Μπέτυ μου, πόσα λάθη χωράνε σε ένα φόρεμα;

Η κα Μπαζιάνα εμφανίστηκε στην πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου με ένα μίνι στράπλες μπορντό σκούρο φόρεμα. Στο ντεκολτέ και στο τελείωμα είναι επενδυμένο με δαντέλα, ενώ από τις (μακρινές) φωτογραφίες, φάνηκε ότι το ύφασμά του είναι κρεπ. Το φόρεμα συνδύασε με απλά μαύρα πέδιλα με λεπτό λουρί στα δάχτυλα και τον αστράγαλο, ενώ είχε πιάσει πίσω τα μαλλιά της, σε κάτι που φαίνεται χαλαρός χαμηλός κότσος. Σε γενικές γραμμές, το μοναδικό ”σωστό” πάνω της, ήταν το σκούρο μπορντό κραγιόν.

Ναι, αυτό ήταν το μοναδικό ”σωστό” πράγμα πάνω της από άποψης styling και οι λόγοι γι’ αυτήν την απόλυτη θέση είναι οι παρακάτω:

Υπάρχει κάτι που λέγεται ”πρωτόκολλο” και θέτει τους βασικούς κανόνες εμφάνισης σε διαφόρων ειδών συναντήσεις. Ανάλογα με το είδος της συνάντησης, υπάρχει και το αντίστοιχο πρωτόκολλο. Για παράδειγμα, λαμβάνεις μια πρόσκληση για μια επίσημη εκδήλωση σε μια πρεσβεία ξένης χώρας.

Η πρόσκληση αναγράφει πάνω ”business attire” και εννοεί, με απλά λόγια ”μη ντυθείτε σαν τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, φορέστε ό,τι θα φορούσατε και σε μια επίσημη συνάντηση που θα είχατε στη δουλειά σας”.

Το πρωτόκολλο ενίοτε είναι άγραφο, σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι γνωστό. Σε επίπεδο συνάντησης αρχηγών κρατών, το ένδυμα αμφότερων των μελών των αντιπροσωπειών και των συνοδών τους πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις. Να μην είναι extreme (οι goth κόρες του πρώην Ισπανού πρωθυπουργού Θαπατέρο σε παλιά συνάντηση με τους Ομπάμα εξαιρούνται γιατί το υποστήριζαν φουλ κι επίσης γιατί ήταν έφηβες), να μην είναι παρδαλό, να μην έχει αχρείαστες ”παραφωνίες” και να μην τραβάει την προσοχή για τους λανθασμένους λόγους. Η συνάντηση γίνεται πρωτίστως για ”να τα πουν” οι επίσημοι, ο εκπρόσωποι των κρατών που θέλουν να προωθήσουν τις ατζέντες τους και όχι για να κοιτάει ο κόσμος τη σύζυγο του ενός ή τον σύζυγο της άλλης.

Φυσικά, σε τέτοιου είδους εμφανίσεις, καλώς ή κακώς, η εξωτερική εμφάνιση, το ένδυμα, η προσωπική περιποίηση και το στήσιμο του σώματος, παίζουν μεγάλη σημασία, όχι μόνο για την πρώτη εντύπωση, αλλά και για τη δεύτερη και για την τρίτη. Σε κάθε περίπτωση, πόσες φορές θα συναντηθείς στη ζωή σου με τον Κινέζο πρωθυπουργό, ώστε να έχεις εξασφαλίσει πως, και με το μαγιό να εμφανιστείς αρχικά, στην πορεία θα σε γνωρίσει και θα καταλάβει την αξία του ”βιβλίου” που κρύβεις πίσω από το ”εξώφυλλό σου”;

Το ζήτημα ”Τσίπρας και γραβάτα”, που έχει πλέον καταντήσει πιο γραφικό κι από τη Δημητσάνα τον χειμώνα, δεν πρέπει να έχει καμία επίπτωση στις επίσημες δημόσιες εμφανίσεις της συντρόφου του. Ορθά αποφάσισε να μη φορέσει η κα Μπαζιάνα π.χ. το τζιν της κι ένα t-shirt, ωστόσο και αυτή τη φορά, η εμφάνισή της δεν ήταν αυτή που έπρεπε για να σταθεί ως πρώτη κυρία της χώρας στο εξωτερικό.

Τι πήγε, λοιπόν, τόσο λάθος με αυτό το φόρεμα; Καταρχάς ας μιλήσουμε για τους εκτεθειμένους ώμους. Η υγρασία στο καλοκαιρινό Πεκίνο πρέπει να είναι φρικτή, ωστόσο η εμφάνιση με στράπλες είναι αποδεκτή μόνο σε βραδινό ή κοκτέιλ ένδυμα επίσημης εκδήλωσης.

Αυτό δεν ήταν ούτε βραδινό, ούτε κοκτέιλ. Ήταν ένα business occasion. Άλλου ανθρώπου και όχι της ίδιας, σε κάθε περίπτωση, όμως, παρέμεινε business.

Ας συνεχίσουμε με το μήκος, το οποίο ήταν μια παλάμη πάνω από το γόνατο. Χωρίς καμιά διάθεση υπόδειξης σεμνότυφων στιλιστικών tips, σε τέτοιες περιστάσεις δεν φοράς ρούχο που δεν φτάνει τουλάχιστον ως το πάνω μέρος του γόνατου. Για πρακτικούς λόγους (π.χ. δεν μπορείς να καθίσεις άνετα), αλλά και για τον άγραφο κανόνα του στυλ που λέει ότι, από μια ηλικία και μετά, σε επίσημες εκδηλώσεις πρέπει η φούστα του ρούχου να φτάνει ως το γόνατο. Αυτό δεν σχετίζεται με την per se ομορφιά των γονάτων κάθε γυναίκας. Τα πιο όμορφα γόνατα να έχεις, αν δε μπορείς να το ”υποστηρίξεις” με το υπόλοιπο posture, το λεγόμενο ”στήσιμό σου”, το αποτέλεσμα βγαίνει άχαρο και πρόχειρο. 

Ας περάσουμε στις υπόλοιπες λεπτομέρειες του ρούχου που έβαλε ”φωτιά” στην ελληνική ειδησεογραφία το βράδυ της Δευτέρας. Η δαντέλα στα τελειώματα ένθεν κι ένθεν, είναι εντελώς κλισέ και, μάλιστα, όπως ”πέφτει” προς τα κάτω, φαίνεται και η μέτρια ως κακή ποιότητα του ρούχου, καθώς η ραφή δεν ”στρώνει”. Θα μου πεις, ”πού τα είδες από τόσο μακρινές φωτογραφίες”; Θα απαντήσω ”ευτυχώς που δεν είδα τις κοντινές” και θα συνεχίσω (να ρίχνω φαρμάκι). 

Αυτό το ρούχο είναι τόσο λάθος, διότι θα το φορούσε πριν από 17 χρόνια η Paris Hilton σε συνάντηση με συμπεθέρους της οικογένειας Hilton, για να δείξει ότι ”έχει κι ένα σοβαρό ρούχο στη ντουλάπα της, όχι μόνο ροζ και χρυσά τσίτια”. Εναλλακτικά, θα το φορούσε (επίσης πριν τόσα χρόνια) μια 16χρονη στην τριήμερη του σχολείου της και συγκεκριμένα το βράδυ που θα πήγαιναν στα μπουζούκια, ώστε να επιτυγχάνει το look ”μικρομέγαλη”. Φυσικά ούτε σ’ αυτήν θα ταίριαζε, διότι ένα άσχημο ρούχο δεν ταιριάζει σε κανέναν, πόσο μάλλον σε ένα φρέσκο κορίτσι. Ή σε μια νέα γυναίκα που έχει ένα ωραιότατο σώμα με πολύ καλές αναλογίες και μπορεί να φορέσει ό,τι θέλει, αλλά προφανώς δεν επιθυμεί να ασχοληθεί με αυτό.

Ας τελειώσουμε με τα παπούτσια, τα οποία ήθελαν να προέρχονται από τον μινιμαλισμό του Calvin Klein των 90s, αλλά καταλήγουν να θυμίζουν Naomi Klein και συγκεκριμένα το βιβλίο της με τίτλο ”Το Δόγμα του Σοκ”. Είναι σαφώς προτιμότερα από ένα ζευγάρι πιρπιριστές γόβες, αλλά ”φωνάζουν”: ”ας πάει στα κομμάτια, βάλε εκεί ένα μαύρο απλό ανοιχτό να τελειώνουμε”, καταστρέφοντας οποιαδήποτε σύνδεση μπορούσαν να έχουν με το υπόλοιπο ρούχο.

Μια μικρή παρένθεση για τα μαλλιά. Δεν ξέρω πόσο δυσεύρετες είναι οι κομμώτριες στην Κίνα και δεν θα κρίνω (τόσο), διότι κι εγώ βαριέμαι οικτρά να ασχολούμαι με τα μαλλιά μου. Ωστόσο, δεν ξεχνώ δυο πράγματα: την εμφάνιση της κας Μπαζιάνα στην επίσκεψη στη Ρωσία, όπου βγαίνοντας από το αεροπλάνο την είχε φυσήξει μοσχοβίτικος ανεμοστρόβιλος μέσα στην καμπίνα (αλλιώς δεν εξηγείται αυτό το μαλλί) και την επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, όπου το μαλλί ήταν στοιχειωδώς χτενισμένο, ωστόσο πάλι φαινόταν απεριποίητο. Ούτε εγώ πάω συχνά κομμωτήριο, αλλά εγώ δεν έχω να σταθώ δίπλα στο πλευρό του πρωθυπουργού σε δημόσια εμφάνισή του.

Δε φταίει η άρνηση του καπιταλισμού ως συστήματος, ούτε η έλλειψη προσωπικού γούστου για την κακή εμφάνιση της κας Μπαζιάνα. Επίσης, δεν έχει καμία σημασία αν ”πολλοί είδαν την εμφάνιση αυτή και λίγοι κατάλαβαν τα λάθη της”. Μακάρι να μην είχε τίποτα από αυτά σημασία στη ζωή και δη στις διεθνείς σχέσεις. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ισχύει και το ξέρουμε. Η αδιαφορία που εξέπεμψε το outfit της συντρόφου του πρωθυπουργού για ακόμα μια φορά σε επίσημη εκδήλωση εξισώνεται με τη δική του γραφικότητα να αρνείται την αναγκαιότητα της γραβάτας.