Μαρία Κωνσταντάκη: «Ξετρελαίνομαι όταν οι άνθρωποι δεν βλέπουν την κωμικότητα σε μένα»

Δεν είχα ιδέα τι είναι το Paint by Numbers μέχρι που την άκουσα να μιλάει γι’ αυτό. Το καλοκαίρι που πέρασε η Μαρία Κωνσταντάκη πέρασε ατέλειωτες ώρες στην παραλία ζωγραφίζοντας έναν καμβά με πολυάριθμες αριθμημένες περιοχές. Κάθε αριθμός αντιστοιχεί σε ένα χρώμα και στο τέλος, όλα αυτά τα μικρά τμήματα συνθέτουν μια πλήρη, πολύχρωμη εικόνα. Σαν πίνακας ζωγραφικής, σαν την ίδια τη ζωή.

«Είναι τρομερά χαλαρωτικό, ηρεμεί το κεφάλι σου», θα μου πει. Η Μαρία Κωνσταντάκη αναπολεί το καλοκαίρι της. «Ξυπνούσα το πρωί, ζωγράφιζα, διάβαζα. Ήταν ένα τέλειο καλοκαίρι γιατί δεν έκανα τίποτα. Φαντάσου δεν βγήκα ούτε ένα βράδυ, δεν μου έλειπε αυτό. Ήθελα μόνο να είμαι κοντά στη φύση». Και τώρα που φθινοπώριασε; «Καλά θα πάει κι αυτό». 

Η φετινή τηλεοπτική σεζόν την βρίσκει να πρωταγωνιστεί στη σειρά Καλά Θα Πάει Κι Αυτό, στην ΕΡΤ. Επιβεβαιώνει τον τίτλο; «Εγώ περνάω φανταστικά. Η τηλεόραση μού αρέσει ούτως η άλλως πάρα πολύ. Χάρηκα που επέστρεψα έναν χρόνο μετά τον “Έρωτα Φυγά” με ένα σενάριο που βρίσκω εξαιρετικό. Είναι μια πολύ ωραία ιστορία, μια ενδιαφέρουσα υπόθεση γιατί όλοι είναι θετικοί χαρακτήρες. Δεν νομίζω ότι είναι κωμωδία, πλησιάζει περισσότερο τη δραμεντί. Εγώ θα έλεγα ότι είναι απλά όπως η ζωή. Έχει χαμόγελα, έχει και δράματα κι αυτή η προσέγγιση είναι πολύ σύγχρονη, μπορεί να ακουμπήσει την ψυχολογία ενός ατόμου το 2025». 

Η ίδια πώς ξορκίζει το κακό; «Κοίταξε, είμαι ένας άνθρωπος που και τα πιο άσχημα πράγματα να μου συμβαίνουν, πάντοτε θα βρω χώρο για να γελάσω με αυτό. Είναι ωραίο να περνάμε καλά. Η ζωή είναι πολύ σύντομη. Το να μαυρίζουμε δεν έχει και πολύ μεγάλο νόημα. Αξίζει να διατηρούμε ένα ωραίο συναίσθημα φωτεινό». 

Στη σειρά του Δημήτρη Αποστόλου και του Γρηγόρη Καραντινάκη, το στόρι έχει ως εξής: Ο Πάρις, πληγωμένος από τον χωρισμό του με τη Μιχαέλα, δημιουργεί τη NEEDS, μια πλατφόρμα Α.Ι. που κατακτά τον κόσμο. 5 χρόνια μετά, εκείνη μπαίνει στον ιστό της εταιρείας και οι 2 τους έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν, τον έρωτα και την ψευδαίσθηση της τεχνολογικής λύτρωσης.

Εκείνη υποδύεται την Ντιέγκο. «Ο μπαμπάς της ηρωίδας μου αφενός ήθελε να κάνει αγόρι, αφετέρου γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον Μαραντόνα. Είναι ένα κορίτσι που μεγάλωσε ως αγοροκόριτσο, με αποτέλεσμα να ξέρει πολύ καλά την ψυχολογία των ανδρών. Είναι ένα πολύ συνειδητοποιημένο κορίτσι». 

Ρωτάω τη Μαρία Κωνσταντάκη αν κάνει ερωτήσεις στο ChatGPT. «Ούτε μία. Αντιστέκομαι, δεν το έχω κατεβάσει καν, δεν το θέλω, δεν το αγαπώ, με τρομάζει όλη αυτή η ιστορία της τεχνητής νοημοσύνης. Με φοβίζει δηλαδή το πώς με τα κατάλληλα εργαλεία και με την κατάλληλη πληροφορία που θα προστεθεί στο ChatGPT εγώ μπορεί να χειραγωγηθώ. Γιατί όταν έχεις αποφασίσει να το ρωτάς για διάφορα πράγματα και βλέπεις ότι απαντάει κανονικά, ίσως έρθει κάποια στιγμή που θα σου περάσει μια πληροφορία η οποία δεν είναι έγκυρη. Και αυτό είναι επικίνδυνο». 

Η Μαρία Κωνσταντάκη εκτιμά την ευγένεια σε όλες της τις μορφές και διακρίνει την τάση να γίνονται όλα πεδίο αντιπαράθεσης, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο περίπλοκα.

 «Δεν μπορώ καθόλου τις τοξικές αναρτήσεις που ωθούν στην πόλωση. Είμαστε πια όλοι με τα μανίκια σηκωμένα, έτοιμοι να ξεκινήσουμε πόλεμο». 

Για εκείνη ίσως αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι πλέον στρέφονται στην κωμωδία, τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση. Όταν όλα στη ζωή είναι τόσο ασφυκτικά, υπάρχει ανάγκη για αποφόρτιση, εξηγεί. 

Η Μαρία Κωνσταντάκη κάνει ραδιόφωνο χρόνια τώρα. Την χαρακτηρίζει ως «μια σωτήρια ενασχόληση, ένα βάλσαμο, κάτι που αγαπά». Το γεγονός ότι υπάρχει ραδιοφωνικά τής δίνει μια τεράστια δυνατότητα να επιλέγει σε τι θα πει ναι και σε τι όχι. «Είμαι πολύ τυχερή γιατί δουλεύω σε έναν σταθμό όπως ο Easy με ενήλικες ακροατές. Μας ακούν πολλοί γονείς και άνθρωποι πιο μεγάλοι σε ηλικία και αυτό μάς δίνει την ευχέρεια να μιλήσουμε για πράγματα που μας αφορούν και προσωπικά». 

Μου μιλάει πολύ για το χωριό της, στην Άρτα. Όταν ήταν παιδί, ο παππούς της τής έδινε χαρτζιλίκι για να εξαγοράσει τη σιωπή της αφού, όπως λέει, δεν σταματούσε να μιλάει. «Είμαι ένα παιδί που άργησε πολύ να μιλήσει, αλλά τα είπε όλα μαζεμένα. Είχα μια πολύ προσωπική γλώσσα που καταλάβαινε μόνο η αδερφή μου με την οποία έχουμε 2,5 χρόνια διαφορά. Μου αρέσει να μιλάω. Τα τελευταία χρόνια όμως, ίσως όχι και τόσο πολύ. Πλέον είμαι πιο σιωπηλή στην καθημερινότητά μου». 

Δηλώνει πιο μοναχική και- παραδόξως- καθόλου εξωστρεφής.

«Έχω μια εσωστρέφεια που δεν φαίνεται, αλλά την ξέρουν οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι. Δεν είμαι τόσο ο άνθρωπος που θα βγει. Δεν την παλεύω πια με τις πολύ μεγάλες παρέες. Στα 6-8 άτομα πρέπει να μπαίνει κόφτης».  

Θέλει να εστιάζει περισσότερο; απορρίπτει το χάος; «Ακριβώς αυτό. Είναι πιο ουσιαστικό να είμαστε λιγότεροι και να επικοινωνήσουμε πραγματικά, να βρούμε ένα κοινό σημείο σύνδεσης από το να είμαστε 45.000 άνθρωποι και να επιπλέουμε στην επιφάνεια». 

Η Μαρία Κωνσταντάκη ξεκαθαρίζει πως ο ρόλος της στο Καλά Θα Πάει Κι Αυτό είναι διαφορετικός απ’ ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα στην τηλεόραση. Τυχαίο; Όχι. «Συνήθως οι χαρακτήρες μου ήταν και λίγο αλαφροΐσκιωτοι, δηλαδή ήταν κορίτσια που είχαν μια διαφορετική αντιμετώπιση της πραγματικότητας από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτός ο χαρακτήρας είναι πολύ συνειδητοποιημένος.Η κωμωδία βγαίνει περισσότερο από την εμμονή της ότι επειδή ακριβώς ήταν αγοροκόριτσο, είχε μεγαλώσει πολύ στα γήπεδα και η νοοτροπία του γηπέδου έχει μπει πολύ και στον τρόπο που φέρεται και στον τρόπο που μιλάει. Αλλά στην πραγματικότητα είναι μία πολύ σοβαρή ψυχολόγος που λέει πολύ σοφά πράγματα. Δεν είναι δηλαδή αυτό που λέμε η κουλή του σίριαλ».

Από τον τρόπο που τοποθετείται, καταλαβαίνω ότι ήθελε να διανύσει αυτή την απόσταση και να μην πατήσει πάλι στο ίδιο μοτίβο των ρόλων της. Την ρωτάω αν ισχύει. Επιβεβαιώνει. «Ούτως ή άλλως είχα ενθουσιαστεί και με τη συμμετοχή μου στον “Έρωτα Φυγά” που είχε κωμικές αιχμές αλλά και δραματικές σκηνές. Οπότε ναι, αισθάνομαι κι εγώ πολύ πιο ώριμη για κάτι τέτοιο και αισθάνομαι περισσότερο πως αυτοί οι ρόλοι ταιριάζουν περισσότερο στην ψυχολογία μου και στο πώς τοποθετούμαι πλέον στην εποχή». 

«Ίσως δεν έχω πια την ελαφράδα για να κάνω ή να υποδυθώ κάτι που δεν συμβαδίζει με την ψυχολογία μου. Μου αρέσει όταν η κωμικότητα βγαίνει με έναν πιο υπόγειο τρόπο κι όχι με τον πολύ προφανή».  

Το ταλέντο της στην κομεντί είναι αδιαμφισβήτητο. Άραγε ένιωσε κάποια στιγμή ότι εγκλωβίζεται σε αυτή την κωμική εικόνα; «Πλέον επιλέγω να αναλαμβάνω την προσωπική μου ευθύνη απέναντι στα πράγματα. Θα σου πω λοιπόν ότι σε μεγάλο βαθμό η “ταμπέλα”της κωμικής ηθοποιού προέκυψε από μένα. Είμαι ένας άνθρωπος που δίνω πολύ έντονα το κωμικό στίγμα ακόμα και όταν δεν υποδύομαι ρόλους. Δεν θεωρώ λοιπόν ότι κάποιος πήγε να με εγκλωβίσει. Είναι κάτι όμως που προσπαθώ να αλλάξω τα τελευταία χρόνια μέσα από τις θεατρικές και τις τηλεοπτικές μου επιλογές». 

Παρατηρώ ότι αναφέρεται συχνά στις αλλαγές που έχει επιλέξει να κάνει στη ζωή της τα τελευταία χρόνια. Η Μαρία Κωνσταντάκη είναι 53 ετών. Επιβεβαιώνει αυτό που λένε πολλές γυναίκες μπαίνοντας στα 50; Αισθάνεται πιο απελευθερωμένη; 

«Ναι, απελευθερώθηκα. Ξέρεις τι; Στα 50 είσαι πιο κοντά στα 70 απ’ ό,τι στα 30. Έτσι αισθάνεσαι, όποτε εκτιμάς τον χρόνο αλλιώς και ξαφνικά σταματάει να σε νοιάζει τόσο πολύ η γνώμη των άλλων. Έχεις πάρει πρέφα τι είναι σημαντικό και τι όχι, πού αξίζει να δώσεις τον χρόνο σου και τον χώρο σου». 

«Μεγαλώνοντας, αποτραβιέσαι από όλα αυτά και έρχεσαι πιο κοντά στον πυρήνα σου, δεν χολοσκάς με αυτές τις ανασφάλειες που έχεις στα 20 και στα 30 σου. Έχεις δώσει τις εξετάσεις σου». 

Φυσικά μιλάμε για την εμμηνόπαυση. Πριν από αυτό όμως, ανοίγει την απαραίτητη παρένθεση: δεν είναι το μόνο ταμπού που μας κρατάει πίσω. «Το ορμονικό κομμάτι που αφορά τη γυναίκα γενικότερα είναι τεράστιο ταμπού. Η εγκυμοσύνη, η επιλόχειος κατάθλιψη, η περίοδος, η σεξουαλικότητα. Μαθαίνουμε στα κοριτσάκια μας από νωρίς να μην μιλάνε γι’ αυτά. Είναι τρομερό το πώς η κοινωνία από τη μια απαξιώνει τόσο πολύ το ανθρώπινο σώμα και από την άλλη ωθεί τα παιδιά να μεγαλώνουν πριν την ώρα τους, να μπαίνουν σε ένα σεξουαλικό παιχνίδι, να αναζητούν πρόωρα τη θηλυκότητά τους. Είμαστε τόσο συντηρητικοί στα σοβαρά ζητήματα». 

Πώς βιώνει λοιπόν την εμμηνόπαυση η Μαρία Κωνσταντάκη; Είναι μία δύσκολη πίστα, παραδέχεται.  «Είδα ξαφνικά το σώμα μου να αλλάζει. Αντιμετώπιζα ορμονικά θέματα, αλλά δεν μπήκα στο τριπάκι να αλλάξω τα πάντα. Αν ισχύει κάτι, είναι πως το σώμα της γυναίκας ανταποκρίνεται διαφορετικά. Εγώ ας πούμε δεν είχα νεύρα ή έντονες ψυχολογικές διακυμάνσεις».

«Το πιο σοκαριστικό που μου συνέβη με την εμμηνόπαυση είναι ότι άλλαξε τελείως το βιολογικό μου θερμόμετρο. Ήμουν φοβερά κρυουλιάρα και τώρα δεν αντέχω, ζεσταίνομαι. Χειμώνα καλοκαίρι είμαι με ένα τιραντάκι».

Όπως έχει πει στο παρελθόν, ο μπαμπάς της αρχικά δεν υποστήριξε την απόφασή της να γίνει ηθοποιός, λόγω των αρνητικών στερεοτύπων που ακολουθούν το επάγγελμα της ηθοποιού. Την ρωτάω αν πήρε ποτέ το αίμα της πίσω. «Ο μπαμπάς μου χάρηκε πάρα πολύ όταν πήγε να κάνει μια δουλειά στην εφορία Άρτας και τον ρώτησαν “κύριε Κωνσταντάκη, είστε ο πατέρας της Μαρίας της ηθοποιού;” (γελάει). Να πω την αλήθεια, οι γονείς μου δεν το περίμεναν, δεν το είχαν δει να έρχεται ότι θα ήθελα να γίνω ηθοποιός». 

Είναι αδύνατον να έχω μπροστά μου τη Μαρία Κωνσταντάκη και να μην την ρωτήσω για την τηλεοπτική επιστροφή των Υπέροχων Πλασμάτων.  Αν είχε λοιπόν, εκείνη, μπροστά της, τη Μυρτώ Κοντοβά, τι θα της έλεγε; 

«Ανυπομονώ πολύ! Έχω μάθει ότι θα γίνουν γυρίσματα. Έχω δει τη Μυρτώ Αλικάκη με αυτό το συγκλονιστικό γνωστό ξανθό. Προσωπικά δεν έχω δεχτεί κάποιο τηλεφώνημα, αλλά ανυπομονώ έτσι κι αλλιώς να δω τα “Υπέροχα Πλάσματα”. Θεωρώ ότι είναι μια από τις σειρές που άλλαξαν τον τρόπο που γίνονται οι τηλεοπτικές σειρές, αλλά και τον τρόπο που τις βλέπουμε. Έφερε μια καινούργια αισθητική, πιο αστική. Η Μυρτώ Κοντοβά είναι ένα υπερταλαντούχο πλάσμα. Θεωρώ ότι έχει ένα αστέρι από πάνω της». 

Ως ένας άνθρωπος ανοιχτός, έχει μιλήσει για την ψυχοθεραπεία και το πώς, μεταξύ άλλων, μέσα από το ταξίδι αυτό συνειδητοποίησε ότι δεν επιθυμεί να γίνει μητέρα. 

«Στον πλανήτη υπάρχουν 3 υπάρξεις που με συγκινούν πάρα πολύ, πραγματικά υποκλίνομαι και παραλύω. Τα μωρά παιδιά, τα ζώα και οι ηλικιωμένοι. Οι ηλικιωμένοι έχουν όλη τη σοφία να διακρίνουν τι είναι το σημαντικό. Τα μωρά, γιατί έχουν όλη την αθωότητα και την ελπίδα, είναι πραγματικά αγνές ψυχές. Τα ζώα γιατί για μένα, εκείνα και η φύση είναι η απόδειξη ότι υπάρχει Θεός. Έχουν τόση ομορφιά, τόση σύνεση και τόση εξυπνάδα». 

Την ρωτάω πώς είναι δυνατόν κάτι που την συγκινεί τόσο όπως τα μωρά να μην υπάρχει να μην υπάρχει στη ζωή της από επιλογή. 

 «Θεωρώ ότι η μητρότητα είναι μια τεράστια ευθύνη. Θα είχα πάρα πολλή αγωνία για το πώς θα φέρω ένα πλάσμα στην κοινωνία και πώς θα το διαμορφώσω ώστε να αφήσει ένα καλό αποτύπωμα. Δεν νομίζω ότι θα ήμουν καλή μητέρα»

«Δεν νομίζω ότι θα ήμουν καλή μητέρα. Ίσως μου πεις τώρα πως δεν υπάρχει καλή και κακή μαμά. Συγγνώμη, αλλά αποδεδειγμένα, υπάρχουν και τα 2». 

«Οπότε όχι, δεν το αισθάνθηκα σαν ένα εξελικτικό στάδιο. Δεν αισθανόμουν ότι θα νιώσω μια ολοκλήρωση μέσα από τη μητρότητα, οπότε είμαι πολύ καλά με την απόφασή μου αυτή. Θεωρώ ότι το δυστύχημα θα ήταν να ήθελα να κάνω και να μην μπορούσα ή να μην ήθελα να κάνω και να μου προέκυπτε ένα παιδί που θα κρατούσα αναγκαστικά».