Πριν και μετά: Η ανακαίνιση διαμερίσματος του 1925 στο Κουκάκι

ΜΑΡΙΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
19 ΙΑΝ 2023

Αν και πυκνοδομημένο ήδη από τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, το Κουκάκι, η γειτονιά της Ακρόπολης και του ιστορικού κέντρου, καταφέρνει να διατηρεί ακέραιη την ταυτότητά του, την αίγλη μιας άλλης εποχής και τον μοναδικό του χαρακτήρα στη σύγχρονη εποχή. Το παρελθόν και το παρόν αναμειγνύονται σε ένα μοναδικό ταξίδι στον χρόνο.

Το Κουκάκι, λοιπόν, θα λέγαμε ότι καταφέρνει να θυμίζει ακόμα παλιά Αθήνα, με τα νεοκλασικά, τις μονοκατοικίες και τις πολυκατοικίες του μεσοπολέμου, να γοητεύουν μεν, αλλά να μην «εγκλωβίζονται» στο παρελθόν τους. Γιατί η συγκεκριμένη γειτονιά, ξέρει να σέβεται και να διατηρεί το παλιό, όπου και όποτε είναι εφικτό -και ταυτόχρονα να ακολουθεί τις εξελίξεις της σύγχρονης εποχής. Και η ανακαίνιση αυτού του διαμερίσματος που γράφει ιστορία στην περιοχή από το 1925, είναι ένα απτό παράδειγμα.

Το έργο αφορά στην αποκατάσταση του ισογείου, ενός διώροφου, διατηρητέου κτιρίου. Το κτίριο κατασκευάστηκε ως ισόγειο με υπόγειο το 1925 και τρία χρόνια αργότερα, προστέθηκε ο πρώτος όροφος.

Βασίλης Θανόπουλος

Σε συνέχεια των επισκευών και των επεμβάσεων που είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια, οι cadu architects ανέλαβαν την μετατροπή του ισογείου σε ένα σύγχρονο διαμέρισμα για βραχυπρόθεσμη μίσθωση.

Η ανακαίνιση του διαμερίσματος στο Κουκάκι, διηγείται μια ιστορία που γράφεται από το 1925

Η ανακαίνιση είχε ως σκοπό να διηγηθεί το παρελθόν του κτιρίου που σχεδόν «κλείνει» έναν αιώνα ιστορίας. Η τέχνη της αρχιτεκτονικής, σε αυτήν την περίπτωση, ανέλαβε τη λεπτή σύνδεση ανάμεσα σε παρελθόν και παρόν.

Αυτό, λοιπόν, ήταν και ένα από τα βασικά ζητούμενα της σημερινής ιδιοκτήτριας, καθώς το κτίριο αποτελεί το πατρικό σπίτι της οικογένειάς της. Το σημερινό σαλόνι στέγαζε κάποτε το πρώτο οδοντιατρείο του πατέρα της, τη δεκαετία του ‘50.

Το διαμέρισμα έχει εμβαδόν 105 τ.μ. και αποτελείται από δύο κεντρικούς χώρους. Το χολ εισόδου και την τραπεζαρία, δύο υπνοδωμάτια, τη νέα κουζίνα, το λουτρό και το WC. Η απώλεια συμμετρίας του διαχωρισμού, είχε ως αποτέλεσμα το μειωμένο, φυσικό φωτισμό από τη μία πλευρά του διαμερίσματος. Η δομή του δε, αποτέλεσε τη «ραχοκοκαλιά» της ανακαίνισης.

Τα ξύλινα κουφώματα και πατώματα συντηρήθηκαν και ένα μεταλλικό δοκάρι «Η» που αποξηλώθηκε από το δάπεδο και χρησιμοποιήθηκε για να φτιαχτεί ένα νέο έπιπλο. Κουζίνα, λουτρό και WC κατασκευάστηκαν εκ νέου. Τα τσιμεντοπλακάκια που υπήρχαν ήδη, συντηρήθηκαν και συμπληρώθηκαν τοπικά, ενώ νέα, χειροποίητα τσιμεντοπλακάκια με απλό, γεωμετρικό μοτίβο διακοσμούν, πλέον, την κουζίνα. Το άνω μέρος της ντουλάπας στο βασικό υπνοδωμάτιο καταργήθηκε λόγω της εγκατάστασης του κεντρικού κλιματισμού και η όψη του καλύφθηκε από ένα ξύλινο πάνελ με διάτρητο σχέδιο βαμμένο λευκό.

Το λευκό αποτελεί τη βάση των διαφορετικών χρωμάτων που επιλέχθηκαν για τον εκάστοτε χώρο. Στο χολ και την τραπεζαρία, η ώχρα του δαπέδου «καθρεφτίζεται» στην οροφή, στα υπνοδωμάτια το πράσινο της λεβάντας κυριαρχεί και η πορφυρή απόχρωση στους τοίχους του διαδρόμου, αναδεικνύει τα εντυπωσιακά τσιμεντοπλακάκια.