Το μόνο που πρέπει να ξέρεις για τη σύγκρουση του Μωβ με τρανς ακτιβίστριες το είπε η Αναστασία Γιάμαλη

Κατά τη διάρκεια του 26ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε μία εκδήλωση κατά της τρανσφοβίας. Στο πλαίσιό της, τρανς γυναίκες μοιράστηκαν όχι μόνο το βίωμά τους αλλά και τις απόψεις, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους. Στο ίδιο φεστιβάλ συμμετείχε και η φεμινιστική οργάνωση Το Μωβ. Τον Μάρτιο του 2025 Το Μωβ είχε φιλοξενήσει άρθρο στον ιστότοπό του, με τίτλο «Γένους θηλυκού ή παπάκι@», στο οποίο μεταξύ άλλων αναφερόταν ότι «τα αναπαραγωγικά βιολογικά φύλα είναι δύο, αυτό καθορίζεται από τη φύση». Δεν ξέρω για σένα αλλά εγώ θυμάμαι να είδα ξανά την παραπάνω βεβαιότητα στα τρανσφοβικά προεδρικά διατάγματα του Trump.

Το Μωβ φιλοξενεί στην πλατφόρμα του απόψεις που δεν στηρίζουν τη συμπερίληψη και την αποδοχή όταν αυτά αφορά τις τρανς γυναίκες, με τη μορφή «φόβων» ότι το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα θέλει να εξαφανίσει τη λέξη και την έννοια της γυναίκας.

Ο όρος TERF στα ελληνικά μεταφράζεται ως ριζοσπαστική φεμινίστρια που αποκλείει τις τρανς (Trans-Exclusionary Radical Feminist). Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει άτομα που διατηρούν απόψεις που αποκλείουν τα τρανς άτομα από φεμινιστικές συζητήσεις και χώρους, αρνούμενοι ότι οι τρανς γυναίκες είναι γυναίκες και υποστηρίζοντας ότι η γυναικεία ταυτότητα βασίζεται αποκλειστικά στο βιολογικό φύλο κατά τη στιγμή της γέννησης.

Στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ του περασμένου σαββατοκύριακου, τρανς ακτιβίστριες βρέθηκαν μπροστά στο περίπτερο του Μωβ για να πραγματοποιήσουν διαμαρτυρία για τη συμμετοχή της οργάνωσης στην εν λόγω διοργάνωση. Ακολούθησε μεγάλη ένταση. «Έξω τα φασισταριά από το φεστιβάλ» φώναζαν οι τρανς ακτιβίστριες και τα μέλη του Μωβ αντέδρασαν. Η ομάδα Μωβ κατήγγειλε λεκτική και σωματική βία και μία «επίθεση με χαρακτηριστικά πογκρόμ» από τις τρανς ακτιβίστριες. Έκαναν λόγο ακόμα και για κλωτσιά στην κοιλιά που δέχτηκε ένα από τα μέλη τους από μία τρανς γυναίκα.

Στα σχόλια κάτω από την ανάρτησή της καταγγελίας του Μωβ για το περιστατικό βλέπεις ατάκες όπως: «Μια ομάδα τραμπούκων -με φουστάνια», «Το περιστατικό ξεχείλιζε τεστοστερόνη και την πιο αποκρουστική αντρίλα», «Αν οι θηλυκότητες ήταν πραγματικές γυναίκες κ όχι τραμπούκοι, θα δείχνανε ενσυναίσθηση», ενώ στο βίντεο που δημοσίευσε μία τρανς ακτιβίστρια δεν διακρίνεται κάποια πράξη σωματικής βίας. Αυτό που σίγουρα διακρίνεται είναι ύβρεις, ένταση, κινήσεις που φανερώνουν επιθετικότητα. Βρισιές με τρανσφοβικό περιεχόμενο από τη μια «φασισταριά» από την άλλη.

Φυσικά αν υπήρξε βία είναι καταδικαστέα. Φυσικά αν υπήρξε βία δεν δικαιολογείται ούτε ως αντι-βία. Δεν μπορεί όμως να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι όταν 2 καταπιεσμένες ομάδες συγκρούονται κάτι, κάπου, πάει στραβά.

Όπως δεν μπορεί κανείς να βαφτίσει τον τρανσφοβικό λόγο «άλλη άποψη». Είναι χαρακτηριστικό της alt right να βαφτίζει «δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης» οποιαδήποτε κακοποιητική φράση που απευθύνεται σε μία ομάδα τα δικαιώματα της οποία βάλλονται. Και ναι, είναι κακοποιητικός λόγος να μιλάς για τρανς γυναίκες βαφτίζοντάς τες «τραμπούκους με φουστάνια» ή ακόμα και να λες «όλοι οι τρανς “γυναίκες”» όπως είδα σε άλλο σχόλιο.

Τα ζητήματα είναι λεπτά και εγώ δεν μπορώ να δηλώσω ειδικός, δεν έχω κάνει σπουδές φύλου όσο κι αν έχω διαβάσει μόνη μου. Αυτό που ξέρω είναι ότι είμαι γυναίκα και δεν αισθάνομαι ότι υπάρχει κάτι που να με διαχωρίζει από τις τρανς γυναίκες. Θα έπρεπε να έχουμε τα ίδια δικαιώματα, θα έπρεπε να είμαστε σύμμαχοι, είμαστε σύμμαχοι, είμαστε αδερφές κι αυτό είναι κάτι που νιώθω. Δεν διανοούμαι έτσι κι αλλιώς ότι μία άλλη (πολλαπλώς) καταπιεσμένη ομάδα απειλεί τα δικά μου δικαιώματα διεκδικόντας ισότητα. Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα δεν απειλεί τα δικαιώματά μου, οι πρόσφυγες δεν απειλούν τα δικαιώματά μου, τα ανάπηρα άτομα δεν απειλούν να «κλέψουν» δικά μου δικαιώματα. Γι’ αυτό και ταυτίστηκα απόλυτα με την τοποθέτηση της Αναστασίας Γιάμαλη για το θέμα.

Δεν ξέρω ακριβώς πώς ξεκίνησαν όλα αυτά, αλλά αν πρέπει να μαντέψω θα πόνταρα ότι, όταν έχεις τρανσφοβικό λόγο και θέλεις να μετέχεις σε ένα φεστιβάλ κατά του ρατσισμού, ίσως θα πρέπει να περιμένεις κάποιος/α να αντιδράσει απέναντι στο οξύμωρο του πράγματος.

Δεν ξέρω σίγουρα που θα καταλήξουν. Ξέρω όμως ότι με την ανάρτηση της Αναστασίας Γιάμαλη ταυτίστηκα απόλυτα. Ως γυναίκα, διάβασα το Instagram Story μίας άλλης γυναίκας και ένιωσα ένα. Ένιωσα πως ότι πρέπει να ειπωθεί για το ζήτημα είναι πως οι άνθρωποι που στερούνται δικαιωμάτων δεν απειλούν τα δικά μας δικαιώματα. Είναι πως είμαστε όλοι μαζί. Είναι πως οι τρανς γυναίκες είναι γυναίκες.

«Οι τρανς άνθρωποι κι οι τρανς γυναίκες περισσότερο, βιώνουν καθημερινά ακραία βία κι αποκλεισμούς. Η τρανσφοβία συχνά υποτιμάται ακόμα κι εντός προοδευτικών χώρων.

Να θυμόμαστε ότι τα δικαιώματα των πιο ευάλωτων δεν στερούν από τα δικαιώματα των υπολοίπων. Δεν είναι πίτα που αν φάει κάποιος/ κάποια, μένει λιγότερη για τους υπόλοιπους/ υπόλοιπες.

Παλεύουμε για έναν κόσμο με βαθιά αλληλεγγύη και διαθεματικούς αγώνες για ελευθερία και αξιοπρέπεια για όλους, όλες, όλα.

Ό,τι ιδεολογικό πέπλο κι αν απλωθεί πάνω από την τρανσφοβία, αυτή θα παραμείνει ρατσισμός.

Οι τρανς γυναίκες είναι γυναίκες», έγραψε η Αναστασία Γιάμαλη. Και είναι απολύτως αρκετό.