Δάφνη Πατακιά: Πώς από φοιτήτρια του Εθνικού, έγινε το νέο Βασικό Ένστικτο του Paul Verhoeven

Η Virginie Efira και η Δάφνη Πατακιά πρωταγωνιστούν σε ένα ερωτικό δράμα με την υπογραφή του Paul Verhoeven που διεισδύει στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής.

Η αιρετική επιστροφή του Paul Verhofen

Μετά τη μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία του Elle (2016) ο Paul Verhofen επιστρέφει στις κινηματογραφικές αίθουσες με την τελευταία του ταινία Benedetta, έτοιμος να προκαλέσει ένα ακόμα «βερχοφενικό» σκάνδαλο.

Ο δημιουργός ταινιών όπως Basic Instict (1992) και Showgirls (1995) άλλωστε έχει αποδείξει πως δε φοβάται την πρόκληση. Περισσότερο μάλλον την επιδιώκει προκειμένου να φέρει τους θεατές αντιμέτωπους με διλλήματα γύρω από κοινωνικά ταμπού, την ηθική και την ανθρώπινη φύση.

«Το να σκανδαλίζεις είναι δικαίωμα. Το να σκανδαλίζεσαι είναι απόλαυση. Και όσοι αρνούνται να σκανδαλιστούν, δεν είναι παρά ηθικολόγοι».

Ο αγέραστος Paul Verhofen έχει πιθανώς ορκιστεί αιώνια πίστη στη διάσημη ρήση του Παζολίνι και βρίσκει για μια ακόμη φορά τον τρόπο να αναψηλαφίσει τα μεγαλύτερα ταμπού της κοινωνίας, αντλώντας έμπνευση από τον βίο της Μπενεντέτα Καρλίνι, μιας καλόγριας του 17ου αιώνα που καταδικάστηκε σε φυλάκιση.

Η Δάφνη Πατακιά με μια ματιά

Η Δάφνη Πατακιά γεννήθηκε στις Βρυξέλλες από Έλληνες γονείς και πραγματοποίησε τις σπουδές της στο Εθνικό Θέατρο στην Αθήνα. Το 2016, μάλιστα, διακρίθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου ως ένα από τα δέκα ανερχόμενα ταλέντα του διεθνούς κινηματογράφου.

Αν και σε μικρότερη ηλικία ήθελε να γίνει αρχαιολόγος, τελικά την κέρδισε το θέατρο. Η μετάβαση από την αρχαιολογία στην τέχνη της υποκριτικής έγινε με τη βοήθεια ερασιτεχνικών παραστάσεων.

Στη συνέχεια μπήκε φοιτήτρια στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ σε ηλικία μόλις 15 ετών συμμετείχε μαζί με τη μητέρα της στην παράσταση Πεθαίνω σαν χώρα του Μιχαήλ Μαρμαρινού σε Φεστιβάλ στις Βρυξέλλες.

Στη συνέχεια, η Δάφνη Πατακιά εκτός από θεατρικές παραστάσεις, αρχίζει να εμφανίζεται και σε μικρές εναλλακτικές ιστορίες, όπως στην ταινία μικρού μήκους του Γιώργου Λάνθιμου, Nimic.

Η Δάφνη Πατακιά έκανε αίσθηση στο κοινό παίζοντας επίσης στην ταινία Djam τουTony Gatlif και το Μελτέμι του Βασίλη Δογάνη. Στο βιογραφικό της συμπεριλαμβάνονται το τηλεοπτικό Versailles, το Interruption του Γιώργου Ζώη και το Ξύπνημα της Άνοιξης, του Κωνσταντίνου Γιάνναρη.

Η ίδια συνεχίζει την ανοδική της πορεία στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Η Δάφνη Πατακιά μούσα του Paul Verhoeven

Η ανερχόμενη ηθοποιός Δάφνη Πατακιά, μοιράστηκε τις εντυπώσεις της από τη συνεργασία με τον Paul Verhofen, αλλά και τις προκλήσεις της ενσάρκωσης μιας μοναχής με έντονο ερωτικό και θρησκευτικό πάθος.

Μιλώντας στο athinorama.gr για το πώς προέκυψε η συνεργασία με τον διάσημο σκηνοθέτη, η Δάφνη Πατακιά είπε:

«Η αρχή ήταν συνηθισμένη, καθώς έγινε ένα απλό πρώτο δοκιμαστικό όπου είχαμε μια σύντομη συνάντηση. Αλλά επειδή, όπως θα μάθαινα και αργότερα, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος παίρνει γρήγορα αποφάσεις, δεν πέρασε πολύς καιρός και με φώναξαν για δεύτερη φορά.

Το ραντεβού θα γινόταν στο Παρίσι το αμέσως επόμενο πρωινό, όμως τότε βρισκόμουν στο φεστιβάλ Βερολίνου, έτσι είχα ελάχιστες ώρες να διαβάσω το σενάριο και να προετοιμαστώ κατάλληλα. Φυσικά, δεν τους είπα ότι υπήρχε πρόβλημα με τη συνάντηση και ύστερα από ένα αγωνιώδες ξενύχτι, τα κατάφερα. Από κοντά πια, συζητήσαμε αναλυτικά για την ταινία όπως επίσης το πώς ακριβώς θα γυρίζονταν όσες σκηνές απεικόνιζαν γυμνό».

Η πρόκληση δεν φοβίζει την Δάφνη Πατακιά

AP 2021/Brynn Anderson

Απαντώντας για τις γυμνές σκηνές της στην ταινία Benedetta, η Δάφνη Πατακιά, ξεκαθαρίζει πως δεν την εμπόδισαν να πει το μεγάλο «ναι».

«Είδα σε storyboards όλα τα πλάνα. Έτσι είχα τη δυνατότητα να γνωρίζω ακριβώς πώς θα έδειχναν, αλλά και πού θα ήταν η κάμερα, ποια θα ήταν η δική μου θέση κ.ο.κ. Όταν πια είχαμε συζητήσει τα πάντα, μου έκανε πρόταση να συνεργαστούμε. Θα αποδεχόμουν ακόμα και εάν δε μου είχε δείξει τα storyboards, διότι έχω δει πολλές από τις ταινίες του και ξέρω πως δεν χειρίζεται ηδονοβλεπτικά τις ερωτικές σκηνές.

Το βλέμμα που υιοθετεί ο Paul Verhofen, είναι πάντα εκείνο των χαρακτήρων, οπότε όσα συμβαίνουν βιώνονται μέσα από τα μάτια τους. Επιπλέον, η χρησιμότητα των εν λόγω σκηνών ξεπερνά το καθαυτό γεγονός του ερωτισμού.

Για παράδειγμα, στη διάσημη σεκάνς του “Βασικού Ενστίκτου” είναι διάχυτη η αγωνία, γιατί ανά πάσα στιγμή είναι πιθανό να σηκωθεί η ηρωίδα και να σκοτώσει τους πάντες. Από την άλλη, σε ταινίες σαν το “Showgirls”, το σεξ χρησιμοποιείται με μια υπερβολή που φτάνει στα όρια του χιούμορ. Πιστεύω πως στο Benedetta υπάρχουν στοιχεία και των δύο περιπτώσεων, γιατί ο ερωτισμός διαρκώς υπονομεύεται. Αυτός είναι και ο λόγος που, επιπλέον, νιώθω ότι η ταινία είναι δύσκολο να καταταχθεί σε ένα μόνο είδος, διότι κινείται ανάμεσα στο camp, το δράμα, την κωμωδία και το κιτς».

Το σαρκαστικό βλέμμα του Benedetta

Όσο για το αν θεωρεί προκλητική για τη θρησκεία την ταινία η Δάφνη Πατακιά σε συνέντευξή της στην athensvoice απαντά:

«Νομίζω ότι θίγει το θέμα της πίστης γενικότερα, όχι μόνο της θρησκευτικής. Γενικότερα, δεν νομίζω ότι είναι μια ταινία που αναφέρεται μόνο στη θρησκεία. Αυτό είναι το ενδιαφέρον με το φιλμ, το ότι δεν μιλάει για ένα μόνο θέμα.

Πολλά είναι τα ζητήματα που θίγει και αυτός είναι ο βασικός λόγος που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολα το φιλμ, καθώς κινείται σε μια λεπτή γραμμή. Ανάμεσα στο κιτς, το camp κ.ά. Θα μπορούσε να είναι μια μεσαιωνική περιπέτεια, αλλά κι ένα ερωτικό θρίλερ ή μια κωμωδία. Αλλά δεν μπορείς να το προσδιορίσεις εύκολα».