Κάποιος πρέπει να πει στην Άννα Διαμαντοπούλου ότι δεν θα γίνει ποτέ Μαρία Καρυστιανού
- 25 ΣΕΠ 2025
«Εχουμε, λοιπόν, τώρα την ευθύνη, όχι να γίνουμε η Καρυστιανού, ούτε να γίνουμε Κωνσταντοπούλου» είπε η Άννα Διαμαντοπούλου σε εκδήλωση της Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ στο Κιλκίς κι έθεσε θέμα στρατηγικής που μάλλον δεν βρίσκει σύμφωνο τον Νίκο Ανδρουλάκη. Δεν θυμάται πιθανότατα ούτε η ίδια πότε ήταν η τελευταία φορά που το κόμμα της (όποιο από τα κόμματά της, καθότι αναποφάσιστη) κατάφερε να συγκεντρώσει τόσο κόσμο όσο η Μαρία Καρυστιανού στη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα μετά από κάλεσμα των συγγενών των θυμάτων του εγκλήματος στα Τέμπη. Αυτά παθαίνεις όταν χάνεις το λαϊκό έρεισμα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι έχεις χάσει την επαφή με την κοινωνία από το να την κατηγορείς για λαϊκισμό.
Υπάρχουν εκείνοι που θα μας κατηγορήσουν ότι δεν καταλάβαμε τι είπε η Άννα Διαμαντοπούλου. «Βγήκε η Καρυστιανού, έγινε το Δεν έχω οξυγόνο και μαζεύτηκε ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Μήπως θυμάστε τι επακολούθησε. Μήπως θυμάστε ότι δημιουργήθηκε ξαφνικά η Κωνσταντοπούλου; Μήπως αυτού του είδους η αντίδραση μπορεί να φέρει τη χειρότερη μορφή λαϊκισμού που την είδαμε επί Τσίπρα; Εμείς δεν είμαστε ένα κόμμα που θα είναι η Κωσταντοπούλου, είμαστε ένα κόμμα που προερχόμαστε από ένα πολύ μεγάλο πολιτικό που έπιανε τις μάζες επί της ουσίας, δεν έβγαζε τις μάζες στον δρόμο, απλά. Εχουμε, λοιπόν, τώρα την ευθύνη, όχι να γίνουμε η Καρυστιανού, ούτε να γίνουμε Κωνσταντοπούλου. Εμείς είχαμε την ευθύνη να φέρουμε τα ζητήματα στη Βουλή, να δώσουμε όλα τα στοιχεία, να απαιτήσουμε απαντήσεις».
Μα στη Βουλή μετατράπηκαν τα κακουργήματα σε πλημμελήματα και η ευθύνη για το έγκλημα των Τεμπών έγινε όλων των άλλων και όχι της κυβέρνησης. Τι άλλο πρέπει να πει κάποιος σε όλους τους καρεκλοκένταυρους πολιτικούς; Δεν είμαστε οι πολίτες συναισθηματικά αφελείς και «ψεκασμένοι» όπως μας αποκαλείτε στα πηγαδάκια της Βουλής.Έχουμε μάτια και βλέπουμε ποιος χτίζει πολιτική καριέρα στον εμπορευματοποιημένο πόνο των άλλων.
Η πολιτική ανασφάλεια που κρύβουν τα λόγια της Άννας Διαμαντοπούλου είναι μάλλον το πολιτικό DNA της
Τι πρέπει να πει κάποιος από τους συμβούλους της στην Άννα Διαμαντοπούλου για την αλήθεια; Ότι δεν έχει πολλές ερμηνείες. Η Μαρία Καρυστιανού έγινε ένα λαϊκό είδωλο μεγάλης διάρκειας επειδή ζητά διαφάνεια, παλεύει για δικαιοσύνη, έτρεξε να δείξει αλληλεγγύη, συμπαράσταση στον Πάνο Ρούτσι, που εδώ και 11 μέρες συνεχίζει την απεργία πείνας για να επιτραπεί η εκταφή του γιου του.
Τι άλλο δείχνουν τα λόγια της Άννας Διαμαντοπούλου;
Πολιτικό ελιτισμό, Σοβαρά τώρα, ταυτίζει οποιαδήποτε κοινωνική κινητοποίηση με ακρότητες; Δεν ζούμε στην ίδια χώρα με την Άννα Διαμαντοπούλου; Δεν βλέπει τις έρευνες που λένε ότι οι Έλληνες δεν πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι ένα ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος; Είμαι 100% σίγουρη ότι η Άννα Διαμαντοπούλου ξέρει τι συμβαίνει στο Παρίσι. Είναι εχθρός της δημοκρατίας ο λαός;
Μήπως η Άννα Διαμαντοπούλου υψώνει ένα συμφεροντολογικό τείχος προστασίας; Αυτό που κατάλαβα από τα λεγόμενά της και δεν χωρά καμία αμφισβήτηση είναι ότι δεν επιθυμεί να διαταραχθεί η πολιτική ομαλότητα (της συγκάλυψης και της ατιμωρησίας). Φαντάζομαι ότι όλοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ συμφωνούν με αυτή την τοποθέτηση. Ή μήπως όχι;
Η Άννα Διαμαντοπούλου δεν κινδυνεύει να γινει Μαρία Καρυστιανού. Θα παραμείνει ο εαυτός της.
ΥΓ: Τι έχουμε ακούσει από τον Παύλο Γερουλάνο στη Βουλή για το έγκλημα των Τεμπών; «Πώς θα μαθαίνουμε την αλήθεια, πώς θα πετύχουμε αξιοκρατία, πώς θα γίνονται αυτά που πληρώνουμε, και πώς θα λογοδοτεί η εξουσία, είναι τα τέσσερα θεμελιακά ερωτήματα αν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι ως κοινωνία, ως πολιτικό σύστημα, ως υπεύθυνοι για την ασφάλεια του πολίτη». Μάλιστα. Απλή ασυμφωνία χαρακτήρων.
