Όχι εγώ, μια φίλη μου, κάνει σεξ χωρίς συναίσθημα για να ξεχνιέται. Λειτουργεί;
- 25 ΙΟΥΝ 2025
Όχι εγώ, μια φίλη μου,είναι σε μια ας πούμε περίεργη φάση στη ζωή της – συνολικά: επαγγελματικά, συναισθηματικά, οικονομικά, τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα εύκολα για εκείνη. Κάπως έτσι, κι ενώ η ίδια δηλώνει αθεράπευτα ρομαντική, έχει μπει σε μια διαδικασία να χρησιμοποιεί το σεξ ως όχημα για να ξεφεύγει παραπάνω από συχνά, απ’ όλα όσα την αγχώνουν.
Φυσικά, μιλάμε για σεξ χωρίς συναίσθημα, χωρίς προσδοκίες ή οποιαδήποτε συνέχεια. Εκείνη λέει ότι περνάει τέλεια, είναι όμως αλήθεια ή απλά στρουθοκαμηλίζει και χώνει τα προβλήματα κάτω από το χαλί; Μπορεί το σεξ να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως διάσπαση ή θα καταλήξει να νιώθει εντελώς άδεια;
-
-
- Απαντάει η ψυχολόγος/ ψυχοθεραπεύτρια, Αγγελική Τζάνου:
-
Όταν η ζωή ζορίζει, όταν τίποτα δεν νιώθεις ότι προχωρά, μπορεί να πιαστείς από ό,τι σε κάνει να αισθάνεσαι έστω και λίγο ζωντανή.
Το σεξ γίνεται τότε κάτι παραπάνω από πράξη, γίνεται ανάσα, ξεκούραση, απόσπαση. Αυτό δεν είναι ούτε παράλογο, ούτε “κακό”. Μπορεί να είναι και το μόνο που λειτουργεί εκείνη τη στιγμή.
Αξίζει όμως να αναρωτηθεί: της κάνει καλό; Την ξεκουράζει στ’ αλήθεια ή την εξαντλεί λίγο-λίγο χωρίς να το καταλαβαίνει; Την πλησιάζει ή την απομακρύνει από εκείνη την πιο αληθινή εκδοχή του εαυτού της; Υπάρχει χαρά ή μόνο ένταση που προσωρινά ησυχάζει;
Το θέμα δεν είναι το σεξ. Το θέμα είναι τι ρόλο παίζει αυτή τη στιγμή στη ζωή της. Τι καλύπτει, τι φανερώνει, τι ζητά. Κι αυτό, καμιά φορά, δεν το ξέρεις αμέσως. Το καταλαβαίνεις αργότερα, όταν αρχίζεις να νιώθεις μια περίεργη κόπωση, ένα “κάτι” που σε βαραίνει χωρίς να ξέρεις από πού έρχεται.
Δεν είναι όλες οι φάσεις ίδιες. Και δεν χρειάζεται να είναι. Αρκεί να μπορείς, όταν έρθει η στιγμή, να κοιτάξεις λίγο πιο μέσα με περιέργεια για να καταλάβεις.
Γιατί κάθε απόσπαση κάτι προστατεύει και κάθε προστασία κρύβει κάτι ευάλωτο.
- Τι λέει γι’ αυτό, η κολλητή μου, η Αλεξάνδρα:
Το να αφήνεσαι σε στιγμές χωρίς προσδοκίες και συναισθηματικές επενδύσεις, μπορεί να μοιάζει λυτρωτικό. Κι ίσως για λίγο να είναι. Δεν είναι ψέμα ότι περνάει καλά. Είναι απλώς μια αλήθεια περιορισμένης διάρκειας.
Το ερώτημα δεν είναι αν κάνει καλά ή όχι. Ούτε αν είναι «σωστό» ή «λάθος». Το μόνο ερώτημα που αξίζει να θέσει στον εαυτό της είναι: αυτή η νέα συνθήκη με πάει πιο κοντά στον εαυτό μου ή πιο μακριά;
Κάπου βαθιά μέσα της, νομίζω πως ξέρει ότι αυτή η στρατηγική έχει ημερομηνία λήξης. Αλλά να σου πω και κάτι, γιατί να μην το ζήσει και όσο πάει, μέχρι να ανακαλύψει πώς εκείνη είναι καλύτερα; Όπως λέει και μια (άλλη;) φίλη «Do it for the plot».
