She-volution: Το 2025 η γυναικεία οργή βγήκε επιτέλους στο προσκήνιο
- 29 ΔΕΚ 2025
Από μικρές μάς μαθαίνουν να είμαστε «καλά κορίτσια». Να χαμογελάμε, να υποχωρούμε, να μη μιλάμε απότομα. Αν θυμώσουμε; Είμαστε «υστερικές». Αν διεκδικήσουμε; Είμαστε «δύσκολες». Το 2025, όμως, κάτι άλλαξε ριζικά. Η Kimberley Bond, γράφει στον Independent ότι το 2025 ήταν η χρονιά που γυναικεία οργή έπαψε να είναι ταμπού και έγινε το απόλυτο πολιτισμικό trend, μετατρέποντας τον θυμό σε τέχνη, αντίσταση και δύναμη.
Η «οργή» λέξη της χρονιάς
Σύμφωνα με το Oxford University Press, η λέξη που χαρακτήρισε το 2025 είναι το “rage bait”. Αναφέρεται σε περιεχόμενο που σχεδιάζεται επίτηδες για να προκαλεί οργή και αντιδράσεις στα social media. Αλλά ενώ ο κόσμος του internet προσπαθεί να κερδίσει clicks «πατώντας» στα νεύρα μας, οι γυναίκες αποφάσισαν να πάρουν αυτόν τον θυμό και να τον κάνουν δημιουργία.
Από τη Lily Allen στη Sabrina Carpenter: Η γυναικεία οργή στα μουσικά charts
Φέτος, η μουσική βιομηχανία δεν είχε μόνο pop επιτυχίες, είχε φεμινιστικά «μανιφέστα». Η Lily Allen με το άλμπουμ West End Girl, μια σχεδόν οπερετική καταγραφή της προδοσίας από τον πρώην σύζυγό της, δημιούργησε μια στιγμή αντίστοιχη με το Brat της Charli XCX.
Η Ουαλή τραγουδίστρια Marina Diamandis με το Cuntissimo έστειλε ένα ηχηρό “f** you” στην πατριαρχία, διεκδικώντας το δικαίωμα της γυναίκας να είναι «ακατάστατη» και ελεύθερη. Με τα λόγια της ίδιας: «Για αιώνες μάς στερούσαν την ελευθερία να είμαστε ανόητες ή μπερδεμένες. Οι γυναίκες ζούσαν κάτω από αυστηρό έλεγχο, αλλά πλέον αυτό τελείωσε».
Ακόμη και η Αμερικανίδα sweetheart Sabrina Carpenter δεν μάσησε τα λόγια της, χαρακτηρίζοντας την κυβέρνηση των ΗΠΑ «αηδιαστική» όταν χρησιμοποίησαν τη μουσική της χωρίς έγκριση, συγκεντρώνοντας εκατομμύρια likes από μια γενιά που δεν φοβάται να υψώσει ανάστημα.
Η Riot Woman μέσα μας: Η οργή στην οθόνη
iStock
Δεν είναι όμως μόνο η μουσική. Στο σινεμά και την τηλεόραση, είδαμε γυναίκες που δεν ζητούν συγγνώμη. Η Jennifer Lawrence στο Die My Love υποδύεται μια γυναίκα που οδηγείται στην τρέλα από τις πράξεις ενός άνδρα, ενώ η βρετανική σειρά Riot Women εξερεύνησε τη συσσωρευμένη οργή της μέσης ηλικίας. Ένα θέμα που η pop κουλτούρα σπάνια αγγίζει χωρία αυτό να σημαίνει ότι δεν αφορά πολλές, πολλές γυναίκες εκεί έξω.
Γιατί είμαστε θυμωμένες; Spoiler alert: έχουμε κάθε δίκιο
Ας είμαστε ειλικρινείς: Η γυναικεία οργή που εκφράστηκε το 2025 από γυναίκες δημιουργούς, δεν ήρθε από το πουθενά:
- Τα δικαιώματά μας απειλούνται: Η άρση ή ο κίνδυνος άρσης του δικαιώματος στην άμβλωση και η άνοδος της alt-right ρητορικής μάς γύρισαν δεκαετίες πίσω.
- Το burnout είναι η νέα κανονικότητα: Η χίμαιρα του «να τα έχεις όλα» μοιάζει με ανέκδοτο όταν το κόστος ζωής ανεβαίνει και η αόρατη εργασία όπως οι δουλειές του σπιτιού και η ψυχική φροντίδα πέφτει ακόμα στις δικές μας πλάτες για τουλάχιστον 30 ώρες την εβδομάδα παραπάνω.
- Το κυνήγι της τελειότητας: Από τη μία body positivity και από την άλλη η πίεση να είμαστε πιο αδύνατες, πιο γυμνασμένες και «χημικά ενισχυμένες» για να παραμείνουμε νέες.
Η ώρα να «ουρλιάξουμε» πίσω
Το 2025 μάς έμαθε ότι ο θυμός δεν είναι απαραίτητα κάτι καταστροφικό. Μπορεί να γίνει η κινητήρια δύναμη για να αλλάξουμε τα πράγματα. Οι προκλήσεις όπως το “rage baiting”, θα υπάρχουν πάντα, αλλά πλέον οι γυναίκες επιλέγουν να «αντιμιλούν», να απαντούν δυνατά, χωρίς να φοβούνται αν γίνονται «δυσάρεστες».
Δεν παραγνωρίζεται ο θυμός μας, γιατί πλέον χάρη σε αυτόν ακουγόμαστε. Και αυτό είναι μια επαναστατική αλλαγή.
Μπορεί να πολλές να έχουν γαλουχηθεί με «άσε τώρα, μην το κάνεις θέμα» ή «μην απαντάς, δείξε ανωτερότητα». Όμως η «ανωτερότητα» πολλές φορές είναι απλώς ο προθάλαμος της εξάντλησης.
Το να είσαι θυμωμένη το 2025 δεν σε κάνει «δύσκολη» γυναίκα· σε κάνει μια γυναίκα που έχει συνείδηση. Όταν βλέπεις το burnout να σου χτυπά την πόρτα, όταν η ισορροπία καριέρας-προσωπικής ζωής μοιάζει με ακατόρθωτο σλάλομ, ή όταν τα σχόλια για το σώμα σου γίνονται αφορμή για «αστειάκια» έχεις κάθε δικαίωμα να μη χαμογελάσεις.
Η οργή που βλέπουμε στην pop κουλτούρα είναι το «σήμα» που περιμέναμε για να απενοχοποιήσουμε τα δικά μας συναισθήματα. Δεν χρειάζεται να γίνεις η επόμενη Lily Allen για να ακουστείς. Χρειάζεται όμως να σταματήσεις να καταπίνεις τον θυμό σου για να μην ταράξεις τις ισορροπίες των άλλων.
Ας κάνουμε λοιπόν τη δική μας “She-volution” στην καθημερινότητά μας: Βάζοντας όρια εκεί που μας καταπιέζουν. Λέγοντας «όχι» χωρίς να νιώθουμε την ανάγκη να το δικαιολογήσουμε. Στηρίζοντας η μία την άλλη, αντί να κρίνουμε τον τρόπο που η καθεμία επιλέγει να ξεσπάσει.
Το 2025 ας είναι η χρονιά που θα σταματήσουμε να ζητάμε συγγνώμη για τον χώρο που πιάνουμε και για τη φωνή που διαθέτουμε. Γιατί, κακά τα ψέματα, αν δεν θυμώσεις με αυτά που σε αδικούν, πώς θα βρεις τη δύναμη να τα αλλάξεις;
