Η Μαρία Κηλαηδόνη δεν φοβάται πια τη σύγκριση με τον μπαμπά της

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson
Styling: Έφη Καρύδη
MUA: Ολίβια Σαχινίδου
Hairstylist: THE HEADS – Ιωάννα Μίχου

Την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου, η Μαρία Κηλαηδόνη, θα παρουσιάσει στη μουσική σκηνή Σφίγγα τη νέα της δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ροζ», που θα κυκλοφορήσει από την Walnut Entertainment. Με αυτή την αφορμή τη συναντήσαμε πριν από λίγες ημέρες στο Fratter & Soror στο Παγκράτι.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Κατερίνα Μισιχρόνη: «Έχω δεχθεί σνομπισμό και υποτίμηση για την εξωτερική μου εμφάνιση»

Η Μαρία πήρε την κιθάρα στα χέρια της και μας μίλησε για τους γονείς της, για τη δύσκολη απόφαση να ακολουθήσει τη μουσική και για τον γιο της, τον Λουκιανό που τρελαίνεται με το τραγούδι του παππού του «Τζιν, τζιν, τζιν». Ένα τραγούδι που χόρευα κι εγώ σαν παιδί, που κάθε παιδί όσο διαφορετικός κι αν είναι ο κόσμος μας, πάντα θα το αγαπάει. Αυτά είναι τα λόγια της Μαρίας Κηλαηδόνη.

Σακάκι Nidodileda, μπλούζα Tezenis, τζιν Attrativo, σκουλαρίκια Marivee / 24MEDIA / Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson

Τα πρώτα ερεθίσματα

«Πήγα σε συναυλίες του μπαμπά μου από πολύ πολύ μικρή. Ξέρω ότι ενός μόλις μήνα με είχαν πάρει στην πρώτη συναυλία που είχε κάνει ο πατέρας μου στον Λυκαβηττό. Με είχε η μητέρα μου κάτω από τις κερκίδες και με θήλαζε. Και όσο μεγάλωνα πάντα πήγαινα στις συναυλίες του μπαμπά μου. Τα μουσικά μου ακούσματα στο σπίτι μετά τα 10 μου ήταν περισσότερο ξένη μουσική.

Η μητέρα μάς είχε αντίστοιχα πολύ μαζί της, τόσο στις παραστάσεις, όσο και στις περιοδείες που έκανε. Έχω δηλαδή ακολουθήσει τους γονείς μου σε όλη την Ελλάδα, μέσα σε πούλμαν και τέτοια πράγματα. Ωραία ήταν, ωραία χρόνια, περιπέτειες».

Παρόλο που φαίνεται αντισυμβατική ζωή, υπήρχε και μία κανονικότητα. Υπήρχε μια μίξη ωραία, γι’ αυτό νομίζω και βγήκαμε κι εγώ και η αδερφή μου (σ.σ. η ηθοποιός Γιασεμή Κηλαηδόνη) αρκετά συγκροτημένες.

Η αποδοχή του κόσμου

«Το χειροκρότημα, η αποδοχή του κόσμου ενέχει μια μεγάλη αγωνία από πίσω. Την έχω και πάντα θα την έχω και για εμένα και για τη μητέρα μου που συνεχίζει και για την αδερφή μου. Είναι μια δουλειά αυτή που κάνουμε με μεγάλη αγωνία για το αν θα έρθει κόσμος, αν θα αρέσει αυτό που κάνουμε. Οι γονείς μου ήταν πολύ επιτυχημένοι σε αυτό που έκαναν, πάντα στο τέλος υπήρχε αναγνώριση και αυτό ήταν μεγάλη ανταμοιβή και χαρά. Είναι πολύ έντονα αυτά τα συναισθήματα και της αγωνίας και της χαράς.

Τζιν Attrativo, μπλούζα Tezenis, κάπα Yvonne Bosnjak, μπότες Sante Shoes. / 24MEDIA / Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson

Δεν μπορούσα να καταλάβω ότι αυτό το πράγμα, της αποδοχής, είναι κάτι διαφορετικό γιατί αυτή ήταν η πραγματικότητα μέσα στην οποία μεγάλωνα. Τώρα όμως που αποφάσισα να ακολουθήσω κι εγώ αυτόν τον δρόμο και το έκανα μετά από πολλή σκέψη μάλιστα, σκεφτόμουν τι κρίμα να μην μπορώ να είμαι ένας άνθρωπος πιο κανονικός. Να μην έχω όλη αυτή την αγωνία, να έχω ένα κανονικό ωράριο, μία άλλη δουλειά. Αλλά δεν θα μπορούσα να το κάνω».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

H Αλεξάνδρα Μπίσα αναβιώνει την τέχνη του αργαλειού, μία τέχνη αιώνων

Ο φόβος της σύγκρισης

«Η αλήθεια είναι ότι το προσπάθησα. Προσπάθησα να αποφύγω να πάρω τον δρόμο της τέχνης κατά κάποιον τρόπο. Σπούδασα και εργάστηκα ως κοινωνικός λειτουργός. Μέχρι το 2015 ήμουν με το ένα πόδι εκεί και με το άλλο στη μουσική. Το καλοκαίρι του 2015 παραιτήθηκα από τη δουλειά που είχα τότε, άρα ασχολούμαι πιο θερμά με τη μουσική πέντε χρόνια τώρα. Κατάλαβα εκείνο το καλοκαίρι ότι αυτό το πράγμα που με κρατάει είναι ο φόβος και πήρα μια γενναία απόφαση και το έκανα.

Ήταν κυρίως αυτό που με φόβιζε, το θέμα της σύγκρισης που υπάρχει και θα υπάρχει πάντα φαντάζομαι. Είναι και που σαν άτομο είμαι αρκετά ντροπαλή και εσωστρεφής. Ευτυχώς, οι δικοί μας προσπάθησαν πάντα να μας πουν να κάνουμε ό,τι θέλουμε στη ζωή μας και να μην το σκεφτόμαστε. Προσπάθησαν να μην μας αποτρέψει αυτό το γεγονός από τα όνειρά μας.

Η αδερφή μου δεν προσπάθησε να το αποφύγει όπως εγώ. Η Γιασεμή με το που τέλειωσε το σχολείο πήγε στη δραματική σχολή του Κώστα Καζάκου και έγινε ηθοποιός. Είναι το πρώτο παιδί και μάλλον τα πρώτα παιδιά είναι πιο κατασταλλαγμένα και πιο ώριμα. Δεν μετανιώνω πάντως, γιατί σπούδασα και ψυχοθεραπεία και όλα αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμένα. Και ίσως το γεγονός ότι το αποφάσισα στα 32 μου, έχει και τα καλά του. Ήμουν πια πολύ πιο συνειδητοποιημένη ως προς αυτό που έκανα. Από την άλλη αναρωτιέμαι, πώς θα ήταν αν το είχα πάρει απόφαση στα 20 μου. Πότε δεν θα μάθουμε (γέλια).

Δεν σκέφτηκα ποτέ να χρησιμοποιήσω ψευδώνυμο. Ακόμα και τώρα αν ακούσει κανείς τη μουσική μου, μου λέει ότι μοιάζει πολύ με του μπαμπά μου. Και είναι λογικό γιατί μεγάλωσα με αυτούς τους ανθρώπους. Είμαι περήφανη που είμαι παιδί τους.

Αυτό που συνειδητοποίησα και τελικά είπα θα το κάνω, είναι ότι δεν αξίζει να ασχολούμαι με αυτούς που θα μείνουν στο γεγονός ότι είμαι κόρη του Λουκιανού. Θα πρέπει να γνωρίσουν και πράγματα για εμένα. Δεν θέλω να το αποφύγω, είμαι περήφανη γι’ αυτό».

Μπλούζα Tezenis, κοστούμι Mya collection, σκουλαρίκια Marivee / 24MEDIA / Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson

«Δεν πειράζει»

«Με τον Γιάννη Γιοκαρίνη λέμε μαζί το τραγούδι «Δεν πειράζει». Τον αγαπούσα ως τραγουδιστή πολύ, μου άρεσαν τα τραγούδια του. Συνεργαστήκαμε πριν από περίπου 3 χρόνια στο Zoo που κάναμε κάποιες εμφανίσεις μαζί και με τον Γιάννη Μηλιώκα. Ήρθαμε πιο κοντά, τον γνώρισα και τον συμπάθησα πολύ, όπως και τον Γιάννη. Όταν έγραψα αυτό το τραγούδι που μου φάνηκε ότι θα ήταν ωραίο ως ντουέτο, σκέφτηκα ότι θα του πηγαίνει πολύ. Του το πρότεινα και το έκανε με μεγάλη χαρά. Δεν το έκανε καθόλου τυπικά αλλά με την καρδιά του, και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Τη φράση «δεν πειράζει», προσπαθώ να τη λέω και να τη θυμίζω στον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι ότι είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου πολύ. Προσπαθώ να το μάθω, το να είμαι λίγο πιο μαλακή και πιο δεκτική και τρυφερή με τον εαυτό μου. Να μου λέω «Δεν πειράζει Μαράκι μου που δεν έγιναν όλα όπως ήθελες». Είμαι αυστηρή πολύ.

Το παιδί μου το έχει εντείνει αυτό. Είναι ένα νέο, τεράστιο κεφάλαιο στο οποίο προσπαθώ να είμαι όσο καλύτερη γίνεται. Είμαι τελειομανής κι αυτό δεν είναι καλό. Από τη μία δηλαδή είναι καλό, στη δουλειά του κανείς να προσπαθεί και να δουλεύει πολύ, αλλά από την άλλη υπάρχει μια αυστηρότητα που δεν είναι καλό πράγμα».

Ο Λουκιανός Jr, η καλύτερη παρέα

«Ο γιος μου είναι ενός. Είναι ο μικρός Λουκιανός. Ήμουν τελείως κορίτσι του μπαμπά. Και όλη η οικογένεια ήταν πολύ δεμένη δηλαδή και εμείς ως κόρες με τον μπαμπά. Πόσο μάλλον με έναν μπαμπά που ήταν και πολύ γλυκός. Ήταν πολύ τρυφερός άνθρωπος και πολύ καλός μπαμπάς, μέσα σε όλο αυτό το πράγμα που είναι δύσκολος. Μας έκανε παρέα, μας διάβαζε, ήταν πολύ κοντά μας.

Όλοι οι άνθρωποι όταν γίνονται γονείς πάνε πίσω στη δική τους παιδική ηλικία και στο πώς τους μεγάλωσαν. Ένα πράγμα που θέλω πολύ να περάσω στον γιο μου και αν κάνω και άλλα παιδιά και σε αυτά, είναι το να κάνουν στη ζωή τους αυτό που θέλουν. Να αγαπήσουν τη δουλειά τους, να γουστάρουν τη ζωή τους, να μη συμβιβαστούν σε δύσκολες καταστάσεις, όσο γίνεται γιατί είναι πολύ δύσκολη η πραγματικότητα και το ξέρουμε όλοι αυτό. Αλλά η ζωή θέλει πάθος, διεκδίκηση και να κάνει ωραία πράγματα κανείς. Να μην φοβάται.

24MEDIA / Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson

Τον βάζω για ύπνο με κάτι δικές μου χαζομάρες που μου έρχονται εκείνη την ώρα, αυτοσχεδιάζω. Του αρέσει πολύ και το «Τζιν τζιν τζιν». Είναι ένα μαγικό τραγούδι αυτό, όλα τα παιδάκια το αγαπάνε. Γενικά τα παιδιά αγαπούν τα τραγούδια του Λουκιανού. Ο μικρός ήταν ενός-δύο μηνών και του το τραγουδούσα και χαμογελούσα και ήταν μαγικό αυτό. Δεν ακούω πολύ τον μπαμπά μου ακόμα, δεν μπορώ. Είναι πρόσφατο και είναι η φωνή του που μου φέρνει πολλά έντονα συναισθήματα. Θέλω να το ξεπεράσω για να ακούει το παιδάκι μου τον παππού του.

Ο μικρός τον νέο μου δίσκο τον έχει ακούσει πάρα πολλές φορές γιατί τον άκουγα εγώ στο σπίτι να βεβαιωθώ ότι όλα είναι εντάξει με τις μίξεις κ.λπ. Με τον που τον βάζω σταματάει ό,τι κάνει και κάθεται και ακούει. Είναι φοβερό αυτό με τα παιδιά και τη μουσική. Μπορεί να κάθεται και να ακούει όσο διαρκεί ο δίσκος.

Με τον γιο μου περνάω πάρα πολύ καλά. Είναι η καλύτερη παρέα. Μου αρέσει να βάζουμε μουσική και να χορεύουμε. Σκεφτόμουν τις προάλλες που είχα περάσει τόσο ωραία μαζί του μια ώρα στην παιδική χαρά, πόσο μπορεί να αλλάζουν τα πράγματα που με ευχαριστούν. Μακάρι να μπορούν οι άνθρωποι, όσοι το θέλουν, να περνούν χρόνο με τα παιδάκια τους. Είναι πολύ ωραία ιστορία».

Κεφάλαιο σχέσεις

«Ο σύζυγός μου δεν έχει κάποια σχέση με τον χώρο της τέχνης. Είναι στην εστίαση. Γνωριστήκαμε στη δουλειά, γιατί δούλευα πολλά χρόνια από τα 18 μου ως DJ. Είναι κάπως σχετικά επαγγέλματα γιατί ασχολούνται με τη διασκέδαση των άλλων και την προσφορά. Και έχουν και τα δύο πολύ έντονη καθημερινότητα και αυτή την αγωνία που λέγαμε. Καλό είναι νομίζω που δεν είμαστε στον ίδιο χώρο.

Πιστεύω ότι ο Δημήτρης έχει πολλά κοινά με τους δικούς μου ανθρώπους. Δηλαδή σίγουρα ισχύει αυτό που λένε ότι ψάχνουμε ανθρώπους να μας τους θυμίζουν. Η σχέση μας είναι έντονη. Και τσακωμούς έχουμε και πολύ δεμένοι είμαστε και αγαπιόμαστε πολύ και γελάμε. Τώρα με το παιδί είναι πιο ήρεμα τα πράγματα. Ήθελα και θέλω να πετύχει αυτή η σχέση. Θα ήθελα να μείνω με τον άνδρα μου 45 χρόνια, όπως οι γονείς μου».

Όπως και με το παιδί, έτσι είναι και με τις σχέσεις. Καταλαβαίνεις τις δυσκολίες μόνο όταν το κάνεις. Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις μια σχέση και να είναι καλή. Με τον σύζυγό μου είμαστε πολύ κοντινοί χαρακτήρες. Έχουμε πολλά κοινά κι αυτό μας δένει, πολύ. Αγαπιόμαστε πολύ.

Οι εμφανίσεις, τα τραγούδια και το μέλλον

«Στις εμφανίσεις μου θα λέω και κάποια τραγούδια καλλιτεχνών της εποχής του μπαμπά μου. Επειδή είμαι και τραγουδοποιός, ψάχνω να βρω αντίστοιχους τραγουδοποιούς που να μου αρέσουν. Υπάρχουν και παιδιά σύγχρονα που μου αρέσουν πολύ αυτά που κάνουν, αλλά αυτά τα τραγούδια τα ξέρω τόσα πολλά χρόνια και τα αγαπάω τόσο πολύ. Δεν είναι ο βασικός κορμός του προγράμματος, αλλά ναι, υπάρχει αναφορά. Την Αρλέτα ας πούμε που λέω τραγούδια της την αγαπώ πολύ και θεωρώ ότι μου ταιριάζει πολύ και σαν καλλιτέχνης. Και τον Γερμανό αντίστοιχα και εντάξει, από εκεί και πέρα λέω και κάποια τραγούδια του μπαμπά μου κι έπειτα δικά μου και κάποια αμερικάνικα. Είναι μία μίξη.

24MEDIA / Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson

Λέω πάντα τα τραγούδια που αγαπάω. Δεν μπορώ να πω κάτι που θα άρεσε ίσως στο κοινό κι εμένα να μη μου λέει τίποτα. Και σαν DJ όταν δούλευα σε μπαράκια πάλι το ίδιο έκανα. Πάντα έπαιζα μουσικές που εμένα μου αρέσουν. Τι μουσική ονειρευόμουν να ακούω όταν θα πήγαινα σε ένα μπαρ. Αντίστοιχα επιλέγω και τα τραγούδια για τα live μου.

Δεν έχω βιασύνη αυτή τη στιγμή. Δεν θέλω να γίνει κάτι σε αυτόν τον χώρο, ντε και καλά τώρα. Θέλω να κερδίσω τον κόσμο σιγά-σιγά, να με γνωρίσει, να με ξεχωρίσει από τους δικούς μου που θα γίνει αν με ακούσει καλά, να μπορώ να ζω από αυτή τη δουλειά. Βασικά να κάνω αυτό που αγαπάω. Να ζω όντας τραγουδοποιός και κάνοντας πράγματα που μου αρέσουν. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνω μόνο αυτά που θέλω, αλλά αυτό θα ήθελα ιδανικά να μπορέσω να καταφέρω».

*Η Μαρία Κηλαηδόνη θα παρουσιάσει τον δίσκο «Ροζ» την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου στη μουσική σκηνή Σφίγγα (Ζωοδόχου Πηγής & Κιάφας 13). Θα ακολουθήσουν συναυλίες της σε όλη την Ελλάδα την άνοιξη καθώς και μία νέα συναυλία στην Αθήνα την ίδια περίοδο. Οι ημερομηνίες, δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη.

**Ευχαριστούμε το κομμωτήριο The Heads

***Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία το Frater & Soror