Όλοι οι λόγοι που η Anna Wintour έγραψε ιστορία στη μόδα

Αν και γυναίκες πριν από εκείνη, όπως η θρυλική Diana Vreeland, έθεσαν τα θεμέλια στη δημοσιογραφία μόδας, η Anna Wintour εξέλιξε τον τρόπο που το ευρύ κοινό την αντιμετωπίζει. Η Wintour έκανε τη μόδα δημοφιλή, την «εμπορευματοποίησε», υπό μια έννοια, και μέσα από τα πολλά hits και άλλα τόσα misses, διεύρυνε την Condé Nast (τον εκδοτικό όμιλο που εκδίδει τη Vogue και πολλά ακόμη γνωστά περιοδικά μόδας και lifestyle), αποφέροντας πολλά κέρδη στον όμιλο, αλλά και το περιοδικό.

Η Anna Wintour ήρθε από την Αγγλία να διευθύνει ένα αμερικάνικο περιοδικό μόδας, και μάλιστα σε μικρή ηλικία, και απέδειξε ότι μια γυναίκα μπορεί να καταφέρει ό,τι κι ένας λευκός προνομιούχος άνδρας. Ακόμα κι αν και το έκανε έχοντας ένα υποστηρικτικό οικογενειακό background που την οδήγησε σε αυτή τη θέση (ο πατέρας της, Charles Wintour, ήταν ο διευθυντής της αγγλικής εφημερίδας Evening Standard και ο αδερφός της, editor στον Guardian, ήταν ο πρώτος που την παρότρυνε να ασχοληθεί με τη μόδα).

Η 37ή θητεία της ως Editor-in-Chief στην αμερικάνικη Vogue όμως, ολοκληρώνει τον κύκλο ακόμα κι αν θα συνεχίσει να έχει λόγο για το περιοδικό, όπως και για όλους τους διεθνείς τίτλους της Vogue, ως Chief Content Officer της Condé Nast –μια θέση που ανέλαβε το 2020, παρ’ όλες τις κατηγορίες περί έλλειψης εκπροσώπησης και κακομεταχείρησης των μαύρων εργαζομένων της εταιρείας. Ήταν αρκετή μια συγγνώμη από τη Nuclear Wintour («Πυρηνική Wintour») -όπως την φώναζαν για χρόνια, λόγω της αυστηρής (για να το πω ελαφριά) συμπεριφοράς- μαζί με δέσμευση για δραστικές αλλαγές στην εταιρία.

Η Anna Wintour όμως, δεν σταμάτησε ποτέ να μας υπενθυμίζει το exclusivity αυτού του χώρου. Αρχικά δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στην ψηφιακή εποχή, κάτι που έκανε τη δουλειά της στη Vogue άνευρη και σχεδόν άοσμη. Η ουσιαστική επιδραστικότητα, το στοιχείο που χαρακτήριζε τον τίτλο που καθόρισε τόσο τη μόδα, όσο και την ίδια, μειώθηκε αρκετά.

Παρόλο που προσπάθησε στ’ αλήθεια να γίνει επίκαιρη και ενίσχυσε την παρουσία της στα social media, με στόχο να γίνει πιο προσιτή και αρεστή στο κοινό, «γλυκαίνοντας» την αυστηρή εικόνα της, ήρθε η στιγμή για την Anna Wintour να αποσυρθεί από αυτή τη θέση. Αν και ο ρόλος της στο περιοδικό θα συνεχίσει να είναι ενεργός, ένα σωστό διάδοχο πρόσωπο είναι απαραίτητο για να φυσήξει ο απαραίτητος αέρας ανανέωσης στη Vogue. Η «σιδηρά κυρία» της μόδας είναι πια πασέ και ήρθε η στιγμή να δοθεί τόπος στα νιάτα. Αυτό είναι κάτι που, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να είχε συμβεί πολύ καιρό πριν, αλλά όλα τα καλά αργούν.

Ακόμα κι αν χαίρομαι γι’ αυτή την αλλαγή, θα ήταν αφελές να αγνοήσω τη σημαντική της συνεισφορά στη μόδα. Η Anna Wintour έχει καθορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την πορεία της μόδας και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Η αποχώρησή της από τη θέση αυτή σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής που όμως, εύχομαι να ακολουθήσει μια καλύτερη επόμενη μέρα στη μόδα. Μια εποχή που να αναγνωρίζει τη συνεισφορά όλων των ανθρώπων από την LGBTQI+ κοινότητα, μέχρι και τη μαύρη αλλά και δίνοντας πραγματικό χώρο για συμπερίληψη στους διαφορετικούς σωματότυπους όσο και στα διαφορετικά είδη ομορφιάς. Έτσι, ίσως να σπάσουν τελικά, τα άφταστα πρότυπα και οι προκαταλήψεις που έχει θέσει ο χώρος των fashion media στην κοινωνία, για τις γυναίκες και όλους τους ανθρώπους και να γίνει η μόδα πιο «ανοιχτή» και προσβάσιμη. Ένα δύσκολο task, but a girl can only dream.

Παρακάτω, μερικές από τις πιο αξιοσημείωτες στιγμές της Anna Wintour, κατά τη θητεία των 37 χρόνων της στην αμερικανική Vogue.

Το πρώτο εξώφυλλο της Anna Wintour για τη Vogue

To πρώτο εξώφυλλο της Anna Wintour ως editor-in-chief της Vogue, το 1988, ήταν καθοριστικό για τη μόδα. Η Wintour έβαλε το Ισραηλινό μοντέλο Michaela Bercu στο εξώφυλλο, σε μια πόζα που ξέφευγε από τα γνωστά πορτραίτα που είχε ως τότε το περιοδικό (και τα περισσότερα περιοδικά μόδας). Στην απόλυτη αποθέωση του high-low style (ο συνδυασμός πολυτελών με πιο οικονομικά ρούχα), το μοντέλο φόρεσε ένα ανοιχτόχρωμο Guess τζιν παντελόνι με μια couture ζακέτα Christian Lacroix που είχε έναν μεγάλο σταυρό με χρωματιστά πετράδια. Αργότερα, η διευθύντρια της Vogue παραδέχτηκε ότι εμπνεύστηκε από τη Madonna και το βιντεοκλίπ του Like a Virgin.

Το εξώφυλλο έλαβε ανάμεικτες κριτικές αλλά η Wintour δεν σταμάτησε να το υπερασπίζεται. Σε ένα essay που είχε γράψει το 2012, είχε αναφέρει σχετικά: «Όταν είδα τη φωτογραφία ένιωσα την αλλαγή να έρχεται. Και δεν μπορείς να ζητήσεις περισσότερα από μια εικόνα εξωφύλλου».

Το πρώτο της Met Gala ως πρόεδρος

Το Met Gala ξεκίνησε το 1948, σαν μια φιλανθρωπική εκδήλωση για το τμήμα Costume Institute του Metropolitan Museum of Arts. Αλλά ήταν υπό την ηγεσία της Anna Wintour που κατέληξε να είναι ο διεθνώς αναγνωρισμένος θεσμός που είναι τώρα.

Το 1995 ήταν το πρώτο της Met Gala ως co-chair και η θεματική του ήταν η Υψηλή Ραπτική. Η Wintour εμφανίστηκε με ένα εντυπωσιακό μακρύ φόρεμα σε λευκό χρώμα. Αν και το event πραγματοποιούταν κάθε Δεκέμβρη, το άλλαξε για την πρώτη Δευτέρα του Μαΐου, καθώς και τη λίστα των καλεσμένων, συμπεριλαμβάνοντας πλέον, μόνο τα μεγάλα ονόματα από τον χώρο της μόδας, της showbiz αλλά και της πολιτικής.

Η Vogue ως η «βίβλος της μόδας»

Ο τρόπος που αντιμετώπισε τη μόδα η Anna Wintour έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στον τρόπο που αντιμετωπίζεται η μόδα μέχρι και σήμερα. Εκτός από τα μοντέλα, στα εξώφυλλά της έβαλε celebrities. Δίνοντας «δύναμη» στο στιλ των celebrities, εξέλιξε τον ρόλο κάθε διάσημης προσωπικότητας της showbiz, μέσω του celebrity style και του “celebrity fashion culture”. Έτσι, μια celebrity δεν θεωρούνταν πια πετυχημένη μόνο λόγω ταλέντου, αλλά και χάρη στο στιλ της.

Η ανάδειξη νέων ταλέντων και σχεδιαστών

Ένας από τους παράγοντες που έκαναν τη Vogue τόσο επιδραστική ήταν το γεγονός ότι προέβαλε το μέλλον της μόδας. Η Wintour υπήρξε μεντόρισσα και υποστηρίκτρια πολλών νέων σχεδιαστών, όπως οι Marc Jacobs, Alexander McQueen, John Galliano και πολλών ακόμη. Τους έδωσε ορατότητα, βοήθησε στις διασυνδέσεις τους με άλλους σημαντικούς ανθρώπους της μόδας και συνέβαλε σε υπολογίσιμο βαθμό στην επιβίωση των brands τους. Αυτό συνεχίζει να το κάνει μέχρι και σήμερα, μέσω του CFDA/Vogue Fashion Fund, που στηρίζει οικονομικά ανερχόμενους σχεδιαστές.

The September Issue

Πολύ πριν τα social & digital media, το μόνο που είχαμε για τη fashion ενημέρωσή μας ήταν τα περιοδικά μόδας. Δεν γνωρίζαμε πολλά για το πώς λειτουργούν τα πράγματα, μόνο μέσα από κάποια ντοκιμαντέρ μόδας που ήταν οι μόνες στιγμές που μπορούσαμε να δούμε τι γίνεται στα παρασκήνια. Το The September Issue (2009), ήταν μια τέτοια περίπτωση.

Ένα behind-the-scenes ντοκιμαντέρ της αμερικάνικης Vogue και συγκεκριμένα της διαδικασίας παραγωγής του εμβληματικού τεύχους Σεπτεμβρίου του περιοδικού. Στην ταινία, είδαμε για πρώτη φορά το παρασκήνιο της Vogue και τη δυναμική ανάμεσα στην Anna Wintour και την πρώην creative editor-at-Large, Grace Coddington. Φυσικά, μέσα από το ντοκιμαντέρ, η θρυλική editor καθιέρωσε ακόμα περισσότερο τη φήμη της ως «σιδηρά κυρία της μόδας».

Η άμεση επιρροή της Anna Wintour στη βιομηχανία της μόδας

Η Anna Wintour δεν ήταν απλώς μια διευθύντρια περιοδικού. Είναι μια σημαντική φιγούρα που κινεί τα νήματα πίσω από τα μεγαλύτερα ονόματα της μόδας. Εφόσον δείξει την υποστήριξή της σε έναν σχεδιαστή, έναν φωτογράφο ή ένα brand, η επιτυχία του είναι εγγυημένη -ένα φαινόμενο που είναι γνωστό και ως The Wintour Effect. Πολλοί σχεδιαστές οφείλουν την επιτυχία στην προβολή που τους παρείχε η Vogue υπό την καθοδήγησή της, είτε με εξώφυλλα, editorial, είτε μέσω του Met Gala. Μάλιστα, έχει τη φήμη πως «αν δεν σε εγκρίνει η Άννα, δεν προχωράς» στον χώρο της υψηλής μόδας».

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ονομαστεί (και δικαίως) ως η πιο ισχυρή γυναίκα της μόδας (βλ. Business of Fashion, Forbes, κ.ά.).Πολλοί μάλιστα τη συγκρίνουν με πολιτικούς και οικονομικούς ηγέτες όσον αφορά την ικανότητά της να επηρεάζει την παγκόσμια οικονομία, μέσω της «καθοδήγησης» που προσφέρει στο καταναλωτικό κοινό μέσα από τις σελίδες της Vogue.