Μαρία Μπεκατώρου: «Έχω ακόμα την αφέλεια, αλλά δεν μπορεί κανείς να με κοροϊδέψει»

– Κεφάλαιο «Χριστουγεννιάτικες Αναμνήσεις». Πώς ζούσες τις γιορτές σαν παιδί;
Τα Χριστούγεννα τα θυμάμαι πολύ οικογενειακά. Ήμασταν άνθρωποι της οικογενειακής συγκέντρωσης. Θυμάμαι χριστουγεννιάτικα τραπέζια με μεγάλη οικογένεια, όλα όμορφα, όλα όπως έπρεπε. Πάντα ψάχναμε αφορμές για να γιορτάζουμε στο σπίτι. Εγώ έλεγα πάρα πολλά κάλαντα. Και ήμουν σίγουρη ότι ο Άγιος Βασίλης θα μου φέρει ό,τι του είχα ζητήσει. Πίστευα απόλυτα στον Άγιο Βασίλη. Μα φυσικά, αφού υπήρχε! Θυμάμαι μάλιστα μια χρονιά, είχα πιστέψει τόσο πολύ ότι τον είδα το βράδυ, που το πρωί ξύπνησα και είπα στη μαμά μου: «Δεν θα το πιστέψεις, τον είδα, αλλά έκλεισα τα μάτια μου και έκανα ότι κοιμόμουν για να μην παρεξηγηθεί». 

– Η περίφημη «μελαγχολία των γιορτών» σε πιάνει ή έχεις το σύνδρομο «πρέπει να περάσω καλά επειδή είναι Χριστούγεννα»;
Ούτε «πρέπει» έχω ούτε τίποτα. Εμένα μου αρέσει γενικά να περνάω καλά στη ζωή μου, δεν έχει σχέση με τα Χριστούγεννα. Απλώς αγαπάω πολύ τα φώτα, τα λαμπάκια, όλο αυτό το σκηνικό. Για μένα είναι χαρά και αισιοδοξία. Η διάθεσή μου είναι πάρα πολύ καλή, δεν έχω μελαγχολία. Σιχαίνομαι όμως την κίνηση στους δρόμους. Δεν μου αρέσει το μαζικό, το πολύ. Αυτή η τρέλα με κουράζει, αλλά κατά τα άλλα η ατμόσφαιρα μού αρέσει πάρα πολύ.

Μαρία Μπεκατώρου: «Αυτό το “είναι γιορτές και πρέπει να είμαστε χαρούμενοι” προσωπικά δεν το καταλαβαίνω καθόλου. Εγώ δεν “πρέπει”, είμαι χαρούμενη. Μου αρέσει η ζωή έτσι κι αλλιώς».

– Υπάρχει μια Πρωτοχρονιά που ευχαρίστως θα ξαναζούσες;
Είναι αρκετές, δεν είναι μία. Αυτή που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν η Πρωτοχρονιά του 2019, όταν είχαμε πάει με τον άντρα μου, τον Αντώνη, στο Χονγκ Κονγκ. Αλλάξαμε χρονιά πάνω σε κάτι υπέροχα πλοιάρια, ήταν κάτι πολύ εντυπωσιακό και διαφορετικό. Η άλλη Πρωτοχρονιά είναι πιο συναισθηματική: ήταν η τελευταία που πέρασα με τον μπαμπά μου. Το είχα ψυλλιαστεί ότι θα ήταν η τελευταία, οπότε όλα ήταν λίγο διαφορετικά.

– Το 2025 τελειώνει, ώρα για απολογισμό: Πώς ήταν η χρονιά σου;
Ήταν μια πολύ ωραία χρονιά, δόξα τω Θεώ. Για μένα όλα ξεκινούν από την υγεία. Αν εκεί δεν έχει αλλάξει κάτι, τότε όλα γύρω μας είναι μαγικά.

– Διανύεις την 5η χρονιά στο Chase του Mega. Σε βλέπουμε και νιώθουμε ότι το χαίρεσαι.
Tο χαίρομαι γιατί αγαπάω πάρα πολύ την τηλεόραση. Είμαι ευτυχισμένη όταν βρίσκομαι σε ένα πλατό. Έχω αγαπήσει και άλλες δουλειές που έχω κάνει, αλλά το Chase είναι κάτι που έπρεπε να το κατακτήσω: να μάθω τις ισορροπίες, να δεθώ με τους συνεργάτες. Τώρα νιώθω ευτυχισμένη και χαίρομαι πάρα πολύ που το κάνω.

– Σου πήρε χρόνο να βρεις τις ισορροπίες;
Δεν είναι εύκολο παιχνίδι. Είναι πολύ απαιτητικό, τόσο τηλεοπτικά όσο και σαν συνθήκη γυρίσματος. Τα γυρίσματα είναι πολύωρα και εξοντωτικά, χρειάζονται συγκέντρωση και πνευματική διαύγεια ακόμα και αργά το βράδυ. Από το πρώτο επεισόδιο πρέπει να είσαι στο 100%. Επίσης, κάθε φορά έχεις να κάνεις με διαφορετικούς ανθρώπους. Με 5 εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες, με διαφορετικό κώδικα επικοινωνίας ο καθένας. Χρειάστηκε χρόνος για να το βρω αυτό.

Μαρία Μπεκατώρου: «Το Chase το παίζω πια στα δάχτυλα και νιώθω πολύ ευτυχισμένη, είναι μία κατάκτηση».

– Είναι τα τηλεπαιχνίδια το safe place ενός παρουσιαστή;
Αντικειμενικά, ναι. Εγώ όμως τα αγαπάω όχι γιατί μου δίνουν ασφάλεια- γιατί ασφάλεια στην τηλεόραση δεν υπάρχει. Τα αγαπάω γιατί δεν πάνε κόντρα σε αυτό που είμαι. Δεν μου αρέσει να κρίνω, δυσκολεύομαι και πιέζομαι σε αυτό.
Λατρεύω τις συνεντεύξεις, ειδικά τις σωστές, χωρίς άγχος αναπαραγωγής και χωρίς πίεση στον καλεσμένο. Η κριτική στα πάνελ δεν είναι κάτι που μπορώ ή θέλω να κάνω.Υπάρχουν παρουσιαστές/ριες που είναι ιδανικοί/ές πχ. σε ένα πρωινό και είναι επιτυχημένοι. Δεν ξέρω αν θα το έκανα εγώ τόσο καλά. Το έχω κάνει αξιοπρεπώς στο παρελθόν, αλλά δεν με έχει ταυτίσει ο κόσμος με αυτό. Είναι λίγο μακριά από την ψυχή και την προσωπικότητά μου.

– Η επαγγελματική ανανέωση κάθε σεζόν σε αγχώνει;
Τα τελευταία χρόνια στο Mega όχι. Νιώθω την ανασφάλεια της δουλειάς γενικά, αλλά το μεγάλο στρες το ένιωσα όταν έφυγα από τον ΑΝΤ1 και ήρθα στο Mega, με μία νέα τηλεοπτική πρόταση, ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Ήταν στοίχημα ζωής για μένα.

– Και το κέρδισες.
Το κέρδισα, αλλά μέχρι να βγει αγχώθηκα πολύ, παρότι είχα τη στήριξη του καναλιού και ένα φανταστικό περιβάλλον. Είχα το άγχος μου για το αν θα αρέσει στον κόσμο.

– Ανέκαθεν δούλευες πολύ. Έχω διαβάσει ότι στα χρόνια του Χωρίς Ταμπού στο Telecity, λόγω του χαμηλού budget, πέρα από τον ρόλο της παρουσιάστριας, για αρκετά χρόνια είχες αναλάβει αρχισυνταξία άλλα και άλλα πόστα στην παραγωγή της εκπομπής.
Έχω δουλέψει πάρα πολύ και αγόγγυστα.  Η επιτυχία και η εμπειρία δεν έρχονται από τη μία μέρα στην άλλη. Θέλουν δουλειά και συνέπεια. Στο Telecity δούλεψα πολύ για να μάθω, με μικρότερη ευθύνη. Στα μεγάλα κανάλια δούλευα ακόμα περισσότερο, με μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι σε όσους με εμπιστεύτηκαν.

Μαρία Μπεκατώρου: «Η πολλή δουλειά μού βγήκε σε καλό».

– Αν δεν έκανες αυτή τη δουλειά, τι θα έκανες;
Θα δούλευα στο θέατρο. Θέλω την επαφή με τον κόσμο, μου αρέσει να νιώθω ότι είμαι ένας λόγος να ξεφεύγει λίγο.

– Είσαι 18 παντρεμένη και 26 χρόνια συνολικά με τον ίδιο άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον χώρο που κινείσαι εσύ. Πώς το καταφέρνετε;
Με τον Αντώνη συμπορευτήκαμε στην επιτυχία. Ήταν δίπλα μου από την αρχή, όχι αφού είχα φτάσει κάπου. Θεωρώ ότι είναι θέμα χαρακτήρα, ανατροφής και προτεραιοτήτων. Δεν μπορώ να σου πω ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε περάσει κι εμείς τις γκρίνιες, μας αλλά πάντα καταλήγουμε ο ένας στον άλλον. Είναι αφοσιωμένος σύντροφος και αυτό το έχω ανάγκη, με κάνει να περνάω καλά και να διατηρώ την ισορροπία μου. Όταν γυρίζω σπίτι μετά από τόση δουλειά, είναι εκεί, με φροντίζει και με καταλαβαίνει.

Μαρία Μπεκατώρου: «Ο Αντώνης με καταλαβαίνει και του βγάζω το καπέλο που είναι δίπλα μου σε όλα».

– Ποια συμβουλή του κρατάς;
Να νιώθουμε βαθιά ευγνωμοσύνη για όσα μας έχουν έρθει στη ζωή και για το ότι βρεθήκαμε όταν έπρεπε. Είμαστε δύο άνθρωποι που κοιτάμε χαμηλά. Όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν. Βρήκαμε ο ένας τον άλλον τη σωστή στιγμή.

– Είσαι ένας πολύ αυθόρμητος άνθρωπος. Έχεις θυσιάσει κομμάτι του χαρακτήρα σου για χάρη της δουλειάς; Η τηλεόραση δεν είναι εύκολος χώρος. 
Ποτέ! Ρωτάνε, ξέρεις, συχνά τον Αντώνη, που είναι πιο χαμηλών τόνων, πιο συγκρατημένος: “πώς είναι να ζεις με τη Μαρία που είναι έξω καρδιά”; Εκείνος απαντάει πως δεν πλήττουμε ποτέ. Αυτή είναι η αλήθεια μας, δεν πλήττουμε ποτέ. Όλα γίνονται στο φουλ σε αυτό το σπίτι.

– Η ηλικία είναι παράγοντας αλλαγής για σένα;
Ναι. Νιώθω πιο ώριμη και σοφότερη, χρονικά το εντοπίζω εκεί μετά τα 45 μου. Έχω ακόμα την αφέλεια, αλλά δεν μπορεί κανείς να με κοροϊδέψει.

Μαρία Μπεκατώρου: «Δεν με εξαπατάς πια σε κανένα επίπεδο. Πλέον ξέρω. Πατάω γερά στα πόδια μου, επαγγελματικά και προσωπικά».

– Έχεις πει στο παρελθόν πως κάποια στιγμή στη ζωή σου ξεκίνησες να λές “όχι”. Το βίωσες απελευθερωτικά ή είχε κόστος;
Ήταν απελευθερωτικό και έγινε χωρίς τύψεις. Και να σου πω κάτι; όχι, δεν είχε κόστος. Αν κάποιοι απομακρύνθηκαν, έγινε. Για να αλλάξω κάτι, πρέπει να έχω φτάσει στα όριά μου. Μάλλον είχα φτάσει.

– Τον εαυτό σου τον φροντίζεις;
Όχι όσο θα ήθελα. Δεν προλαβαίνω, το έχω αφήσει λίγο πίσω αυτή την εποχή. Δεν με ενοχλεί, απλά κάποιες φορές το συνειδητοποιώ πιο έντονα. Θα ήθελα να με φροντίζω λίγο παραπάνω και να μπορώ να διαχειριστώ πιο σωστά τον χρόνο μου για να μην μένω πίσω εγώ.

– Σαν τηλεθεάτρια πώς είσαι;
Δεν βλέπω τηλεόραση, υπάρχει όμως πάντα ραδιόφωνο ανοιχτό στο σπίτι. Όταν είχα περισσότερη ελευθερία χρόνου, έβλεπα σειρές εποχής, ελληνικές και ξένες.

–  Υπάρχει κι ένα ταλέντο στο να θυμάσαι απ’ έξω πολύ εύκολα στίχους αμέτρητων τραγουδιών. Επιβεβαιώνεις; 
Ισχύει! Θυμάμαι άπειρους στίχους, από μικρή το είχα αυτό. Αναγνωρίζω τα τραγούδια από την εισαγωγή. Τον τελευταίο καιρό μού έχει κολλήσει το Fernando των ABBA που τους λατρεύω. Στην επιστροφή μου από το Λας Βέγκας, στο αεροπλάνο είδα το Mamma Mia με την εκτέλεση της Cher και του Andy Garcia κι αυτό ήταν, κόλλησα! Ακούω όλη μέρα το Fernando και τη Δευτέρα του Αντώνη Ρέμου. Είναι σαν να βάζω και στόχο. Θέλω να μαθαίνω τα λόγια. Τρελαίνομαι! 

– Μέρες που είναι, λοιπόν, κάνεις ένα μεγάλο πάρτι και έχεις την ευκαιρία να προσκαλέσεις 3 οποιουσδήποτε διάσημους ανθρώπους. Ποιοι είναι αυτοί;
Εύκολο. Θα καλέσω τον Hugh Grant, τον George Clooney και τη Michele Obama. Ο Clooney ας φέρει την Amal και τα παιδιά, αρκεί να έρθει. Τον Hugh Grant τον αγαπώ χρόνια. Αν είναι ξενέρωτος, δεν πειράζει, το ρισκάρω (γέλια).