ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ντίνος Ηλιόπουλος – Άννα Φόνσου: Το ερωτικό τραγούδι που της έγραψε όταν τον εγκατέλειψε

Από την ταινία «Ζητείται Ψεύτης» (1961) Finos Film

Ντίνος Ηλιόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους εκπροσώπους της τέχνης. Ένας από τους ευγενέστερους ανθρώπους που πέρασαν ποτέ από τον καλλιτεχνικό χώρο. Έλαμπε και ξεχώριζε με τη φινέτσα, την αμεσότητα και την αυθόρμητη απλότητα της ερμηνείας του.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 12 Ιουνίου του 1915 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η προσπάθειά του να φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με ένα ποίημα του Καβάφη ήταν αποτυχημένη, αφού θεωρήθηκε ότι δεν διέθετε τον απαραίτητο για την εποχή στόμφο και το ανάλογο παράστημα.

Ντίνος Ηλιόπουλος, ένας σπουδαίος ηθοποιός

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος γράφτηκε στην ιδιωτική σχολή του διεθνούς φήμης διευθυντή του Θεάτρου Σάρα Μπερνάρ, Γιαννούλη Σαραντίδη. Εκεί είχε την ευκαιρία να μαθητεύσει δίπλα στους Γιώργο Βακαλό, Θράσο Καστανάκη, Μ. Καραγάτση, Γιώργο Θεοτοκά, Γιάννη Σιδέρη, Αντώνη Γιαννίδη.

Το ξεκίνημά του στο θεατρικό σανίδι έγινε το 1944 με τον θίασο της «κυρίας Κατερίνας». ‘Επαιξε στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη, του Δημήτρη Χορν. Χαρακτηριστικά, ο Βασίλης Λογοθετίδης είχε πει για τον νεαρό τότε Ντίνο Ηλιόπουλο: «Τι σπουδαίος. Τι φανταστικός κλόουν. Αυτό θα πει θέατρο».

Η πρώτη από τις πολλές κινηματογραφικές συμμετοχές του Ηλιόπουλου έγινε το 1948 με την ταινία «Εκατό χιλιάδες λίρες». Το κινηματογραφικό κοινό πολύ γρήγορα τον αγκάλιασε και η αναγνωρισιμότητά του τού επέτρεψε να ηγηθεί από το 1953 θεατρικού θιάσου (με επιχειρηματία τον Χέλμη) στο Θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ, όπου παρουσίασε την κωμωδία «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», με συμπρωταγωνίστρια την Άννα Συνοδινού.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν άνθρωπος του δοσίματος. Σεβασμός και αγάπη. Δύο λέξεις που τον συνόδευσαν μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.

Μια από τις σημαντικές σχέσεις της ζωής του, πριν παντρευτεί τη Χίλντεγκαρντ Βίτσερ και αποκτήσουν την Εβίτα και τη Χίλντα, ήταν η Άννα Φόνσου.

«Έμαθε ότι παντρεύομαι από την εφημερίδα»

Η σχέση τους δυνατή, όμως έληξε άδοξα με το άνοιγμα μιας εφημερίδας. Έτσι, έμαθε ο Ντίνος Ηλιόπουλος ότι η Φόνσου παντρεύεται τον θεατρικό επιχειρηματία Κώστα Παλτόγλου.

«Πήγα και παντρεύτηκα ξαφνικά και χωρίς να του πω τίποτα. Ο Ντίνος κόντεψε να τρελαθεί. Ενώ μου έλεγε, πρέπει να φτιάξεις την ζωή σου, εγώ είμαι μεγάλος για σένα, μετά που τον άφησα, έπεσε σε απελπισία», είχε πει η Φόνσου.

«Τον αγαπούσα, δεν ήταν η διαφορά της ηλικίας που έφυγα. Αργότερα τού ζήτησα χίλιες φορές συγνώμη, που έφυγα έτσι ξαφνικά, αλλά δεν μπορούσα να του το πω. Το μόνο που του είπα, ήταν θέλω να μείνω ένα διάστημα μόνη, να σκεφτώ, ξέρεις τώρα, αυτές τις ανοησίες που λένε οι γυναίκες όταν θέλουν να φύγουν. Στην πραγματικότητα έβγαζα χαρτιά να παντρευτώ. Και ο Ντίνος, ανοίγει μια μέρα την εφημερίδα, και διαβάζει πως η Άννα Φόνσου, παντρεύεται τον πλουσιότερο Έλληνα, τον Κώστα Παλτόγλου. Ο Παλτόγλου, ήταν ο επιχειρηματίας στο θέατρο που έπαιζα εγώ με τον Ντίνο».

Έκανε να της ξαναμιλήσει 15 χρόνια. Ο γάμος της Φόνσου με τον Παλτόγλου πραγματοποιείται το 1962. Την ίδια χρονιά ο Ντίνος Ηλιόπουλος γράφει τους στίχους του «Μείνε Λίγο», σε μουσική του Σπύρου Παππά. Το τραγούδι είναι αφιερωμένο σε εκείνη.

«Μείνε λίγο»

«Μείνε λίγο, σ’ το φωνάζω με τα μάτια, με το στόμα
και θα φύγω μοναχή μου, χωρίς δάκρυ, μείνε ακόμα,
αν σε χάσω, δεν υπάρχει ούτε αύριο, ούτε τώρα,
θα ξεχάσω, δώσ’ μου όμως, σ’ εξορκίζω λίγη ώρα.

Δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα,
πού μ’ αφήνει, να του πείτε,
πού μ’ αφήνει μες στη νύχτα,
Μες στο κρύο, τον αέρα, πού μ’ αφήνει,
να γυρίσει, λίγο, πέστε του, να μείνει,
δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα.

Είναι νόμος, η αγάπη να πηγαίνει με τη λύπη,
ίσως όμως, να πεθαίνουμε πιο γρήγορα άμα λείπει,
πονεμένα, μία χάρη σου ζητάω, τελευταία
κι από `μένα δε θα πάρεις ούτε γράμμα, ούτε νέα.

Δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα,
πού μ’ αφήνει, να του πείτε,
πού μ’ αφήνει μες στη νύχτα,
μες στο κρύο, τον αέρα, πού μ’ αφήνει,
να γυρίσει, λίγο, πέστε του, να μείνει,
δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα,
δέκα μέρες, πέντε μέρες, μία μέρα».