Πού να βγεις στην Τρούμπα

Η Τρούμπα (που πήρε το όνομά της από την τρόμπα νερού που ήταν τοποθετημένη παλιά εκεί) ήταν μία από τις πιο κακόφημες περιοχές της Αθήνας γύρω στο 1960 – 1965, λίγο αντισυμβατική και λίγο αμαρτωλή. Λογικό, αν σκεφτείς ότι εκεί υπήρχαν καμπαρέ και οίκοι ανοχής σε πυκνότητα μεγαλύτερη από αυτή των ταξί στο Σύνταγμα και των σοκακιών στην Πλάκα. Εκεί σύχναζε κι ο Βαμβακάρης κι όλοι οι άλλοι ρεμπέτες του ντουνιά (όσοι δεν σύχναζαν στις Τζιτζιφιές) που θεωρούνταν από την συντηρητική κοινωνία της εποχής αντικοινωνικά στοιχεία.

Σήμερα στην Τρούμπα, μπορεί να μην δεις την Λόλα, μπορεί να μην πιεις στο Μπλακ Κατ ή το Τζον Μπουλ (το πορνοσινεμά Ολύμπικ υπάρχει ακόμη), όμως μπορείς να γνωρίσεις τη νέα updated εκδοχή της δυτικής πλευράς της Τερψιθέας, με τα μπαράκια (με μπόνους το καλύτερο ταϊλανδέζικο της πόλης) που μαζεύουν κόσμο και κοσμάκη και που έχουν κάνει τον Πειραιά τον απόλυτο προορισμό για διασκέδαση.

Lola’s

Προφανώς και πήρε το όνομά του από τον ρόλο Λόλα της Τζένης Καρέζη στην ομώνυμη ταινία του Ντίνου Δημόπουλου. Θα έπρεπε να περιμένουμε πως τουλάχιστον ένα μπαρ εδώ θα λεγόταν έτσι. Δεν έχει μόνο το όνομα όμως, αλλά έχει και την χάρη, αφού, ναι μεν δεν πρόκειται φυσικά για ένα από τα πονηρά μπαρ της περιοχής, αλλά έχει αναφορές στο αμαρτωλό παρελθόν της γειτονιάς του, όπως οι γυμνές λάμπες στο ταβάνι και οι καθρέφτες του μπουντουάρ. Στους βιομηχανικού στυλ τοίχους του είναι γραμμένoι με στένσιλ, μεταξύ άλλων, διάφοροι τίτλοι ταινιών, όπως Καλώς Ήλθε το Δολλάριο (ο τίτλος της ταινίας του Αλέκου Σακελλάριου με τα ναυτάκια τα ζουμπουρλόυδικα, που η υπόθεσή της εκτυλισσόταν στην Τρούμπα) και Ποτέ την Κυριακή (για τον ίδιο λόγο). Μιλάμε για ένα μαγαζί που έχει κάνει ήδη χαμό, με καθαρά ποτά και ωραία διακόσμηση. Εδώ σίγουρα θα δεις κάποιον από την τιβί, τις Τρίτες θα φας μεξικάνικο και το Σαββατόβραδο θα είναι πιο γεμάτο και από γεμάτο. All day στέκι δηλαδή, αλλά κυρίως γνωστό στο ευρύ κοινό για τις νυχτερινές του επιδόσεις.

2ας Μεραρχίας 14, τηλ.: 210 4529722

Troubar

Ήδη έχει φανατικό κοινό. Βάζει ωραίες μουσικές. Από Mano Negra μέχρι Arctic Monkeys. Έχει κόκκινες  βελούδινες κουρτίνες (όπως τα παλιά καμπαρέ της περιοχής), μαζεύει κόσμο όχι μόνο από τον Πειραιά και τα νότια αλλά από όλη την Αθήνα. Γίνονται κι ενδιαφέροντα live εδώ, στην σκηνή που είναι χωρισμένη από το υπόλοιπο μαγαζί με την κίτρινη κορδέλα που θυμίζει crime scene. Το μαγαζί είναι πάντα γεμάτο και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ένα παλιό μπαρ στη Νέα Ορλεάνη (που ήταν η αντίστοιχη αμερικανική Τρούμπα). Στον πάνω όροφο θα δεις διάφορους μαφιόζους, όχι αυτοπροσώπως φυσικά. Σε καδράκια. Τον Αλ Καπόνε ας πούμε. Γενικά, παίζουν αρκετό κόκκινο, κάτι μπουρλέσκ λαμπατέρ, που σε μεταφέρουν στα 60s και πάρα πολύς λαός (και κυρίως καλλιτεχνόκοσμος, αφού οι ιδιοκτήτες είναι από τον χώρο του κινηματογράφου), σε σημείο που κάποια στιγμή δεν θα χωράς, γι’ αυτό πήγαινε όσο είναι ακόμη νωρίς.

Φίλωνος 131, τηλ.: 694 055 6837

Beluga

Το μαγαζί αυτό δεν είναι απλώς ένα μπαρ. Είναι ένας διαδραστικός πολυχώρος. Εδώ θα ακούσετε jazz, swing, ακόμη και charleston, θα πιείτε το ουίσκι ή το κοκτέιλ σας, πάνω από την έκθεση αρχαίων μαρμάρων (των θεμελίων της πέμπτης μεγάλης στοάς του λιμανιού του Πειραιά), που βρίσκεται φωτιζόμενη κάτω από τα πόδια σας. Ω, ναι. Και η μαγεία δεν τελειώνει εδώ, αφού στον χώρο υπάρχουν 75 παρακαλώ έργα τέχνης και γλυπτά. Σαν ένα μικρό μουσείο αρχαιοτήτων και μοντέρνας τέχνης μαζί, που έχει και μπάρα για ποτά ένα πράγμα. Α και πολύ καλό φαγητό. Δηλαδή λίγο από όλα και όλα σε μία μαγική ισορροπία. Έχεις ακούσεις για μινιμαλισμό; Καμία σχέση. Αντιθέτως το ντεκόρ είναι τέρμα μαξιμαλιστικό, χωρίς φυσικά αυτό να το κάνει κιτς. Έχουν γράψει γι’ αυτό και οι New York Times, τι άλλο να πω εγώ.

2ας Μεραρχίας 8-10, τηλ.: 210 4116505

Madama

Μια σέξι κυρία περιμένει στην Φίλωνος. Και δεν μιλάμε για κάποιο από τα κορίτσια που σύχναζαν παλιά εκεί αλλά για το Madama, το μπαρ της ομάδας του Gazi College, που σερβίρει κοκτέιλ με αμαρτωλά ονόματα, όπως Lolita και Naked (δημιουργίες του Διονύση Πολλάτου). Για τους βαθυκόκκινους τοίχους του και το όλο σκηνικό που παραπέμπει στην παλιά Τρούμπα (όπως την ξέρουμε) ευθύνονται ο Γιώργος Γαβαλάς και ο Γιάννης Μουρίκης. Το μαγαζί είναι πολύ προσεγμένο, κάνει πολλά πάρτι, έχει στο μενού του ισπανικό χαμόν και άλλα εξωτικά και γκουρμέ τσιμπολογήματα, ανοίγει στις 6 το απόγευμα και κλείνει τα ξημερώματα. Θα δεις και τον ναύτη με τα τατουάζ στο ατμοσφαιρικά φωτισμένο ταμπλό πίσω από τη μπάρα.

2ας Μεραρχίας 9 & Φίλωνος 101, τηλ.: 210 4174591

Rouan Thai

Είχα εμπειρία πρόσφατη εκεί. Πήγα γιατί διάβασα τα καλύτερα και ήθελα να το επιβεβαιώσω. Και παρήγγειλα εκείνο το κοτόπουλο με κίτρινο κάρυ, που μόλις ήρθε νόμιζα πως έγινε μπέρδεμα και πως είχα παραγγείλει την σούπα με γάλα καρύδας (και δεν είμαι η μόνη). Κάτι που καθόλου για κακό δεν το λέω φυσικά, διότι το πιάτο που μου έφεραν (που ήταν και αυτό που είχα πάρει, ήθελα και ταϊλανδέζικο η άσχετη) ήταν νόστιμο μέχρι τελευταίας κουταλιάς. Αυτή η πηχτή σάλτσα του με τα ολόκληρα κρεμμύδια είχε μία γεύση περιπαιχτική. Εκεί που σε βάραινε, ήθελες κι άλλο. Και έπειτα, η κυρία Μαρίνα, Ταϊλανδή, μας σέρβιρε με το χαμόγελο στα χείλη και ο άντρας της ο κύριος Σταύρος ήταν τόσο μα τόσο ευγενής (με την παλιομοδίτικη έννοια του όρου) και αναλυτικός, μας εξήγησε ένα – ένα τα πιάτα, αφού τα είχαμε επιλέξει, που κομματάκι παράδοξο το λες, αλλά είχε το γούστο του. Και τα ρύζια του, αχ τα ρύζια του και τα ρυζομακάρονά του επίσης, ειδικά αυτά που είχαν μέσα αυγό, ήταν μούρλια. Κάποιες από τις μερίδες με τα κοτόπουλα ήταν καυτερές και σαν να μην έφταναν όλα αυτά είχε και έξτρα κάρυ (και άλλα τζιρτζιμπλίτζια) για να ζητάς μετά λίτρα νερού. Ο χώρος μωβ με χρυσούς ελέφαντες, πολύ κόσμο και μυρωδιά Ανατολής, σαν να είσαι στην Μπανγκόκ ή σε ταϋλανδέζικη γειτονιά στο L.A.

Νοταρά 131, τηλ.: 210 4294494