Η επιβεβλημένη απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι ήταν μια σαδιστική θυσία
- 8 ΟΚΤ 2025
«Ευχαριστώ τον Δημήτρη, τον Βασίλη, τη Λίνα. Τους γιατρούς που με προσέχανε. Η απεργία πείνας σταματάει σήμερα. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τέλους». Μετά από 23 μέρες οικειοθελούς στέρησης τροφής για το πιο υψηλό αγαθό, τη δικαιοσύνη που αφορά το ίδιο σου το παιδί, ο Πάνος Ρούτσι είδε το διπλό αίτημά του για εκταφή και τοξικολογικές εξετάσεις στη σορό του γιου του, Ντένις, να γίνεται δεκτό από μια Πολιτεία με νωθρά αντανακλαστικά και αναμφισβήτητη έφεση στις σαθρές τοποθετήσεις.
Ο δρόμος ανοίγει και η οικογένεια του 22χρονου αδικοχαμένου Ντένις Ρούτσι, που έχασε τη ζωή του φρικτά ενώ βρισκόταν στα πρώτα βαγόνια του μοιραίου τρένου, θα συνεχίσει να μάχεται για να μάθει υπό ποιες συνθήκες πέθανε ο γιος του. Παράλληλα με το αίτημα Ρούτσι, η Εισαγγελία της Λάρισας ικανοποίησε όλα τα αντίστοιχα υποβλημένα αιτήματα και κάπως έτσι, η Μαρία Καρυστιανού, ο Χρήστος Κωνσταντινίδης, ο Παύλος Ασλανίδης και όποιοι άλλοι συγγενείς θυμάτων του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη δηλώσουν αντίστοιχες αξιώσεις, θα μάθουν ό,τι επιβάλλεται ηθικά και ανθρώπινα από καταβολής κόσμου: Πώς και γιατί ακριβώς πέθαναν τα παιδιά τους. Η επιδίωξη των συγγενών των θυμάτων είναι να διαπιστωθεί από τις τοξικολογικές εξετάσεις αν τα παιδιά τους κάηκαν από τη φωτιά ή σκοτώθηκαν από τη σύγκρουση.
Το περιρέον αίσθημα είναι ανακούφιση και αυτό δείχνει απολύτως δικαιολογημένο. Σε μία κοινωνία, όμως, που η ατιμωρησία μοιάζει με κανονικότητα, κάθε ένδειξη δικαιοσύνης παίρνει διαστάσεις θαύματος κι αυτό μόνο ως παραμορφωτική παγίδα για την ίδια λειτουργεί.
Αλλά η απορία είναι η εξής: Πώς μπορούμε να μιλάμε για δικαίωση και ικανοποίηση όταν ένας πολίτης μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας αναγκάζεται να υποβάλλει ψυχή και σώμα στην έσχατη μορφή διαμαρτυρίας με ένα αίτημα το οποίο θα έπρεπε να έχει γίνει δεκτό από την πρώτη στιγμή αναντίρρητα; Τι λέει αυτό για τους θεσμούς και το Κράτος Δικαίου αυτής της κοινωνίας;
Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μαζί με Λαρισαίους δικαστές διέτειναν ότι η εκταφή για τοξικολογικούς λόγους δεν είναι εφικτή. Αυτο πώς μπορεί να το εξηγήσει η Πολιτεία; η κυβέρνηση;
Γιατί ένας διαλυμένος πατέρας να αναγκάζεται επί 23 μέρες να κάνει απεργία πείνας μέσα στο κρύο και το αγιάζι ενώ επιβεβαιωμένα, το ζήτημα θα μπορούσε να λυθεί πιο άμεσα και αναίμακτα; Τι θα γινόταν αν ο Πάνος Ρούτσι αντιμετώπιζε σοβαρές επιπλοκές; Μήπως η απονομή δικαιοσύνης έγκειται και αυτή στη σφαίρα της ατομικής ευθύνης;
Και ναι, ήταν τόσο αυτονόητο να γίνει εκταφή και τοξικολογικές εξετάσεις από την 1η μέρα του αιτήματος των συγγενών, ώστε να αποφευχθεί και η οποία αλλοίωση του γενετικού υλικού που μοιραία θα έχει προκύψει μετά από 30 μήνες στα καμένα σώματα των θυμάτων.
Κανείς δεν έκανε χάρη σε κανέναν εδώ. «Βάσει του διεθνούς πρωτοκόλλου βιοχημικές και τοξικολογικές εξετάσεις έπρεπε να γίνουν ούτως ή άλλως, πολύ περισσότερο δεδομένης της συγκεκριμένης σημείωσης, καθώς η απανθράκωση δεν είναι αιτία θανάτου. Έχεις το αποτέλεσμα, αλλά δεν ξέρεις από τι προκλήθηκε- από τι ουσίες, από τι υλικό», αναφέρει η ποινικολόγος Βάσω Πανταζή στο NEWS24/7.
Οι ιατροδικαστές της Λάρισας φυσικά και πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για το γεγονός ότι το δυστύχημα των Τεμπών αντιμετωπίστηκε ως τροχαίο, ειδικά όταν ένας μεγάλο μέρος της κοινωνίας, οι συγγενείς των θυμάτων και κομμάτι του πολιτικού κόσμου κάνει λόγο για έγκλημα.
Ας μας εξηγήσει κάποιος πώς από τη στιγμή που η απανθράκωση δεν ορίζεται ως αιτία θανάτου, οι Αρχές θεώρησαν απαραίτητες τις τοξικολογικές εξετάσεις αυστηρά και μόνο για τους οδηγούς της αμαξοστοιχίας.
Γιατί αυτή η περίφημη αρχειοθετημένη παλιά δικογραφία, που ανασύρθηκε δια μαγείας αποτελώντας τη «νομική λύση- παραθυράκι» που ικανοποίησε το αίτημα του Πάνου Ρούτσι (και αφορά μηνύσεις συγγενών θυμάτων κατά ιατροδικαστών), δεν είχε αξιοποιηθεί νωρίτερα, προτού το σώμα αυτού του πατέρα γίνει το τελευταίο πεδίο του αγώνα;
Τι συμβαίνει στο ανθρώπινο σώμα μετά από 23 μέρες απεργίας πείνας
Μετά από 23 μέρες απεργίας πείνας το ανθρώπινο σώμα έχει ήδη υποστεί σοβαρές αλλαγές. Τα αποθέματα γλυκόζης έχουν εξαντληθεί και το σώμα καίει πλέον λίπος για ενέργεια, ενώ αρχίζει να καταναλώνει και μυϊκή μάζα, οδηγώντας σε έντονη αδυναμία και κόπωση. Η θερμοκρασία σώματος πέφτει ελαφρά, η καρδιά και τα νεφρά επιβαρύνονται, και εμφανίζονται ζαλάδες, πτώση πίεσης και ψυχολογική ένταση. Το σώμα βρίσκεται σε κατάσταση κρίσιμης εξάντλησης, και κάθε επιπλέον ημέρα χωρίς τροφή αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών ή μόνιμης βλάβης (σε περίπτωση μιας ήδη επιβαρυμένης υγείας).
«Ευχαριστώ πάρα πολύ το Θεό, τα αγγελάκια μας, που δώσανε δύναμη, θεϊκή ενέργεια και φως. Αυτός ο άνθρωπος εδώ μετά από 23 μέρες να είναι όρθιος. Καταφέραμε ως κοινωνία μια πάρα πολύ μεγάλη νίκη και έτσι θα συνεχίσουμε μέχρι τέλους», ανέφερε συγκινημένη η Μιρέλα, σύζυγος του Πάνου Ρούτσι, μια ακόμα ηρωίδα στο πιο αβάσταχτο δράμα της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας.
Πριν επιστρέψει στο σπίτι του, ο Πάνος Ρούτσι έχει απευθύνει κάλεσμα στο Σύνταγμα για σήμερα, Τετάρτη 8/10, στις 18:30 προκειμένου να ευχαριστήσει όλους τους ανθρώπους που στάθηκαν στο πλευρό του σε αυτό τον συγκλονιστικό αγώνα.
«Για να χαρούμε», όπως είπε, αυτή τη μεγάλη νίκη.
