Χρυσούλα Διαβάτη: Το προφίλ μιας εκρηκτικής γυναίκας

Ποια είναι

Την χαρακτήρισαν «αγενή», «ψωνισμένη», «αριστεροκουλτουριάρα» και «γραφική». Κάποιοι, ελάχιστοι – οι επίσης, «σοβαροί», οι παλιοί, οι του σιναφιού – ψέλλισαν πως, αν μη τι άλλο, η Χρυσούλα έχει λόγο «δια να ομιλεί». Στα 74 της – με 50 χρόνια συνεπούς θεατρικής παρουσίας, με «θητεία» και επιτυχίες σε όλα τα είδη του θεάτρου – το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί να της το αρνηθεί κανείς…

Θεσσαλονικιά, κόρη στρατιωτικού, μοναδική και καλομαθημένη, η Χρυσούλα Διαβάτη, αποφάσισε νωρίς να γίνει ηθοποιός. Όχι χωρίς αντιδράσεις, όπως ομολόγησε σε πρόσφατη συνέντευξή της…

«Θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει στην μητέρα μου «τώρα το μόνο που λείπει από το σπίτι είναι ένα κόκκινο φανάρι!». Ήταν πολύ φυσικό. Αμέσως μετά την αποφοίτησή μου από την σχολή κάναμε ένα τουρ στην επαρχία. Εκεί δεν μας έβαζαν στα ξενοδοχεία γιατί και εκεί υπήρχε η παλιά ρετσινιά ότι οι ηθοποιοί ήταν ελαφρών ηθών. Τον σεβασμό τον κερδίζεις…»

Σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και κατόπιν στην Δραματική Σχολή Αθηνών. Ντεμπουτάρισε στη σκηνή στο Ελεύθερο Θέατρο του Μάνου Κατράκη, στη συνέχεια έπαιξε σε θέατρα της Αθήνας, στο ΚΘΒΕ (όπου έπαιξε σημαντικούς ρόλους σε έργα Μολιέρου, Γκολντόνι, Σέξπιρ, Αριστοφάνη κ.λπ.), στο Θέατρο Τέχνης, επί Κάρολου Κουν.

Εμείς ήμασταν εραστές της Τέχνης και από τη γενιά μας βγήκαν πολλοί καλοί ηθοποιοί. Δεν αποκοπήκαμε από το παρελθόν και από τους μεγαλύτερους μας, γιατί ξέραμε ότι εκεί είναι οι πήγες μας

Εκτός από τον «Δάσκαλο», έχει συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες – τον Περαντινό, τον Ντασέν, τον Κακογιάννη, τον Βολανάκη – έχει δοκιμαστεί σε κλασικό ρεπερτόριο (Σέξπιρ, Μπρεχτ, Ανούιγ, Πιραντέλο, Φεϊντό και Τσέχοφ κ.α) , σε νεοελληνικό έργο, αρχαίο δράμα και κωμωδία, μιούζικαλ και επιθεώρηση. Κάνει τηλεόραση από το 1973. με άπειρες συμμετοχές σε σήριαλ και θεατρικά έργα, της αλησμόνητης ΕΡΤ, και μετά σε αυτά της ιδιωτικής τηλεόρασης – το «Της Ελλάδος τα παιδιά», το «Εκμέκ παγωτό», οι «Δύο ξένοι», οι «Στάβλοι της Ερριέτας Ζαϊμη», θεωρούνται οι μεγάλες επιτυχίες της. Στο σινεμά, έχει εμφανιστεί λιγότερο, κυρίως σε ταινίες του Παντελή Βούλγαρη.

Όχι κι άσχημα, για ένα κορίτσι που μπήκε στην υποκριτική «από την πόρτα του έρωτα» – έτσι τουλάχιστον δήλωσε πρόσφατα στο «ΟΚ!».

«Η γενιά μου ξεκίνησε με άλλη ιδέα. Από έναν έρωτα ξεκίνησα. Μετά αυτό έγινε επάγγελμα. Εμείς ήμασταν εραστές της Τέχνης και από τη γενιά μας βγήκαν πολλοί καλοί ηθοποιοί. Δεν αποκοπήκαμε από το παρελθόν και από τους μεγαλύτερους μας, γιατί ξέραμε ότι εκεί είναι οι πήγες μας. Τότε αν ήσουν ταλαντούχος και είχες πάθος, σε σέβονταν, κι ας ήσουν νέος. Υπήρχε ήθος και μία τάξη πραγμάτων. Τώρα μερικές φορές υποφέρω βλέποντας αυτές τις αρχές να αμφισβητούνται. Οι νέοι θέλουν να αποκοπούν από το παρελθόν. Δεν γίνεται».

Ένα αταίριαστο ζευγάρι

Από έναν έρωτα – έρωτα Τέχνης – έγινε ηθοποιός. Από έναν άλλο έρωτα, για έναν άντρα – έναν θεατρίνο! – έμεινε στη δουλειά. Με τον Νικήτα Τσακίρογλου πρωτοσυναντήθηκαν στο θίασο του Μάνου Κατράκη – εκείνη έκανε τότε, τα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα, ο Τσακίρογλου ήταν ήδη γνωστός.

«Το πρώτο που μου άρεσε σε εκείνον», θυμήθηκε σε πρόσφατη συνέντευξή της, η Χρυσούλα Διαβάτη «ήταν η γοητεία του κι αμέσως μετά η ευφυΐα του. Με τραβούσε δηλαδή πολύ το γεγονός πως ο Νικήτας  ήταν έξυπνος παράλληλα όμως και δύσκολος σαν άνθρωπος, προσωπικά, ποτέ δεν θα μπορούσα να μείνω με έναν άβουλο  άνδρα του στιλ “σήκω-σήκω, κάτσε–κάτσε“, η με έναν βλάκα, όσο καλός κι αν ήταν. Βέβαια, ομολογώ πως ο Νικήτας, με τη δυνατή του προσωπικότητα, με βοήθησε πολύ να διαμορφώσω ένα χαρακτήρα που δεν είχα.

Μάλιστα, θυμάμαι πως ήμουνα ένα κακομαθημένο κορίτσι καθώς ως μοναχοπαίδι ήμουνα ο απόλυτος κυρίαρχος στο σπίτι, η μοναδική μου ατυχία ήταν στο ότι λόγω της δουλειάς του πατέρα μου, που ήταν στρατιωτικός και έπαιρνε πολύ συχνά μεταθέσεις,  άλλαζα συνέχεια σχολεία και σπίτια, ποτέ δηλαδή δεν μπόρεσα να χαρώ μια φιλία ή ένα σπίτι τόσο όσο διψούσε η ψυχή μου

Βέβαια, είχα συνηθίσει να ζω με απόλυτη ελευθερία, οι γονείς μου δεν τολμούσαν να με κακοκαρδίσουν. Όταν όμως παντρευτήκαμε με τον Νικήτα, εκείνος γυρίζει και μου λέει: “Τώρα, Χρυσούλα μου, άλλαξε η ζωή σου, έχουμε πλέον μια οικογένεια, οφείλουμε να σοβαρευτούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας“. Όταν άκουσα τα λόγια του μαζεύτηκα και με το παραπάνω γιατί τον αγαπούσα φοβερά, σίγουρα όμως για κανέναν άλλον δεν θα το έκανα, να αλλάξω δηλαδή ως χαρακτήρας τόσο πολύ…»

Ερωτεύτηκαν αμέσως και πολύ, όπως όλα τα «αταίριαστα» ζευγάρια που επιβιώνουν και ισορροπούν μέσα από τις αντιθέσεις τους. Αρραβωνιάστηκαν μυστικά, ένα Πάσχα στη Θεσσαλονίκη, που εκείνος πρωταγωνιστούσε σε μια παράσταση του ΚΘΒΕ κι εκείνη πήγε να τον δει, λέγοντας ψέματα στους γονείς της πως τάχα πάει να δει μια φίλη της. Γυρνώντας στο σπίτι, εκείνος της έδωσε ένα μεταξωτό αυγό που είχε μέσα ένα σημειωματάκι με δυο βέρες. Από την χαρά της, αργότερα, όταν εκείνος κοιμήθηκε, εκείνη έμεινε ξάγρυπνη όλη νύχτα, καθισμένη στο κουζινάκι και χαζεύοντας, στο απαλό φως του δρόμου, τη βέρα στο δάχτυλό της…

«Για μένα τότε έγινε ο γάμος μας. Βέβαια, ο Νικήτας μου είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή του δεσμού μας “κοίτα, εγώ δεν παντρεύομαι!“. Στην αρχή είχα κλοτσήσει καθώς σκεφτόμουνα πως η μάνα μου δεν θα άντεχε να συζεί το μοναχοπαίδι της! Στη συνέχεια το πήρα απόφαση, αφού τον αγαπάω τι να κάνω, είπα μέσα μου και έτσι περνούσε ο καιρός. Στο μεταξύ όμως ο Νικήτας, ως πρωταγωνιστής στο ΚΘΒΕ, έπρεπε να πηγαίνει σε δεξιώσεις, οι προσκλήσεις ήταν ατέλειωτες. Έπρεπε λοιπόν να ράψει ένα κοστούμι. Από τη στιγμή που δεν είχαμε λεφτά, πήραμε ένα υφασματάκι και τρέξαμε σε κάποιο ράφτη. Εκείνος, στην τελευταία πρόβα, γύρισε και είπε στον Νικήτα: “Άντε και γαμπρός!“. Εκείνη την εποχή θυμάμαι πως μας άρεσε πάρα πολύ μετά τις παραστάσεις  να  περπατάμε ώρες χαζεύοντας τα μαγαζιά στην Τσιμισκή. Σε μια από αυτές τις διαδρομές, λοιπόν, ο Νικήτας κοντοστέκεται κάποια στιγμή και μου λέει: “Χρυσούλα μου, όπως έχω το κοστούμι, δεν πάμε να παντρευτούμε;“. Πέταξα στα σύννεφα από χαρά αν και τον τρελό ενθουσιασμό τον είχα ήδη ζήσει στον αρραβώνα μας, που για μας ήταν και η πρώτη μας ένωση. Εννοείται πως ο γάμος έγινε γρήγορα. Μας πάντρεψε η Ντόρα Τσάτσου, ενώ το νυφικό μου, καθώς δεν είχαμε χρήματα, ήταν από φόδρα! Στην εκκλησία δεν είχαμε καλέσει πολύ κόσμο, απλά τους καλλιτέχνες που παίζανε τότε μαζί μας στην παράσταση…».

Έκτοτε, οι δυο τους ζουν και πορεύονται μαζί, σχεδόν μισό αιώνα. Έπαιξαν μαζί στο θέατρο, ως συνθιασάρχες, απέκτησαν μια κόρη – που είναι σήμερα συμβολαιογράφος – έχουν δυο εγγόνια.Άλλα παιδιά δεν έκαναν, «για βιοποριστικούς λόγους». Θύελλες πολλές, στη σχέση τους, καθώς και πειρασμοί, ήρθαν κι έφυγαν…

«Πάντα διεκδικούσα τον άντρα μου, προστάτευα τη σχέση», δήλωσε η Χρυσούλα Διαβάτη, στο «ΕΓΩ». «Δεν υποκύψαμε σε πειρασμούς, γιατί είχαμε ως αρχή να μη χαλάσουμε τη σχέση μας για κάτι ελκυστικό μεν εφήμερο δε.(…) Η γυναίκα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην οικογένεια…»

Η ίδια δηλώνει, εξάλλου, «παραδοσιακή γυναίκα». Είναι νοικοκυρά, δεινή μαγείρισσα, ανοίγει φύλλο, ζυμώνει ψωμί (σ.σ. στο σπίτι της έχουν φάει, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου που παραμιλούν για τις πίτες της και τον μπακαλιάρο με πράσα, που είναι η σπεσιαλιτέ της…), διαβάζει πολύ, χαίρεται να περιποιείται τον κήπο της και να μαζεύει λαχανικά από το μποστάνι που έχει φτιάξει μόνη της, στο εξοχικό της, στην Επίδαυρο. Όταν την ρωτούν λέει πως η ζωή της είναι γεμάτη, πως ευγνωμονεί τον Θεό γιατί της έδωσε – και με τα παραπάνω – αυτά που ζήτησε. Επιμένει, δε, πως ακόμα και αν μείνει μακριά από το θέατρο, θα είναι πανευτυχής. Άλλωστε θέατρο κάνεις με την ψυχή σου – έτσι δεν είπε ο Σάκης Ρουβάς; Κι αυτή, η Χρυσούλα Διαβάτη, την έχει δώσει όλη….

Διάβασε επίσης στο Ladylike

Το ξέσπασμα της Διαβάτη κατά του Σάκη Ρουβά και το “μάζεμα”

Χρυσούλα Διαβάτη στα Καρντάσιανς: “Θα μετανιώσετε που με φέρατε εδώ πέρα”