The Devil Wears Prada 2: Είναι μια αχρείαστη ταινία;

Σπάνια το sequel μιας ταινίας είναι καλύτερο από την πρωτότυπη. Μπορώ να σκεφτώ μόνο το The Godfather Part II και τον Εξολοθρευτή (είμαι σίγουρη ότι υπάρχει μια λίστα με καμιά 20αρια). Αλλά, στην περίπτωση της ταινίας The Devil Wears Prada δεν ξέρω γιατί χρειαζόμαστε ένα sequel, 20 χρόνια μετά. Φοβάμαι ότι θα έχει την τύχη του And just like that (δηλαδή το hate watching που συμβαίνει με τη σειρά) για ένα απλό λόγο.

Γιατί να δω μια ταινία για την παρακμή των περιοδικών;

Το εργασιακό περιβάλλον της ταινίας ήταν ξεκάθαρα ο καθρέφτης μιας βαθιάς τοξικής κουλτούρας που πολλοί άνθρωποι που έχουν εργαστεί στα media ή το χώρο της μόδας εξακολουθούν να πιστεύουν ότι έπρεπε να υπομείνουν για να κάνουν καριέρα. Η συναισθηματική χειραγώγηση της Anne Hathaway ήταν ο λόγος που πολλές 20χρονες ταυτίστηκαν το 2006 μαζί της.

Ξέρω από πρώτο χέρι (ναι, βιωματικά, όπως και η συγγραφέας του βιβλίου που βασίστηκε η ταινία, Lauren Weisberger) πόσες κακοπληρωμένες ή απλήρωτες θέσεις εργασίας δέχτηκαν άπειρες γυναίκες σαν την Andy Sachs, νεαρές απόφοιτες δημοσιογραφίας που υπέμειναν λεκτική κακοποίηση (bullying) και απλήρωτες υπερωρίες επειδή θεωρούσαν ότι είναι απλά κανονικότητα (το 2006 που κυκλοφόρησε το The Devil Wears Prada δεν είχαμε ιδέα από mobbing). Αυτές οι γυναίκες έμαθαν να θεωρούν το burn out το τίμημα της καριέρας.

Είναι αχρείαστο άλλο ένα μη ρεαλιστικό romcom που θα μάς κάνει να cringάρουμε με τον παρελθοντικό εαυτό μας. Κάποια πράγματα είναι ιερά τοτέμ. Και καλό θα ήταν για όλους μας να παραμείνουν σκονισμένα στο χρονοντούλαπο των αναμνήσεων (κι ας έφεραν $326 εκατομμύρια στα ταμεία).

Γιατί αν ξαναδείς σήμερα την original ταινία, δεν μπορεί να μην αντιληφθείς ότι είναι μια ρομαντικοποιημένη ιστορία επαγγελματικής κακοποίησης.

Εντάξει, εννοείται ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μην δω την ταινία. Πρωταγωνιστεί η αγαπημένη ηθοποιός όλου του σύμπαντος, η Meryl Streep, τα ρούχα της Anne Hathaway τα ζηλεύω ήδη και η Emily Blunt είναι ένα girl crush μου (την αγαπώ όσο και ο John Krasinski). Η επίσημη σύνοψη στο IMDb αναφέρει ότι η ταινία «ακολουθεί το beef της Miranda Priestly εναντίον της Emily Charlton, της πρώην βοηθού της που έγινε ανταγωνίστρια της, ενώ η Miranda πλησιάζει στη σύνταξη». Είναι μια περιττή συνέχεια μιας ιστορίας που είχε φτάσει στο φινάλε της (και θα μοιάζει με το Emily in Paris); Ή θα γίνει ένα πραγματικά μοντέρνο sequel που θα έχει κάτι να πει για την ψηφιακή Αποκάλυψη και την νέα εργασιακή ηθική στα media; Θα το δούμε στις αίθουσες.

Tο Variety αναφέρει ότι η ταινία θα ακολουθεί τον χαρακτήρα της Meryl Streep (η Miranda Priestly, ο χαρακτήρας που βασίστηκε στην Anna Wintour) στην παρακμή της καριέρας της. Ο Kenneth Branagh θα προστεθεί στο cast ως σύζυγος της Miranda, καθώς και οι Simone Ashley, Lucy Liu, Justin Theroux, BJ Novak, Pauline Chalamet (η αδελφή του Timothée Chalamet), Conrad Ricamora, Helen J. Shen και Caleb Hearon, σύμφωνα με το Deadline και το Variety. Η Aline Brosh McKenna θα γράψει για άλλη μια φορά το σενάριο. Από το 2006, έχει γράψει επίσης τα Cruella, Morning Glory, 27 Dresses και I Don’t Know How She Does It. Ο David Frankel θα είναι και πάλι ο σκηνοθέτης της ταινίας.