Σεξουαλική παρενόχληση στο μετρό: Μήπως ήρθε η ώρα για βαγόνια αποκλειστικά για γυναίκες;

Τι ακριβώς ζητάει η Camille Brown;

Η δημόσια συγκοινωνία του Λονδίνου (TfL) μπορεί να δείξει ότι λαμβάνει σοβαρά υπόψη την ασφάλεια των γυναικών, εισάγοντας αμέσως τουλάχιστον ένα βαγόνι αποκλειστικά για γυναίκες σε κάθε γραμμή του μετρό. Απαιτεί ελάχιστη επένδυση- απλώς σαφή σήμανση στα βαγόνια και τις πλατφόρμες που να κατευθύνει τις γυναίκες σε ειδικούς χώρους. Κι έχει μαζέψει πάνω από 13,000 υπογραφές.

Γιατί το ζητά αυτό; 

Οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις στο δίκτυο μεταφορών του Λονδίνου αυξήθηκαν κατά 10,5% το 2024, σύμφωνα με στοιχεία της Υπηρεσίας Μεταφορών του Λονδίνου. Υπάρχει και πρόσφατη έρευνα του Girlguiding που διαπίστωσε ότι περισσότερα από τα μισά (56%) κορίτσια και νεαρές γυναίκες ηλικίας 11 έως 21 ετών αισθάνονται ανασφάλεια και φόβο όταν ταξιδεύουν μόνες τους με τα ΜΜΜ. Μια πρόσφατη έρευνα του BBC  αποκάλυψε επίσης ότι οι αναφορές για σεξουαλικές επιθέσεις και παρενόχληση σε τρένα έχουν αυξηθεί κατά περισσότερο από ⅓ τα τελευταία 10 χρόνια σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο.

 Παρά την εκστρατεία, η TfL δήλωσε ότι δεν θα εισάγει βαγόνια μόνο για γυναίκες στο δίκτυο του μετρό.

Γιατί πιστεύω ότι είναι ό,τι χειρότερο έχω ακούσει; 

Η προώθηση και η υιοθέτηση ενός έμφυλου απαρτχάιντ είναι το πρώτο βήμα για να μας αποκλείσει (ως γυναίκες) από την πλήρη συμμετοχή στην κοινωνία.

Δεν θα λειτουργήσει υπέρ μας να ζητήσουμε «διαχωρισμό». Τι θα έπρεπε να ζητά η κάθε γυναίκα από τους πολιτικούς της; Να της εγγυηθούν την ασφάλεια της όταν χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ. Προσλάβετε περισσότερους αστυνομικούς (που δεν θα λειτουργούν ως bodyguards VIP ατόμων αλλά θα είναι μέσα στα βαγόνια του μετρό), εκπαιδεύστε από μικρά τα νεαρά αγόρια για να ξέρουν τι σημαίνει συναίνεση και αυξήστε τις ποινές φυλάκισης για τους κακοποιητές. Υπάρχουν κάμερες παντού στο μετρό. Γιατί δεν μπορεί ένα κράτος, ένας δημόσιος φορέας να εγγυηθεί ότι δεν θα χουφτώσουν, δεν θα απειλήσουν ή δεν θα παρενοχλήσουν λεκτικά τις γυναίκες επιβάτριες;

Είναι κεκτημένο δικαίωμα η ισότητα ανδρών και γυναικών. Γιατί να κάνουμε έμφυλο διαχωρισμό το 2025 αντί να σταματήσουμε το πραγματικό πρόβλημα;

Στο Τόκιο έχουν βαγόνια του μετρό αποκλειστικά για γυναίκες και ρομπότ αστυνομικούς 

Το Τόκιο είναι μια από τις ασφαλέστερες πόλεις στον κόσμο. Το 2020, το ποσοστό δολοφονιών στο Τόκιο ήταν μόλις 0,3 ανά 100.000 κατοίκους, πολύ χαμηλότερο από πόλεις όπως η Νέα Υόρκη. Η εγκληματικότητα στις δημόσιες συγκοινωνίες είναι επίσης σημαντικά χαμηλότερη στο Τόκιο. Υπάρχει όμως ένα τεράστιο αλλά.

Μια έρευνα του 2024 από την Μητροπολιτική Κυβέρνηση του Τόκιο αποκάλυψε ότι το 56% των γυναικών και το 15% των ανδρών στο Τόκιο έχουν πέσει θύματα χουφτώματος σε τρένα ή σε σταθμούς μετρό . Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι περίπου το 25% των γυναικών έχουν πέσει θύματα χουφτώματος τα τελευταία 3 χρόνια, κυρίως σε τρένα. Ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανώς υψηλότερος, καθώς αυτός είναι μόνο ο αριθμός που έχει αναφερθεί. 

Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, εισήχθησαν στα τρένα βαγόνια μόνο για γυναίκες, ώστε να παρέχεται ένα ασφαλέστερο περιβάλλον για τις γυναίκες επιβάτες. Αυτά τα βαγόνια είναι συνήθως διαθέσιμα κατά τις ώρες αιχμής και είναι επίσης ανοιχτά σε αγόρια ηλικίας δημοτικού σχολείου, καθώς και σε επιβάτες με αναπηρίες.

Η Ιαπωνία φημίζεται για τη θεσμοθετημένη ανισότητα 

Υπάρχει μια ανεπίσημη απαγόρευση στις γυναίκες chef σούσι «επειδή οι γυναίκες έχουν έμμηνο ρύση».  Κατά μέσο όρο οι γυναίκες αμείβονται με το 70% του μισθού των ανδρών για την ίδια δουλειά. Περισσότερες από τα ⅔ εγκαταλείπουν τη μόνιμη απασχόληση μετά την απόκτηση παιδιών. Οι παντρεμένες εργαζόμενες γυναίκες μερικές φορές δαιμονοποιούνται ως oniyome ή «σύζυγοι του διαβόλου».

Τι γίνεται στην Ινδία; 

Η Ινδία διαθέτει βαγόνια μόνο για γυναίκες στο μετρό της για την αντιμετώπιση της επίμονης σεξουαλικής παρενόχλησης σε συνθήκες συνωστισμού και το 2009 εισήγαγε «ειδικά δρομολόγια για γυναίκες» , ολόκληρα τρένα που προορίζονται για γυναίκες επιβάτες στο Δελχί, τη Βομβάη, την Καλκούτα και το Μαντράς, αν και κάποιο προσωπικό είναι άνδρες. Η Ινδία έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό μεταξύ των αναδυόμενων αγορών και των αναπτυσσόμενων χωρών, μόνο περίπου τα ⅔ των γυναικών είναι εγγράμματες και η προτίμηση για τους γιους έχει στρεβλώσει την αναλογία των φύλων στη χώρα, από την παιδοκτονία νεαρών κοριτσιών έως την επιλεκτική άμβλωση λόγω φύλου.

Που αλλού; 

Βραζιλία, Αίγυπτο, Ιράν, Μεξικό, Μαλαισία, Φιλιππίνες. Αντί να γίνει μια εκστρατεία και ένα κοινωνικό κίνημα για να είναι οι γυναίκες ασφαλείς παντού, δέχονται να γίνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας και να αισθάνονται εικονική ασφάλεια σε βαγόνια του μετρό αποκλειστικά για γυναίκες. Αυτό δεν είναι σίγουρα ισότητα των φύλων. 

Μια κοντόφθαλμη εφαρμογή βαγονιών «μόνο για γυναίκες» δημιουργεί τελικά ένα βαθύτερο, μακροπρόθεσμο κοινωνικό ζήτημα.