Νίκο Βέρτη, τι σόι άντρας είσαι ‘συ (δεν) ρωτώ
- 23 ΙΑΝ 2023
Οι προσωπικές ερωτήσεις συνεχίζονται. Πολλές φορές ενθαρρύνονται κιόλας για να αποσαφηνίσουμε οτιδήποτε πλανάται στην ατμόσφαιρα. Να τοποθετηθούμε επί των φημών. Ο Νίκος Βέρτης στάθηκε απέναντι στις φήμες. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει, εικάζω ούτε η τελευταία.
Ο Νίκος Βέρτης παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό People και μίλησε για την προσωπική του ζωή, κάνοντας επίκληση στο απόλυτο κλισέ αντί απλά να πει «ούτε που με νοιάζει».
Δεν έχουμε μάθει ποτέ για κάποια σχέση του τραγουδιστή. Σωστά; Σωστά. Να εξάγουμε συμπέρασμα; Ο Νίκος Βέρτης είναι gay; Σε αυτή την ερώτηση κλήθηκε να απαντήσει, αρχικά.
«Όταν ακούς κάτι που δεν ισχύει, το προσπερνάς. Τα πρώτα χρόνια με έλεγαν Τούρκο, μετά Αλβανό. Μετά είπαν ότι ο πατέρας μου είναι πολύ πλούσιος και εξαιτίας του έκανα καριέρα. Ο καθένας έλεγε ό,τι ήθελε. Πράγματα που δεν ισχύουν δεν με απασχολούν.
Νίκος Βέρτης: «Αν ήμουν gay δεν θα ντρεπόμουν με τίποτε να το πω δημόσια»
Καταρχήν έχω μεγαλώσει στην Ολλανδία και μισώ τους ανθρώπους που ντρέπονται για τις ιδιαιτερότητές τους. Αν είσαι gay, δεν πρέπει να ντρέπεσαι να το πεις. Είχα παιδικούς φίλους gay, οι οποίοι δεν ντρέπονταν για αυτό.
Αν ήμουν gay, λοιπόν, δεν θα ντρεπόμουν με τίποτε να το πω δημόσια. Δυστυχώς για κάποιους και ευτυχώς για κάποιες, είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στη γη που θα είχα έστω και 1% μέσα μου ομοφυλοφιλικές τάσεις.
Προσωπικά, ξέρεις, λυπάμαι για εκείνους που δεν έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους και τους απομακρύνω από κοντά μου».
Το ξεκαθάρισε ο άνθρωπος εφόσον ερωτήθηκε. Όχι, ότι είχαμε καμία πρεμούρα επί του θέματος αλλά μιας και το άνοιξε ο ίδιος να ακούσουμε με προσοχή ό,τι έχει να μας πει. «Αν ήμουν gay, λοιπόν, δεν θα ντρεπόμουν με τίποτε να το πω δημόσια». Ωραιότατα. Κι εμείς μαζί του.
«Η ηθική μου είναι πάντα ψηλά και μακάρι όλοι οι άντρες να φορούσαν τα παντελόνια που φοράω»
Να νιώθουν οι άνθρωποι όμορφα με τις επιλογές τους χωρίς φόβο και συστολή. Αυτό θέλουμε, αυτό προκρίνουμε. Και θα το κλείναμε εδώ το θέμα, αν δεν ερχόταν η επόμενη απάντηση στην ερώτηση αν θα εκνευριζόταν να τον φλερτάρει ένας άντρας.
Ο Νίκος Βέρτης απάντησε: «Δεν θα τσαντιζόμουν. Εξαρτάται, βέβαια, και από τον τρόπο. Γνωστός άνθρωπος με φλέρταρε με χυδαιότητα και γλίτωσε το ξύλο στο δευτερόλεπτο, χωρίς όμως να νιώθω την ανάγκη να αποδείξω τι είμαι.
Όσα λάθη και να έχω κάνει στη ζωή μου, η ηθική μου είναι πάντα ψηλά και μακάρι όλοι οι άντρες να φορούσαν τα παντελόνια που φοράω».
Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα. Περί παντελονιών η συζήτηση, ξανά και ξανά. Γιατί είναι πια σαφές ότι το παντελόνι καθορίζει τον άντρα και κατ’ επέκταση την ηθική του.
Τα παντελόνια είναι ένα ένα κομμάτι ύφασμα που το φοράνε άντρες, γυναίκες, γκέι, λεσβίες, στρέιτ. Τα υφάσματα δεν καθορίζουν τους ανθρώπους. Δεν μπορούν να αποτελούν επιχείρημα για να ατσαλωθεί ηθικά οποιοσδήποτε απέναντι σε φήμες ή και πραγματικότητες.
Κλισέ ρητορικά καλούπια
Το θέμα δεν είναι ο Νίκος Βέρτης. Αλίμονο. Το θέμα είναι η ρητορική που επιλέγεται κάθε φορά. Τι σημαίνει «η ηθική μου είναι πάντα ψηλά και μακάρι όλοι οι άντρες να φορούσαν τα παντελόνια που φοράω»;
Μια διαρκής λεκτική αντίφαση που επενδύει στον ετεροκαθορισμό κι όχι στην ειλικρινή αυτοαποδοχή. «Αν ήμουν gay δεν θα ντρεπόμουν με τίποτε να το πω δημόσια» και την ίδια ακριβώς στιγμή «χωρίς όμως να νιώθω την ανάγκη να αποδείξω τι είμαι» και «μακάρι όλοι οι άντρες να φορούσαν τα παντελόνια που φοράω».
Με επιχείρημα «παντελόνι με τσάκιση» δεν πάμε πουθενά. Ή μάλλον πάμε. Βάλε όπισθεν στο κιβώτιο ταχυτήτων και φύγαμε. Τα κλισέ καλουπάκια αρρενωπότητας δεν οδηγούν στην απελευθέρωση.
Επιτυγχάνουν ακριβώς το αντίθετο με ακρίβεια μαθηματική. Σε δένουν χειροπόδαρα, σου φιμώνουν τη σκέψη και σου επιτρέπουν να ψελλίζεις χοντροκομμένες φράσεις. Μια ατέρμονη περιδίνηση που εχθρεύεται την πηγαία, προσωπική ευτυχία.
Κανείς δεν οφείλει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν από εμάς. Μονάχα σε έναν. Στον εαυτό του. Αυτός είναι άλλωστε ο μακροβιότερος συνοδοιπόρος του.
