OPINIONS

Καμπάνια Valentino: Ο γυμνός άνδρας, η τσάντα και ο οχετός στα σχόλια

Stephen Lovekin/Getty Images/Ideal Images

Δεν είναι λογικό να συμβαίνει αυτό. Να σχολιάζεται ένας άνδρας για τη σεξουαλικότητά του και δη, για τη θηλυκότητά του; Προσωπικά, μου ακούγεται απόλυτα φυσιολογικό. Μας έχει μάθει κάτι άλλο η κοινωνία εξάλλου; Μας έχει μάθει να αποδεχόμαστε πραγματικά το «διαφορετικό»; Ακόμα κι αν ως «διαφορετικό» κάποιος ορίζει τον αυθεντικό τρόπο έκφρασης ενός ατόμου.

Έχουμε μάθει να μένουμε στη ζώνη ασφαλείας μας τόσο αριστουργηματικά, ώστε το μόνο αποδεκτό να είναι αυτό που κάποιος άλλος έχει ορίσει για εμάς. Αν, λοιπόν, κάποιος άνθρωπος εκφράζει έντονα την σεξουαλικότητά του, τη θηλυκότητά του, το στιλ του, την προσωπικότητά του, μας ξενίζει. Μας απωθεί. Γιατί; Γιατί έχουμε μάθει στην «ασφάλεια» της ζώνης ασφαλείας μας. Εκεί, δεν χρειάζεται να παλέψουμε για τίποτα. Ούτε για τα δικαιώματά μας, ούτε για τα δικαιώματα άλλων.

Αυτή είναι η βάση της σύγχρονης κοινωνίας, ακόμα και σήμερα, εν έτει 2021. Σόρρυ, αν γίνομαι «αφοπλιστικά ειλικρινής» (έτσι έχω χαρακτηριστεί στο παρελθόν), αλλά, μεταξύ μας τώρα, αυτή είναι η πραγματικότητα. Μπορεί να βλέπεις ανθρώπους σαν τον Michael Bailey-Gates, να ποζάρουν γυμνοί κρατώντας μια «γυναικεία» τσάντα στην καμπάνια Valentino, αλλά η πραγματικότητα της κοινωνίας μας βρίσκεται στα αισχρά σχόλια και emojis εμετού στα comments της φωτογραφίας.

Εκεί, βλέπεις ότι ο μέσος σύγχρονος άνθρωπος «τρέφεται» από το να σχολιάζει την αυθεντικότητα ενός ανθρώπου. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σιχαίνονται να βλέπουν διαφημίσεις για τη γυναικεία περίοδο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σχολιάζουν τις χοντρές γυναίκες με αυτοπεποίθηση, τις γυναίκες με τρίχες στις μασχάλες, τις γυναίκες που είναι «ματσό» και τους άνδρες που έχουν ψιλή φωνή και είναι «πολύ γκέι» για τα γούστα τους. Φταίνε όμως αυτοί; Ναι, ΟΚ, προφανώς και φταίνε, αλλά αν δεις τα πρότυπα που έχει η κοινωνία μας, όχι τα τελευταία 5 χρόνια, αλλά τα τελευταία 50, εκπλήσσεσαι; Εγώ, προσωπικά όχι.

Ο άνδρας ο πολλά βαρύς

Σύμφωνα με τα πρότυπα της κοινωνίας, ένας άνδρας για να είναι «άνδρας» πρέπει να είναι «πολλά βαρύς». Από την άλλη, αν ένας άνδρας είναι ομοφυλόφιλος πρέπει να είναι θηλυπρεπής, να ξέρει τα πάντα για τη μόδα, να κάνει παρέα μόνο με γυναίκες και να την πέφτει σε όποιον στρέιτ άνδρα περάσει από μπροστά του. Όταν, λοιπόν, υπάρχουν μονάχα αυτά τα πρότυπα για τους άνδρες, και συγκεκριμένα πρότυπα για όλους τους ανθρώπους/φύλα, ανεξαρτήτως σεξουαλικής ταυτότητας, τότε πώς γίνεται να μην βρίζουν τον Michael Bailey-Gates όταν τον βλέπουν να ποζάρει γυμνός στην καμπάνια Valentino; Αυτή η εικόνα (στα comments), δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει.

Τα σχόλια στην καμπάνια Valentino για τον Michael Bailey-Gates

Αν και δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρος ο λόγος που ο κόσμος ένιωσε να προσβάλλεται από την εικόνα αυτή, αυτό δεν σταμάτησε πολλούς από το να κρίνουν την παρουσία ενός «θηλυπρεπή» άνδρα (αν μπορεί να τον χαρακτηρίσει κανείς έτσι). Όταν ο Michael Bailey-Gates, λοιπόν, φωτογραφήθηκε για την καμπάνια Valentino, η οποία προβάλλει την ατομικότητα, τότε πολλοί έκαναν κάποια σχόλια μίσους, σχεδόν. Το τι τους ενόχλησε, δεν είναι ξεκάθαρο (ούτε στο μυαλό τους μάλλον είναι).

Είναι τα μακριά του μαλλιά; Είναι η θηλυκότητά του; Είναι το γεγονός ότι είναι ένας άνδρας που κρατάει μια γυναικεία τσάντα; Προσωπικά πιστεύω ότι είναι όλα αυτά. Τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου και μάλιστα ενός άνδρα, που είναι γνώριμα σε αυτούς που ακόμα σκέφτονται και πράττουν, έχοντας στο μυαλό τους τα περιορισμένα πρότυπα ομορφιάς που τους έχει σερβίρει η κοινωνία. Ίσως, γι’ αυτό τα σχόλια να είναι τόσο προσβλητικά. Κάποιοι έγραψαν ότι η εικόνα αυτή «δηλητηριάζει τα νέα παιδιά», ότι «προσβάλλει τις γυναίκες» ή ότι «δεν είναι φυσιολογική».

Ο ρόλος της μόδας στο gender-bending

Υπάρχει, λοιπόν, αυτή η πλευρά μου που ως fashion editor και κυρίως ως άνθρωπος, σκέφτεται πως το ρούχο τροφοδοτεί αυτή τη φιλοσοφία. Όπως σε όλα, έτσι και στη μόδα, νιώθουμε πιο ασφαλείς όταν υπάρχουν ταμπέλες. Ξέρουμε, λοιπόν, ότι ένα φόρεμα είναι ένα γυναικείο ρούχο και ένα κοστούμι ένα ανδρικό ρούχο.

Μια τσάντα με τρουκς, όπως αυτή στην καμπάνια Valentino, είναι γυναικεία και ένα filofax είναι μια τσάντα για τους άνδρες. Η μόδα και οι ταμπέλες της έχουν συμβάλλει στο να υπάρχουν αυτές οι προκαθορισμένες αντιλήψεις περί σεξουαλικότητας, θηλυκότητας και δη, της ανδρικής θηλυκότητας που μπορεί να χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο.

Όταν, λοιπόν, αυτή (η μόδα), αποφασίζει, ξαφνικά, να «θολώσει» τις γραμμές και να καταρρίψει τις ταμπέλες -γιατί στην τελική τα ρούχα δεν θα πρέπει να προσεγγίζονται με βάση το γένος-, τότε μας είναι πολύ πιο εύκολο να αντιδράσουμε αρνητικά σ’ αυτό, παρά να σκεφτούμε πόσο απελευθερωτική, για όλους μας, είναι αυτή η λογική.

Αλλά ίσως το να ζούμε σε μια κοινωνία που το να σκεφτόμαστε και να πράττουμε απελευθερωτικά να είναι κάτι που δεν μπορούν ν’ αντέξουν πολλοί. Υπάρχει μια ασφάλεια στον συντηρητισμό.

Παρ’ όλα αυτά, αν δεν συνεχίσουμε να σπρώχνουμε τα όρια στα φύλα, στα πρότυπα ομορφιάς, τότε θα συνεχίσουμε να επιτρέπουμε στους ανθρώπους να αισθάνονται ότι έχουν το δικαίωμα να κριτικάρουν την αυτοέκφραση. Αλλά είναι στιγμές σαν αυτές που κρίνεται η εξέλιξη της κοινωνίας μας, τελικά. Στην ικανότητά μας να βγαίνουμε μπροστά όταν η κοινωνία μας δείχνει τον χειρότερό της εαυτό.

Η ανταπόκριση του κόσμου στα σχόλια της καμπάνιας Valentino και η απάντηση του Pierpaolo Piccioli

Όταν η μόδα προσπαθεί να καταργήσει τα γένη και όλες τις στερεοτυπικές αντιλήψεις τις οποίες έχει προβάλλει στο παρελθόν, είναι σημαντικό να μπορεί να υπερασπιστεί τις επιλογές της. Και όσον αφορά την καμπάνια Valentino, και τα σχόλια μίσους που έλαβε ο Michael Bailey-Gates όταν πόζαρε γυμνός, o καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Valentino, Pierpaolo Piccioli ήταν εκεί να το υπερασπιστεί. Έγραψε, λοιπόν, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram το εξής μήνυμα:

Το μίσος δεν είναι τρόπος έκφρασης, το μίσος είναι μια αντίδραση στον φόβο και ο φόβος μπορεί πολύ εύκολα να καταλήξει σε βία, η οποία μπορεί να πάρει τη μορφή ενός σχολίου ή μιας επίθεσης στην εικόνα δυο ανδρών να φιλιούνται στο μετρό.

Συνέχισε λέγοντας ότι είναι περήφανος για τη δουλειά του στον οίκο η οποία αντιστέκεται στο μίσος, τις διακρίσεις και τη βία. «Η αλλαγή είναι δυνατή και κανείς δεν είπε ότι θα ήταν εύκολη, αλλά είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες στο όνομα της ελευθερίας, της αγάπης, της αποδοχής και της εξέλιξης».

Το μήνυμα του Piccioli είναι τόσο σημαντικό. Το να γκρεμίσουμε τα θεμέλια μιας κοινωνίας που έχει χτιστεί σε λανθασμένα πρότυπα, δεν είναι καθόλου εύκολο. Είναι πολύ εύκολο να καθόμαστε παθητικά στη ζώνη ασφαλείας μας και να αποδεχόμαστε τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις οι οποίες αποτελούν τη βάση της κοινωνία μας.

Αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι αυτός δεν είναι ο ρόλος του ανθρώπινου είδος. Ο ρόλος του, είναι η εξέλιξη. Χωρίς αυτήν, ο Michael Bailey-Gates και ο κάθε Michael Bailey-Gates δεν θα είχε την ευκαιρία να φωτογραφηθεί για την καμπάνια Valentino. Ακόμα κι αν η εικόνα αυτή είναι απωθητική για πολλούς, για άλλους τόσους είναι ο λόγος για να έρθουν πιο κοντά με τον πραγματικό τους εαυτό.