Σάρα και Αζμπέτα: Θηλάζοντας και προπονώντας στο παράλληλο σύμπαν του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος

Ένα αγοράκι 8 μηνών μπουσουλούσε στο πλάι της βοηθητικής πισίνας, ανάμεσα σε 14χρονες αθλήτριες και συνομήλικούς τους αθλητές που προπονούνταν ή περίμεναν τη σειρά τους για να αγωνιστούν. Ήταν ο Μαρκ που χωρίς να προσπαθήσει ιδιαίτερα έγινε ο πρωταγωνιστής των παρασκηνίων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος καλλιτεχνικής κολύμβησης παίδων – κορασίδων στο ΟΑΚΑ.

Άλλαξε πολλά χέρια και πολλές πάνες, άκουσε νανουρίσματα σε όλες τις γλώσσες και είχε μια αγκαλιά για όλες και για όλους. Η μητέρα του, Σάρα Μόντες, δεν ήταν διατεθειμένη να τον αφήσει μακριά της, αλλά ούτε και να χάσει τη μεγάλη διοργάνωση της χρονιάς και την προσπάθεια των αθλητικών «παιδιών» της που -ως συνήθως- επέστρεψαν με μετάλλια στην Ισπανία.

Δεν είναι εύκολο να είσαι προπονήτρια ομάδας πρώτης γραμμής και να ταξιδεύεις για τη δουλειά σου αγκαλιά με το μωρό σου. Ακόμα δυσκολότερο είναι να βρεις αυτούς που θα σου ανάψουν το «πράσινο φως» για να ακολουθήσεις την αποστολή μαζί με το παιδί σου και κυρίως μαζί με τις πολλές ανάγκες του.

«Θέλω να ευχαριστήσω τους συναδέλφους προπονητές που με βοήθησαν να έρθω στην Ελλάδα και να έχω το παιδί μου μαζί. Η ομοσπονδία μου και οι συνάδελφοί μου μού φέρθηκαν καταπληκτικά. Ήταν υπέροχοι μαζί μου. Δεν με άφησαν απλώς να το κάνω, αλλά με υποστήριξαν να το ζήσω μαζί με τον Μαρκ. Γι’ αυτό νιώθω την ανάγκη να τους ευχαριστήσω», ανέφερε η Σάρα Μόντες.

Ευχαρίστησε για τα αυτονόητα, διότι ακόμη και σήμερα οι αναγκαιότητες (όπως ο θηλασμός) αντιμετωπίζονται ή εκλαμβάνονται ως χορηγούμενη άδεια, παγκοσμίως. Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση η ισπανική ομοσπονδία ήταν αρκετά βοηθητική και η Σάρα ήθελε πολύ να το τονίσει επειδή γνωρίζει ότι αυτό που βιώνει δεν είναι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση.

«Είναι πολύ τυχερό παιδί ο Μαρκ. Τον νοιάστηκαν πολλοί άνθρωποι. Είναι πολύ μικρός -8 μηνών- και δεν μπορούσα να τον αφήσω σπίτι, επειδή θηλάζει και έχει ανάγκη το μητρικό γάλα. Ωστόσο, το ταξίδι δεν παύει να είναι δύσκολο με ένα τόσο μικρό παιδί. Φύγαμε ξημερώματα από την Ισπανία και φτάσαμε πολύ νωρίς το πρωί στην Ελλάδα. Έπειτα, ήμασταν συνεχώς στο κολυμβητήριο. Αυτό δεν είναι εύκολο για ένα μωρό. Πάντως, όλα εξελίχθηκαν υπέροχα κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης. Όλοι με βοήθησαν πάρα πολύ. Ειδικότερα οι Έλληνες, αλλά και οι άλλες προπονήτριες με στήριξαν πολύ».

Σάρα Μόντες: «Τον πρόσεχαν συνεχώς και έτσι κατάφερα να είμαι και τα δύο στην Αθήνα: Μαμά και προπονήτρια».

Τα τελευταία 25 χρόνια, οι ομάδες της Ισπανίας είναι από τις κορυφαίες στον κόσμο στο άθλημα της καλλιτεχνικής κολύμβησης σε όλα τα ηλικιακά γκρουπ. Οι προπονήσεις είναι καθημερινές, πολύωρες (μπορεί να φτάσουν και τις 10 ώρες) και εξαντλητικές όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τα προπονητικά team. Αυτό ισχύει και τις ημέρες των διοργανώσεων.

Ο θηλασμός που έδιωξε τα κατιόντα

Η Σάρα θήλαζε τον γιο της, ενώ παράλληλα προπονούσε την ομάδα της. Ήταν η στιγμή που ο αέρας καθάριζε από την περίσσεια των κατιόντων της καθημερινότητας.

«Συχνά τον τάιζα ενώ έβλεπα τι κάνουν τα παιδιά στην προπόνηση. Το παιδί πεινάει και προφανώς δεν γνωρίζει το πρόγραμμά μου, ώστε να μη ζητήσει φαγητό όταν προπονώ. Έχει το δικό του ωράριο και εγώ πρέπει να προσαρμοστώ σε αυτό. Το μητρικό γάλα είναι πολύτιμο. Είναι αυτό που είναι και όταν το παιδί θέλει να κοιμηθεί θέλει τη μαμά του. Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ ως μαμά, αλλά και στον αθλητισμό. Ευτυχώς είναι πολύ κοινωνικός και χαμογελαστός. Είναι πολύ καλό παιδί. Όμως, θέλω να το ξαναπώ. Τα κατάφερα επειδή οι άνθρωποι της διοργάνωσης, οι Έλληνες μου φέρθηκαν εκπληκτικά και ήταν πάντα πρόθυμοι να με βοηθήσουν. Με έκαναν να νιώσω πολύ ασφαλής και ότι μπορώ να τον αφήσω στα χέρια οποιουδήποτε».

Η Σάρα δεν ήταν η μοναδική μητέρα προπονήτρια που ταξίδεψε στην Ελλάδα με το μωρό της. Άλλες 3 μαμάδες έπραξαν αναλόγως. Μία εξ αυτών η Τσέχα Αζμπέτα Λουκάσοβα Ντούφκοβα- πρώην αθλήτρια με 3 Ολυμπιακές συμμετοχές (2008, 2012, 2016)- κρέμασε και την κούνια του μωρού της στο κλειστό κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ. Στα θετικά -για την Ελλάδα- εντάσσεται το γεγονός ότι οι μαμάδες ένιωσαν ασφαλείς να φέρουν εδώ τα παιδιά τους.

Η Αζμπέτα ταξίδεψε από την πατρίδα της με τον 3,5 μηνών γιο της. Είχε μαζί της το παιδί της, επειδή και αυτή θηλάζει. «Ήρθα εδώ με τον γιο μου. Είναι 3,5 μηνών. Είναι το πρώτο μου παιδί και δεν ένιωθα καλά να το αφήσω πίσω, αλλά παράλληλα δεν μπορούσα κιόλας επειδή θηλάζω και πρέπει να το έχω μαζί μου για να το ταΐζω σωστά.

Προσπαθώ να κάνω όσα περισσότερα μπορώ. Δεν ξέρω πώς γίνεται, αλλά πάντα λέω στον εαυτό μου ότι είμαι σε θέση να το κάνω και το κάνω. Είναι μέσα στη ζωή. Στην Τσεχία έχω μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων απ’ ό,τι στους αγώνες, διότι δεν κάνουμε συνεχώς προπονήσεις, επειδή τα κορίτσια ζουν σε διαφορετικές πόλεις». 

Το τόλμησαν και αυτό έπρεπε να κάνουν.