όσοι την αμφισβήτησαν, μάλλον, ετοιμάζονται να συντάξουν ένα απολογητικό μήνυμα.

”Από τα πρώτα σχέδια που έβγαλα ήταν το κιμονό και τα μπουστάκια. Τότε όλοι μου έλεγαν πως θα πάνε άπατα τα μπουστάκια γιατί ήταν πολύ κοντά. Και τελικά κατέληξαν να είναι τα best sellers.

 

Έχω μάθει πως πρέπει να ακούς και το καλό και το κακό που θα σου πουν. Δεν φοβήθηκα με τα αρνητικά σχόλια, δεν έκανα πίσω. Προβληματίστηκα αλλά δεν έκανα κάτι με φοβερό ρίσκο οπότε προχώρησα.”

Ευτυχώς για εμάς και την ελληνική μόδα δεν έκανε πίσω. Οι επιλογές της την βγάζουν ασπροπρόσωπη. Η επιτυχία έχει ανοίξει την πόρτα και έχει βολευτεί σε μία καρέκλα απέναντι από το γραφείο της.

Μαζί με την ομάδα της, με την οποία είναι μαζί από την αρχή, το δουλεύει πολύ, το ψάχνει και το διαφοροποιεί από συλλογή σε συλλογή. Είναι νομάς, δεν αγαπά το βόλεμα, ακόμα κι αν αυτό είναι απόλυτα επιτυχημένο. Αυτοαναιρείται και επαναπροσδιορίζεται από κομμάτι σε κομμάτι.

Ψάχνω συνέχεια, βαριέμαι συνέχεια, αυτοαναιρούμαι συνέχεια. Μέχρι να βγουν τα ρούχα στην παραγωγή, θέλω να κάνω κάτι άλλο.

(Φωτογραφία: Θοδωρής Μανωλόπουλος)

”Μου αρέσει πάρα πολύ το έθνικ και το πολύχρωμο. Τα μεγάλα εμπριμέ είναι αγάπη μεγάλη. Μου αρέσουν τα 70s, το έθνικ της Ινδίας, του Μεξικό, της Ελλάδας, τα κεντήματα. Δεν έχω ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Κάθε συλλογή και κάτι διαφορετικό.

Δεν συμπαθώ πολύ τις μινιμαλιστικές, αφαιρετικές φόρμες, ίσως γιατί δεν πηγαίνουν στο δικό μου σώμα.

Τα φετινά σχέδια περιλαμβάνουν φορέματα κοντά που είναι oversized και μπορούν να φορεθούν είτε σκέτα, είτε με παντελόνια και πολλά κοντά μπλουζάκια. Αγαπημένη στιλιστικά εποχή τα 40s και τα 70s.”

Η φετινή καλοκαιρινή συλλογή είχε το δικό της σήμα κατατεθέν. Το σύμβολο των ματιών, οι ελέφαντες και ένα περουβιανό print, δικής τους παραγωγής, έκαναν τη διαφορά. Αν ψάχνετε κάτι εξαιρετικό, τρέξτε να πάρετε το φόρεμα με τα μάτια. Θα με θυμηθείτε.

(Φωτογραφία: Θοδωρής Μανωλόπουλος)

(Φωτογραφία: Μαρία Κόκκινου)

Τελικά οι Black Sabbath έδωσαν χείρα βοηθείας. Το logo κατάφερε να είναι πλήρως αναγνωρίσιμο και να η θυμίζει κάτι άλλο. Μπορεί να χρειάστηκαν μέρες αναζήτησης, αλλά…

”Το όνομα μου πήρε την περισσότερη σκέψη. Καθόμουν στο σαλόνι και ακούω το Planet Caravan των Black Sabbath και αποφασίζω να ονομάσω το brand Planet Caravan. Ένας πλανήτης καραβάνι στον οποίο οι άνθρωποι δεν έχουν χώρες και ελεύθεροι. Μου άρεσε αυτή η ιδέα, περνούσα και τη φάση που δεν είχα τίποτα να χάσω οπότε μου έκανε το όνομα.

Καθόμαστε με τον γραφίστα για να βγάλουμε το λογότυπο και κάτι δε μας κολλούσε. Το ψάχναμε για πολλή ώρα, το συζήτησα με φίλους και κάποιος από αυτούς μου πρότεινε να βγάλω το planet και να κρατήσω το caravan. Άλλαξα και το αρχικό γράμμα και έτσι έγιναν όλα.”

Της αρέσει να βλέπει τον κόσμο να ντύνεται με χρώματα, με έντονα floral. Μέσα από το blog των Karavan περνά το δικό της μήνυμα για το τι είναι μόδα.

Η μόδα είναι κέφι, είναι χαρά, είναι προσωπικό στιλ. Ανανεώνεται καθημερινά, δίνει έμπνευση και βοηθά στην ψυχολογική ανάταση χωρίς περιορισμούς. Η μόδα η δική της είναι μποέμικη, είναι ελεύθερη, ποτέ προκαθορισμένη.

Δεν είναι άλλωστε τυχαία η αγάπη της για το Παρίσι. ”Πάντα θα επιστρέφω εκεί.” Θα επιστρέφει για να κάνει μία βόλτα στο Quartier Latin, έτσι τη φαντάζομαι.

(Φωτογραφία: Μαρία Κόκκινου)

Τελικά τι είναι Karavan, ρωτώ πριν την αφήσω να συνεχίσει στο showroom στο Σύνταγμα και ενώ έχω ήδη σκεφτεί την επόμενή μου αγορά. Ελέφαντες περιμένετέ με.

Ένα ρούχο που μπορεί να ταξιδέψει και να ζήσει σε όλον τον κόσμο. Να φορεθεί, να αγαπηθεί, να θαυμαστεί, να χαριστεί, να σκιστεί, να καταστραφεί ενίοτε. Μας αρκεί να έχουμε περάσει όμορφα φορώντας το. Αυτή δεν είναι άλλωστε και η ουσία των πραγμάτων;

 

(Κεντρική φωτογραφία: Θοδωρής Μανωλόπουλος)