H Κλέλια Ρένεση μιλά για τη γυναικοκτονία στη Ρόδο και λέει αυτά που μας πονάνε όλες
- 29 ΣΕΠ 2021
Την Κλέλια Ρένεση ως επαγγελματία ηθοποιό τα τελευταία χρόνια την απολαμβάνουμε στη σειρά του Alpha, Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα, όπου με το ρόλο της Καίτης Κίτσο μας γεννά γέλιο και ευθυμία. Την Κλέλια Ρένεση ως προσωπικότητα, τη βλέπουμε να ξεδιπλώνεται σε κάθε της ανάρτηση στα social media.
Η Κλέλια Ρένεση είναι γυναίκα, μητέρα μίας κόρης, ένας ενεργός πολίτης που σχολιάζει την επικαιρότητα με τον δικό του τρόπο. Μιλώντας για τη γυναικοκτονία της Δώρας στη Ρόδο, που για μία ακόμα φορά έκανε όλους μας να στρέψουμε το βλέμμα στο ζήτημα της έμφυλης βίας, των πατριαρχικών προτύπων και του victim blaming, η Κλέλια Ρένεση μίλησε με σκληρά λόγια για τις δηλώσεις των συγγενών του γυναικοκτόνου που στη συνέχεια αυτοκτόνησε, αλλά και για τις εκπομπές που τις φιλοξένησαν.
«Η επικαιρότητα έχει γίνει τόσο τοξική που ηθελημένα πλέον αποφεύγω να τη “συναντήσω”. Κάποιες φορές όμως είναι αναπόφευκτο», σημείωσε αρχικά η Κλέλια Ρένεση στη νέα της ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
«Οι συγγενείς του δολοφόνου και αυτόχειρα στη Ρόδο, μίλησαν για το παιδί τους. Φρόντισαν να μας ενημερώσουν για την καλοσύνη του χαρακτήρα του και για την μεγάλη αγάπη που έτρεφε προς το θύμα, τη Δώρα», συνέχισε η ηθοποιός πριν κατηγορήσει τις εκπομπές που φιλοξένησαν τις δηλώσεις των συγγενών του αυτόχειρα, που ούτε λίγο ούτε πολύ συνόψιζαν όλα τα «τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε» που έχεις ακούσει ποτέ. «Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν εκπομπές που να δίνουν βήμα και χώρο σε τέτοιες δηλώσεις; Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται η αναπαραγωγή τους, ενώ οι συγγενείς του θύματος είναι ακόμα σοκαρισμένοι και κατακρεουργημένοι απ’ τις πράξεις του;», αναρωτήθηκε η Κλέλια Ρένεση.
Μιλώντας για βλακεία και σιχαμάρα που καλούμαστε να «ανεχτούμε στο όνομα της “δημοσιογραφίας” ή της “ενημέρωσης”», όπως είπε, αναφέρθηκε σε ηθική υποχρέωση των δημοσιογράφων να σέβονται τα ιερά των ανθρώπινων ψυχών «και να μην προκαλείτε εμετό με τις ερωτήσεις σας». Η Κλέλια Ρένεση δεν ωραιοποιεί τα λόγια της, δεν ζυγίζει την ωμότητα ή τη σκληρότητά τους. Ιδιαίτερα όταν τα εγκλήματα στα οποία αναφέρεται είναι τόσο σκληρά. Ιδιαίτερα όταν οι συγγενείς του δράστη έχουν προσπαθήσει να τα ωραιοποιήσουν και κάποιος τους έδωσε τον χώρο να το κάνουν.
«Όχι, καλό παιδί δεν ήταν. Φοβικό, μικρό άνανδρο αγόρι ήταν που όποιος δεν έβλεπε το έργο που έβλεπε αυτός, έπρεπε να υποφέρει. Όχι δεν την αγαπούσε. Ούτε τον εαυτό του δεν αγαπούσε, ούτε τ’ άντερά του δεν αγαπούσε, ούτε κατάφερε ποτέ να συμπράξει κάτι αξιοπρεπές με ένα θηλυκό απ’ τον υπέρμετρο φόβο του. Παλιά, στα χωριά της αξιοπρέπειας, αν γινόταν κάτι τέτοιο, η οικογένεια του θύτη (ακόμα και αυτόχειρα) άλλαζε τόπο από την τσίπα, από τον πόνο που προκάλεσε η γενιά τους. Αντ’ αυτού τους βλέπουμε να συρρέουν να καθαρίσουν τα αίματα σαν να ήταν βυσσινάδα και οι δημοσιογράφοι και τηλεπαρουσιαστές τους δίνουν βήμα σχολιάζοντας το “κοινωνικό φαινόμενο” ή το “πάθος” του δράστη», έγραψε στη συνέχεια η Κλέλια Ρένεση.
Μιλώντας, ωστόσο για εκείνο το «παλιά» είναι το ίδιο «παλιά» όπου τα εγκλήματα τιμής με θύματα γυναίκες ήταν απολύτως δικαιολογημένα από τις τοπικές κοινωνίες. Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε σε κανένα παρελθόν για να αναζητήσουμε την αξιοπρέπεια. Μπροστά με ενσυναίσθηση πρέπει να πάμε.
«Ξεφτίλες, είναι έγκλημα αδιανόητο, κι αυτό που έγινε κι αυτό που κάνετε. Τα σάλια σας είναι ανάμεσα στα αίματα που μαζεύει αυτή η μάνα κι αυτός ο πατέρας της Δώρας», κατέληξε η Κλέλια Ρένεση. Κι ας τα είπε ωμά. Είπε όλα όσα μας πόνεσαν, όλα όσα μας φάνηκαν αδιανότητα, όλα όσα ακόμα μας πληγώνουν.
