ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Μαριλένα Στριφτόμπολα, χρειάζεται ταλέντο ή σκληρή δουλειά για να πετύχει μία υψίφωνος;

Η στιγμή της υπόκλισης. Όταν όλα έχουν τελειώσει. Ή μάλλον, όταν όλα ξεκινούν και πάλι από την αρχή. Η στιγμή της υπόκλισης υπό τους ήχους των χειροκροτημάτων. Δεν χρειάζεται να βλέπεις ποιος είναι κάτω. Αρκεί μόνο να ακούς. Εκείνοι που βρίσκονται πάνω στη σκηνή πάντα ξέρουν να διαβάζουν πίσω από το χειροκρότημα. Και ξεκινούν πάλι από την αρχή. Δουλειά και συνεχής προσπάθεια. Για την υψίφωνο Μαριλένα Στριφτόμπολα μία από τις πιο δυνατές στιγμές είναι αυτή της υπόκλισης. Σπούδασε μονωδία με τη Μάρθα Αράπη, αρμονία και μουσικολογία στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. H συνεργασία της με την Εθνική Λυρική Σκηνή ξεκίνησε το 2013 και φτάνουμε στο σήμερα όπου και ενσαρκώνει την Αντέλα στην οπερέτα «Η Νυχτερίδα» του Γιόχαν Στράους του νεότερου. Μας μιλά για την απόφασή της να ασχοληθεί με τη μουσική και το τραγούδι, για τα πρότυπά της αλλά και για τον ρόλο της.

Πότε καταλάβατε ότι θα ακολουθήσετε αυτή την καλλιτεχνική διαδρομή. Πώς το συνειδητοποιεί ένα παιδί;

Από πολύ μικρή έδειξα ενδιαφέρον για τη μουσική και σε ηλικία 6 ετών ξεκίνησα τα πρώτα μου μαθήματα στο πιάνο. Έπειτα πέρασα στο μουσικό σχολείο και τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική.

Μέχρι τότε τραγουδούσα αλλά δεν είχα πάρει μαθήματα τραγουδιού και ούτε είχα έρθει αρκετά σε επαφή με την όπερα μέχρι που μια μέρα στη χορωδία του μουσικού σχολείου μου ζήτησε ο μαέστρος Αντώνης Παλάσκας να τραγουδήσω ένα σόλο μέρος. Αυτή ήταν η αρχή για να καταλάβω πως θέλω να καλλιεργήσω τη φωνή μου ώστε να γίνω τραγουδίστρια και αυτό το οφείλω σε αυτόν.

Μπαίνοντας στο τμήμα μουσικών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών παράλληλα ξεκίνησα μαθήματα τραγουδιού, πήρα το δίπλωμά μου και έκανα ακρόαση στη Λυρική. Λίγες μέρες αργότερα χτύπησε το τηλέφωνό μου για να μου ανακοινώσουν πως θα συνεργαστώ μαζί τους στην όπερα για παιδιά «Προσοχή! Ο Πρίγκιπας λερώνει». Από τότε μέχρι σήμερα συνεργάζομαι κάθε χρόνο με την ΕΛΣ και είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό.

Ταλέντο ή σκληρή δουλειά; Τι μετράει περισσότερο;

Νομίζω χρειάζονται και τα δύο. Το επάγγελμα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει τόσο απαιτητικό που χρειάζεται ταλέντο για να ξεχωρίσεις και οπωσδήποτε σκληρή δουλεία για να καταφέρεις να ξεπερνάς τον εαυτό σου και να βελτιώνεσαι.

Ποια είναι η διαφορά μιας υψίφωνου από έναν απλό τραγουδιστή ως προς τη φωνή αλλά και ως προς την καλλιέργεια της φωνής.

Όταν μιλάμε για υψίφωνο ή σοπράνο αναφερόμαστε στη γυναικεία φωνή που μπορεί να τραγουδήσει σε μια έκταση η οποία είναι ψηλότερη από όλες τις υπόλοιπες λυρικές φωνές.

Επειδή το τραγούδι σε τέτοια τονικά ύψη δεν είναι στη φύση του ανθρώπου, χρειάζεται μια λυρική τραγουδίστρια να καλλιεργήσει τη φωνή της, να αναπτύξει δηλαδή μια τεχνική που να της επιτρέπει να ερμηνεύει τα έργα λυρικού ρεπερτορίου που έχουν γραφτεί σε ψηλές φωνητικές περιοχές.

Αντίθετα, ένας τραγουδιστής άλλου ρεπερτορίου μπορεί να προσαρμόσει, ανάλογα με τις φωνητικές του δυνατότητες, το τονικό ύψος των κομματιών που τραγουδά. Ακόμα, μια υψίφωνος και γενικότερα ένας τραγουδιστής του κλασικού ρεπερτορίου εκπαιδεύεται από νεαρή ηλικία στο «χτίσιμο» της τεχνικής που θα τον κάνει να τραγουδά σε έναν μεγάλο χώρο, όπως είναι το θέατρο, χωρίς μικρόφωνο περνώντας μάλιστα και τον ήχο της ορχήστρας. Η χρήση μικροφώνου λοιπόν είναι μια ακόμη διαφορά.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας ρεπερτόριο. Τι ευχαριστιέστε περισσότερο να ερμηνεύετε;

Πάντα είχα ιδιαίτερη αδυναμία στον Μότσαρτ. Παρ’ όλα αυτά το τελευταίο διάστημα η επαφή μου με την οπερέτα, στην «Εύθυμη Χήρα» και στη «Νυχτερίδα», με έκανε να διαπιστώσω πόσο όμορφο και ταυτόχρονα δύσκολο είδος είναι. Μου αρέσει να ερμηνεύω ρόλους απαιτητικούς υποκριτικά.

Ποια κορυφή θα θέλατε να κατακτήσετε;

Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη απ’ την μέχρι τώρα πορεία μου στον χώρο. Θα ήταν ιδανικό να συνεχίσω να δουλεύω στην Ελλάδα, να έχω εδώ τη βάση μου, αλλά να συνεργάζομαι και με θέατρα του εξωτερικού.

Ποιον ρόλο ονειρεύεστε και γιατί;

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ρόλος που ονειρεύομαι να ερμηνεύσω. Οποιοσδήποτε ρόλος ταιριάζει στη φωνή μου και στη φυσική μου παρουσία πάνω στη σκηνή αποτελεί πρόκληση για μένα.

Είναι εκπαιδευμένο το ελληνικό κοινό;

Το ελληνικό κοινό δεν είναι εξοικειωμένο με την όπερα και γενικότερα με την κλασική μουσική και ένας λόγος είναι πως αυτό το είδος μουσικής δεν ανήκει στις παραδόσεις μας.
Παρ’ όλα αυτά οι παραγωγές όπερας που γίνονται είναι πολύ ψηλού επιπέδου και τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τις περισσότερες παραστάσεις να είναι sold out. Αυτό είναι πολύ θετικό.

Ποιες οι πιθανές διαφορές που εσείς έχετε εντοπίσει με το κοινό στο εξωτερικό;

Οι διαφορές που έχω εντοπίσει προσωπικά είναι πως το κοινό στο εξωτερικό είναι αρκετά πιο νεανικό σε αντίθεση με την Ελλάδα που υπάρχει ένα συγκεκριμένο ηλικιακά κοινό. Οι γονείς έξω παίρνουν τα παιδιά μαζί τους στην όπερα και έτσι αυτά από νεαρή ηλικία έρχονται σε επαφή με το είδος.

Είχατε πρότυπα από τον χώρο σας όταν ήσασταν μικρή;

Από μικρή είχα σαν πρότυπο τη Μαρία Κάλλας. Οι ηχογραφήσεις της ήταν η πρώτη μου επαφή με την όπερα. Θαυμάζω βέβαια και αρκετούς Έλληνες συναδέλφους.

Πήρατε κάποια στοιχεία από τα πρότυπά σας;

Έχω πάρει στοιχεία από ανθρώπους που θαυμάζω τα οποία έχουν συμβάλλει στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου ως καλλιτέχνη όπως για παράδειγμα πειθαρχία, υπομονή, επιμονή κλπ. Ωστόσο όταν ερμηνεύω θέλω να δίνω στους ρόλους τη δική μου ταυτότητα.

Η ομορφότερη μέχρι τώρα στιγμή πάνω στη σκηνή;

Η στιγμή που είσαι πάνω στη σκηνή είναι μαγική από την αρχή μέχρι το τέλος. Νομίζω για κάθε καλλιτέχνη μία από τις ομορφότερες στιγμές είναι η υπόκλιση, όταν χειροκροτείται από το κοινό.

Και η δυσκολότερη;

Το να είσαι άρρωστος και να έχεις παράσταση είναι κάτι το οποίο μπορεί να σε αγχώσει αρκετά.
Μια από τις πιο δύσκολες στιγμές μου λοιπόν ήταν όταν είχα αρρωστήσει και το ίδιο απόγευμα είχα παράσταση. Είχα άγχος όλη τη μέρα αλλά ευτυχώς τελικά όλα πήγαν καλά.

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Νυχτερίδα» και τον ρόλο σας σε αυτή.

Η Νυχτερίδα είναι μια οπερέτα σε τρεις πράξεις σε μουσική του Γιόχαν Στράους του νεότερου. Πήρε τον τίτλο της από μια φάρσα που έστησε ο Δόκτωρ Φάλκε στον Άιζενσταϊν σαν αντίποινα σε μια φάρσα που του είχε στήσει εκείνος μερικά χρόνια πριν. Υποδύομαι την Αντέλα, την καπάτσα καμαριέρα του Άιζενσταϊν και της γυναίκας του Ροζαλίντας η οποία λαμβάνει ένα γράμμα από την αδερφή της που την προσκαλεί στον χορό που διοργανώνει ο πρέσβης της Σοβιετικής Ένωσης.

Ενθουσιασμένη η Αντέλα κλέβει ένα φόρεμα της κυρίας της και φτάνει στον χορό του Ρώσου πρέσβη. Εκεί διαπιστώνει με την αδερφή της πως το γράμμα που είχε λάβει ήταν μια ακόμα φάρσα. Προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια για το ποια είναι η Αντέλα, πράγμα το οποίο θα έφερνε την αδερφή της σε δύσκολη θέση, αποφασίζει η αδερφή της να την παρουσιάσει ως ηθοποιό.

Η Αντέλα είναι ένα νεαρό κορίτσι το οποίο έχει όνειρα και φιλοδοξίες και δεν θέλει να αρκεστεί στο να μείνει καμαριέρα για το υπόλοιπο της ζωής της. Όταν της δίνεται η ευκαιρία να μπει στο ρόλο της ηθοποιού ενθουσιάζεται τόσο πολύ και προσπαθεί να πείσει τους πάντες για το ταλέντο της όπου τελικά τα καταφέρνει.

*«Η Νυχτερίδα» στις 16, 19, 22, 23 Φεβρουαρίου και 5 Μαρτίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος