Η Δάφνη Πατακιά είναι πρωταγωνίστρια αλλά δεν πάσχει από main character syndrome
STYLING ASSISTANT: ΟΛΥΜΠΙΑ ΜΗΛΙΟΥ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΟ OKUPA ATHENS
- 12 ΜΑΙ 2025
Η Δάφνη Πατακιά τρελαίνεται να ανακαλύπτει νέα μέρη στην Αθήνα, σε ρωτάει για τις ταβέρνες που δεν ξέρουν οι τουρίστες και θέλει να μάθει που είναι τα ωραία wine bar της πόλης. H πρωταγωνίστρια της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα σκηνοθέτη, Βασίλη Κεκάτου, Οι Άγριες Μέρες Μας, μένει μόνιμα στο Παρίσι, αυτό είναι το κόστος που πληρώνει για να κάνει μια διεθνή καριέρα. Βέβαια, στην περίπτωσή της, αξίζει το τίμημα. Κάνει σοβαρή διεθνή καριέρα τα τελευταία 9 χρόνια, από τότε που επιλέχθηκε ως ένα από τα 10 ανερχόμενα ταλέντα στον θεσμό Shooting Stars της Berlinale 2016. Λογικά, την έχεις δει στο πολυσυζητημένο Benedetta του Paul Verhoeven, το όνομά της Daphné Patakia θα το βρεις και στα credits της τηλεοπτικής σειράς Versailles, κι αν είσαι σινεφίλ θυμάσαι το συγκλονιστικό τσιφτετέλι της στο γαλλοελληνικό Djam του Tony Gatlif. Στις πρόσφατες δουλειές της είναι και το Αρκάντια του Γιώργου Ζώη που έκανε (επίσης) παγκόσμια πρεμιέρα στο 74ο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Η Δάφνη Πατακιά είναι μια τυπική Παριζιάνα millenial. Κυκλοφορεί με ελάχιστο μακιγιάζ, φορά το τυπικό 501 με αρβυλάκια, είναι φρέσκια, γειωμένη και έχει ένα πρόσωπο που αναζητά κοντινό. Και δεν κυκλοφορεί πιστεύοντας ότι την αναγνωρίζουν άπαντες, δεν την αφορά κιόλας η αναγνωρισιμότητα, δεν της αρέσει καν να ποστάρει στα social media τη ζωή της. Παρόλο που θεωρείται σήμερα μια από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς στο ευρωπαϊκό σινεμά.
Είναι η ιδανική πρωταγωνίστρια για ένα χίπικο, καλοκαιρινό, ρομαντικό road movie, μια νεανική ταινία για ανθρώπους που ψάχνουν τον εαυτό τους και αναζητούν την ελευθερία τους, την αγάπη και το σεξ. Ο Βασίλης Κεκάτος σίγουρα το γνωρίζει. Ξέρει επίσης ότι η Δάφνη Πατακιά δεν κουβαλά το main character syndrome, δεν θεωρεί ότι η ζωή της είναι ταινία με αυτή πρωταγωνίστρια, όπως όλες οι delulu συνομήλικες της. «Χάρηκα όταν μπήκα στα 30, νιώθω μεγαλύτερη» μου λέει και απορεί που την κοιτάζω αμήχανα.
– Ας βγάλουμε την κλισέ ερώτηση από τη μέση. Πώς βρέθηκε στις “Άγριες Μέρες”;
Γνωριστήκαμε με τον Βασίλη Κεκάτο τυχαία, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Έπαιζα στην ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη, το Winona (στο σημείο αυτό, μιλάμε για την Αυστραλία, το νέο δίσκο του The Boy, που η Δάφνη Πατακιά θεωρεί ότι είναι το μουσικό soundtrack της Αθήνας). Αυτή ήταν η πρώτη μας γνωριμία. Μου πρότεινε μετά ένα ρόλο σε μια ταινία που δεν έγινε. Και στη συνέχεια μιλούσαμε για ένα άλλο ρόλο στις Άγριες Μέρες. Αυτό της Εύας Σαμιώτη. Τελικά, καταλήξαμε στο ρόλο της Χλόης.
– Τι σου είπε για το ρόλο της Χλόης;
Μπήκα λίγο πιο μετά στις πρόβες γιατί είχα γυρίσματα με το Toutes pour une (σ.σ.: μια φεμινιστική ταινία με τους Τρεις Σωματοφύλακες για τις ανάγκες της οποίας πήρε κιλά και έκανε πολλά βάρη). Ο Βασίλης Κεκάτος με τα υπόλοιπα παιδιά που παίζουν στην ταινία είναι μια δεμένη ομάδα. Είναι σαν οικογένεια. Φαντάσου ο Βασίλης έκλεισε ένα σπίτι με πισίνα στην Ακράτα για να κάνουμε εκεί τις πρόβες. Όλη μέρα ψήναμε, παίζαμε επιτραπέζια. Και κάποια στιγμή μας φώναζε ο Βασίλης να κάνουμε πρόβες. Ήθελε να δεθούμε με αυτό τον τρόπο. Στα γυρίσματα μετά ήταν όλα γραμμένα. Αλλά, ήδη είχαμε αποκτήσει τη χημεία της παρέας.
– Υπάρχει κάτι που σε συνδέει με την πρωταγωνίστρια στις “Άγριες Μέρες μας”;
Η Χλόη είναι άγρια. Φεύγει από το σπίτι της, θέλει να ξεφύγει από τη βιολογική της οικογένεια και επιλέγει τα παιδιά αυτά και ζουν κοινοβιακά. Και ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και επιλέγουν την οικογένεια που τους αρέσει. Βρίσκει δηλαδή κάπου να ανήκει, ηρεμεί σε αυτή τη συνθήκη που έχει επιλέξει.
«Προσωπικά, έχω θέμα με τον θυμό, δεν μπορώ να τον εξωτερικεύω. Και δεν νομίζω να ζούσα ποτέ κοινοβιακά, μου αρέσει η μοναχικότητά μου. Η δουλειά αυτή με καθησυχάζει γιατί ζω πολλές εμπειρίες μέσα από τους ρόλους μου.»
Ως ηθοποιός μπορείς να κάνεις το οτιδήποτε. Μπορείς να είσαι τα πάντα, μπορείς να ζήσεις τα πάντα. Έχω κάνει μια βελγική σειρά (σ.σ: στο UFOs, η σπαρταριστή αυτή σάτιρα ιστοριών επιστημονικής (και μη) φαντασίας έχει χιούμορ, καρδιά και τη δική μας Δάφνη Πατακιά, θα το βρεις στο Cinobo) που ο ρόλος μου είναι μια αφελής, χαρούμενη, αθώα κοπέλα κι αυτό με επηρέασε στη δική μου καθημερινότητα. Έγινα λίγο πιο ανάλαφρη.
– Πότε γυρίστηκε η ταινία;
Το καλοκαίρι του 2023. Τα γυρίσματα έγιναν στην Ελλάδα, στο Μεσολόγγι, τη Λιβαδειά και την Αττική. Μου αρέσει να ανακαλύπτω νέα μέρη μέσα από τη δουλειά μου και ειδικά την ελληνική επαρχία. Ο παππούς μου είναι από τη Λιβαδειά και η γιαγιά μου από Πελοπόννησο.
– Περάσατε ωραία όταν πήγατε με τον Βασίλη Κεκάτο την ταινία για την παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Βερολίνου;
Δεν καταλαβαίνεις. Συνήθως, στα κινηματογραφικά φεστιβάλ πηγαίνει μόνο ο σκηνοθέτης και οι πρωταγωνιστές. Στο Βερολίνο βρεθήκαμε περίπου 40 άτομα. Όλο το συνεργείο, η καλλιτεχνική οικογένεια του Βασίλη Κεκάτου. Μπουλούκι. Ήταν η συνέχεια του road trip της ταινίας στην πραγματική ζωή. Πηγαίναμε όλοι μαζί στα μπαρ.
-Κι ο Γιώργος Λάνθιμος στο “Winona” σε είδε και σου έδωσε ρόλο στο “Nimic”;
Έκανε casting, κανονικά πέρασα από casting για αυτή τη μικρού μήκους ταινία του Λάνθιμου. ‘Εστειλα βιντεάκι για την οντισιόν. Είχε δει όντως το Winona. Είναι φανταστικός. Δεν λέει πολλά. Να σου πει μια λέξη κι αλλάζει τα πάντα. Φυσικά, και θα ήθελα να παίξω σε ταινία του.
– Μπορείς να μου πεις αν άλλαξε όντως κατι το #MeToo για τις γυναίκες στην κινηματογραφική βιομηχανία;
Άλλαξε σίγουρα ο τρόπος που γυρίζονται οι ταινίες. Και ο τρόπος που γράφονται οι γυναικείοι ρόλοι. Έγιναν λιγότερο στερεοτυπικοί. Και οι γυμνές, ερωτικές σκηνές γυρίζονται με την παρουσία των intimacy coordinators.
«Προσωπικά, το θεωρώ απαραίτητο να γίνεται συζήτηση για την παρουσία γυμνού στην ταινία και όχι απλά να υπάρχουν χωρίς λόγο, απλά για να υπάρχει γυμνό. Χρειάζεται να υπάρχουν πολλές οπτικές στις ερωτικές σκηνές, όχι μόνο το male gaze.»
Πριν το #MeToo διάβαζες στο σενάριο «φιλιούνται παθιασμένα» και η σκηνοθετική οδηγία ήταν «κάντε έρωτα». Ο ρόλος των intimacy coordinators δεν είναι η λογοκρισία. Ουσιαστικά, με την παρουσία τους νιώθουν ασφάλεια όλοι. Βοηθούν στην πλοκή του σεναρίου. Γιατί μια ερωτική σκηνή όντως είναι κομμάτι μιας ιστορίας και αφηγείται κάτι για τη δυναμική στη σχέση. Απλά πρέπει να υπάρχουν όρια κι αυτά πλέον υπάρχουν όταν γυρίζεται μια τέτοια σκηνή. Το σεξ στις ταινίες εξυπηρετεί πάντα έναν άλλο σκοπό. Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται για να προκαλέσει.
– Εσύ πώς στέκεσαι απέναντι στο γυμνό;
Θέλω να ξέρω με ποιον δουλεύω και πώς δουλεύω. Και τι νόημα βγάζουν οι γυμνές ερωτικές σκηνές στην ταινία. Δεν έχω πρόβλημα να τις κάνω, αρκεί να εξυπηρετούν την ιστορία που αφηγείται όντως η ταινία.
– Γιατί επέλεξες να μείνεις στη Γαλλία και να κυνηγήσεις εκεί την καριέρα σου;
Ένιωθα οικεία. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Βέλγιο, στις Βρυξέλλες. γιατί οι γονείς μου δούλευαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με φανταζόμουν από μικρή να μένω στη Γαλλία. Ήξερα και τη γλώσσα και ο κινηματογράφος είναι μεγάλη βιομηχανία εκεί. Δεν ήξερα κανέναν όταν μετακόμισα στο Παρίσι. Μου αρέσει το Παρίσι και η ζωή μου εκεί. Και πάντα μου λείπει η Ελλάδα και οι φίλοι μου εδώ.
– Γιατί μόλις ενηλικιώθηκες ήρθες στην Ελλάδα να σπουδάσεις υποκριτική;
Ήταν το απωθημένο μου. Μπήκα στη τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησα το 2013. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία. Συνεργάστηκα με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό (σ.σ: έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο στον πολυσυζητημένο Φάουστ του Μιχαήλ Μαρμαρινού) και με τον Νίκο Καραθάνο (στον Βυσσινόκηπο του Νίκου Καραθάνου στη Στέγη). Είχα περάσει πολύ ωραία. Νιώθω σπίτι μου την Ελλάδα. Έρχομαι συχνά. Με ηρεμεί. Και στη Σύρο πηγαίνω συχνά. Νιώθω σαν να έχω καταγωγή από εκεί. Πιστεύω ότι κι εδώ έχει ανταγωνισμό, απλά στη Γαλλία είναι η κινηματογραφική βιομηχανία όντως τεράστια.
– Αποφεύγεις ακόμη να βλέπεις τον εαυτό σου στις ταινίες που παίζεις;
Πλέον, με βλέπω σίγουρα μία φορά. Για να καταλάβω τι λειτούργησε. Αν λειτούργησε. Δεν έχεις τον έλεγχο ποτέ σε αυτή τη δουλειά. Κι αυτό μου αρέσει. Αφήνομαι στο ένστικτό μου και εμπιστεύομαι τους συνεργάτες μου. Δεν ξέρεις ποτέ μα ποτέ τι λειτουργεί. Το πιο σημαντικό είναι να αφεθείς και να μη σκέφτεσαι. Γι’ αυτό είναι τόσο λυτρωτική αυτή η δουλειά.
– Νιώθεις σταρ και εξαιρετικά επιτυχημένη;
Ούτε καν. Με πιάνει τρομερό άγχος σε φάσεις ανεργίας. Το καλοκαίρι θα κάνω μια κωμωδία με κατασκόπους στην Ουγγαρία και θα μείνω στη Βουδαπέστη για τα γυρίσματα και μια γαλλική σειρά για το Arte που θα έχει γυρίσματα στο Βέλγιο και είμαι τόσο χαρούμενη που θα δουλεύω σχεδόν 10 ώρες την ημέρα. Είχα σχεδόν 1,5 χρόνο να δουλέψω, αν εξαιρέσεις τα μικρά πράγματα που έκανα και ήθελα λίγες μέρες γυρισμάτων.
Η Δάφνη Πατακιά έχει κι αυτή τη δική της κοινοβιακή οικογένεια. Είναι -τρόπον τινά- οικογένεια με τους Έλληνες σκηνοθέτες που την επιλέγουν για τις ταινίες τους (από τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη και τον Αλέξανδρο Βούλγαρη μέχρι τον Νίκο Πάστρα και τον Γιώργο Ζώη), η πραγματική της οικογένεια είναι μποέμ (η αδελφή της σπουδάζει στην Ιταλία για να γίνει tattoo artist και η μητέρα της είναι η ποιήτρια Μαρία Πατακιά. Οι γονείς της ήταν μέλη μιας ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας στις Βρυξέλλες η οποία είχε και παιδικό τμήμα, κι έτσι ξεκίνησαν όλα). Και οι γιαγιάδες της που έζησαν μέχρι τα 100 η μια και μέχρι τα 103 η άλλη, ήξεραν σίγουρα την τέχνη της ζωής. Και της την κληροδότησαν.
Info: Οι Άγριες Μέρες Μας, η πολυαναμενόμενη πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Βασίλη Κεκάτου, έρχεται επίσημα στις ελληνικές αίθουσες στις 12 Ιουνίου 2025 από το Cinobo. Με τη Δάφνη Πατακιά να ηγείται ενός αστραφτερού cast και μερικούς guest-έκπληξη, αυτή είναι η ταινία του καλοκαιριού – και κάθε καλοκαιριού.