OPINIONS

Xρειαζόμαστε κάποια, ας είναι η Hillary Clinton

O ζήλος των media να τερατοποιήσουν έναν υποψήφιο φουντώνοντας την κινδυνολογία σε περίπτωση εκλογής του, είναι πρώτη φορά τόσο μεγάλος. Κανείς δε θα κατηγορήσει τη Hillary Clinton για ψηφοθηρία, εύκολα όμως μπορεί κανείς να μιλήσει για μια πρωτοφανή προσπάθεια να μανουβραριστούν τα χέρια των Αμερικάνων πριν φτάσουν στην κάλπη.

Είναι στ’ αλήθεια τόσο επικίνδυνη η εκλογή του Donald Trump ή είναι όντως η Hillary Clinton ό,τι καταλληλότερο υπάρχει για την προεδρία των ΗΠΑ; Ίσως τίποτα από τα δύο. Ίσως και τα δύο. Δεν ξέρω και δεν θα αποπειραθώ να κάνω μια πολιτική ανάλυση την οποία στο ελάχιστο δεν κατέχω και δε μας αφορά κιόλας. Ποιον να πείσω και γιατί – σάμπως ψηφίζουμε;

Προφανέστατα η υπογράφουσα στηρίζει το κακό απέναντι στο χειρότερο, κι έτσι η Ηillary Clinton είναι μονόδρομος στο μονοπάτι για την προεδρία. Όταν έχεις φτάσει στο σημείο να ψηφίζεις με βάση το ποιός δε θες να εκλεγεί, αντί του ποιός θες να σε εκπροσωπεί ως πρόεδρος της χώρας σου, η κλωστή έχει λεπτύνει τόσο πολύ που οι ισορροπίες είναι πλέον αδύνατο να κρατηθούν. Έτσι και η φετινή προεκλογική περίοδος ξέφυγε από κάθε έλεγχο, βγάζοντας στη φόρα τα άπλυτα του Trump και ό,τι μπορεί κανείς να θεωρήσει “λεκιασμένο” (#διπλής) από τη μεριά της Hillary.

Είναι πλέον πιο γνωστό κι από το “ένα κι ένα κάνει δύο”, ότι ο Trump κλείνει τα μάτια σε κάθε είδους ανθρώπινο πρόβλημα κι αν μπορούσε θα χρησιμοποιούσε τις γυναίκες μόνο για να τον υπηρετούν και να της διαλέγει από το ράφι ανάλογα με τα σεξουαλικά γούστα της βραδιάς. Στα της γυναικείας αξιοπρέπειας και ηθικής απέναντι στο φύλο μας λοιπόν, η Hillary Clinton είναι το “αποκούμπι” που μας έχει μείνει να ελπίζουμε.

Όταν το να είσαι “η πρώτη κυρία των ΗΠΑ”, σημαίνει να ντύνεσαι κομψά και να συνοδεύεις με την καθώς πρέπει συμπεριφορά σου τον αντρούλη σου που τυγχάνει να είναι και πρόεδρος της χώρας, δεν είναι ίσως αρκετά ξεκάθαρος ο ρόλος της γυναίκας στον πλανήτη σήμερα. Η Hillary λοιπόν πρωτοτυπεί κάπου εδώ και ετοιμάζεται να γίνει η πρώτη κυρία των ΗΠΑ, χωρίς να κρατάει αγκαζέ κανέναν κύριο Μπιλ ο οποίος έχει σαν αρμοδιότητά του να παίρνει αποφάσεις πιο σοβαρές από εκείνη – επειδή το κοστούμι, τα μαλλιά του, η μυϊκή του δύναμη και η δυνατότητά του να λερώνει τις υπαλλήλους του, τον κάνουν πιο ικανό. Για πρώτη φορά λοιπόν μια γυναίκα μπαίνει στον αγώνα για την προεδρία και αντιμετωπίζεται σαν γυναίκα – όσα λάθη και αν έχει κάνει στην πορεία της μέχρι τη θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα.

 

Αυτό που κατάφερε η Χίλαρι με το να μην κρυφτεί πίσω από το “Κλίντον”, αλλά να κρατήσει περήφανα το ταμπελάκι του θηλυκού γένους στο οποίο ανήκει το μικρό της όνομα, είναι να ανοίξει και πάλι τη συζήτηση γύρω από το πόσο δεν είναι εντάξει τα πράγματα για τις γυναίκες σήμερα. Πόσο δεν είμαστε ακόμα ίσες με τους άντρες και την τεράστια ανάγκη που υπάρχει για τα πάσης φύσεως φεμινιστικά μανιφέστα που προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο για τα κορίτσια.

Έχει λοιπόν η ίδια ήδη την πρωτιά, βγαίνοντας μπροστά περήφανη για το φύλο της, αναδεικνύοντας τα θέματα που αφορούν όλες μας και υπογραμμίζοντας πόσο σημαντικό μπορεί να είναι για κάθε γυναίκα ένα σεξιστικό σχόλιο, το μισθολογικό χάσμα, η βία, η δυνατότητα επιλογής του τι θα κάνει με τη ζωή της. Δεν έθαψε κάτω από το χαλί τα προβλήματα των γυναικών που πλήττουν καταρχήν την αμερικάνικη κοινωνία και στη συνέχεια ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου να ευχαριστήσει τους άντρες ψηφοφόρους ή να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αναποφάσιστων ρεπουμπλικάνων. Αν μη τι άλλο στέκεται ακλόνητη απέναντι στο τέρας αγένειας που λέγεται Ντόναλντ και θα έπρεπε όντως να είναι φανταστικός χαρακτήρας κόμικ και κάτοικος Λιμνούπολης. Το να επιτίθεσαι στην αντίπαλό σου χρησιμοποιώντας ως όπλο το δάχτυλό σου, υπονοώντας το “είσαι γυναίκα, είσαι ανίκανη”, είναι το ιδανικό περιβάλλον για την ανάδειξη των φυλετικών ανισοτήτων που – πολύ λυπάμαι αν σας το χαλάω – αλλά υπάρχουν ακόμα.

 

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν και επειδή – αν και είναι κρίμα να ανοίγουμε σαμπάνιες και να χειροκροτάμε κάτι που θα έπρεπε να είναι νόρμα – η Hillary είναι η μόνη (περήφανα) γυναίκα που διεκδικεί τον τίτλο της προέδρου των ΗΠΑ, θέλουμε να κερδίσει. Όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, δε μπορούμε να γνωρίζουμε τις πραγματικές της προθέσεις πίσω από τις προεκλογικές της υποσχέσεις, αλλά με το να τοποθετηθεί μια γυναίκα στη σημαντικότερη καρέκλα των ΗΠΑ, θα μπορέσουμε επιτέλους να δούμε από πρώτο χέρι όλα όσα είναι ικανή να κάνει. Το μόνο σίγουρο είναι πως η εκλογή της θα φέρει μια κάποια αλλαγή, η οποία επίσης είναι γένους θηλυκού.