Ζήσε κι εσύ τον μύθο σου στην Ελλάδα όσο η Γάζα φλέγεται
- 30 ΙΟΥΛ 2025
«Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα» — το διαφημιστικό σλόγκαν που για χρόνια έντυσε με ήλιο, αρχαιότητες και νησιώτικη γαλήνη τη διεθνή εικόνα της χώρας. Σήμερα όμως, αυτός ο μύθος μοιάζει να ακουμπά πάνω σε στάχτες. Στάχτες από σχολεία που βομβαρδίστηκαν, νοσοκομεία που κατέρρευσαν και εκατοντάδες νεκρά από πείνα παιδιά στη Γάζα. Καθώς η ανθρωπιστική καταστροφή εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, τα ελληνικά λιμάνια υποδέχονται με χαμόγελα τουρίστες από το Ισραήλ, ενώ όσοι διαδηλώνουν ειρηνικά για τη γενοκτονία αντιμετωπίζονται με συλλήψεις, δακρυγόνα και απειλές. Η Ελλάδα σήμερα καλείται να διαλέξει: θα συνεχίσει να ζει τον τουριστικό της μύθο, αδιαφορώντας για την πραγματικότητα στην Γάζα που φλέγεται δίπλα της; Ή θα επιλέξει να σταθεί, έστω και καθυστερημένα, στη σωστή πλευρά της ιστορίας;
Η πείνα, η απόλυτη φτώχεια και η βίαιη μετακίνηση 2.000.000 ανθρώπων στη Γάζα δεν είναι ειδήσεις. Είναι κραυγές ενός λαού που λιμοκτονεί μπροστά στα μάτια του κόσμου. Ο ΟΗΕ και η Ενοποιημένη Ταξινόμηση Φάσεων Επισιτιστικής Ασφάλειας (IPC) επιβεβαιώνουν ότι η Γάζα πληροί ήδη 2 από τα 3 κριτήρια για την κήρυξη λιμού, με παιδιά να πεθαίνουν από πείνα, νοσοκομεία να καταρρέουν και την πρόσβαση στη βοήθεια να εμποδίζεται συστηματικά.
Κι όμως, σε αυτό το παγκόσμιο σκηνικό φρίκης, σε νησιά όπως η Κρήτη, η Ρόδος, η Σύρος αλλά και στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας στον Πειραιά, απλοί πολίτες, συλλογικότητες και εργαζόμενοι αντιστέκονται. Όχι γιατί είναι «αντιτουρίστες» ή «αντισημίτες», όπως βολικά προσπαθούν κάποιοι να τους βαφτίσουν. Αλλά επειδή βλέπουν καθαρά το εξής: τη στιγμή που ισραηλινά κρουαζιερόπλοια αποβιβάζουν τουρίστες στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα δεκάδες παιδιά ξεψυχούν καθημερινά στην αποκλεισμένη Γάζα από την πείνα λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο μακριά, η σιωπή δεν είναι ουδετερότητα, είναι συνενοχή.
Η πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα δείχνει να φοβάται περισσότερο την απώλεια τουριστικών εσόδων, παρά το βάρος της ηθικής ευθύνης. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωσε ρητά ότι «όποιος εμποδίζει πολίτες τρίτων χωρών να εισέλθουν θα συλλαμβάνεται», κάνοντας ξεκάθαρο ότι στη νέα αυτή Ελλάδα, ο τουρίστας έχει περισσότερα δικαιώματα από τον πολίτη που διαμαρτύρεται ειρηνικά.
«Στη δημοκρατική μας πολιτεία έχουμε Σύνταγμα και οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να διαδηλώνουν. Στην περίπτωση της Γάζας- 1,5 χρόνο τώρα- είχαμε στην Ελλάδα 522 συγκεντρώσεις, πορείες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες που ξεκινούσαν από το Σύνταγμα ή το Μέγαρο Μουσικής και κατέληγαν μπροστά στην πρεσβεία του Ισραήλ. Αυτό είναι δικαίωμα του καθενός να το κάνει και είναι στο πλαίσιο της δημοκρατικής μας διαδικασίας….
Να το κάνουν, αλλά από ένα σημείο και μετά, όταν αυτό μετατρέπεται σε επιθέσεις εναντίον πολιτών τρίτων χωρών ή Ελλήνων πολιτών για λόγους διάκρισης, τότε στη συγκεκριμένη περίπτωση πράγματι έχουν ρατσιστικό χαρακτήρα και είναι ρατσιστικές επιθέσεις. Δηλαδή, αυτοί ποιοι είναι που πάνε μπροστά στο λιμάνι και παριστάνουν τους “φύλακες” και με ρατσιστικό τρόπο, καλούν τους πολίτες, που θέλουν να επισκεφθούν τη χώρα, να μην την επισκεφτούν; Τι είναι αυτό;» αναρωτήθηκε.
Στη Σύρο, οι πολίτες κατάφεραν ειρηνικά να εμποδίσουν την αποβίβαση του κρουαζιερόπλοιου Crown Iris. Τι ακολούθησε; Κυβερνητικές προειδοποιήσεις για συλλήψεις. Στη Ρόδο και στην Κρήτη, οι αστυνομικές δυνάμεις ήταν τελικά παρούσες με δακρυγόνα, βίαιες προσαγωγές και συλλήψεις την ώρα που οι διαδηλωτές ξεδίπλωναν παλαιστινιακές σημαίες και φώναζαν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Η Γαλλία, μέσα στην καρδιά της Ε.Ε. και των G7, ανακοίνωσε ότι θα αναγνωρίσει επισήμως το Παλαιστινιακό κράτος τον Σεπτέμβριο του 2025. Ο Emmanuel Macron τόνισε ότι «η ειρήνη είναι εφικτή, απαιτείται άμεση κατάπαυση πυρός, η απελευθέρωση όλων των ομήρων και μαζική ανθρωπιστική βοήθεια». Ένα μήνυμα πολιτικού ρεαλισμού και διεθνούς αξιοπρέπειας.
Και εμείς; Εμείς τι ακριβώς φοβόμαστε;
Η αδιαφορία στην εποχή των γενοκτονιών δεν είναι πολιτική. Είναι επιλογή να κοιτάς αλλού όταν άλλοι βασανίζονται.
Η στάση της Ελλάδας δεν θα γραφτεί στα δελτία Τύπου του υπουργείου Τουρισμού, αλλά στα βιβλία της ιστορίας.
Η ερώτηση είναι απλή: θέλουμε να θυμόμαστε ως η «χώρα της φιλοξενίας με κάθε κόστος» ή ως η χώρα που ύψωσε τη φωνή της αντιδρώντας μπροστά σε μια γενοκτονία;
Η διαμαρτυρία δεν στρέφεται ενάντια σε άτομα, αλλά ενάντια στην κανονικοποίηση του εγκλήματος που συντελείται στη Γάζα. Όταν οι δρόμοι γεμίζουν με παλαιστινιακές σημαίες και οι διαδηλωτές φωνάζουν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», δεν το κάνουν για να χαλάσουν τις διακοπές κανενός.
Το κάνουν για να κρατήσουν ξύπνια την ηθική συνείδησή μας.
Ιστορικές ευθύνες
Όταν παιδιά πεθαίνουν από πείνα, όταν το 90% ενός ολόκληρου λαού έχει εκτοπιστεί, όταν το διεθνές δίκαιο ποδοπατείται μέρα με τη μέρα χωρίς συνέπειες, τότε η στάση μας δεν μπορεί να μετριέται σε ευρώ και τουριστικά πακέτα. Δεν είναι θέμα οικονομίας, είναι θέμα συνείδησης. Είναι ηθική απόφαση. Είναι ζήτημα ιστορικής ευθύνης.
Η ουδετερότητα, μπροστά σε μια γενοκτονία, δεν είναι πολιτική αρετή, αλλά κάλυμμα για την αδιαφορία. Και η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία δεν μπορεί πια να κρύβεται πίσω από προσχήματα. Ή θα σταθεί δίπλα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ή θα καταγραφεί ως θεατής στον θρίαμβο της βαρβαρότητας και της αδιαφορίας.
Και η αδιαφορία, όσο καλά κι αν πλασάρεται, δεν είναι ποτέ (τουριστικά) ελκυστική.
