Σίσσυ Τουμάση: «Έχω πει τόσα “όχι” που μπορεί να είναι και αυτοκαταστροφικό»
MUA & HAIR STYLIST: ΙΩΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ TO ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ OSTERIA MAMMA
- 23 ΟΚΤ 2025
Η Σίσσυ Τουμάση είναι γνώριμη σε κάθε κοινό. Ανατρίχιασε τους θεατές στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο στο Miss Violence, ταινία που βραβεύτηκε με Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας, η ίδια βραβεύτηκε για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Δράμας (Το βάρος της θάλασσας), ενώ στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 2024 επιλέχθηκε ως Berlinale talent. Ήταν υποψήφια για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη για τον ρόλο της στην Αγριόπαπια στο θέατρο. Ξεχώρισε με τον τηλεοπτικό της ρόλο στο Προξενιό της Ιουλίας του Alpha. Τον φετινό χειμώνα θα υποδυθεί τη Μίνα στην παράσταση Dracula, που σκηνοθετεί ο Θάνος Παπακωνσταντίνου στο Θέατρο Πόρτα. Η Σίσσυ Τουμάση με το χλωμό της δέρμα, τα λεπτά της χαρακτηριστικά και τα σκούρα της μαλλιά μοιάζει βγαλμένη από την γοτθική εποχή κι ετοιμάζεται να γίνει μέρος του μύθου που άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το horror μια για πάντα. Η ίδια δεν φοβάται κανένα θρίλερ και κανέναν Δράκουλα. Περισσότερο την τρομάζει η αγένεια.
Με τη Σίσσυ Τουμάση μιλήσαμε για τo Dracula, για την επιθυμία, για την αλλαγή (που είναι ζωή), για τη γυναικεία σεξουαλικότητα που διαχρονικά είναι στο στόχαστρο της πατριαρχίας, για τη μοναχικότητα και τη συντροφικότητα που αγαπά εξίσου. Μοιάζει να έχει «παλιά ψυχή» και ταυτοχρονα να έχει το πιο παιδικό βλέμμα. Η συζήτηση μαζί της με παρασέρνει. Διαβάζοντας τα λόγια της θα παρασυρθείς κι εσύ σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζει δίπολα, δεν είναι φως και σκοτάδι αλλά λυκαυγές, δεν είναι άσπρο ή μαύρο αλλά κάθε απόχρωση. Κι είναι πολύ ωραίος αυτός ο κόσμος της Σίσσυς Τουμάση.
Είσαι έτοιμη να μπεις σε αυτόν;
Η Σίσσυ Τουμάση είναι παιδί των θρίλερ
«Η μεταφορά του Δράκουλα στη σκηνή που ετοιμάζουμε θα είναι απόλυτα διαφορετική, είναι κάπως σαν υβρίδιο παράστασης, λίγο πιο experimental, πιο πολύ προς τη λογική της performance. Ούτως η άλλως είναι ένα πεδίο στο οποίο ο Θάνος Παπακωνσταντίνου δουλεύει πολύ. Για μένα είναι καινούργιο αυτό, δεν έχω δουλέψει performative theater ξανά. Είναι ένα πολύ αισθητηριακό θέαμα. Έχει πολλά να δεις, πολλά να νιώσεις, να ακούσεις. Είναι καινοτόμο.
Εμένα η σχέση μου με τον τρόμο είναι πολύ καλή. Πριν μου κάνει ο Θάνος αυτή την πρόταση, είχα ήδη δει όλους τους Δράκουλες και όλες αυτές τις ταινίες. Είμαι παιδί των θρίλερ. Αυτό που έκανα παιδάκι, 11 ή 12 ετών, ήταν να πηγαίνω με τους φίλους μου, να νοικιάζουμε ό,τι θρίλερ υπήρχε και να το βλέπουμε.
Έχω διαβάσει πολύ και για τον 16ο αιώνα και γοτθικό ρομαντισμό και για όλα αυτά τα στοιχεία που είναι μυθολογία κάποιων λαών, όπως εμείς έχουμε τον Ηρακλή, κάποιοι έχουν τον κόμη Δράκουλα, γιατί όλα αυτά απαντούν σε φοβίες και αγωνίες εσχατολογικές. Πάντα ένιωθα μια έλξη γι’ αυτό το σύμπαν.
Η Μίνα στην παράσταση “Dracula” είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ενώ κανονικά στον μύθο έχει αυτό το ρομαντικό στοιχείο της θυσίας που πεθαίνει για να εξαλείψει τον Δράκουλα, εδώ δεν υπάρχει αυτό. Θα πω μόνο πως αυτό που καλούμαι να κάνω, το αντιλαμβάνομαι και το αντλώ μέσα από τους άλλους, γιατί είναι πολύ ομαδική δουλειά, είναι ensamble αυτό που κάνουμε, λειτουργεί σαν ενιαίο σύστημα».
Η σχέση της με την επιθυμία
«Τις επιθυμίες μου τις ακούω και τις ακολουθώ όταν μου είναι εφικτό. Ξέρεις, έχουμε και κάποιες επιθυμίες που μπορεί να μην τις λέμε και στον εαυτό μας, δεν μπορούμε να τις δούμε, να τις παραδεχτούμε, να τις ακολουθήσουμε. Βέβαια αυτό προκαλεί πάρα πολλές στρεβλώσεις μετά.
Τις επιθυμίες της επιφάνειας πάντα τις ακολουθώ, οι άλλες θέλουν σκάψιμο. Νομίζω ότι οι επιθυμίες έχουν να κάνουν με αυτό που είσαι. Κι εγώ νομίζω ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, οπότε και τα πραγματικά θέλω μας δεν τα γνωρίζουμε. Νομίζω ότι έχουμε φορεμένες επιθυμίες από τον εαυτό που έχουμε πλάσει μέσα στην κοινωνία και την πραγματικότητα που ζούμε. Δηλαδή δεν ξέρουμε τον πραγματικό, καθαρό μας εαυτό».
Η Σίσσυ Τουμάση πιστεύει ότι οι άνθρωποι (και οι επιθυμίες τους) αλλάζουν
«Δεν ξέρω αν η επιλογή να γίνω ηθοποιός ήταν κάποια καθοριστική επιθυμία, ήταν νομίζω μια εξερεύνηση. Εγώ είμαι άνθρωπος της δοκιμής. Του να δοκιμάζω πράγματα διαφορετικά κι αυτά που μου αρέσουν να τα ακολουθώ και να εμβαθύνω. Ήταν λοιπόν μια έρευνα, μια δοκιμή που μου άρεσε και μου ταίριαξε.
Στην πορεία αλλάζουν αυτά. Σε γοητεύουν πράγματα όπως σε κάθε δουλειά, αλλά η ζωή είναι αδυσώπητη και βλέπεις μετά και άλλα πράγματα που ίσως σε πληγώνουν. Όλοι ξεκινάμε να κάνουμε τη δουλειά που κάνουμε από αγάπη. Αλλά είναι αυτή η καθημερινότητα και η τριβή που μπορεί να σε γυρνάει πίσω σε αυτή τη στιγμή της επιλογής».
«Δεν είμαστε ισόβια δεσμευμένοι στις επιλογές μας. Ποιος μπορεί να το αποκλείσει αυτό και να πει “θα κάνω αυτή τη δουλειά μέχρι να πεθάνω”; Αφού αλλάζουμε».
Και στα skills ζωής
«Κάθε άνθρωπος έχει δικό του χαρακτήρα και δική του πορεία. Δεν είμαι εγώ καλύτερη επειδή έκανα κάτι στα 19 και άλλος στα 50, έτυχε. Όλοι έχουμε άλλες πορείες. Και η αυτοπεποίθηση ακόμα, είναι κάτι μεταβαλλόμενο. Γενικά εγώ δεν πιστεύω σε καθολικά πράγματα, να λες πχ “Εγώ είμαι μοναχικός”. Μπορεί να έχεις κάποια γραμμή, αλλά όλα αλλάζουν. Αυτή είναι η πορεία της ζωής, να αλλάζουν τα πράγματα κι εσύ.
Όταν είσαι στην άκρη ενός γκρεμού και πρέπει να πάρεις μια απόφαση, να πεις “θα σωθώ ή θα σκοτωθώ”, η επιλογή είναι πάντα προς τη ζωή. Ο άνθρωπος έχει πολλούς μηχανισμούς για να επιβιώνει και πολλά ταλέντα. Και νομίζω το μυστικό για την επιβίωση είναι να αναπτύσσεις όσο το δυνατόν περισσότερα ταλέντα. Να έχεις πολλά skills, τα οποία είναι ζωής. Να αναρωτηθείς “αν ανατρέψω ό,τι σταθερό και ασφαλές υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο, μπορώ να σταθώ;” Νομίζω αυτό είναι που βοηθάει».
«Λένε ότι αυτοί που επιβιώνουν πιο εύκολα είναι οι πιο προσαρμοστικοί άνθρωποι στις νέες συνθήκες. Αυτοί που ενσωματώνονται στη συνθήκη και δεν μένουν στο άλλο, στο παρελθόν που έχασαν. Εγώ μάλλον κάτι τέτοιο έκανα».
Ο «μέσα Δράκουλας» της Σίσσυς Τουμάση
«Από τον Δράκουλα του μύθου φοβάμαι περισσότερο τον μέσα μας Δράκουλα. Φοβάμαι αυτό το το δηλητηριασμένο μας Εγώ που συγχρόνως δηλητηριάζει άλλα πράγματα. Ένα κακό που θεωρώ ότι είναι μέσα στη φύση μας. Φοβάμαι μην αυτό κατακλύσει τα πάντα. Τη σκοτεινή μας πλευρά όταν δεν την αποδεχόμαστε, δεν την αγκαλιάζουμε και παριστάνουμε ότι είμαστε φωτεινοί. Τον έχω μαζί μου εγώ, παρέα μου, με κηνυγάει, τον κυνηγάω.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ το φως χωρίς σκοτάδι. Το θεωρώ πολύ μονοδιάστατο και δεν ανταποκρίνεται στη ζωή. Υπάρχει ο νόμος, υπάρχει και το χάος. Αυτά τα 2 πρέπει να ισορροπούν, εκεί είναι η ζωή».
Ο γυναικείος ερωτισμός που η κοινωνία συνεχίζει να φοβάται
«Ας μιλήσουμε για τον καταστατικό μισογυνισμό και τις ρίζες του και όλα αυτά που εδράζουν σε στερεοτυπικά, έμφυλα χαρακτηριστικά. Η σεξουαλικότητα της γυναίκας είναι κάτι το οποίο έχει κυνηγηθεί πολλούς αιώνες πριν. Δεν είμαστε στην ίδια συνθήκη που ήμασταν στον 16ο αιώνα. Δεν μας καίνε σε ένα σταυρό πάνω, ούτε προσπαθούν να μας κάνουν εξορκισμό. Αλλά τα έμφυλα στερεότυπα είναι εδώ. Οι δομές εξουσίας έχουν την ίδια πατριαρχική βάση, ίδιος είναι ο πόλος. Όμως γίνονται σταθερά βήματα. Η σεξουαλικότητα της γυναίκας είναι κάτι που πάντα προκαλούσε φόβο, δέος, μίσος, εννοείται το βλέπουμε και σήμερα με άλλες εκφάνσεις, με άλλους τρόπους, αλλά φυσικά και υπάρχει».
Η χυδαιότητα που δεν κρύβεται στο Instagram
«Το καλοκαίρι ανεβάσαμε μία φωτογραφία που με έβγαλε ο Αργύρης (σ.σ. ο σύζυγός της, Αργύρης Πανταζάρας) που είμαι σε έναν βράχο, σαν παιδάκι, και με σβησμένα τα σημεία με μαρκαδόρο. Κάποια site το αναπαρήγαγαν γιατί ήταν και καλοκαίρι και δεν είχαν κάτι άλλο να ασχοληθούν.
Προφανώς ο κόσμος που στέκεται σε έναν τίτλο και δεν διαβάζει καν το άρθρο, θεώρησε ότι κάπως εγώ ανέβασα μια φωτογραφία γυμνή. Ο ρόλος των social αυτή τη στιγμή είναι ανθρωποφαγικός. Δεν μου έκανε εντύπωση λοιπόν, που σχολιάστηκε αφού ο κόσμος θεωρεί περισσότερο ok το string από το απλό σώμα.
Η χυδαιότητα και ο καθωσπρεπισμός, είναι δύο αδερφάκια που πάνε παρέα και δεν μπορεί να αναγνωρίσει το ένα το άλλο. Κι είναι πάρα πολύ δήθεν αυτό γιατί στρέφει τα βέλη του σε κάτι πάρα πολύ λάθος.
Ας ανοίξει κάποιος την τηλεόραση, ας δει τι γίνεται εκεί, ας δει χαρακτήρες και απόψεις, ας βγει στον δρόμο να δει τι συμβαίνει κι εκεί, πώς κοιτάζουν και τι λένε οι άνθρωποι. Εκεί κρύβεται η χυδαιότητα, όχι σε μία φωτογραφία στο Instagram».
«Όταν ξέρεις την ασημαντότητά σου είσαι καλά. Κι εγώ την ξέρω».
«Βαριέμαι πάρα πολύ να ασχοληθώ με όλο αυτό το κομμάτι του virality. Ξέρω πόσο ασήμαντη είμαι και πόσο ασήμαντα είναι όλα αυτά που συμβαίνουν στο Internet. Δεν μπορεί να με νοιάζει αν 10 site έβγαλαν μια χαζή είδηση κι άλλοι 10 έκατσαν από κάτω να σχολιάσουν».
Η Σίσσυ Τουμάση θέλει να δίνει το παράδειγμα
«Είμαι ευγενικός άνθρωπος γιατί είναι αξία για μένα. Ξυπνάω και κοιμάμαι με αυτό. Χαμογελάω στους ανθρώπους, τους μιλάω στον πληθυντικό, χρησιμοποιώ λέξεις που δεν χρησιμοποιούν εύκολα οι άνθρωποι: συγγνώμη, ευχαριστώ, παρακαλώ. Μοιάζουν αυτονόητα, αλλά δεν είναι. Και πάρα πολλές φορές εννοείται αντιμετωπίζω άσχημες συμπεριφορές. Υπάρχει θυμός, είναι στραβωμένοι όλοι. Υπάρχουν άσχημες συμπεριφορές. Κάποιες επειδή είμαι γυναίκα, ή επειδή μοιάζω μικρούλα, άρα με θεωρούν χαζή. Κάποιες είναι γιατί απλά κάποιος έχει νεύρα και δεν έχει να κάνει με το φύλο μου.
Δεν το διαχειρίζομαι κάθε μέρα το ίδιο. Κάποιες φορές θα χαμογελάσω, άλλες μπορεί να θυμώσω, άλλες να το πάρω στο σπίτι και να σκέφτομαι γιατί μου φέρθηκε έτσι. Δεν είναι εύκολο να κυκλοφορείς στον δρόμο. Έχω θέμα με τη βία μεγάλο και με την αγένεια.
Εγώ προσπαθώ γι’ αυτό που θέλω να βλέπω γύρω μου. Γι΄ αυτό σου λέω είμαι ευγενική. Δεν παίζει να πετάξω πράγματα σκουπίδια κάτω, μαζεύω πράγματα από κάτω. Κάθομαι σαν την χαζή και περιμένω να ανάψει το πράσινο φανάρι γιατί θέλω. Έτσι αντιλαμβάνομαι την έννοια του πολίτη».
«Εγώ θέλω να ζω και να κινούμαι στην πόλη με έναν τρόπο που να αποτελεί παράδειγμα για τον διπλανό μου και θέλω να μαθαίνω κάτι από αυτόν. Νομίζω ότι είναι ζήτημα συλλογικό».
Η συνεργασία με τον Αργύρη Πανταζάρα
«Το να συνεργάζομαι με τον Αργύρη είναι όπως όταν οι άνθρωποι δουλεύουν με τους καλύτερους φίλους τους. Είναι ωραία και ανακουφιστικά.
Εγώ γενικά βάζω όριο. Δεν θέλω να μιλάω πολύ για τη δουλειά. Μου σπάει τα νεύρα το να φέρνω τη δουλειά στο σπίτι κι αυτό είναι το task κάθε μέρα είτε δουλεύεις στην ίδια δουλειά με τον άνθρωπό σου είτε όχι.
Δεν θέλω να τρώει η δουλειά από τη ζωή μου. Κι αν την αφήσεις να τρώει, μπαίνει στην κουζίνα σου, στο τραπέζι σου, στον εαυτό σου. Δεν γίνεται να είσαι μόνο ένα πράγμα. Εγώ θέλω να δω τη γάτα μου, να πω βλακείες, να διαβάσω κάτι, να δω ένα βίντεο (με γάτες)».
«Νομίζω ότι όλοι έχουμε κενά, όλοι έχουμε τρύπες. Σίγουρα όλοι έχουμε κάποιο πρόβλημα. Αλλά εντάξει, δεν έχεις ανάγκη τον άλλο για να σε προσδιορίσει. Είναι ο άνθρωπός σου, τον αγαπάς. Επιλέγεις να είσαι με τον άλλο κάθε μέρα. Νομίζω αυτό είναι το κλειδί. Να λες “με αυτόν τον άνθρωπο πορευόμαστε μαζί”. Μπορεί να μην συμπληρώνει κενά με τον τρόπο που το λες, αλλά εγώ πιστεύω πολύ στη συντροφικότητα, ούσα πολύ μοναχική ψυχή. Μου αρέσει η μοναχικότητα, να κάτσω στο σπίτι μου, να πάρω τον χρόνο μου, αλλά αγαπώ πάρα πολύ και τη συντροφικότητα, τρελαίνομαι να δίνω να μοιράζομαι τη ζωή με έναν άνθρωπο που γουστάρουμε να τη μοιραζόμαστε μαζί».
Η τηλεόραση και τα «όχι»
«Θα ήθελα πολύ να κάνω μια σειρά που να θέλω πολύ να την κάνω, να με καλύπτει σε πολλά πεδία. Νομίζω ότι τώρα δεν με ικανοποίησαν κάποια πράγματα που προέκυψαν, δεν κάλυψαν κάποια κενά μου, που λέγαμε. Δεν υπήρχε λόγος, λοιπόν. Εγώ δεν θέλω να κάνω δουλειές που δεν τις πιστεύω, απλά για να τις κάνω. Θέλω να δίνω το καλύτερο που μπορώ και να νιώθω καλά μέσα σε αυτό».
«Έχω πει γενικά τόσα “όχι’ από όταν ξεκίνησα που μπορεί να είναι αυτοκαταστροφικό. Κι έχω πει και “ναι” που άλλα λειτούργησαν κι άλλα όχι. Αλλά πιστεύω στα “όχι” που πατάνε κάπου και στα “ναι” που ξέρεις τους λόγους για τους οποίους τα λες».
Info: Η παράσταση “Dracula”, βασισμένη στο εμβληματικό μυθιστόρημα του Bram Stoker ανεβαίνει στο Θέατρο Πόρτα, από τις 24 Οκτωβρίου. Κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00.
Απαγορεύεται η είσοδος σε θεατές κάτω των 12 ετών.
ΔΙΑΝΟΜΗ
Κόμης: Αντώνης Μυριαγκός
Δρ. Βαν Χέλσινγκ: Άντζελα Μπρούσκου
Τζόναθαν Χάρκερ: Αργύρης Πανταζάρας
Ρένφηλντ: Δημήτρης Δρόσος
Μίνα: Σίσσυ Τουμάση
Λούσι: Μαργαρίτα Αλεξιάδη
Τα παιδιά της Νύχτας: Θοδωρής Βράχας, Βασίλης Μπούτσικος, Δημήτρης Ψύλλος
Εισιτήρια εδώ.
