Ζω την ζωή μου ερωτικά, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαι σε σχέση
- 9 ΟΚΤ 2014
Το Savoirville.gr, επίσημος συνεργάτης του Ladylike, γράφει για το παράπονο πολλών γυναικών για έλλειψη συντρόφου. Μήπως φταίει κάτι άλλο;
Το γραφείο μου επισκέπτονται συχνά κοπέλες ετών 30 κάτι με αφορμή την μοναξιά που νιώθουν. Συχνά το παράπονό τους είναι η έλλειψη συντρόφου ή “σοβαρής” σχέσης, γρήγορα όμως οδηγούμαστε σε μία γενικότερη μοναξιά ή ανικανοποίητο που τις απασχολεί. Με λίγα λόγια, είναι εύκολο να νιώσει μία γυναίκα δυσάρεστα επειδή δεν έχει σύντροφο, ενώ όλες οι φίλες της έχουν και έχει περάσει τα 30, παρά να δει συνολικότερα τη ζωή της, λέει η ψυχολόγος Εύη Μεσσαριτάκη.
Η πρώτη ερώτηση που τους κάνω είναι πόσο ερωτικά ζουν οι ίδιες τη ζωή τους. Αυτό αρχικά μπορεί να ακουστεί λίγο περίεργο. Τι σημαίνει “ερωτικός τρόπος ζωής”; Για να το διευκρινίσω λοιπόν, εξηγούμαι: “Ζεις τη ζωή σου συναρπαστικά; Γοητεύεις τον εαυτό σου με τις επιλογές σου;” Πολλές φορές ούτε αυτό είναι κατανοητό. Αυτό που βοηθάει όμως είναι να ερωτηθεί ο καθένας μόνος του τι βρίσκει ερωτικό. Συχνές απαντήσεις είναι η δυναμικότητα, η χαρά, ο θετικός τρόπος σκέψης και η φροντισμένη εμφάνιση. Κι όπως, φαντάζομαι, είναι σαφές, δε χρειάζεται να είναι κανείς σε σχέση για να πετύχει τα παραπάνω. Αλλά και αν δεν τα έχει κατακτήσει, δύσκολα έλκει ερωτικούς συντρόφους.
Ένα πρώτο βήμα λοιπόν είναι να κατανοήσει κανείς ότι “ζω τη ζωή μου ερωτικά” δε σημαίνει απαραίτητα ότι “είμαι σε σχέση”. Και επομένως το ανικανοποίητο συναίσθημα, η δυσαρέσκεια ή η δυστυχία μπορεί να προκύπτει από τον μη ικανοποιητικό τρόπο ζωής. Ο άνθρωπος με αυτεπίγνωση θα το κατανοήσει αυτό και θα δεσμευτεί να φροντίσει περισσότερο τη ζωή του. Ο άνθρωπος που δε ζει τη ζωή του συνειδητά όμως θα επιμείνει ότι η έλλειψη ικανοποίησης πηγάζει από την έλλειψη ερωτικού συντρόφου.
Τι θα άλλαζε αν είχες σχέση;
Ένα άλλο σημαντικό ερώτημα που έχει ν’ απαντήσει κανείς είναι “τι θ’ άλλαζε στη ζωή του/της αν είχε σχέση”. Συχνές απαντήσεις είναι ότι “δε θα ένιωθε τόσο μόνος/η, θα ήταν πιο χαρούμενος/η, θα έκανε περισσότερα πράγματα, θα είχε κάποιον να τον/την φροντίζει”. Υπάρχει όμως κάτι από τα παραπάνω που δεν μπορεί να παράξει ο άνθρωπος για τον εαυτό του; Κοινωνικότητα, χαρά, παραγωγικότητα, φροντίδα. Προφανώς όχι. Είναι μεγάλη –πολλές φορές- η έκπληξη των ανθρώπων όταν το διαπιστώνουν αυτό.
Πόσα πράγματα δηλαδή θα μπορούσαν να κάνουν για τη ζωή τους και δεν τα κάνουν περιμένοντας κάποιον άλλον/η να τους γεμίσει τα κενά.
Και πώς μπορεί να νιώθει κάποιος περιμένοντας την ευτυχία να έρθει από αλλού; Μάλλον μόνος και αβοήθητος.
Σαφώς το συμπέρασμα δεν είναι “τι τη θέλουμε τη σχέση, περνώ και μόνη μου καλά” και ότι η ανάγκη για συντροφικότητα δεν είναι αποκλειστικά γένους θηλυκού. Πολλοί άντρες έχουν τέτοιο αίτημα πηγαίνοντας στο γραφείο του ψυχολόγου. Απλά συνήθως δε θα το αξιολογούν ως το σημαντικότερο. Και από την άλλη, είναι καλό και υπέροχο να έχει κανείς ανάγκη από σύντροφο. Πόσο καλά όμως μπορεί κανείς να φροντίσει κάποιον άλλο ή και τη σχέση ακόμα, αν δεν έχει μάθει να φροντίζει τον εαυτό του;
