Ημερολόγιο καραντίνας: Γιατί ντύνομαι για το γραφείο ακόμα και τώρα που δουλεύω από το σπίτι
- 26 ΜΑΡ 2020
Η Generation Z, γνωστοί και ως millenialls, έχουμε βιώσει διάφορες στιγμές ορόσημα. Ειδικά, αν ζεις στην Ελλάδα και βρίσκεσαι στο ηλικιακό γκρουπ των 30-45, έχεις δει την κοινωνία να αλλάζει δραματικά. Από εκεί που έπαιζες με ηλεκτρονικά παιχνίδια σε συνοικιακό μαγαζί της γειτονιάς σου, έχεις ζήσει τις πρώτες στιγμές του internet (και τον χαρακτηριστικό ενοχλητικό θόρυβο που έκανε μέχρι να συνδεθείς), τα πρώτα laptop που ζύγιζαν 1 τόνο (είπε με μια δόση υπερβολής), το ξεκίνημα του Facebook και των social media και της ταχύτατης πλέον ενημέρωσης, με το πάτημα ενός κουμπιού. Έχεις δει τον κόσμο να αλλάζει μπροστά στα μάτια σου, να ζεις μια νέα βιομηχανική-τεχνολογική, όπως θες πες την, επανάσταση, όλα αυτά ενώ προσπαθούσες να βρεις δουλειά στην Ελλάδα της κρίσης.
Και εκεί που κατάφερες να ορθοποδήσεις και να βρεις στον δρόμου σου, πανδημία. Απώλειες. #ΜένειςΣπίτι. Lockdown. Η ζωή σου, μπαίνει πάλι “on hold”. Με την αβεβαιότητα του τι θα γίνει αύριο. Σε εσένα την ίδια, τη δουλειά σου, την κοινωνία γενικότερα. Μην θορυβείσαι. Θα το ξεπεράσουμε κι αυτό. Ακόμα κι αν η κοινωνία ή οικονομία επηρεαστεί, πιστεύω στο ανθρώπινο ον που βρίσκει πάντα κάποιο τρόπο να εξελιχθεί και τελικά να θριαμβεύσει.
Τεστάροντας τα όρια του social distancing
Όλο αυτό το διάστημα, κοινωνικού «εγκλεισμού», σκέφτομαι αρκετά όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ενώ τεστάρω τα όριά μου στο φημισμένο, πλέον, “social distancing”: από οικογένεια, από φίλους, συναδέλφους (ναι, μου λείπουν κι αυτοί βλέπεις). Το ζεις, όποτε γνωρίζεις ότι δεν είναι εύκολο αυτό. Λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας όμως, έχουμε την δυνατότητα επικοινωνίας. Αυτές τις 14-15-16 –έχω χάσει το μέτρημα-, μέρες καραντίνας, δουλεύω από το σπίτι. Είμαι από τις τυχερές, θέλω να σου πω. Πρώτον, γιατί η εταιρία μου γρήγορα κινητοποιήθηκε και μας «έστειλε» σπίτια μας και δεύτερον –και σημαντικότερον-, μπορώ να κάνω τη δουλειά μου από το σπίτι.
Δουλεύω από το σπίτι. Χρειάζεται να ντυθώ;
Είμαι, λοιπόν, από τους ανθρώπους που δουλεύουν από το σπίτι. Και είμαι απ’ αυτούς, που κάθε μέρα, ενώ πίνουν τον καφέ τους πριν ανοίξουν υπολογιστή, θα ντυθούν, λες και πρόκειται να πάνε στο γραφείο. Δεν θα βαφτώ, μπορεί απλά να περιποιηθώ λίγο τα μαλλιά μου, αλλά θα ντυθώ. Ακόμα κι αν δεν πρόκειται να κάνω κάποιο video meeting call για τη δουλειά, ακόμη κι αν δεν πρόκειται να ποστάρω στα Stories στο Instagram, ακόμη κι αν δεν με δει ποτέ κανείς. Χρειάζεται, λοιπόν, όλο αυτό; Δηλαδή, δεν πρόκειται να με δει κανείς. Ακόμα κι αν ζεις με κάποιον, κανείς δεν θα σου απαγορεύσει γιατί φοράς μόνο τις πιτζάμες σου ή γιατί δεν ντύνεσαι ενώ δουλεύεις από το σπίτι.
Αν θέλεις τη γνώμη μου, πιστεύω ότι είναι σημαντικό. Αν όχι απαραίτητο. Για τη διάθεση, την παραγωγικότητα, την αίσθηση κανονικότητας. Για να μην νιώθεις ότι χάνεις τον εαυτό σου.
Γιατί ντύνομαι ενώ δουλεύω από το σπίτι και γιατί πρέπει και εσύ
Σε ένα σχετικό άρθρο του ”The Guardian”, αναφέρεται η σημαντικότητα του να ντύνεσαι ακόμη κι αν δουλεύεις από το σπίτι. Θέτοντας ως παράδειγμα τους freelancers, αναλύονται οι λόγοι που το να ντύνεσαι, ακόμα κι αν δουλεύεις στο σπίτι, βοηθάει την αυτοπεποίθηση, άρα και την παραγωγικότητα. O συγγραφέας, Joshua Duvall, σε άρθρο του theladders.com, αναφέρει σχετικά: «Το να δουλεύεις φορώντας τις πιτζάμες σου, μπορεί να είναι διασκεδαστικό για -1-2 μέρες, αλλά σύντομα θα δεις την παραγωγικότητά σου να πέφτει».
Η παραγωγικότητα
Μια σχετική έρευνα του 2012, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Experimental Social Psychology, επιβεβαιώνει ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες που δουλεύουν από το σπίτι, έχουν καλύτερες αποδόσεις, εφόσον δουλεύουν φορώντας ρούχα που συμβολίζουν κάτι.«Όσοι ντύνονται σαν να πήγαιναν σε γραφείο, νιώθουν περισσότερη αυτοπεποίθηση, ότι είναι πιο έμπιστοι και ικανοί όταν φορούν τα ρούχα της δουλειάς. Και νιώθουν πιο φιλικοί όταν φορούν casual ρούχα», αναφέρουν οι ερευνητές, Joy V. Peluchette και Katherine Karl.
Σε προσωπικό επίπεδο, μπορώ να υποστηρίξω αυτή τη θεωρία. Τις πρώτες δυο μέρες δουλειάς από το σπίτι, φορούσα τις πιτζάμες μου. Ως άνθρωπος που εκφράζεται μέσα από τα ρούχα του, εξαρχής, δεν λειτούργησε αυτό για εμένα. Μου έπαιρνε περισσότερη ώρα να δουλέψω, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ και δυσκολευόμουν να προσαρμοστώ.
Άρχισα, λοιπόν, να τεστάρω τον εαυτό μου. Κάτω από το φούτερ που φοράω όταν κοιμάμαι, φόρεσα το αγαπημένο μου κολάν. Την επόμενη μέρα, έκανα το ίδιο, αντικαθιστώντας το φούτερ/πιτζάμα με ένα που φοράω εκτός σπιτιού. Πρόσθεσα μερικά κοσμήματα ακόμη και ξεκίνησα τη δουλειά. Αμέσως ένιωσα αυτοπεποίθηση και πιο ορεξάτη για δουλειά. Η παραγωγικότητά μου αυξήθηκε, άρχισα να δουλεύω πιο γρήγορα και να αποσπάται η προσοχή μου λιγότερο. Ένιωσα και πάλι σαν να είμαι στο γραφείο και πάλι δημιουργική. Αποφάσισα να το συνεχίσω.
Η αίσθηση κανονικότητας
Συνέχισα να κάνω το ίδιο, λοιπόν. Όσο περνούσε ο καιρός, το να έχω μια ρουτίνα, μια παρόμοια ρουτίνα με αυτή που έχω κάθε πρωί πριν πάω στο γραφείο, ήταν σημαντικό για εμένα αυτή την περίοδο. Ακόμη κι αν δουλεύω από το σπίτι. Πριν ανοίξω υπολογιστή, άρχισα να δημιουργώ μια μίνι ρουτίνα: πέρα από τα καθιερωμένα (βούρτσισμα δοντιών, ενυδατική κτλ.), άρχισα να ανοίγω την ντουλάπα μου και να βρίσκω το outfit της ημέρας. Αυτή είναι μια διαδικασία που κάνω και όταν πάω γραφείο, οπότε το να κάνω το ίδιο και τώρα, μου έδωσε την αίσθηση της «κανονικότητας». Σαν να μην έχει αλλάξει η καθημερινότητά μου εντελώς, ακόμη κι αν έχει αλλάξει. Άρχισα να σκέφτομαι πιο δημιουργικά και να κάνω πιο ευφάνταστους συνδυασμούς. Αποδείχτηκε ότι το χρειαζόμουν. Πλέον, έχω ανάγκη να το κάνω αυτό κάθε μέρα. Μου δίνει μια αίσθηση «σκοπού».
Don’t lose yourself
Δεν ήταν, ή είναι, κάθε μέρα καλή. Δηλαδή, κάποιες μέρες θα ξυπνήσεις και η αίσθηση του «πάλι τα ίδια», ότι περνάς τη Μέρα της Μαρμότας, είναι συχνό (και φυσιολογικό) συναίσθημα. Ακόμα και στις κακές μου μέρες πιέζω τον εαυτό μου να ντυθεί. Και ο βασικός λόγος είναι ένας: δεν θέλω να χάσω τον εαυτό μου. Και εξηγώ: το να εκφράσω τον εαυτό μου μέσα από τα ρούχα μου, είναι που κάτι που κάνω πάντα, όποιες κι αν είναι οι καταστάσεις. Το να ντύνομαι κάθε μέρα, ακόμα κι αν δουλεύω από το σπίτι, μου υπενθυμίζει το ποια είμαι και τι κάνω. Με κάνει να πατάω στη Γη. Με βοηθάει από το να μην «χάσω» την ταυτότητά μου και το μυαλό μου. Γι’ αυτό και τις μέρες που δεν έχω όρεξη να ντυθώ, θα φορέσω την αγαπημένη μου χρυσή αλυσίδα. Τα κοσμήματα είναι μέρος του στιλ μου, οπότε το να φοράω το αγαπημένο μου κόσμημα, είναι μια υπενθύμιση και μου δίνει ένα μικρό boost για να αντιμετωπίσω τη μέρα μου με αισιοδοξία.
Τι ρούχα φοράω
Ο κάθε άνθρωπος έχει το στιλ του. Και ο καθένας/καθεμία από εμάς που δουλεύει από το σπίτι και ντύνεται κάθε μέρα, έχει τον τύπο του. Προσωπικά, ως άνθρωπος που το στιλ του βασίζεται στην άνεση, ούτως ή άλλως, τα ρούχα που φοράω ενώ δουλεύω από το σπίτι, είναι άνετα. Όπως: παντελόνια joggers (που θυμίζουν φόρμες), φορέματα χωρίς σιλουέτα (που είναι δηλαδή ριχτά) και γενικά ρούχα σε oversized γραμμή. Έχω φορέσει ρούχα που φοράω και στη δουλειά, όποτε νιώθω έξτρα παραγωγική, εκείνες τις στιγμές.
Όπως σου είπα, σημαντικό ρόλο παίζουν τα κοσμήματα στις εμφανίσεις μου, οπότε δεν λείπουν και στα outfits του σπιτιού. Θα φορέσω τις αγαπημένες μου αλυσίδες, δαχτυλίδια –κάποιες μέρες έχω φορέσει και τους αγαπημένους μου χρυσούς κρίκους.
Τι μπορείς να κάνεις κι εσύ
Βρες τα 5 αγαπημένα σου ρούχα, που φοράς στη δουλειά ή όταν βγαίνεις έξω για βόλτα με τις φίλες σου και χτίσε τα outfits σου γύρω απ’ αυτά. Προτίμησε την άνεση –αν σε απασχολεί να είσαι άνετη όσο δουλεύεις από το σπίτι-, και συνδύασέ τα με εξίσου άνετα ρούχα. Μπορείς επίσης, να φοράς ρούχα που έχεις συνδέσει με μια ωραία ανάμνηση. Ρούχα που φόρεσες σε διακοπές, σε ωραίες στιγμές με φίλους κτλ. Ό,τι πιο extravagant ή όχι, αρκεί να σε κάνει πιο αισιόδοξη και παραγωγική. Μην ξεχνάς να φοράς το ρούχο ή αξεσουάρ που χαρακτηρίζει το στιλ σου και εσένα την ίδια. Αυτό είναι το σημαντικότερο item που θα σου υπενθυμίζει το ποια είσαι.
Που θέλω να καταλήξω; Πέρα από το γεγονός ότι πιστεύω ότι αυτή είναι ακόμα μια δοκιμασία την οποία θα ξεπεράσουμε –είμαστε «προγραμματισμένοι» στις αντίξοες συνθήκες-, πιστεύω ότι υπάρχει ένα lesson to learn: νομίζω ότι πρέπει να «απλοποιήσουμε» τη ζωή μας. Να δούμε τι πραγματικά (πραγματικά όμως) μας κάνει ευτυχισμένους και να στοχεύσουμε σ’ αυτό.
Προσωπικά, το να ντύνομαι κάθε μέρα, ακόμα κι αν δουλεύω από το σπίτι γιατί αυτό με εξέφραζε πάντα, είναι ένα από τα πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένη. Κάνε ό,τι σε εκφράζει και θα σε κάνει να αντιμετωπίσεις την επομένη μέρα με περισσότερη αισιοδοξία. Θα το περάσουμε κι αυτό, millenialls (και μη). «Δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις ως μειονεκτήματα. Οι εμπειρίες που ζεις είναι από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα» -Michelle Obama.
