LIFE
SPONSORED

Πώς μια απλή βόλτα στη στολισμένη Αθήνα σου αλλάζει τη διάθεση

Πάντα λάτρευα τις γιορτές. Αυτή η όμορφη διάθεση, που κατακλύζει την ατμόσφαιρα από τις αρχές του Δεκέμβρη, οι βόλτες με φίλους και γνωστούς στα μαγαζιά της πόλης, η μυρωδιά από τα φρέσκα μελομακάρονα στους φούρνους και τα λαμπιόνια, που τρεμοπαίζουν χαρούμενα ζητώντας λίγη από την προσοχή σου.

Βέβαια, ο φετινός Δεκέμβρης δεν ξεκίνησε έτσι όπως ακριβώς τον είχα στο μυαλό μου. Η καραντίνα, οι αποστάσεις, ο κορονοϊός, τα λουκέτα στα καταστήματα, ήταν λες και μας «έκλεψαν» κάτι από αυτή τη μαγεία της εορταστικής περιόδου. Θυμάμαι να ακούω τις τελευταίες ημέρες όλο και περισσότερο από φίλους την ατάκα «φέτος δεν καταλαβαίνω γιορτές», κάτι που με έκανε να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου.

Ως γνήσιο παιδί των Χριστουγέννων δεν μπορούσα να αφήσω τη μαγεία της εποχής να χαθεί από μέσα μου. Φόρεσα, λοιπόν, το αγαπημένο μου ugly Christmas sweater και μία κόκκινη μάσκα, έβαλα χριστουγεννιάτικη μουσική στα ακουστικά μου και έστειλα τον αριθμό 6 στο 13033, για να κατέβω μια βόλτα στη γειτονιά μου. Έτσι, όπως κάνω άλλωστε κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες.

Σε αυτό το σημείο να πω ότι είμαι από τις τυχερές, μιας και επειδή μένω στο κέντρο, είχα την ευκαιρία να δω την Αθήνα στολισμένη στην “καρδιά” της και να μετακινηθώ στην ευρύτερη περιοχή για να “μυρίσω” λίγο ακόμα Χριστούγεννα.

Δεν φανταζόμουν, όμως, πόσο μου είχε λείψει η θέα της Ακρόπολης περπατώντας στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Αποφάσισα να ξεκινήσω από εκεί τη βόλτα μου, έχοντας ήδη στο μυαλό μου ακριβώς ποια διαδρομή θα ακολουθήσω.

Ο αττικός ουρανός είχε σκοτεινιάσει πριν από μερικά λεπτά, δίνοντας την καλύτερη ευκαιρία στα λαμπιόνια να ξεκινήσουν τον δικό τους χορό γύρω μου. Πήρα έναν ζεστό καφέ από ένα μαγαζάκι και άρχισα να περπατάω στο πλακόστρωτο δρομάκι κάτω από τον ιερό βράχο, σιγοτραγουδώντας χριστουγεννιάτικες μελωδίες και θαυμάζοντας παράλληλα τα φωτεινά έλατα, που έχει στήσει ο Δήμος σε κάθε κολώνα.

Είχα ήδη διαβάσει πως φέτος ο στολισμός της Αθήνας ήταν πιο εντυπωσιακός από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να το βλέπεις από κοντά. Κεντρικοί δρόμοι, πλατείες και μικρές γωνιές έχουν γεμίσει με λαμπάκια, δημιουργώντας μια ευχάριστη και αισιόδοξη εικόνα, που τόσο πολύ έλειπε από τη ζωή μας.

Επόμενη στάση μου, προκειμένου να χαζέψω τους στολισμούς ήταν στο Θησείο. Εκεί βρήκα και ένα από τα 27 χριστουγεννιάτικα δέντρα, που έχει στήσει ο Δήμος Αθηναίων στην πόλη. Έστριψα αριστερά στην οδό Ηρακλειδών και συνέχισα τη διαδρομή μου προς την οδό Νηλέως, η οποία έχει γεμίσει με φωτεινά αστέρια.

Ο ολόφωτος δρόμος με έβγαλε στα Πετράλωνα, όπου ο χορός των αστεριών και των ελάτων συνεχιζόταν Πριν προλάβει να παίξει το «Last Christmas» στα ακουστικά μου, είχα φτάσει ήδη στην Πειραιώς και ήμουν έτοιμη να την περπατήσω κατά μήκος ,φτάνοντας μέχρι την Ομόνοια.

Ένα συναίσθημα ευτυχίας και χριστουγεννιάτικης απόλαυσης γέμιζε κάθε σπιθαμή τους σώματός μου καθώς περπατούσα. Ή για να πω την αλήθεια, καθώς χοροπηδούσα πάνω στον άλλοτε πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας. Μπορεί να μην υπήρχαν ούτε πολλά αυτοκίνητα, ούτε πολύς κόσμος, ωστόσο ο στολισμός σε γέμιζε με θετική ενέργεια, που ξεχνούσες κάθε σκοτεινή κατάσταση.

Εκεί που όμως, πραγματικά έμεινα πέντε λεπτά ακίνητη, παρακολουθώντας με δέος το σκηνικό ήταν όταν έφτασα στην πλατεία Ομονοίας. Πραγματικά ήταν λες και το ήξερα, αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος. Οι πρώτες γιορτές της νέας πλατείας Ομονοίας τη βρήκαν λαμπερότερη από ποτέ, με εκατοντάδες λαμπιόνια κι ένα τεράστιο τεχνητό δέντρο ύψους 15 μέτρων στο πλάι του σιντριβανιού να τη στολίζουν. Μπορεί να μην την είχα ζήσει στις παλιές της δόξες, αλλά σίγουρα δεν θα ζήλευαν σε τίποτα τον φετινό της στολισμό.

Γυρνώντας σπίτι και βγαίνοντας λίγο από τον παραμυθένιο κόσμο που έζησα περπατώντας στην Αθήνα, κατάλαβα πόσο πολύ μου είχε λείψει αυτό το συναίσθημα των γιορτών. Ένα συναίσθημα, το οποίο μπορεί φέτος να χτυπιέται μέσα μας, ωστόσο με λίγη υπομονή και αισιοδοξία θα το αφήσουμε ελεύθερο να ζήσει όλα όσα θέλει τους επόμενους μήνες.