Το 3χρονο κορίτσι στο Αντίρριο σώθηκε. Και τώρα, ας πνίξουμε τους «απαράδεκτους γονείς» του

Κάποιοι μίλησαν για θαύμα και απλά περιορίστηκαν στο να ξεφυσήξουν δημόσια από ανακούφιση για το γεγονός ότι όλο αυτό δεν εξελίχθηκε σε τραγωδία. Κάποιοι εστίασαν στην υπέροχη στάση του πληρώματος του ferry boat που διέσωσε το κοριτσάκι. Κάποιοι επισήμαναν πόσο απρόβλεπτη είναι η θάλασσα και ειδικά η συγκεκριμένη που όταν φυσάει ο αέρας, τα ρεύματα γίνονται εξαιρετικά επικίνδυνα και παρασέρνουν.

 

Όλοι οι υπόλοιποι πνίγηκαν αντανακλαστικά στα θυμωμένα σχόλιά τους για τους «απαράδεκτους γονείς που δεν πρόσεξαν το παιδί τους».

«Όταν οι γονείς παίζουν με τα κινητά τους και δεν παρακολουθούν τα παιδιά τους αυτά γίνονται». «Ούτε τα μάτια του δεν πρέπει να παίρνει ο γονιός». «Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για γονείς». «Τι μάνα είναι αυτή που δεν πρόσεχε το παιδί της».

Άνθρωποι χιλιόμετρα μακριά με μηδενική πρόσβαση στο γεγονός. Με πλήρη άγνοια, χωρίς ίχνος για διάθεση ενημέρωσης του τι πραγματικά συνέβη. Με πλεονάζουσα χλεύη. Αυτοί ήξεραν ήδη τι και πώς. Είναι να μην σου τύχει και πέσεις στα δόντια τους. Θα σε ξεσκίσουν. Ένα υπεράνω πέλαγος επίκρισης που μαίνεται από «κατηγορώ», γιατί αυτό έχει σημασία, να βρούμε κάποιον να τον δικάσουμε χωρίς να έχει προηγηθεί καμία νοητική επεξεργασία. Όλα είναι ήδη γραμμένα στην επιφάνεια.

Κανένας δισταγμός για μία λάθος κρίση ή έναν αντίλογο. Όποιος τολμήσει να στηρίξει κάτι αντίθετο, αυτοί θα το κατατροπώσουν και αύριο δεν θα θυμούνται τίποτα.

Να ‘χει τον καημό του ο γονιός, να ‘χει να διαχειριστεί την τραυματική εμπειρία του παιδιού του, την επόμενη μέρα του, τον εφιάλτη του να βλέπει το παιδί του ξανά και ξανά να του φεύγει μακριά και παράλληλα να ‘χει να λογοδοτήσει για να γλιτώσει από την κατακραυγή του όχλου που με θράσος καταδικάζει κρυμμένος πίσω από μια οθόνη.

Τι πραγματικά συνέβη στο κοριτσάκι στο Αντίρριο

Σύμφωνα με μαρτυρίες και το ρεπορτάζ του npress και με βάση όσα υποστήριξε μάρτυρας που ήταν παρών στο περιστατικό, οι γονείς δεν άφησαν καθόλου το παιδί τους από τα μάτια τους. Ο πατέρας έπαιζε με την κόρη του και το φουσκωτό στο οποίο η ίδια βρισκόταν στη θάλασσα, όταν η αλλαγή των ανέμων και τα ρεύματα την πήραν από τα χέρια του. Μάλιστα, αρκετοί προσπάθησαν να πιάσουν το φουσκωτό για να μην αφήσουν το τριών ετών κοριτσάκι να απομακρυνθεί, ωστόσο φαίνεται πως φοβήθηκαν ότι το φουσκωτό θα αναποδογυρίσει, ενώ όσοι έτρεξαν στη συνέχεια να βοηθήσουν δεν μπόρεσαν να το φτάσουν, αφού το φουσκωτό κατευθυνόταν προς την αντίθετη κατεύθυνση με ταχύτητα από τον δυνατό αέρα. Οι γονείς του κοριτσιού ειδοποίησαν αμέσως το λιμενικό για να ακολουθήσει η διάσωση, με τον πατέρα την ίδια ώρα να έχει υποστεί σοκ.

Μάλιστα, ψυχολόγος βρέθηκε στο σημείο και συμβούλεψε τους γονείς να πάνε ξανά το παιδί στη θάλασσα ώστε να ξεχάσουν το ατυχές συμβάν, όπως και έγινε, με το κοριτσάκι να επιστρέφει και να παίζει ανέμελο στην παραλία.

Έγινε ο σχολιασμός στα social media, η εκτόνωσή μας

Η συγκεκριμένη μικροκοινωνία δικαστών βιάζεται να ρίξει το «ανάθεμα» για να εκπληρώσει τον λόγο της ύπαρξής της. Είναι εδώ για να βάλει τα πράγματα σε τάξη, γιατί τι μας έλειπε; η επιδεικτική, υστερική κι απόλυτη κρίση του καθενός, ο οποίος θεωρεί πως πατώντας ένα πληκτρολόγιο επιτελεί το κοινωνικό του καθήκον. Η ρευστή φυλή του ψηφιακού δικαστή της κακιάς ώρας, που δεν χάνει ευκαιρία να βρίσει και να προκαλέσει χωρίς να έχει την παραμικρή διάθεση να ζυγίσει την κατάσταση προτού φτύσει δημόσια την αποψούλα του. Μια φυλή που λειτουργεί  χωρίς φιλτράρισμα, δεν την απασχολεί αν θα πληγώσει, αν θα προσβάλλει ή αν τελικά θα διαψευστεί από τα δεδομένα.

Στα πόσα «μην ασχολείσαι» πνιγόμαστε άραγε;