Quilombo: Σε αυτή την κοινότητα δε θα συναντήσεις (μπιπ)

Δε φταίμε εμείς. Στην αρχή τους μάθαμε ως μπάντα κρουστών, μετά είδαμε ότι κάνουν και μαθήματα θεάτρου σε έναν δικό τους πολυχώρο και κάπου στην μέση έφτασε και η πληροφορία για έναν δάσκαλο από την Ινδία.

Στη Σερβίων 6-8 φτάσαμε με κουκούλες και μούσκεμα. Βεβαιωθήκαμε ότι είχαμε πάει όντως στο σωστό μέροςί, στον πολυχώρο Quilombo και μπήκαμε. Αριστερά μας ένα μπαρ και ένας τεράστιος καναπές, ευθεία μια ξύλινη τραπεζαρία. Εκεί, μας περίμενε ο Στέφανος που προσπάθησε και κατάφερε να μας βάλει αμέσως στο κλίμα. Δεν πέρασαν 5 λεπτά και στο τραπέζι ήρθε και η Νέλη. Οι δυο τους και η Τζήνα αποτελούν τον πυρήνα αυτού του σωματείου. Είναι εκεί από την ίδρυση του και αρκετά πριν.

Μα τι εστί Quilombo;

Οι Quilombo της οδού Σερβίων είναι ένα σωματείο στο οποίο μπορεί κανείς να απευθυνθεί αν θέλει να νιώσει δημιουργικός. Αν του αρέσει η τέχνη, τα κρουστά, τα πνευστά, η μουσική γενικότερα, ο χορός, το θέατρο, η yoga. Οι ομάδες. Γίνονται πολλά εργαστήρια από εθελοντές και επαγγελματίες. Μπορεί να το γνωρίσει από κοντά κάποιος πολύ απλά πίνοντας ένα καφέ στο μπαρ που έχει στην είσοδο του και συνομιλώντας με την κοπέλα που θα τον εξυπηρετήσει ή τον διπλανό του.

Ο Πολυχώρος του, έχει έκταση 500 τ.μ.! Ήδη από την είσοδο διακρίνεται μια σκηνή, στο βάθος αν περιπλανηθεί κανείς ένα πιάνο και στον πάνω όροφο ακόμα μερικοί χώροι. Εμείς πετύχαμε ένα group να κάνει αφρικάνικο χορό ενώ η Νέλη μας έδειχνε και την αίθουσα που σε λίγο θα μαζευόταν η ομάδα θεάτρου στην οποία διδάσκει η ίδια.

“Για όσους θέλουν να κάνουν μαθήματα ή να παρακολουθήσουν εργαστήρια, που είναι και η ψυχή του Quilombo, υπάρχει μια μηνιαία συνδρομή” ανέφερε η Νέλη, για να την συμπληρώσει ο Στέφανος ότι σε καμία περίπτωση το σωματείο δεν είναι κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Ότι χρήματα βγαίνουν επανεπενδύονται στον χώρο.

Το όνομα του σωματείου στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον ήταν αρκετά περίεργο και ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να το προφέρω και μπροστά στους συνομιλητές. “Κιλόμπο” μου είπαν εξηγώντας γιατί ακριβώς επέλεξαν αυτό το όνομα.

“Quilombo λέγονταν ο κοινότητες που δημιουργήθηκαν στη Βραζιλία από σκλάβους δραπέτες και κοινωνικά περιορισμένους πολίτες την εποχή της αποικιοκρατίας. Πήγαιναν σε απομακρυσμένες περιοχές ώστε να μην τους ξαναβρούν και δημιουργούσαν ομάδες αναζητώντας μια ελεύθερη ζωή” εξήγησε ο Στέφανος.

Στο χώρο της οδού Σερβίων επιδιώκεται να υπάρχει κάτι αντίστοιχο. Να προσφέρεται η δυνατότητα μιας άλλης επιλογής. Να νιώθει όποιος πηγαίνει ότι μπορεί να αποδράσει. Όχι μόνος του αλλά παρέα με άλλους ανθρώπους.

Η πλημμύρα της ανάπτυξης

Το σωματείο Quilombo ιδρύθηκε το 2004, με αρκετά από τα μέλη του τότε να έχουν ήδη συναντηθεί χρόνια πριν στην μπάντα κρουστών με δάσκαλο τον Ινδό Ravy Magnifque.

Στα πρώτα του χρόνια ζωής, το σωματείο στεγαζόταν στην οδό Παραμυθίας, πολύ κοντά στον σημερινό Πολυχώρο. Είχε ουσιαστικά ένα στούντιο όπου η μπάντα βρισκόταν και έκανε τις πρόβες της.

“Το 2010 μια πλημμύρα στην Παραμυθίας μας ανάγκασε να αναζητήσουμε ένα άλλο χώρο” ανέφεραν ο Στέφανος και η Νέλη. Όπως παραδέχονται δεν ήξεραν αν ήταν έτοιμοι, αλλά τότε έκαναν το άλμα. Έχοντας ήδη πολλούς φίλους που τους ακολουθούσαν πιστά σε συναυλίες και δράσεις, είδαν τον χώρο στην Σερβίων, τους άρεσε και αποφάσισαν να αποκτήσουν αυτό το νέο σπίτι.

Η μπάντα ξεκίνησε να κάνει τις πρόβες της εκεί, στη συνέχεια ήρθαν τα εργαστήρια και όλο αυτό άρχισε να εξελίσσεται. “Δε ξέραμε. Απλά συναντιόμασταν, κάναμε κάτι που μας άρεσε ομαδικά και αυτό από μόνο του μας έδειξε που να πάμε και πως να συνεχίσουμε” υπογράμμισε η Νέλη.

“Στην αρχή το κομμάτι της ομάδας είχε πιο απλή μορφή. Μετά σαν τρελοί – αν ξέραμε τι πάμε να κάνουμε μάλλον δε θα το είχαμε κάνει – φτιάξαμε έναν μεγαλύτερο πυρήνα και διευρυνθήκαμε σε περισσότερες ομάδες” ανέφερε η Νέλη.

Η δύναμη της ομάδας

Αυτό που κάνει το εγχείρημα του Quilombo διαφορετικό, δεν είναι τόσο αυτό που βρίσκει κανείς στο χώρο του, όσο ο τρόπος οργάνωσης του. Το να συντηρείς μια εγκατάσταση 500 τ.μ. και να λειτουργεί κανονικά, σε καιρούς κρίσης, δεν είναι εύκολο πράγμα όταν δεν ζεις από αυτό και όταν εννοείται, στην Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη δυσκολία να αναπτυχθούν οι ομάδες. Από γραφειοκρατία και από νοοτροπία.

“Μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε από αυτό, δεν είναι απαγορευτικό να γίνει κάτι τέτοιο” σημείωσε η Νέλη στην κουβέντα μας αν και προς το παρόν τουλάχιστον επιτυγχάνεται η εύρυθμη λειτουργία του χώρου.

“Λειτουργούμε σαν κολεκτίβα στο καλλιτεχνικό κομμάτι αλλά σε πρακτικά θέματα διατηρούμε τον χαρακτήρα του σωματείου. Διαφορετικά δε θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε” σημείωσε ο Στέφανος.

Το σωματείο, είναι προφανές από την εξέλιξη της συζήτησης, στηρίζεται πολύ στην ομαδική δουλειά. “Σε αυτό πατάμε. Στο φοβερά ειλικρινά θεραπευτικό κομμάτι της ομάδας” σημείωσε η Νέλη.

“Μέσα από μια ομάδα μπορεί να γεννηθεί μια άλλη ομάδα που θα το δει διαφορετικά. Όντως  έχουν γεννηθεί μέσα από εδώ άλλες ομάδες. Στην αρχή φαίνεται σα χωρισμός και διαίρεση αλλά ουσιαστικά πρόκειται για μια είδους ανάπτυξη και δημιουργία” υπογράμμισε ο Στέφανος.

“Εδώ δεχόμαστε το διαφορετικό και του δίνουμε χώρο. Έχουμε φυσικά κάποιους βασικούς κανόνες” ανέφερε η Νέλη, προσθέτοντας ότι ο καθένας έχει τη δυνατότητα να εκφραστεί και να δημιουργήσει.

Στη συνέχεια θα μας αναφέρει ότι δε φοβάται μήπως κάποια στιγμή πρακτικά ζητήματα απειλήσουν την ομαλή λειτουργία του Πολυχώρου. “Η αλήθεια είναι ότι αν ποτέ είχαμε πρόβλημα, θα ζητούσα από όσους αγαπούν το Quilombo να αφήσουν ένα ευρώ ο καθένας και όλα καλά. Από λίγη προσπάθεια από τον καθένα μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα” σημείωσε η Νέλη.

Το αύριο των Quilombo

Οι Quilombo – η άνθρωποι αυτοί του σωματείου- έχουν μια συγκεκριμένη ταυτότητα την οποία θωρακίζουν αλλά σίγουρα θέλουν να ανοιχτούν στον κόσμο, χωρίς ιδιαίτερο φόβο. Δε φοβούνται μήπως αλλοιωθούν από την διαφορετικότητα.

“Θέλουμε να έχουμε πολύ κόσμο. Να χαλαρώσουν, να μας εμπιστευτούν και να μην τον νοιάζουν οι μικρότητες. Να ασχοληθούν και άλλοι άνθρωποι με τον εαυτό του και την τέχνη” ανέφερε ο Στέφανος, προσθέτοντας ότι πολλοί τους έχουν πει πως μέσα από τις δραστηριότητες τους εκεί νιώθουν ότι κάνουν ψυχανάλυση.

Όπως σημείωσε, ακόμα και αν το εγχείρημα κάποια στιγμή δεν πάει καλά, δε θα μετανιώσει ποτέ που μπήκε σε αυτό γιατί άξιζε – αξίζει- τον κόπο. “Άμα το λέει η καρδιά σου όλα μπορείς να τα καταφέρεις” υπογράμμισε.

Η Νέλη παραδέχεται ότι το εγωιστικό κομμάτι της εμπλοκής της με το Quilombo ήταν να φτιάξει την καθημερινότητα της. “Μου αρκεί αυτό που έχουμε καταφέρει. Δε ζητάω κάτι διαφορετικό. Μόνο να ανθίσει αυτό που ήδη έχουμε” υπογράμμισε.

“Θέλουμε τέχνη για όλους, όχι μόνο για την ελίτ. Δε θέλουμε την τέχνη ως προϊόν, αλλά ως ανάγκη ανθρώπινη. Μακάρι να μπορέσουμε αυτή την πλατφόρμα που έχουμε να την ανοίξουμε όλο και περισσότερο στον κόσμο” υπογράμμισε η Νέλη.

Στα όνειρα τους είναι να εμπνεύσουν και μια άλλη κοινότητα, στη φύση ίσως. Να συνδιαλλαγούν με άλλες τέτοιες ομάδες.

Δε φαίνονται άπιαστα όσα θέλουν. Το πιο καλό σχόλιο πριν φύγουμε το ακούμε από τον Τάσο, μέλος του σωματείου. “Από πέρυσι το λέω. Εδώ είναι από τα λίγα μέρη που μπορεί  κανείς να περάσει την καθημερινότητα του χωρίς να συναντήσει μ@λ@κ#$”. Δεν είναι και μικρό επιχείρημα για να ξαναπάμε!

Φωτογραφίες: Quilombo, Μάριον Παλιούρα

Γνώρισε κι άλλους ενδιαφέροντες ανθρώπους στο Ladylike:

Η Κανέλλα Αράπογλου μας δείχνει τα Προικιά της

Νannuka: Το πρωτότυπο ελληνικό γυναικείο startup βγαίνει εκτός Ελλάδας