Καρολίνα Πελενδρίτου: Η συγκινητική ιστορία της Παραολυμπιονίκη για τη στιγμή που χάνει την όρασή της
- 22 ΜΑΙ 2025
Η Παραολυμπιονίκης της κολύμβησης, Καρολίνα Πελενδρίτου, άνοιξε την καρδιά της στους Πρωταγωνιστές και τον Σταύρο Θεοδωράκη, μιλώντας με ειλικρίνεια για τη στιγμή που άρχισε να χάνει την όρασή της. Μέσα από τη συγκλονιστική αφήγηση της ζωής και της διαδρομής της, συγκίνησε βαθιά το κοινό της.
Για το γεγονός ότι έχασε την όρασή της, η Παραολυμπιονίκης της κολύμβησης, Καρολίνα Πελενδρίτου εξήγησε ότι είναι κάτι που συνέβη σταδιακά. «Έχω αναπτύξει άλλες αισθήσεις τόσα χρόνια και έχω πολύ καλή αντίληψη και κινούμαι πάρα πολύ γρήγορα για την όραση που έχω. Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι και εγώ πώς το κάνω αυτό», είπε αρχικά.
Ενώ αργότερα, η ίδια επεσήμανε ότι μέχρι 9 ετών έβλεπε κανονικά, όμως δεν έχει πολλές μνήμες από εκείνη την περίοδο. «Μέχρι τα 9 μου έβλεπα κανονικά, δεν το θυμάμαι όμως. Δεν ξέρω, άμυνα; Δεν το θυμάμαι. Δεν έχω σκηνές, δεν ξέρω πώς είναι, δεν έχω εικόνες πολλές, 2-3 στο μυαλό μου. Η μία είναι ότι κάθομαι στο τελευταίο θρανίο στο σχολείο και βλέπω τις καρτέλες που γράφει ”αβγό”», αυτό θυμάμαι».
Για τις μέρες που άρχισε να χάνει το φως της, η Καρολίνα Πελενδρίτου σχολίασε ότι δεν τις θυμάται ξεκάθαρα, πέρα από μερικά συγκεκριμένα γεγονότα. «Τις μέρες που άρχισε να μειώνεται η όρασή μου θυμάμαι απλά ότι μεταφέρθηκα στο πρώτο θρανίο. Σε λίγες ημέρες καταλάβαινα ότι δεν ήταν κάτι περαστικό και άλλαξαν τα δεδομένα της ζωής μου. Όταν η φύση σού παίρνει κάτι, σου χαρίζει κάτι άλλο και είναι μεγάλο το χάρισμα».
Γεννημένη στη Λεμεσό της Κύπρου, η 38χρονη σήμερα Καρολίνα Πελενδρίτου ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την κολύμβηση σε ηλικία μόλις 9 ετών. Στα 10 της χρόνια εντάχθηκε στην Κυπριακή Ομοσπονδία Κολύμβησης και ήρθε πρώτη στους Παγκύπριους Αγώνες.
Μέχρι το 2002, η ίδια αγωνιζόταν σε αγώνες για αρτιμελείς, παρά τις δυσκολίες που συνόδευαν τη μειωμένη όρασή της. «Η μητέρα μου, ενημερώθηκε για την ύπαρξη του Παραολυμπιακού Αθλητισμού, αλλά εγώ λόγω της άρνησής μου δεν ήμουν ακόμα έτοιμη για κάτι τέτοιο. Τελικά, το 2002 στους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες στο Μάντσεστερ, δέχτηκα να κολυμπήσω τόσο στους Αγώνες των αρτιμελών αθλητών όσο και σε αυτούς με αναπηρία» είχε πει σε συνέντευξή της, η Καρολίνα Πελενδρίτου.
«Ήταν μια απόφαση δύσκολη και αφόρητη, για την οποία ”πλήρωσαν” με την κακή μου συμπεριφορά η μητέρα μου και η αθλητική μου ψυχολόγος, που ήταν δίπλα μου σε όλη αυτή την πολύ πιεστική κατάσταση για εμένα», εξηγούσε η ίδια.
«Τη στιγμή όμως, που -τελικώς- εκκινούσα από το βατήρα για τον αγώνα των αθλητών με αναπηρία, είχα πια αποδεχτεί να ξεκινήσω έναν επίπονο διάλογο με τον εαυτό μου, για το πρόβλημά μου και τότε ένα νέο, τεράστιο κεφάλαιο άνοιγε στη ζωή μου. Όχι καλύτερο, όχι χειρότερο, απλώς αληθινό. Ο διάλογος ακόμα συνεχίζεται. Όμως αυτό που έχω καταλάβει μέχρι τώρα, είναι πως ό,τι και αν μας συμβαίνει δεν πρέπει στιγμή να χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας και την πίστη στον εαυτό μας», κατέληγε η Καρολίνα Πελενδρίτου και τα λόγια της αποτελούν πηγή έμπνευσης.
