POP CULTURE

Αναμνήσεις μιας εφηβικής καταιγίδας: Μια ελληνική ταινία μιλά για την άμβλωση ξεκάθαρα και με ευαισθησία

«Ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου μια καταιγίδα πλησιάζει την πόλη. Ένα 15χρονο κορίτσι το σκάει από το σχολείο και με τη βοήθεια του φίλου της, πάει στο νοσοκομείο. Εκεί, θα αντιμετωπίσει απότομα την ενηλικίωσή της». Αυτή είναι με λίγα λόγια, η πλοκή της ταινίας μικρού μήκους με τίτλο Αναμνήσεις μιας εφηβικής καταιγίδας (Memoir of a Veering Storm).  Η ταινία με την υπογραφή της σκηνοθέτριας, Σοφίας Γεωργοβασίλη και συμπαραγωγή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση προβάλλεται αυτές τις μέρες, αποκλειστικά για το αμερικάνικο κοινό, στο Screening Room του περιοδικού NewYorker.

Γυρισμένες σε φιλμ 16mm, οι Αναμνήσεις μιας εφηβικής καταιγίδας της Σοφίας Γεωργοβασίλη, είναι ένα γλυκόπικρο δράμα το οποίο καταφέρνει να μιλήσει με ευαισθησία, αλλά πέρα για πέρα ρεαλιστικά για την άμβλωση και το χάσμα γενεών, σε μια εποχή που το θέμα παραμένει τρομακτικά επίκαιρο.

Μια πραγματική ιστορία ενηλικίωσης

Η πολυβραβευμένη ταινία Αναμνήσεις μιας εφηβικής καταιγίδας, βασίζεται στην πραγματική εμπειρία ενός φίλου της σκηνοθέτριας Σοφίας Γεωργοβασίλη, ο οποίος συνόδευσε μια φίλη του που ήθελε να προχωρήσει σε άμβλωση, κρυφά από τους γονείς της. Η Γεωργοβασίλη έμαθε αυτή την ιστορία πριν από χρόνια. Η σεναριογράφος και σκηνοθέτρια της ταινίας, αισθάνθηκε ότι το θέμα συνεχίζει να αντηχεί στις μέρες μας, επειδή το στίγμα γύρω από την άμβλωση, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο, δεν έχει αλλάξει.

Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, η ίδια μίλησε με αρκετούς εφήβους, συμπεριλαμβανομένων των ηθοποιών. Όλοι τους της εκμυστηρευτήκαν ότι δεν θα έλεγαν τίποτα στους γονείς τους αν προχωρούσαν σε άμβλωση.

«Είναι στη ζωή μας. Μπορεί να συμβεί σε όλους. Αλλά, ακόμα κι αν αισθάνονται καλά σχετικά με αυτό, η κοινωνία δεν είναι ΟΚ. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια ακούμε, σε πολλές χώρες, φωνές που έρχονται κατευθείαν από το μεσαιωνικό παρελθόν, λέγοντας τί πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει ένα γυναικείο σώμα», αναφέρει η δημιουργός μιλώντας στο New Yorker.

Oλόκληρη η ιστορία της ταινίας Οι αναμνήσεις μιας εφηβικής καταιγίδας, λαμβάνει χώρα μέσα σε μια σχολική ημέρα, με το ταξίδι της15χρονης Άννας προς την ενηλικίωση να περιορίζεται σε μια σύντομη, μυστική εκδρομή. Στη συνέχεια, αυτή η αφήγηση γίνεται κυκλική φέρνοντας την Άννα και τους θεατές πίσω στο σημείο που ξεκινήσαμε.

Η παραγωγή της ταινίας Οι αναμνήσεις μιας εφηβικής καταιγίδας, χρειάστηκε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί. Νωρίς στη διαδικασία, το σενάριο απορρίφθηκε από τη δημόσια χρηματοδότηση και η Γεωργοβασίλη, δυσκολεύτηκε να βρει χώρους για να πραγματοποιήσει τα γυρίσματα.

«Δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι η πραγματοποίηση μιας ταινίας για μια άμβλωση το 2020 θα ήταν η αιτία», δηλώνει η ίδια. «Το κατάλαβα λίγο αργότερα. Η απάντηση ήταν “όχι”, αφού άκουσαν για τι μιλάει η ταινία».

Τελικά, ένα δημόσιο σχολείο τής επέτρεψε να γυρίσει σκηνές, με τον όρο ότι θα παρέμεναν έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας. Χρειάστηκε ένα χρόνο για να πάρει την έγκριση για να κινηματογραφήσει τις σκηνές στην κλινική, οι οποίες γυρίστηκαν σε δημόσιο νοσοκομείο. Μέχρι τότε, η Σοφία Γεωργοβασίλη, είχε αποφασίσει ακριβώς όπως η νεαρή Άννα στην ταινία της, ότι δεν θα αποκαλύψει πολλά για τα σχέδιά της. «Έγραφα πιο αόριστα για τη σύνοψη και την ιστορία. Έκρυψα μερικά στοιχεία. Ένα χρόνο αργότερα, μου είπαν ναι», δηλώνει η ίδια.

Η διάρκειας 14 λεπτών ταινία τελικά γυρίστηκε μέσα σε δυόμισι ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτών των λίγων ημερών, μια καταιγίδα απείλησε τα γυρίσματα, δανείζοντας τελικά στην ταινία τον τίτλο της. Η ξαφνική καταιγίδα που κινηματογραφήθηκε, ταιριάζει με την ατμόσφαιρα της ιστορίας, στην οποία οι κοινωνικές απόψεις γύρω από την άμβλωση και τα γυναικεία σώματα, αιωρούνται κατά τη μετάβαση ενός κοριτσιού στην ενηλικίωση. Υπενθυμίζοντας στους θεατές ότι μερικές καταιγίδες περνούν ακόμα απαρατήρητες από δίπλα μας.