Όχι εγώ, μια φίλη μου, δεν έχει όρεξη για σεξ μετά τα 40. Είναι φυσιολογικό;
- 20 ΑΥΓ 2025
Όχι εγώ, μια φίλη μου, είναι γύρω στα 45 και σε σχέση εδώ και 5 χρόνια, με έναν σύντροφο που αγαπά. Δεν υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας, δεν έχουν απομακρυνθεί ουσιαστικά. Κι όμως, κάτι έχει αλλάξει. “Δεν έχω όρεξη για σεξ”, μου λέει. “Δεν είναι ότι δεν τον θέλω, απλώς νιώθω σαν να έχει παγώσει κάτι μέσα μου. Είμαι κουρασμένη, αγχωμένη, δεν νιώθω ούτε όμορφη, ούτε σέξι.”
“Από καιρό σκέφτεται μήπως έχει αρχίσει να μπαίνει σε προεμμηνόπαυση, μήπως φταίνε οι ορμόνες. Αλλά φοβάται ότι αυτό είναι «δικαιολογία». Μήπως το πρόβλημα είναι ψυχολογικό; Μήπως δεν είναι φυσιολογικό; “Και τι του λέω; Ότι δεν έχω όρεξη; Μήπως νομίζει ότι δεν τον θέλω πια; Μήπως τελικά αυτό σημαίνει ότι η σχέση μας φθίνει κι εγώ το κρύβω πίσω από την κούραση;” Είναι φυσιολογικό να μη θέλει πια σεξ; Μπορεί αυτό να αλλάξει;
-
-
- Απαντά η ψυχολόγος/ ψυχοθεραπεύτρια, Αγγελική Τζάνου:
-
Μπορεί να αγαπάς έναν άνθρωπο, να είστε κοντά, να μην υπάρχει κρίση και παρ’ όλα αυτά να μην έχεις καμία διάθεση για σεξ. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάτι δεν πάει καλά μεταξύ σας. Συχνά, είναι μία ένδειξη ότι κάτι αλλάζει που χρειάζεται να το δεις.
Η σεξουαλική επιθυμία δεν είναι μία σταθερά, αλλά συνήθως, δυστυχώς, την αντιλαμβανόμαστε ως τέτοια. Στην πραγματικότητα, είναι ένας ζωντανός δείκτης, που επηρεάζεται από το πώς νιώθεις με τον άλλον, αλλά και από το πώς νιώθεις με τον εαυτό σου.
Σημαντικές παράμετροι είναι, μεταξύ άλλων, η φάση της ζωής σου, το άγχος, η ενέργειά σου, οι ανάγκες που έχεις και δεν έχουν ειπωθεί. Και όλα αυτά δεν έρχονται με ταμπέλες ή προειδοποιήσεις, απλώς κάνουν αισθητή την παρουσία τους μέσα από μια δυσφορία, μια αποστροφή, ένα σώμα που μαζεύεται.
Όταν είσαι 45, μπορεί να αρχίσει να εμφανίζεται και η προεμμηνόπαυση, φυσικά. Δεν είναι απλώς «ορμόνες», αλλά πρόκειται για μια μετάβαση σωματική, συναισθηματική και υπαρξιακή. Αλλάζει η διάθεσή σου, το πώς κοιμάσαι, πώς σχετίζεσαι με το σώμα σου. Δεν αισθάνεσαι απαραίτητα σέξι ή ελκυστική. Κουράζεσαι αλλιώς. Είσαι αλλιώς. Και κάπου εκεί, η επιθυμία χαμηλώνει ή παγώνει εντελώς.
Αυτό, όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι δικαιολογία. Είναι συνθήκη. Δεν είναι «μόνο ορμονικό», ούτε «μόνο ψυχολογικό». Είναι και τα 2 μαζί. Και κυρίως, είναι κάτι που συμβαίνει σε σχέση και με τα 2 αυτά.
Συχνά, στη θεραπεία, οι γυναίκες δεν φοβούνται τόσο ότι δεν θέλουν σεξ. Φοβούνται περισσότερο τι σημαίνει αυτό για τον άλλον.
«Μήπως νομίζει ότι δεν τον θέλω;». «Μήπως με απορρίψει;». «Μήπως αυτό είναι η αρχή του τέλους;»
Και έτσι, δεν το λένε. Το κρύβουν πίσω από τη φράση «είμαι κουρασμένη», προσπαθώντας να αποφύγουν κάτι που ήδη τις βαραίνει. Βέβαια, είναι σημαντικό να πούμε πως η απόσταση μεγαλώνει πιο πολύ μέσα στη σιωπή, παρά μέσα στην ειλικρίνεια.
Αν υπάρχει κάτι να πεις, είναι αυτό: «Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, αλλά δεν είμαι όπως ήμουν. Όχι γιατί δεν σε θέλω, αλλά γιατί δεν βρίσκω πια εύκολα πρόσβαση σε αυτό το κομμάτι του εαυτού μου».
Αυτό που λείπει δεν είναι πάντα το σεξ. Είναι το να νιώθεις ότι μπορείς να φανερωθείς, χωρίς να κριθείς. Να πεις «δεν έχω όρεξη» χωρίς να σημαίνει «δεν σε θέλω πια». Να μη χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα. Να υπάρχει χώρος να είσαι εσύ, έτσι όπως είσαι τώρα.
Η επιθυμία μπορεί να αλλάξει. Όχι επειδή «θεραπεύτηκες», αλλά επειδή έκανες χώρο. Επειδή επέτρεψες στον εαυτό σου να μείνει, να φανεί, να είναι όπως μπορεί, στο εδώ και τώρα.
Τι λέει γι’ αυτό, ο φίλος μου, Βασίλης:
Μια τέτοια συμπεριφορά, σίγουρα θα με ανησυχούσε. Θα με έβαζε σε σκέψεις: «Μήπως φταίω εγώ; Μήπως κάτι άλλαξε και δεν το κατάλαβα;». Αλλά θα προτιμούσα να ακούσω από εκείνη μια καθαρή, ειλικρινή κουβέντα. Να μου πει: «Ξέρεις, νιώθω κουρασμένη, αγχωμένη, δεν έχω όρεξη για σεξ τελευταία. Δεν σημαίνει ότι δεν σε θέλω ή ότι δεν σ’ αγαπάω, απλώς προσπαθώ να το καταλάβω».
Αν όμως, η επικοινωνία μας είναι καλή και νιώθουμε κοντά, θα έβλεπα τη μείωση της επιθυμίας της περισσότερο σαν κάτι που έχει να κάνει με την ψυχολογία, την καθημερινότητα και ενδεχομένως με βιολογικούς παράγοντες, παρά σαν ένδειξη ότι η σχέση τελειώνει. Θα ήθελα να το διαχειριστεί με ειλικρίνεια, χωρίς φόβο ότι θα την κρίνω. Εγώ, ως σύντροφος, θα ήθελα να βρω τρόπους να τη στηρίξω.
Αν μου το κρύψει, το μόνο που θα καταφέρω είναι να φτιάξω δικά μου σενάρια (ίσως λανθασμένα) και να νιώσω απόρριψη.
Αν μου το πει ανοιχτά, θα το δω σαν μια φάση που μπορεί να περάσει, όχι σαν τέλος της σχέσης.
