OPINIONS

Το εκτός τόπου και χρόνου σχόλιο της Ιωάννας Μάνδρου για τη Μάγδα Φύσσα. Γράψε λάθος και μην το ξανακάνεις

Eurokinissi

Η σωστή λέξη είναι μία. Συγκλονιστικό. Μία και μόνο λέξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγραφεί η σκηνή της Μάγδας Φύσσα έξω από το Εφετείο αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης για την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Σου διαπερνά τα κύτταρα η κραυγή της. Τα υψωμένα χέρια κι αυτή η κραυγή. Γιε μου. Τα κατάφερες γιε μου βροντοφωνάζει η Μάγδα Φύσσα για να την ακούσει ο Παύλος της. Χαράζεται μέσα σου βαθιά. Και είναι τα μάτια που δακρύζουν ξανά και ξανά. Γιατί νιώθεις ανήμπορος μπροστά στο μεγαλείο αυτής της κραυγής και το μόνο που κάνεις είναι να σκουπίζεις τα δάκρυά σου. Ξανά και ξανά. Όσες φορές κι αν βρεθεί στην οθόνη αυτή η μάνα.

Υποκλιθήκαμε στη δύναμή της. Ο Παύλος της άνοιξε τον δρόμο κι εκείνη τον περπάτησε με πόδια ματωμένα. Τον περπάτησε και τον τερμάτισε. «Δεν θα τον φέρω πίσω» έλεγε. «Για να μην συμβεί σε κανένα άλλο παιδί» για αυτό. «Νίκησε η Δημοκρατία. Το χρωστάμε στον Παύλο, στην πολιτική αγωγή που αγωνίστηκε τόσο πολύ όλο αυτό τον καιρό.

Γιατί έδωσε μεγάλο αγώνα και τους οφείλουμε και σε αυτούς ένα μεγάλο ευχαριστώ. Και φυσικά και στον Παύλο, για όλα, το αίμα του, τη ζωή του που έχασε. Το ότι άντεξε. Να μην το ξεχνάμε. Τα τέσσερα λεπτά του Παύλου είναι πολύ σημαντικά για να μπορέσουν να τους συλλάβουν». Ποιο ύψος των περιστάσεων;

Η Μάγδα Φύσσα πάλεψε λυσσασμένα για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Δεν λύγισε ούτε στιγμή. Γυναίκα σύμβολο. Γιατί όπως θα πει κι ο ποιητής αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Κι αγωνίστηκε και πάλεψε και τα κατάφερε. Έχασε τον Παύλο και κέρδισε όλους εμάς. Μάνα. Η μάνα μας. Ανοίγει την αγκαλιά της και κλείνει μέσα άγνωστα παιδιά που τη φωνάζουν μάνα. Τι άλλο να κάνεις παρά να σκύψεις το κεφάλι σου μπροστά της από σεβασμό. Κάθε ένας από εμάς νιώθει την επιθυμία, όχι την ανάγκη, να μιλήσει για τη Μάγδα με λόγια από καρδιάς.

Η Ιωάννα Μάνδρου θέλησε να κάνει αυτό ακριβώς. «Δεν είναι συγκλονιστικό μόνο το γεγονός ότι αυτή η γυναίκα 5,5 χρόνια δεν έλειψε μία μέρα βρέξει χιονίσει. Δεν είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι δεν παρακολουθούσε μία διαδικασία απλώς, βρέθηκε να περιγράφονται οι φρικιαστικές λεπτομέρειες για το πώς δολοφονήθηκε το παιδί της, για το πώς ξεψύχησε.

Αντιλαμβάνεται κανείς όχι μόνο τον σωματικό και ψυχικό της πόνο, αντιλαμβάνεται την τεράστια ψυχική της αντοχή. Και χλευάστηκε και χτυπήθηκε και λοιδορήθηκε. Όλα αυτά δεν είναι απλά πράγματα. Εγώ θα σημειώσω πέρα από την παρουσία της ως μάνα, την τεράστια ψυχική αντοχή αυτού του ανθρώπου ο οποίος έκατσε όρθιος σε δύσκολες εποχές, σε μία πολύ δύσκολη διαδικασία.

Σηματοδότησε με τον τρόπο της και με την παρουσία της, τη θέληση αυτού του κομματιού της κοινωνίας – που ήταν μεγάλο- και πολλές φορές σιωπηρό ότι αυτό το ναζιστικό φαινόμενο έπρεπε να αντιμετωπιστεί και για αυτό της αξίζει σεβασμός, σεβασμός, σεβασμός» ανέφερε στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΙ.

Λίγες ώρες αργότερα ήρθε όμως να προστεθεί στο παραπάνω σχόλιο ένα ακόμα δικό της σχόλιο το οποίο δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε γίνει. «Αυτή η γυναίκα δεν είναι μία γυναίκα διανοούμενη που στέκεται μπροστά για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι μία γυναίκα που ζει στο Πέραμα. Είναι μία γυναίκα η οποία έχει έναν άνδρα ναυτεργάτη, που δούλευε όποτε είχε δουλειά, μια στη χάση και μια στη φέξη.

Δηλαδή σε κοινωνικά στρώματα που δεν περιμένεις και τέτοιες συμπεριφορές, δηλαδή οι άνθρωποι και φοβούνται και εκφράζουν με διαφορετικό τρόπο την αντίστασή τους. Είδατε και πόσο κόσμια είναι και πόσο περιποιημένη είναι. Την είδατε καμία μέρα στη δίκη αχτένιστη;».

Και όλα ξαφνικά πήραν την πιο λάθος τροπή. Χτενισμένη ή αχτένιστη από το Πέραμα ή από την Κηφισιά, με άντρα ναυτεργάτη ή με άντρα γιατρό; Αυτός μωρέ μας δίδαξαν οι μέρες που περάσαμε περιμένοντας της ετυμηγορία; Αυτό ήταν το μάθημα που πήραμε; Να κάνουμε ταξικούς διαχωρισμούς ή θεωρούμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο άδικο και το ειδεχθές;

Η κοινωνία που θέλουμε εμείς και για την οποία κάθε Μάγδα παλεύει δεν κάνει μιζανπλί αλλά ορθώνει ανάστημα. Από τι θέλουμε να είναι φτιαγμένη η κοινωνία μας; Θέλουμε να στηρίζεται πάνω σε άκρατους διαχωρισμούς ή να ρίχνει γέφυρες αξιοπρέπειας ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης.

Δεν θεωρώ την πρόθεσή της Ιωάννας Μάνδρου κακή, μα θεωρώ τη σκέψη της από άκρη σε άκρη λανθασμένη. Μία ελιτίστικη θεώρηση των πραγμάτων κι ένα απόλυτο μπέρδεμα μεταξύ αλληλεγγύης και περιποιημένης κουπ. Ή το ένα ή το άλλο;

Ακολουθεί κομμάτι από τη δήλωση-απάντηση του Δημάρχου Περάματος, Γ. Λαγουδάκη στην Ιωάννα Μάνδρου.

«Μάλλον η κυρία Ιωάννα Μάνδρου μπερδεύτηκε, καθώς νόμιζε πως μιλάει με εκείνους που θεωρούν την πλειοψηφία των ανθρώπων ‘’πλέμπα’’, χωρίς ποιότητα, αισθητική και επίπεδο. Αυτοί οι πληβείοι -κατ’ αυτούς- όταν αγωνίζονται για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρέπει να κατηγορούνται για αναρχία και διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης.

Να πληροφορήσουμε τη δικαστική ρεπόρτερ του ΣΚΑΪ πως θα ήταν τιμή μας η κυρία Μάγδα Φύσσα να ήταν από το Πέραμα, αλλά διαμένει στο γειτονικό Κερατσίνι, περιοχή όπου συνέβη η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, γεγονός που θα έπρεπε να γνωρίζει. Παρ’ όλα αυτά είναι η μάνα του αντιφασιστικού αγώνα, συνεπώς και του Κερατσινίου, του Περάματος, της Ελλάδας, της Ευρώπης και του κόσμου όλου.

Να την πληροφορήσουμε επίσης πως οι γυναίκες των περιοχών μας είναι ευπρεπείς, καλοντυμένες, εργάζονται με φιλοτιμία και αξιοπρέπεια, είναι άξιες μητέρες, εκφράζουν μεστό λόγο, ενώ ζητούν συγγνώμη όταν κάνουν κάποιο λάθος.

Το τελευταίο προτέρημα θα ήταν καλό να το λάβει υπ’ όψιν της η κυρία Μάνδρου, ιδιαίτερα από τη στιγμή που εκφράζει δημόσιο λόγο. Το λιγότερο που αναμένουμε από εκείνη είναι να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από όλες τις γυναίκες της πόλης του Περάματος».

Η Ιωάννα Μάνδρου θα απαντήσει: «Η αλητεία έχει και όρια της. Δεν προέβην σε κανένα κοινωνικό ή άλλο διαχωρισμό για τη μητέρα Φύσσα στην οποία δημόσια και κατ’ επανάληψη έχω εκφράσει τον σεβασμό μου, όπως έκανα και σήμερα το πρωί. Μίλησα για την εμφάνιση της για να καταδείξω το συγκροτημένο της προσωπικότητά της και επαίνεσα δημόσια την παρουσία της στη δίκη και ως μάνα και ως πολίτη και ως σύμβολο της αντιμετώπισης του ναζιστικού φαινομένου. Αλλού αυτά. Όχι σε μένα.»

«Νίκησε ο Παύλος, νίκησε η ελευθερία, αυτό που πραγματικά ήταν ο Παύλος». Θα κλείσω με τα λόγια της Μάγδας Φύσσα. Όλα τα υπόλοιπα είναι τρίχες κατσαρές.