Η Ρένια Λουιζίδου για τον Βλάσση Μπονάτσο: «Αν τα έκανε άλλος δεν θα είχε συγχωροχάρτι»
- 30 ΙΑΝ 2024
Η Ρένια Λουιζίδου καλεσμένη στην εκπομπή Πρωίαν σε είδον, με τον Φώτη Σεργουλόπουλο και την Τζένη Μελιτά, ανάμεσα σε άλλα μίλησε για την συνεργασία της, με τον Βλάσση Μπονάτσο και την προσωπικότητά του.
Αρχικά η Ρένια Λουιζίδου ανέφερε για τον Βλάσση Μπονάτσο – με τον οποίο ήταν συνεργάτες στους Απαράδεκτους- ότι ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος με ανεξάντλητη ενέργεια, ο οποίος αστειευόμενος την αποκαλούσε «μούχλα».
«Εγώ ήμουν 23 χρονών. Ο Βλάσσης ήταν συνέχεια σαν να έχει η μέρα 40 ώρες και εγώ κάποια στιγμή τα έπαιζα. Μου έλεγε: σήκω ρε μούχλα. Ο Βλάσσης ήταν η ζωή η ίδια, σαν 7 άνθρωποι. Δεν μπορούν πολλοί άνθρωποι να έχουν ούτε τους ρυθμούς του, ούτε την ενέργειά του. Όταν ”έφυγε” ο Βλάσσης ήταν σοκ».
«Ήταν ιδιαίτερη περίπτωση. Πολλά πράγματα από αυτά που έκανε ο Βλάσσης, αν τα έκανε άλλος δεν θα είχε το ίδιο συγχωροχάρτι. Είναι, όμως, μία συγκεκριμένη προσωπικότητα όλη μαζί. Παράλληλα με όλη αυτήν την τρέλα, είχε μία τρυφερότητα σαν άνθρωπος. Δεν είναι από τους ανθρώπους που τον συγκρίνεις και λες ότι ο Βλάσσης ήταν αυτό. Δεν σου θυμίζει κανένα» συνέχισε η Ρένια Λουιζίδου.
Ο Βλάσσης Μπονάτσης έφυγε από τη ζωή στις 14 Οκτώβρη του 2004. Ήταν ρόκερ, ηθοποιός και σόουμαν. Σταθμός στη θεατρική πορεία του ήταν η ερμηνεία του στο μιούζικαλ Εβίτα, όπου στο πλευρό της τότε συντρόφου του Αλίκης Βουγιουκλάκη, υποδύθηκε τον Τσε Γκεβάρα, ενώ η αξεπέραστη τηλεοπτική του στιγμή ήταν Οι Απαράδεκτοι.
Στην εκπομπή Στούντιο 4 η ηθοποιός είχε μιλήσει και πάλι με συγκίνηση για την απώλεια του και για τον χαρακτηρισμό «μούχλα». «Άνθρωποι έχουν χαθεί, έχουν περάσει τα χρόνια και υπάρχουν και άλλες απώλειες. Του Βλάσση είναι τρομερά περίεργη, γιατί αυτός ο άνθρωπος ήταν η χαρά της ζωής. Κι αν κάποιον φαντάζεσαι να ζει, ρε παιδί μου και να δικαιούται να ζει… Εμένα μούχλα με ανέβαζε, μούχλα με κατέβαζε! Δεν κουραζόταν ποτέ, ήταν πάντα “να πάμε εδώ και να πάμε εκεί”».
Και εξήγησε: «Αν κάποιον φανταζόσουν λοιπόν να δικαιούται τη ζωή, ήταν ο Βλάσσης. Και είναι πολύ περίεργο. Να τη θέλει, να τη λαχταράει, να τη γουστάρει και να ξέρει να τη ζήσει. Είναι τόσο παράξενο να λείπει αυτός. Και άλλοι άνθρωποι έχουν χαθεί, αλλά ο Βλάσσης είχε αυτήν τη ζωντάνια».
