Αναΐς Καραγιάννη: «Είναι δύσκολο για έναν αθλητή, μετά από κάθε τραυματισμό, να ξεκινάει από το μηδέν»
- 2 ΣΕΠ 2022
Η αθλήτρια στα 100μ. εμπόδια, Αναΐς Καραγιάννη, μιλά στο LadyLike για τη ζωή της μέσα στον πρωταθλητισμό, για τα εμπόδια που πρέπει να ξεπερνά καθημερινά, αλλά και τα όνειρά της.
Η Αναΐς Καραγιάννη βρέθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μόναχο τον Αύγουστο με τις καλύτερες προοπτικές. Ένας τραυματισμός κατά τη διάρκεια των προπονήσεων της στέρησε τη συμμετοχή που τόσο ήθελε.
«Ένα ακόμα εμπόδιο», θα πει και θα συνεχίσει την πορεία της με το βλέμμα στραμμένο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 2024.
Οι προπονήσεις, οι θυσίες που έχει κάνει, η συμβουλή που ακολουθεί και οι σκέψεις πριν από κάθε σφύριγμα εκκίνησης. Η Αναΐς Καραγιάννη είναι έτοιμη από καιρό για την κούρσα της ζωής της.
Πότε και πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τον αθλητισμό;
Με τον αθλητισμό ασχολούμαι από πέντε χρόνων. Έψαχνα συνεχώς τρόπους να βγάλω την ενέργεια που είχα και ο αθλητισμός μου ταίριαζε πολύ.
Ξεκίνησα με ενόργανη και ρυθμική και μετά συνέχισα πολλά χρόνια με μπαλέτο. Κάποια στιγμή έπρεπε να πάρω την απόφαση αν θέλω να συνεχίσω επαγγελματικά ή να σταματήσω με το μπαλέτο. Τότε με έστειλαν οι γονείς μου στον στίβο. Ήμουν 15. Και να μαι σήμερα.
Το πρόγραμμά σου ήταν πολύ γεμάτο όταν ήσουν παιδί;
Το πρόγραμμά μου από μικρή ήταν πολύ έντονο και υπερπλήρες. Στο Δημοτικό τελείωνα το σχολείο κάθε μέρα στις 3:30 και μετά προπόνηση τρεις φορές την εβδομάδα, χώρια τη μουσική, γλώσσες και όλα τα άλλα.
Όταν ξεκίνησα στον στίβο ήμουν 15, και είχα σοβαρές υποχρεώσεις στο σχολείο. Έκανα Full IB που είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις, ενώ παράλληλα προετοιμάζουν για τις εξετάσεις SAT που τις χρειαζόμουν για εισαγωγή στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Νιώθω πως μια ζωή γίνομαι χίλια κομμάτια (γέλια).
Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει στα 100μ. εμπόδια;
Τα 100 μέτρα εμπόδια είναι μεγάλη πρόκληση αθλητικά, γιατί είναι αγώνισμα της μιας ανάσας που δεν προλαβαίνεις να διορθώσεις λάθη που μπορεί να κάνεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είσαι πάντα στο 100%. Δεν έχεις περιθώρια για λάθη.
Είναι ένα ιδιαίτερα τεχνικό αγώνισμα που ενσωματώνει ταχύτητα, ευλυγισία, αλτικότητα, ρυθμό και αυτοσυγκέντρωση σε ένα περιτύλιγμα. Στα εμπόδια η βελτίωση δεν έρχεται μόνο μέσα από την αθλητικότητα, αλλά και μέσα από το μυαλό της αθλήτριας που πρέπει να συνδυάσει όλα αυτά τα στοιχεία ελέγχοντας απόλυτα το σώμα της.
Οι κούρσες είναι γεμάτες απρόοπτα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει κι αυτό με ενθουσιάζει.
Κάθε αγώνας που κάνεις είναι διαφορετικός με πολύ ενδιαφέρον και ανυπομονείς να φτάσεις κάποια στιγμή στο τέλειο.
Σε κάθε αγώνα κάνω προσπάθεια να βελτιώσω όσα μπορώ, κι αν όχι, πάμε στον επόμενο με ακόμα πιο πολλή πίστη. Είναι ένα αγώνισμα που έχεις πολλά περιθώρια βελτίωσης και σε ενθαρρύνει ακόμα παραπάνω αυτό.
Τι περιλαμβάνει μια προπόνησή σου; Μπορείς να μας περιγράψεις μια τυπική σου μέρα;
Μια προπόνηση ξεκινάει πριν την προπόνηση – με τα συμπληρώματα διατροφής για να σιγουρευτώ ότι θα βγάλω την προπόνηση. Ξεκινάω πάντα με σωστή προθέρμανση που περιλαμβάνει πολλές ενεργές διατάσεις και συνεχίζω με το κύριο προπονητικό πρόγραμμα που κρατάει 2 ώρες.
Στο τέλος αφιερώνω extra χρόνο σε ειδικές ασκήσεις ενδυνάμωσης με βάρη και κλείνω με πολλές διατάσεις για να αποφύγω τραυματισμούς. Η τυπική μου μέρα ξεκινάει πολύ νωρίς το πρωί, κάποιες μέρες έχω μάθημα στη σχολή το πρωί και μετά πηγαίνω στην προπόνηση και επιστρέφω στη σχολή.
Κάποιες άλλες έχω προπόνηση το πρωί και μετά μαθήματα από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Έπειτα προσπαθώ να ξεκουραστώ όσο μπορώ. Ο προσωπικός χρόνος συνεχίζει να μην υπάρχει.
Ποιο αγώνισμα σου αρέσει να παρακολουθείς;
Όλα τα αγωνίσματα μου αρέσουν, αλλά πιο πολύ μου αρέσει το μήκος. Θα ήθελα κάποια στιγμή να το δοκιμάσω για να δω τι θα μπορούσα να πετύχω, έτσι για πλάκα. Αλτικότητα έχω πάντως λόγω εμποδίων.
Επίσης μ’ αρέσουν όλα τα sprint γιατί κι εγώ sprint κάνω με εμπόδια όμως, οπότε παρακολουθώντας μαθαίνω πολλά. Γενικά όμως λατρεύω τον στίβο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που έχεις κάνει για τον αθλητισμό;
Γενικά ο αθλητισμός απαιτεί πολλές θυσίες αλλά ξεχωρίζω δυο. Η πρώτη ήταν όταν πήρα την απόφαση να διακόψω τις πανεπιστημιακές σπουδές μου στην Αμερική και να επιστρέψω στην Ελλάδα γιατί συνειδητοποίησα ότι εκεί δεν αναπτυσσόμουν όπως ήθελα -όσο περίεργο κι αν ακούγεται – και θεώρησα ότι θα «έσβηνα» ως αθλήτρια.
Η απόφαση αυτή είχε ως συνέπεια να αφήσω πίσω την απόκτηση πτυχίου από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στην Αμερική. Φοιτούσα στο πανεπιστήμιο Fordham και μάλιστα με full υποτροφία λόγω αθλητισμού.
Η δεύτερη είναι πολύ πιο πεζή και αφορά στις χαλαρές και απρόβλεπτες στιγμές με φίλους και οικογένεια που λόγω προπονήσεων και αγώνων δεν έχω τη χαρά να απολαύσω. Έχω χάσει πολλές στιγμές που για τους άλλους είναι σπουδαίες αναμνήσεις.
Έχω χάσει και άτομα από την ζωή μου που δυστυχώς δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν και να καταλάβουν τις ιδιαιτερότητες της ζωής μιας αθλήτριας.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό εμπόδιο που έχεις κληθεί να υπερπηδήσεις μέχρι σήμερα;
Θεωρώ το πιο σημαντικό εμπόδιο που έχει χρειαστεί να ξεπεράσω είναι όλοι οι τραυματισμοί μου, που κάθε φορά σε στέλνουν πίσω στη αφετηρία.
Είναι δύσκολο για έναν αθλητή να ξεκινάει συνεχώς από το μηδέν και να χρειάζεται να φτάσει στο 200% μέσα σε λίγους μήνες. Χρειάζομαι πολλή ψυχολογική και σωματική δύναμη για να μπορέσω να το κάνω ειδικά πέρυσι που οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί μου με έφτασαν στο όριο να σταματήσω τον αθλητισμό.
Ποιες είναι οι σκέψεις που σε συνοδεύουν στους αγώνες;
Νούμερο ένα «σταματά να αγχώνεσαι». Προσπαθώ τον τελευταίο καιρό να με συνοδεύουν θετικές σκέψεις και ηρεμία γιατί με το άγχος δεν έκανε τίποτα κανείς.
Η καλύτερη λύση για εμένα είναι να μην αφήνω το μυαλό μου να σκέφτεται τον αγώνα και πείθω τον εαυτό μου ότι ξέρω τι κάνω γιατί το έχω κάνει τόσες φορές, είτε στην προπόνηση είτε στον αγώνα..
Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Να χαίρομαι για αυτό που κάνω, γιατί το αγαπάω πολύ και να παραμένω ψύχραιμη. Πολλές φορές μπαίνουμε οι αθλητές σε μια διαδικασία να σκεφτόμαστε το «πρέπει» να τα πάμε καλά και ξεχνάμε να απολαμβάνουμε αυτό που πραγματικά αγαπάμε.
Λένε πως ο αθλητισμός είναι μεγάλο σχολείο; Ως τέτοιο τον βλέπεις;
Συμφωνώ απολύτως. Ο αθλητισμός με έχει κάνει άνθρωπο. Έχω μάθει να φτιάχνω το πρόγραμμά μου με ακρίβεια, να μην αργώ ποτέ και να είμαι πολύ πειθαρχημένη και υπομονετική. Ο αθλητισμός έχει πολλή δουλειά που γίνεται πίσω από τις «κάμερες» και μόνο λίγες στιγμές «δόξας».
Σίγουρα μου έχει μάθει πώς να μην το βάζω κάτω και να παλεύω σκληρά για αυτό που θέλω. Γιατί ο στίβος χρειάζεται μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση και «σκληρό» μυαλό για να αντεπεξέλθεις.
Χρειάζεσαι μεγάλη υπευθυνότητα, αυτοπειθαρχία, αυτοσυγκέντρωση και αυτοέλεγχο. Οι ατέλειες και τα λάθη είναι μόνο δικά σου και κανενός άλλου, όπως είναι όμως και η επιτυχία.
Ένας τραυματισμός ενώ βρισκόσουν ήδη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου σου στέρησε τη συμμετοχή. Ένας αθλητής όσο προετοιμασμένος ψυχικά κι αν είναι για κάτι τέτοιο, δεν στενοχωριέται, δεν λυγίζει;
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη ψυχολογικά για έναν τέτοιο τραυματισμό. Ένιωθα τέλεια όταν ήμουν στο Μόναχο και ήμουν έτοιμη και ενθουσιασμένη να κάνω πολύ καλό αγώνα.
Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί είναι ο τέταρτος σοβαρός τραυματισμός που έχω πάθει και τις πρώτες δύο εβδομάδες δεν μπορούσα ούτε να περπατήσω φυσιολογικά. Είμαι τυχερή στην ατυχία μου γιατί τουλάχιστον έγινε στον τελευταίο αγώνα της σεζόν και δεν χάνω χρόνο από την προετοιμασία που θα έρθει για τον κλειστό στίβο.
Ελπίζω να είναι ο τελευταίος τραυματισμός για εμένα, γιατί είμαι έτοιμη ψυχικά να δώσω το 100% μου και να κάνω τα βήματα που θα με φέρουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 2024.
Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Τα όνειρά μου είναι συνδεδεμένα με τον αθλητισμό. Θα ήθελα να φτάσω σε ένα σημείο αθλητικά που να πω πως τα έχω δώσει όλα, να έχω φτάσει να διακρίνομαι στις μεγάλες διοργανώσεις.
Δεν μου αρέσει να λέω μεγάλες κουβέντες, όποτε θα δούμε πώς θα εξελιχθεί. Το βασικό μου όνειρο είναι να είμαι υγιής και χαρούμενη και τα υπόλοιπα θα έρθουν.
